รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ณ ตอนเช้า

 

TOMO TALK

 

              แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านเข้ามาให้ห้องกระทบกับตาที่กำลังปิดอยู่ ดวงตาคู่นั้นค่อยๆกระพริบและ

 

ลืมตาขึ้นมา วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกสดชื่นจัง ผมกำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่รู้สึกหนักอื้อที่แขนข้างขวาของตัวเองผม

 

เลยจับผ้าห่มที่คลุมสิ่งที่อยู่ใต้ผ้าห่มออก เผยให้เห็นสาวร่างเล็กที่เมื่อคืนเขาอุ้มขึ้นมานอนด้วยกัน ผมจับเธอให้

 

นอนหงาย

 

"ร้องไห้หรอเนี่ย!?" ผมเห็นใบหน้าของเธอมีแต่คราบน้ำตาเต็มไปหมด คงจะร้องไห้ทั้งคืน ผมเลยเอานิ้วโป้งเช็ด

 

น้ำตาให้แก้ว

 

"อือ.." แก้วรู้สึกตัว ทำให้โทโมะรีบกลับไปนอนที่เดิมแล้วแกล้งหลับ

 

"..." ตอนนี้ผมกำลังเล่นละครอยู่ กำลังแกล้งหลับอยู่

 

"นายมันบ้า!" เธอว่าผมทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าผมแกล้งหลับอยู่  ถ้าไม่ติดว่าแก้วเห็นว่าผมหลับอยู่ล่ะ เธอคงจะฟาดผม

 

ไปแล้วล่ะ

 

 

 

KAEW TALK

 

           ฉันตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามีอะไรมาโดนที่หน้า แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอใคร เจอแต่คนบ้านอนอยู่ข้างๆ เมื่อ

 

คืนโดนหมอนั้นอุ้มมานอนด้วย แถมยังพูดทำร้ายจิตใจฉันอีก เจ็บชะมัดเลย แล้วฉันจะทนอยู่กับ 'คนไม่มีหัวใจ' ได้

 

นานขนาดไหนล่ะ หัวใจฉันคงตายสลายแน่

 

 

            ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ ดีแล้วล่ะที่ตื่นมาก่้อนที่หมอนั้นจะตื่น ไม่อยากเจอหน้า เห็นแล้วเจ็บทุกที ฉันอาบน้ำ

 

เสร็จก็รีบลงมาข้างล่างทันที จะกลับบ้านแล้ว อยากกลับบ้านจะตาย

 

 

 

 

ณ ด้่านล่างของบ้านโทโมะ

 

"หนูแก้วมากินข้าวก่อนสิลูก" แม่โทโมะเรียกฉัน อะไรอีกแล้วจะกลับบ้าน ไม่ได้กลับสักที

 

"เอ่อ..ค่ะ" ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ก็รู้สึกหิว เมื่อคืนก็กินไปแค่นิดเดียวเอง กินแต่น้ำที่ยัยหวายประเคนให้แค่นั้น

 

"พี่แก้วมานั่งเร็วค่ะ" ป๊อปปี๊เดินมาจูงมือฉันแล้วก็พามานั่งที่โต๊ะ

 

"แล้วโทโมะล่ะลูก" แม่โทโมะถาม

 

"ยังไม่ตื่นนะค่ะ" ฉันตอบออกไปแล้วก็ยิ้มให้แม่โทโมะ

 

"ทานอะไรกันอยู่ครับ ห๊อมหอม" โทโมะที่ยังเดินมาไม่ถึงโต๊ะทานอาหารส่งเสียงขึ้นมา

 

"ข้าวต้มปลานะลูก แม่ลงมือกับป๊อปเลยนะ" แม่โทโมะพูด

 

"หรอค่ะ? น่าอร่อยจัง" กินมันหอมนิหน่า อยากกินอ่ะ

 

"ทานเลยซิหนูแก้ว" แม่โทโมะบอก ฉันก็จะจัดหนักกับอาหารตรงหน้าทันที

 

 

 

              ผ่านไปประมาณ 20 นาที ข้ามต้มตรงหน้าก็หมด แม่โทโมะนี่ก็ทำอาหารอร่ิอยเหมือนกันนะเนี่ย ฉันว่า

 

ฉันควรจะกลับบ้านได้แล้วล่ะนะ น่าจะไม่มีอะไรมาขัดขว้างอีกแล้ว

 

"งั้นแก้วขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ" ฉันพู฿ดแล้วยืนขึ้น ก่อนจะยกมือไหว้แม่โทโมะ

 

"เดี๋ยวลูก วันนี้ต้องลองชุดแต่งงานนะ" เออใช่! ลืมไปเลย

 

"โทโมะพาน้องไปเร็วๆ"แม่โทโมะพูด

 

"ครับ" โทโมะรับคำก่อนจะลุกแล้วเดินมาที่รถ

 

 

                 โทโมะเดินไปรอฉันที่รถ เพราะว่าฉันต้องเปลี่ยนชุดใหม่โดยยืมชุดน้องป๊อปปี๊อีกแล้ว เพราะตอนขา

 

มาเมื่อวานฉันใส่ขาสั้นมา มันดูไม่เรียบร้อบเท่าไหร่ แม่โทโมะเลยให้ไปเปลี่ยนชุดใหม่

 

"โทโมะลูก ก่อนจะไปลองชุด ไปแจกการ์ดก่อนนะลูก" แม่โทโมะเดินตามมาคุยกับโทโมะที่โรงรถ

 

"ไหนแม่บอกว่าแจกไปแล้วยังไงล่ะครับ" โทโมะถามขึ้นเพราะการแต่งงานครั้งนี้ผู้ใหญ่เป็นคนจัดการเรื่องการ์ด

 

"แม่ยังแจกไม่หมด ลูกไปแจกต่อด้วยแล้วกัน" แม่โทโมะพูดแล้วก็ยื่นการ์ดแต่งงานให้โทโมะ โทโมะก็รับมา

 

 

                ตอนนี้ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว อยู่ในชุดกระโปรงยาว แขนกุด กระโปรงนี่ก็ยาวจริง ยาถึงตาตุ่มเลยนะ

 

แถมยังใส่ร้องเท้าส้นสูงอีก ไม่เคยใส่นะส้นสูงเนี่ย ฉันคงล้มหน้าแหกแน่เลย

 

"หนูแก้วสวยจังลูก" แม่โทโมะพูดแล้วเดินมา

 

"ขอบคุณค่ะ" ฉันขอบคุณแม่โทโมะตามมารยาท

 

"..." แม่โทโมะไม่ตอบแ่ต่ยิ้มไม่หุบ แถมยังจับนู่นจับนี่ที่ชุดอีกตั้งหาก

 

"แต่แก้วไม่ถนัดใส่ส้นสูงนะค่ะ" ฉันพูดแล้วก็ก้มมองที่เท้าตัวเอง ถึงมันจะไม่ได้สูงมาก แต่มันก็เดินไม่ถนัดอยู่ดี

 

"ฝึกไว้ลูก เดี๋ยววันแต่งงานหนูต้องใส่ส้นสูงด้วย" งานแต่งหรอ? อีกไม่กี่วัันเท่านั้นก็จะถึงแล้ว

 

"ค่ะ" ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้แม่โทโมะ

 

"ไปสิลูก พี่เขารออยู่ที่รถ" แม่โทโมะพูดฉันเลยรีบไปที่รถของโทโมะทันที

 

 

 

'สวยว่ะ' โทโมะคิดในใจ แวบแรกที่เห็นแก้วเดินออกมาจากบ้าน แก้วดูสวยแล้วก็สง่ามาก

 

 

"มองอะไร!" ฉันตะโกนใส่หน้าโทโมะไป

 

"ปะ..เปล่าๆ ไปเถอะ" แล้วโทโมะก็เปิดประตูแล้วขึ้นรถไปเลย

 

"อะไรของเขาว่ะ" ฉันยืนเกาหัวก่อนที่จะขึ้นไปนั่งบนรถ

 

 

 

ณ รถโทโมะ

 

"ทำอะไรชักช้าชะมัด" โทโมะพูดทำลายความเงียบภายในรถ

 

"ทำไมล่ะ! นายยังตื่นสายเลย" ฉันพูดแล้วก็มองไปทางนอกกระจก

 

"..." โทโมะไม่พูดอะไรต่อ เพราะขี้เกียดเถียงกับแก้ว

 

"แล้วนี่ร้านลองชุดมันอยู่ไหนอ่ะ" ฉันถามโทโฒะที่ขับรถอยู่

 

"แม่ฉันบอกว่าให้แจกการ์ดก่อนแล้วค่อยไปลองชุด" ตอบได้โครตตรงคำถามเลย ==

 

"ไหนล่ะการ์ดแต่งงาน" ฉันถามโทโมะเพราะว่ายังไม่เคยได้เห็นการ์ดเลย

 

"..." โทโมะไม่ตอบ แต่ชี้ไปตรงที่อยู่ของการ์ด

 

"การ์ดสวยดีเนอะ นายคิดเหมือนฉันมั้ย?" ฉันพูดแล้วก็อมยิ้มอยู่คนเดียว ก็การ์ดมันน่ารักสวยด้วยแหละ

 

"..." โทโมะไม่ตอบ ขับรถต่อไป

 

"โทโมะ!" ฉันตะโกนดังลั่นรถ

 

"อะไรของเธอเนี่ยห๊ะ!" โทโมะตวาดใส่ฉันอีกแล้ว

 

"ฉันถามได้ยินรึเปล่า" ฉันพูดแล้วก็มองหน้าเขา

 

"ถามว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ฟัง" โทโมะพูด

 

'ไม่ได้ฟังหรอ? นายไม่เคยสนใจเลยตั้งหาก'

 

"ฉันถามว่าการ์ดสวยดี นายคิดเหมือนฉันรึเปล่า" ฉันย้ำคำถามอีกครั้ง

 

"ก็งั้นๆอ่ะแหละ ดูสิเจ้าสาวฉันผมสั้น เจ้าสาวฉันต้องผมยาว สวย น่ารัก เรียบร้อย" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้ม

 

'เจ้าสาวที่นายต้องการคงจะเป็นฟาง ไม่ใช่ฉัน..'

 

 

            ทำไมอ่ะ มันจะเป็นฉันไม่ได้้เลยหรอ!? เจ้าสาวของนายมันจะเป็นฉันไม่ได้เลยใช่มั้ย?  ฉันนั่งนิ่งอยู่ใน

 

รถ ทำไมมันต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย เกลียดความรู้สึกแบบนี้ที่สุด ความรู้สึกที่เจ็บจี๊ดที่อกข้างซ้าย ฉันรู้สึกถึงน้ำใสๆที่

 

ไหลออกมา ทำให้ฉันรีบยกมือขึ้นมาปาดมันออกทันที

 

"นั้นนะสิ การ์ดมันก็งั้นๆแหละ" ฉันฝืนพูดมันออกมา โดยที่ไม่มองหน้าเขาด้วย

 

 

 

 

           ไม่นานเร็วก็แจกการ์ดกันเวร็จ ตอนนี้มันก็เวลา บ่ายสามโมงแล้ว ใช้เวลาแจกการ์ดไปนานพอสมควร

 

เหมือนกัน ตอนนี้เรากำลังมุ่งสู่ร้านชุดแต่งงาน

 

 

 

 

ณ ร้านแต่งงาน

 

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ" พนักงานก็เดินออกมาต้อนรับเราสองคน

 

        เราเคยมาลองชุดกันก่อนแล้วครั้งหนึ่ง แล้วก็แก้ชุดไป วันนี้เลยจะมาเอาชุด แล้วก็ถ่ายรูปแต่งงานเท่านั้น

 

"ชุดที่ส่งแก้มาแล้วนะค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ" ฉันกับโทโมะก็แยกกัน ฉันเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว โดยที่มีพี่

 

พนักงานช่วยแต่งชุดแต่งงานให้ฉัน เีพราะถ้าให้แต่งเองแต่งไม่เป็นอ่ะ จากนั่งก็โดนจับไปแต่งหน้าเพราะต้องถ่าย

 

รูปแต่งงาน ตอนนี้ก็แต่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว รู้สึกไม้เหมือนตัวเองเลย ชุดแต่งงานเป็นชุดเกาะอก กระโปรงยาว

 

ประมาณเข่าด้านหลังจะเป็นกระโปรงลากยาวกับพื้น ส้นสูงสีขาว ทรงผมถูกแต่งอยากสวยงาม

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ อำลาวันสงกรานต์