รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ความเดิม

 

ณ ห้องนอน

 

ฟุบ~

 

             โทโมะโยนแก้วลงบนที่นอนอย่างแรงด้วยความโมโห โดยไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะเจ็บรึเปล่า

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

"หยุดๆนะ นายคิดจะทำอะไร" ฉันกระถดตัวหนีด้วยความกลัว

 

"โอ๊ยยยย" โทโมะโถมตัวเข้ามาใส่แก้ว แก้วจึงร้องออกมา โทโมะพยายามจะปลดเสื้อผ้าของหญิงสาว แต่มือ

 

เหมือนจะปลดไม่ทัน เลยดึงเสื้อของแก้วออกจนขาดคามือ

 

"ฮือ..ปล่อยนะ!" คนด้านล่างร้องไห้ออกมา ด้วยความกลัวและตกใจ

 

"..." โทโมะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เริ่มไซร้คอขาวแก้วอย่างป่าคลั่ง เหมือนหมาป่าผู้หิวโหย

 

"ออกไป!" แก้วออกแรงเฮือกสุดท้ายผลักโทโมะิิออกอย่างแรง จนโทโมะปล่อยแก้ว

 

 

 

เพี๊ยะ!

 

            ฉันตบโทโมะไปฉากใหญ่อย่างแรง ฉันหน้าโทโมะหันไปตามแรงตบของแก้ว พอโทโมะหันหน้ากลับมา

 

ทำให้เห็นว่าปากของโทโมะมีเลือดออกไปอยู่

 

"ออกไป! อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันเกลียดนาย!!!" ฉันตะโกนดังสุดเสียง เขาทำแบบนี้ได้ยังไง!? ครั้งนี้เขาไม่ให้

 

เกียรติฉันเลย คิดจะลากก็ลาก คิดจะทำอะไรก็ทำ แล้วแบบนี้สมควรไหม? ที่ฉันจะเกลียดนาย

 

"ฉันไม่ยุ่งกับเธอก็ได้เว้ย!!" โทโมะตวาดแก้วดังลั่น จนแก้วตกใจ โทโมะพูดจบก็ผลักแก้วอย่างแรง แต่ดีที่หญิง

 

สาวนั้นล้มลงบนเตียงเลยไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่การกระทำครั้งนี้ก็ทำให้แก้วรู้สึกเสียใจมาก

 

'ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตบเขา' มองมือของตัวเองที่ใช้ตบเขา เป็นครั้งแรกเลยรึเปล่า? ที่ฉันตบเขา

 

"ฮือ..ฮือ" ได้แต่นอนซบหน้าร้องไห้อยู่กับหมอน ร้องไห้แบบนี้ทั้งคืน

 

 

 

ตอนเช้า

 

            ฉันตื่นขึ้นมาก็ปวดหัวทันที หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ จำได้ว่าเมื่อคืนยังร้องไห้ นอนรอโทโมะ เห็นโทโมะ

 

ออกไปข้างนอก จนปานนี้ก็ยังไม่กลับมาที่บ้านเลย

 

"อิ๊~" ฉันรีบเอามือปิดปากแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปให้ห้องน้ำทันที

 

"แหวะ~" ฉันอ้อวกออกมาทันที นี่ฉันเป็นอะไรไปอีกแล้ว?

 

 

 

                 พอทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็ก้าวขาเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ว่า...

 

"โอ๊ยยย" ปวดท้องเหมือนมีอะไรบีบๆอยู่ก็ไม่รู้อ่า ฉันปวดจนเดินต่อไปไหว ต้องค่อยๆนั่งลงกับพื้น

 

"โอ๊ยยยย" ปวดจนต้องร้องออกมาอีกครั้ง ปวดเกินไปแล้ว

 

"พี่แก้วค่ะ เป็นอะไร" ป๊อปปี๊ที่ได้ยินเสียงแก้วก็รีบเดินเข้ามาในห้องทันที ก็เจอพี่สะใภ้นั่งกองอยู่ที่พื้นหน้าห้องน้ำ

 

เลยรีบวิ่งเข้าไปดูทันที

 

"ปะ..ปวดท้อง" ฉันตอบออกไป สีหน้าแสดงออกถึงความเจ็บปวด มือก็ยังกุมท้องไว้แน่น

 

"พี่แก้ว! เลือด!" ป๊อปปี๊พูดออกมาอย่างตกใจทันทีที่เห็นของเหลวงสีแดงไหลออกมาทางหว่างขาของแก้ว

 

"ละ..เลือด" ฉันพูดอำอึ้งทันที นี่ฉันเป็นอะไรไป?

 

 

 

 

ห้องพักฟื้น โรงพยายาล

 

"อือ.." ฉันครางออกมา ก่อนจะยกมือขึ้นมาขยี้ตาตัวเอง ฉันพบกับเพดานห้องที่เป็นสีขาว ทำให้รู้ได้เลยว่าอยู่ที่

 

โรงพยา่่บาล และความจำครั้งสุดท้ายก็แล่นเข้ามา

 

"พี่แก้วเป็นไงบ้างค่ะ" ป๊อปปี๊รีบวิ่งเข้ามาดูอาการคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง

 

"โท..โมะ" พอตื่นขึ้นมาได้ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำต้องเรียกชื่อเขา อาจจะเป็นเพราะก่อนจะสลบฉันคงนึกถึง

 

เขาเป็นคนสุดท้าย พอตื่นขึ้นมาก็เลยนึกถึงเขาเป็นคนแรก

 

"พี่โทโมะทำงานอยู่นะค่ะ เดี๋ยวพี่โมะเคลียร์งานเสร็จก็มาค่ะ" ป๊อปปี๊พูดหลอกแก้วไป ทั้งๆที่ยังติดต่อพี่ชายตัวเอง

 

ไม่ได้เลย โทรไปก็ไม่รับ แถมบางครั้งก็ยังปิดเครื่องใส่อีก

 

"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่หันหน้าหนีป๊อปปี๊เพื่อไม่ให้ป๊อปเห็นน้ำตา น้ำตาอยู่ๆมันก็ไหลออกมา

 

'ไม่เป็นห่วงกันบ้างเลยหรอ?'

 

"พี่แก้วเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ?" ป๊อปปี๊ถามเพราะ้เห็นแก้วนิ่งไป

 

"เปล่าจ๊ะ ไม่ได้เป็นอะไร" ตอบไปแบบนั้นทั้งๆที่ตัวเองก็คิดมากเรื่องโทโมะ

 

"พี่แก้วต้องห้ามเครียดนะค่ะ เดี่ยวตัวเล็กไม่แข็งแรงนะค่ะ" ป๊อปปี๊พูดแล้วก็จับไปที่ท้องของหญิงสาว พร้อมกับยิ้ม

 

ที่เป็นกำลังใจให้แก้ว

 

"ตัวเล็ก?" ฉันถามอยากงงๆ ป๊อปพูดอะไรไม่เห็นเข้าใจเลย

 

"พี่แก้วท้องตัวเล็กอยู่นะค่ะ" ป๊อปปี๊พูดแล้วก็ยิ้มๆ

 

"ท้อง!" พูดออกมาอย่าางตกใจ มือก็ลูบที่หน้าท้องของตัวเอง ความรู้สึกมันเต็มไปหมด

 

ดีใจที่มีลูกกับคนที่เรารัก แต่เสียใจที่มีเขาคนนั้นไม่ได้รักเรา

 

"พี่แก้วต้องดูแลตัวเอง ห้ามยกของหนัก ห้ามร้องไห้ แล้วที่สำคัญห้ามเครียดด้วยนะค่ะ" ป๊อปปี๊พูด

 

"จ๊ะๆ"ฉันพูดแล้วก็ปาดน้ำตาออกทันที ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว ทำอย่างเดียวเพื่อคนๆเดียวเท่านั้น คือ ลูก

 

"พี่แก้วนอนพักดีกว่า" ป๊อปพูดแล้วก็ห่มผ้าให้แก้ว ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา

 

 

                    ตาหลับลงไปแ้ล้ว แต่สมองก๋ยังคิดไปเรื่องพอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนน้ำตาก็ไหลออกมา พยายามข่ม

 

ตาให้หลับแต่ก็ไม่ยอมหลับซะที คิดทีไรก็ร้องไห้ทุกที แต่ครั้งนี้พยายามไม่ร้อง เพื่อลูก

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ มาเศร้าอีกแล้ว ใจเย็นๆกันน๊า ปรับอารมณ์ให้ทันกับนิยายไรเตอร์หน่อยนะจ๊ะ

เปิดโอกาสให้ด่าโทโมะเต็มที แต่งเองยังแอบหมั่นใส่โทโมะเลยอ่ะ T^T

สั้นไปนิดขอโทษด้วยนะค่ะ

 

วงเวียนแห่งรัก ตอนที่ 27

http://www.keedkean.com/novel/KK0002832.html?page_article=27

รูมเมทตอนที่ 24

http://www.keedkean.com/novel/KK0002748.html?page_article=24

 

 

อย่าอ่านเรื่องนี้เพลินนะจ๊ะ เม้นโหวตกันด้วยน๊า แล้วก็ฝากสองเรื่องด้วย ถึงจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่แต่ตั้งใจ

ป.ล. รักรีดเดอร์มากมาย(พี่บี้)