รักที่เป็นไป..ไม่ได้

              โทโมะตื่นขึ้นมาช่วงเย็นๆขอองวัน มองดูหญิงสาวข้างกายที่ไร่้เสื้อผ้า เห็นหญิงสาวหลับพอจะเดาได้

 

เลยว่าคงจะหลับยาว ถ้าปล่อยให้ตื่นเองคงไม่ตื่นแน่ คงจะต้องปลุกเอา เพราะดูแล้วแก้วกำลังหลับสบายคงจะ

 

เหนื่อยแล้วก็เพลีย ถึงหลับไม่ตื่นแบบนี้

 

"แก้วๆ" โทโมะลองปลุกเอาเผื่อจะตื่น

 

"..." ไม่มีเสียงตอบรับ แต่แก้วพลิกตัวหนี

 

 

 

อุ๊บ~

 

             เมื่อปลุกได้เสียงไม่ได้ จึงต้องปลุกด้วยสัมผัสแห่งการจูบ ได้ผลพอโทโมะจูบแก้วก็ตอบสนองด้วยการ

 

ทุบทันที โทโมะก็ผละออก

 

"ออกไปไกลๆเลยนะ" ฉันพูดด้วยเสียงที่แหบ ไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่

 

"เป็นอะไรรึเปล่า? ไหวไหม?" โทโมะถามเพราะดูแก้วเหนื่อยๆ

 

"ฉันจะไปอาบน้ำ!" ฉันพูดกระแทกเสียง แล้วก็ค่อยๆลุกเพราะว่ามันเจ็บอยู่

 

"ฉันพาไป" โทโมะเดินอ้อมมาจะมาอุ้ม

 

"ไม่ต้อง! ฉันเดินเองได้" ฉันเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ แล้วก็จะลุก

 

"ลุกไปสิ แต่ห้ามเอาผ้าห่มไป" โทโมะเอื้อมมือมาจับผ้าห่มที่แก้วใช้คลุมตัวแล้วก็จะดึงออก

 

"ได้ไงอ่ะ ฉันก็โป๊นะสิ!" ฉันพยายามจะแกะมือโทโมะออก แต่โทโมะไม่ยอมปล่อย

 

"ก็แล้วแต่เธอแล้วกัน" โทโมะเอามือนึงก่ายหัว อีกมือนึงก็จับผ้าห่มไว้

 

"ปล่อยด้วยนี่นะไอ้บ้า!" พยายามจะดึงผ้าห่มออกจากมือของโทโมะ แต่แรงมีไม่พอทำให้ฉันล้มลงไปทับ

 

โทโมะที่นอนอยู่

 

"จะเอาอีกรอบก็ไม่บอกฉัน ฉันจะได้จัดให้" โทโมะพลิกแก้วให้ไปอยู่ข้างใต้ แล้วตัวเองก็ขึ้นมาคร่อม

 

"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" พยายามจะผลักออกแต่โทโมะก็โถมน้ำหนักลงมาอีก

 

"ฮึก..ฉันยังเจ็บไม่พออีกหรอไง! นายต้องการอะไรจากฉันอีก ฉันให้นายไปหมดแล้ว ฮือ.." ฉันร้องไห้ออกมา่ทำ

 

ให้โทโมะหยุดชะงักกับสิ่งที่ทำทันที ไม่้ว่าจะเป็นจูบแรกเขาก็เป็นคนได้ เวอร์จิ้น เขาก็เป็นคนแรกที่ได้มันไป หรือ

 

แม้แต่หัวใจ เขาก็ขโมยมันไปแล้ว

 

"เอ่อ..ฉะ..ฉัน" โทโมะอยากจะขอโทษไม่คิดว่าจะทำแก้วเจ็บขนาดนี้

 

"ฮึก..ฮือ" แก้วร้องไห้ออกมา พยายามจะหันหน้าหนีเขา

 

"ไปอาบน้ำนะ" โทโมะพูดเบาๆไม่ได้มองหน้าแก้ว แล้วก็อุ้มแก้ว

 

"ฮึก..เจ็บ" ตอนที่โทโมะจะอุ้ม โทโมะทำแรงไป มันเริ่มเจ็บที่ตรงนั้น

 

"ขอโทษๆ" แล้วโทโมะก็ค่อยๆอุ้มแก้ว(อุ้มไปทั้งผ้าห่ม)

 

 

 

 

ณ ห้องน้ำ

 

           ผมอุ้มแก้วมาไว้ในอ่างอาบน้ำ แล้วก็เปิดน้ำให้

 

"ออกไปซิ!" ฉันไล่โทโมะออกไป จะให้อยู่ได้ไง เห็นหมด!

 

"รู้แล้วน๊า ไม่อยากดูหรอก"

 

'พูดอะไีรออกไปว่ะเนี่ย' แน่นอนว่าปากมันไวกว่าความคิดเสมอ อยากจะตบหัวตัวเองนัก พูดแบบนี้แล้วเมื่อไหร่

 

แก้วจะหายโกรธล่ะเนี่ย

 

"ฮึก..ทำไมต้องร้องไห้ด้วยเนี่ย" พอได้ยินคำนั้นก็ร้องไห้อีกแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกรักเขาสักที รักไปก็มีแต่เจ็บ

 

 

 

                ฉันรีบอาบน้ำให้เสร็จเร็วที่าุด น้ำมันเย็นนะสิ พอเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่มันก็เจ็บอยู่ดี

 

จะไม่ให้เจ็บได้ไงล่ะ! เจ็บกว่ายังไม่หาย โดนใหม่อีกแล้ว

 

"อาบเสร็จแล้วหรอ?" พอโทโมะเห็นแก้วเดินออกมาก็รีบเดินไปหาทันที

 

"ทำไม! ฉันอาบเสร็จแล้วทำไมหรอ?" พยายามข่มอารมณ์ไว้ แค่เห็นหน้าก็จะร้องไห้แล้ว

 

"ก็เปล่านิ ไม่ได้พูดอะไรซะหน่อย"พอโทโมะเห็นแก้วเย็นชาใส่ก็หน้าจ๋อยไปเลย

 

"หลบไปเลยไป!" ฉันกระแทกเสียงใส่หน้าโทโมะแล้วก็เดินชนไหล่โทโมะ

 

"โอ๊ยยยย"  ฉันร้องออกมาเพราะล้มลงไปนั่งกับพื้น จะกระแทกไหล่โทโมะแต่โทโมะหลบอ่า ล้มเลย

 

"ฮ่าๆ เธอนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ" โทโมะหัวเราะเยาะแก้ว

 

"เออ! หัวเราไปเลย หัวเราะหัวสะใจ ก่อนที่นายจะำไม่ได้่..หัวเราะอีก" ฉันพูดเสียงเศร้าลง แล้วก็เดินหนีออกไป

 

"เป็นอะไรของเขาว่ะ!" โทโมะยืนเกาหัวงงๆ

 

 

 

                 พอฉันลงไปกินข้าวเสร็จก็รีบขึ้นมาที่ห้องทันที ไม่อยากเจอหน้าหมอนั้น กินข้าวไม่อร่อยเลย พรุ่งนี้

 

ต้องไปมหาลัยอีก ส่วนโทโมะก็ไปทำงานวันแรก ฉันขึ้นมาเพื่อจะรีบนอนจะได้ไม่ต้องเจอหมอนั้น

 

"แก้วๆ" โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วในห้อง

 

"..." เงียบเพราะหลับไปแล้ว

 

"หลับแล้วหรอ?" โทโมะพูดแล้วก็ลูบแก้มแก้วเบาๆ

 

"อือ.." แก้วครางออกมาเบาๆ แล้วก็พลิกฉันหันหลังให้โทโมะ

 

"โอเคๆ ไม่กวนแล้ว" โ?โมะพูดแล้วก็ไปอาบน้ำ แล้วก็มานอนกับแก้ว

 

 

 

 

ตอนเช้า

 

กริ๊ง~

 

             เสียงนาฬิกาปลุกที่แก้วตั้งไว้

 

"อือ..รู้แล้วไอ้นาฬิกาบ้า!" ตื่นไม่ไหวเลยพาลนาฬิกาตัวเอง ก่อนจะค่อยลุกจากเตียง ก่อนจะลุกก็บอกโทโมะที่

 

หลับไม่รู้เรื่อง วันนี้ทำงานวันแรก ดี! สายไปเลย แบร่~

 

                  ฉันเดินไปเปิดตู้เพื่อดูชุดนักศึกษา ฝากฟางซื้อนะสิ ตัวเองไม่มีเวลาไปซื้อ แถมชุดนักศึกษามันยัง

 

อยู่ในถุงอยู่เลย(ไม่ได้รีด) จะรีดทันไหมเนี่ย ฉันวิ่งไปดูนาฬิกามันสายแล้วอ่า  เลยจำใจใส่แบบที่ไม่ได้รีด แต่ที่

 

หนักกว่านั้นคือ ฟางซื้อกระโปรงมาให้ฉัน สั้นเหนือเข่าไปคืบหนึ่ง

 

"เอาว่ะ! ใส่ก็ใส่" จำใจใส่ไป ไม่งั้นสายแน่

 

 

 

 

 

ณ ด้านล่าง

 

"แก้วลูกทานข้าวก่อนซิลูก" แม่โทโมะเดินมา

 

"คือว่ามันจะเข้าแล้วนะค่ะ แก้วกลัวสาย" บอกไปตรงๆ

 

"เดี๋ยวให้ตาโทโมะไปส่งก็ได้" ให้โทโมะไปส่ง!  ยอมสายดีกว่า

 

"แม่ครับ มาแล้วครับ" โทโมะเดินลงมาจากข้างบน ชุดสูทสีดำเป็นนักธุรกิจไปเลย

 

"มาๆ กินข้าว แล้วโทโมะก็ไปส่งหนูแก้วด้วย" สักพักเราก็กินกันเสร็จ

 

+

 

+

 

+

 

"นายกินเสร็จยัง ฉันจะสายแล้วเนี่ย!" นายนั้นเอาแต่กิน แถมช้าด้วย

 

"ก็ไปสิ" โทโมะดื่มน้ำตาแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไป

 

"ไอ้บ้าเอ้ย!" อยากจะเดินเข้าไปเตะสักป๊าบ

 

"กระโปรงสั้นไปนะ" โทโมะมองกระโปรงของแก้ว

 

"เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่ง!" ฉันพูดแล้วก็เดินขึ้นรถไปเลย

 

'ทำไมชอบพูด ไม่ต้องมายุ่งบ่อยจริง' โทโมะคิดแล้วก็หงุดหงิดนิดหน่อย

 

 

 

               สักพักก็มาถึงมหาวิทยาลัยของแก้ว โทโมะก็เดินลงมาส่งแก้วที่คณะ

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด" ระหว่างเดินไปส่งแก้ว ก็มีนักศึกษากรี๊ดกัีนใหญ่เลย

 

"ฟาง!" แก้วตะโกนเรีัยกฟางแล้วก็วิ่งไปหาฟาง ปล่อยโทโมะให้โดนนักศึกษารุมไป

 

"เฮ้ย! แก้วรอฉันด้วย" โทโมะพยพยามจะหาทางออกจากนักศีกษาแต่ออกไปได้

 

"แก้วไม่ทำอะไรหน่อยหรอ? นั้นสามีแกนะ" เฟย์พูด เราเรียนมหาลัยเดียวกันหมดเลย

 

"ปล่อยไปเถอะ ดูเขื่อนแฟนแกก่อนสิ ไปยุ่งกับหญิงอื่นแล้ว" ก่อนจะจบ ม.6 เขื่อนไปหาเฟย์เป็นแฟนเฟย์โหด

 

มากเลยนะ นี่เมื่อกี้ฉันก็เห็นเขื่อนไปกุ๊กกิ๊กกับสาว ไม่รู้ว่าเฟย์จะฆ่าเขื่อนรึเปล่า

 

"ไอ้เขื่อนแกตาย!" เฟย์พูดแล้วก็เดินไปหาเขื่อน

 

"แก้วเป็นไงมั่งอ่ะ ชีวิตคู่" ฟางถาม

 

"งั้นๆอะแหละ!" ฉันตะโกนสุดเสีียงเพื่อให้โทโมะได้ยิน

 

"แกจะตะโกนทำไมเล่า" ฟางว่าแล้วก็ปิดหู คิืิดดูแล้วกันว่าฉันตะโกนดังขนาดไหน

 

                  ไม่นานเราก็ขึ้นเรียน แต่โทโมะไม่รู้จะออกจากวงล้อมของสาวได้รึยัง แต่ก็ช่างมันเถอะ

 

 

 

ตอนเย็น

 

"ฟางแก้วกลับก่อนนะ" ฉันเดินออกมา ยังไม่ถึงไหนเลย..

 

 

ซ่า~

 

          อยู่ๆฝนก็เทลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว แล้วฉันก็เดินออกมาจากมหาวิทยาลัยแล้วด้วย ก็เลยต้องวิื่งตากฝนเข้า

 

มหาวิทยาลัยใหม่เพื่อหลบฝน

 

"โทรศัพท์!" พอนึกได้ว่าตัวเองมีโทรศัพท์ก็หยิบขึ้นมา

 

"โธ่!" โทรศัพท์เปียกน้ำ จนเปิดเครื่องไม่ติด แล้วจะกลับบ้านยังไงล่ะเนี่ย ฝนตกไม่มีท่าทีจะหยุดเลย

 

            ผ่านไปสักพักเริ่มสั่นแล้ว ถึงแม้จะหลบฝนได้ แต่ฝนมันก็สาดมาโดนตัวอยู่ดี นี่มันก็จะทุ่มหนึ่งอยู่แล้วนะ

 

เปิดเรียนวันแรกอาจารย์ก็สั่งรายงานเลย ห้ามต่ำกว่า 20 หน้า แต่ที่เลวร้ายกว่านั้นคือส่งพรุ่งนี้นะสิ ปานนี้แล้วยังไม่

 

ได้กลับบ้านเลย แล้วรายงานจะเวร็จไหมเนี่ย

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ ตอนนี้ไม่มีอะไรเลย จะเป็นอะไรไหมถ้าเรื่องนี้มันจะหลายตอนเกินอ่า 42 ตอนแล้วยังไม่มีท่าทีจะ

 

จบเลยอ่า ยังไง็ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ เม้นน้อยแล้วไรเตอร์น้่อยใจนะ

 

 

 

ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก ตอนที่ 3

http://www.keedkean.com/novel/KK0003295.html?page_article=3

วงเวียนแห่งรักตอนที่ 26

http://www.keedkean.com/novel/KK0002832.html?page_article=26

ลองเข้าไปอ่านกันหน่อยนะค่ะ

คุณจะรู้ได้ไงว่ามันสนุกหรือไม่สนุก ถ้าคุณยังไม่ได้เข้าไปอ่าน!