รักที่เป็นไป..ไม่ได้
toey
40) ไม่รักกันแล้วทำแบบนี้ทำไม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ แต่พอเดินออกมาก็ได้กลิ่นอะไรฉุนๆก็ไม่รู้ ฉันเลย
เดินเข้ามาให้ห้องน้ำก็พบกับโทโมะที่นั่งอยู่บนเตียง ในมือมีขวดเหล้าอยู่ สภาพโทโมะก็เหมือนคนเมา
"นายทำบ้าอะไรเนี่ย!" ฉันวิ่งเข้าไปแย่งขวดเหล้าออกจากมือของโทโมะ
'นายนี่ไปเอาเหล้ามาจากไหนเนี่ย!?'
"เอาคืนมา เอิ๊ก~ ไม่ต้องมายุ่ง!" โทโมะแย่งขวดเหล้ากลับไปก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก
"อยากกินก็กินไปเลย กินให้นายไปเลยไป๊!" ฉันทนไม่ไหว ฉันก็เข้าใจนะว่าอาจจะทำใจเรื่องฟางไม่ได้ แต่ทำไม
ต้องกินเหล้าด้วยล่ะ!? ทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ด้วย
"เอิ๊ก~ ฟางทำไม ทำไม!ต้องรักมันด้วย!" โทโมะในสภาพที่เบาแตกเพ้อทิ้งฟาง
'ขนาดเมา นายยังนึกถึงฟาง แล้วนายเคยนึกถึงฉันบ้างมั้ย?' อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ฉันไม่สามารถบังคับให้
มันหยุดไหลได้ เมื่อไหร่คนนั้นจะเป็นฉันซักที่ มันจะเป็นไปได้มั้งไหม?
+
+
+
"ฟาง เอิ๊ก~ ฉันร้ากกเธอนะ" โทโมะพุ่งเข้ามากอดเอวแก้วที่นั่งอยู่
"นายจะทำอะไร ฉันไม่ช่ฟางนะ!" แก้วพูดแล้วก็พยายามจะเก็บมือของโทโมะออก
"เธอเป็นของฉันได้มั้ย?" โืทโมะพูดด้วยความที่โทโมะเมาเกินจนเห็นหน้าแก้วเป็นฟาง
"หยุดนะ! ปล่อยๆ" แก้วโดนโทโมะอุ้มแล้วก็วางลงบนเตียง
"ฟางฉันรักเธอนะ" โทโมะโถมตัวลงมาใส่แก้วที่นอนอยู่บนเตียง
"ฮึก..ยะ.อย่าทำอะไรฉันเลยนะ" แก้วพูดอ้อนวอน แต่โทโมะเมาเกินจนไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว มือโทโมะก็ปลดเสื้อ
ผ้าของทั้งหญิงสาวแล้วก็ของตัวเองอย่างรวดเร็ว พอโทโมะเจอกับหน้าอกอันอวบอิ่มของหญิงสาวก็ออกแรงบีบ
เคล้นอย่างแรง
"ฮึก..เจ็บ...." แก้วพูดออกมาได้คำเดียวก็โดนโทโมะปิดปากด้วยปากของตัวเองอย่างแรง แทบจะขาดอากาศ
หายใจ แต่โทโมะก็ยังจูบต่อ ก่อนจะค่อยๆถอนจูบแล้วก็มองหน้าแก้ว
"นาย ฮึก..อย่าทำอะไรเลยนะ ถ้านายไม่ได้รักฉะ..โอ๊ยยยย" แก้วร้องหลงเพราะโทโมะสอดแกนกลางเข้ามา
อย่างแรง ด้วยความที่เป็นครั้งแรก ทำให้เยื่อบางๆที่รักษามานาน รักษาไว้เพื่อคนที่รักนั้นขาดออกทันที เลือดแห่ง
ความบริสุทธิ์ไหลออกมาจนเปอะขา เปละผ้าปูที่นอน
"ฉันรักเธอนะ.......ฟาง" โทโมะพูดแล้วก็ดำเนินกิจกรรมต่อไป
"อ่ะ..อิ๊~ อ๊า~" แก้วครางออกมาไม่เป็นภาษา ข้างในก็ตอดรัดสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในตัวของเธอทำให้
โทโมะมีอารมณ์ในกามมากขึ้นไปอีก
"โอ๊ยย ฮึก..เจ็บ" โทโมะตอบสนองความต้องการของตัวเองด้วยการกระแทกแกนกลางเข้าไปอย่างแรงจนมิดด้าม
แก้วก็ยังคงร้องไห้ด้วยความเจ็บ และความที่ยังไม่เคยโดนแบบนี้
"อีกนิดนะครับฟาง แล้วเราจะไปสวรรค์ด้วยกันนะ" โทโมะเรียกชื่อฟางเพราะว่าเห็นแก้วเป็นฟาง สิ่งที่เขามอบให้
แก้วทั้งหมดในวันนี้ มันคือสิ่งที่เขาจะมอบให้ฟาง ไม่ใช่แก้ว...
"อื้อ..ไม่ไหวแล้ว ฮึก..เจ็บ!" แก้วร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด แต่โทโมะยังคงไม่รู้เรื่องกับคำพูดของแก้ว ได้
แต่เร่งจังหวะช่วงล่างให้เร็วขึ้น
"อ๊า~" โทโมะครางออกมาเมื่อถึงจุดสุดยอด แล้วก็สลบคาอกของแก้วทั้งๆที่น้องชายของเขายังคาอยู่ในตัวของ
หญิงสาวเพราะความเหนื่อยแล้วก็ฤิทธ์แอลกอฮอล์
"นายทำแบบนี้กับฉันทำไม ฮือ.." ฉันยังร้องไห้ไม่หยุด เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันค่อยๆ ผลักโทโมะให้ออกจากตัว
เอง แล้วก็พยายามจะลุกไปเข้าห้องน้ำทั้งน้ำตา
"โอ๊ยยย" ฉันร้องเสียงหลง เพราะรู้สึกเจ็บตรงนั้น จนไม่สามารถจะย่างเ้ท้าไปไหนได้ ทำให้ต้องนอนลงบนเตียง
"ฮึก..ไม่รักกันแล้วทำแบบนี้ทำไม!" ในเมื่อไม่รักเขาก็ไม่น่าทำแบบนี้ เจ็บที่เขาไม่รักมันก็เกินจะทนแล้ว แต่นี่
ต้องมาเจ็บเพราะเขารัก..คนอื่น มันเจ็บยิ่งกว่าอะไรดี แล้วนี้ยังมาทำแบบนี้เพราะเห็นแค่ฉันเป็นฟาง แค่นี้มันก็ไม่
รู้จะเจ็บและทนได้ยังไงแล้ว
ฉันนอนร้องไห้จนหลับไปด้วยความเหนื่อย ความเพลียพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
ณ ตอนเช้า
ฉันตื่นขึ้นมาก่อนเพราะนอนไม่หลับ ขยับตัวทีก็ปวดร้าวไปทั้งร่างกาย เลยเลือกที่จะลุกดีกว่า ยิ่งนอนยิ่ง
เจ็บ แต่โทโมะยังไม่ตื่นบวกกับอาการแฮงก์ทำให้นอนยาว ฉันเอาผ้าพันร่างกายที่บอบช้ำแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง
บนเตียง แล้วก็เปิดผ้าห่มออก ทำให้เห็นเลือดกองโตเปื้อนผ้าปูที่นอนอยู่ เห็นแล้วฉันก็แทบช็อค มีอะไรกันครั้ง
แรก เลือดมันออกขนาดนี้เลยหรอ? ฉันเลยเลือกที่จะเอาผ้าห่มปกปิดกองเลือดไว้ก่อนเพ่อที่โทโมะตื่นมาจะได้ไม่
เห็น เพราะจะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะว่าโทโมะยังไม่ตื่น แล้วฉันก็ลุกไปอาบน้ำ
"อือ.." โทโมะครางออกมาแล้วก็ลืมตาขึ้น
"ทำไมอยู่สภาพนี้ว่ะ!" ตื่นมาก็ต้องตกใจสภาพของตัวเอง
"แก้วๆ" โทโมะเรียกหาแก้วแต่แก้วไม่ได้ยิน แถมโทโมะก็เดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้สังเกตเสียงของน้ำหรือ
อะไรเลยเพราะว่าแก้วอยู่ในห้องน้ำ
+
+
+
ตอนนี้ฉันก็อาบน้ำเสร็จแล้ว แล้วก็เดินมานัี่งที่เตียง แต่ว่าโทโมะหายไปไหน? สงสัยจะลงไปกินข้าว
แล้วล่ะมั้ง ฉันว่าแล้วก็ล้มตัวนอนบนเตียงแทนที่ของโทโมะด้วยความเพลีย
ณ ด้านล่างของบ้าน
"แม่แก้วละครับ" โทโมะเดินลงมาในสภาพที่มีผ้าขนหนูปิดตรงนั้นเพียงผืนเดีัยว
"ยังไม่ลงมาเลยลูก" ผู้เป็นแม่หันไปตอบ ทำให้แม่โทโมะตกใจกับสภาพของลูกชายตัวเอง
"งั้นผมไปแต่งตัวก่อนนะครับ" โทโมะพูดแล้วก็รีบวิ่งขึ้นห้องไป
"แม่ค่ะ วันนี้เีราเก็บโต๊ะเถอะค่ะ ท่าทางพี่โมะกับพี่แก้วคงจะอิ่มกันแล้ว" ป๊อปปี๊พูด
"เรื่องของพี่เขา เรารีบกินเข้าเถอะ" แม่โทโมะพูดแต่แม่โทโมะก็แอบยิ้มอยู่หน่อยๆ
ณ ห้องของโทโมะ
โทโมะเดินเข้ามาให้ห้อง ก็เจอหญิงสาวนอนอยู่บนเตียงโดยที่ไม่ได้ห่มผ้า โทโมะเลยคว้าผ้าห่มที่
แก้วใช่ปิดกองเลือดมาห่มให้แก้ว ทำให้โทโมะเห็นกองเลือดนั้น โทโมะเลยคิดว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น?
"ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!" โทโมะขึ้นมนอนทับบนตัวของแก้ว
"อือ..นาย!" พอแก้วลืมตามาก็ต้องตกใจที่โทโมะมานอนอยู่บนตัว
"เมื่อคืนฉันทำอะไรเธอ?" โทโมะถามแก้ว
"มะ..เมื่อคืนนายไม่ได้ทำอะไรนิ" แก้วตอบเสียงสั่นๆ แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ
"หรอ? แล้วรอยแดงที่คอมันคืออะไร?" โทโมะพูดแล้วก็ปัดผมของแก้วออก ทำให้เห็นรอยแดงชัดมาก
"เอ่อ..มดกัด ลุกออกไปได้แล้วนะ!" แก้วพยายามผลักโทโมะออก แต่โทโมะก็ยิ่งทิ้งน้ำหนักมากขึ้นไปอีก
"แล้วนี่มันคืออะไร?" โทโมะดึงผ้าห่มออก ทำให้แก้วเห็นกองเลือด
"ลุกออกไปไดเ้แล้วนะ นายไม่ได้ทำอะไรฉันทั้งนั้นแหละ!"
"งั้นฉันขอดูหน่อยแล้วกัน" โทโมะพูดแล้วก็ถกเสื้อของหญิงสาวขึ้น
"ฮึก..ฮือ นายหยุดนะ!" แก้วพยายามปัดป้องเพื่อไม่ให้โทโมะเปิดเสื้อแก้วออก
"ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยเนอะ แดงไปทั้งตัวแบบนี้" โทโมะถกเสื้อของแก้วไำด้สำเร็จ ทำให้โทโมะเห็นเรือนร่างอัน
ขาวใสของแก้ว ที่มีแต่รอยแดงเต็มตัวไปหมด
"ฮึก..ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ" แก้วพูดแล้วก็รีบปิดเสื้อแล้วก็ดันโทโมะออกจากตัวอย่างแรงทันที
"โอ๊ยยย" พอขาแตะที่พื้นก็ทรุดลงไปนั่งที่พื้นทันที
"มา ฉันพาไปกินข้าว" แล้วโทโมะก็ช้อนร่างของแก้วขึ้น แล้วก็เดินลงมาข้างล่าง
"ปล่อยนะ ฮึก..นายมันบ้าที่สุด!" แก้วได้แต่ดิ้นๆ มือก็ทุบโทโมะไปด้วย
"หยุดทุบเลยนะไม่งั้นฉันจะจัดแบบเต็มๆให้อีกรอบ เมื่อคืนฉันจำไม่ค่อยได้ด้วยแต่ท่ามีอีก รับรองฉันจำไ่ม่ลืมแน่!"
โทโมะขู่แก้ว ทำให้แก้วยอมที่จะหยุดทุบ แล้วก็อยู่นิ่งๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ NC เน่าๆ
ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
