รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ณ เกรด 9 ห้อง 1

เฟย์ - พี่ฟาง พี่ฟาง อาจารย์มาแล้ว

ฟาง - ทำความเคารพ

สวัสดีค่ะอาจารย์~~~~~

อาจารย์ - วันนี้เรามีนักเรียนใหม่ 1 คนนะจ๊ะ

....... - อาจารย์ครับ

อาจารย์ - มาพอดีอ่ะแนะนำตัวเลยจ๊ะ

..... - สวัสดีครับ ผมชื่อโทโมะครับ(พูดแ้ล้วยิ้มหล่อกระชากใจ)

(แก้วคิด : ไอตุ๊ดที่ชนฉันเมื่อเช้านี่หน่า)

อาจารย์ - นักเรียนใหม่แนะนำตัวแล้ว เพื่อนๆแนะนำตัวหน่อยจ๊ะ

ฟาง - เราฟางนะ

เฟย์ - เราเฟย์เป็นน้องพี่ฟาง

แก้ว - เรากะ..(ยัยหวายพูดแทรกเราทำไมเนี่ย)

หวาย - เราหวายนะ(ทำตัวน่ารักเกินเหตุ)

แก้ว - เราแก้ว(เสียงห้าวๆ)

(โทโมะคิด - ยัยทอมเมื่อเช้านิหว่า)

...... - .........

...... - .......

อาจารย์ - เดี๋ยวอาจารย์จะจัดที่นั่งใหม่นะ ตามนี้จ๊ะ

แผนผังการนั่ง

หวาย ?     เฟย์ ฟาง     ? ?

?      ?       ?   ?       ? ?

               แก้ว  โทโมะ

อาจารย์ - มีใครมีปัญหากับที่นั่งมั้ยจ๊ะ

.......... - หนูค่ะ

อาจารย์ - มีอะไรอีกละ จริญญา(เรียกเต็มยศเลย)

แก้ว - หนูไม่อยากนั่งกับตุ๊ดค่ะ

โทโมะ - ผมก็ไม่อยากนั่งกับทอม

อาจารย์ - แต่เธอต้องนั่ง นี่เป็นคำสั่ง!!

โทโมะ/แก้ว - ครับ ค่ะ

ชั่วโมงเรียนผ่านไป ถึงเวลากลางวัน

ฟาง - แก้ว ๆ (เขย่าตัวแก้วที่หลับอยู่แต่แก้วยังไม่ตื่น) ยัยแก้ววววววววววววววววววว

(ตะโกนกรอกหูเพื่อนสาวที่หลายๆคนคิดว่าเป็นทอม)

แก้ว - โอ๊ยยย ฟางอะไรล่ะ

เฟย์ - จะกินข้าวมั้ย

แก้ว - อ้าว หมดเวลาแล้วหรอเนี่ย

ฟาง - ก็ใช่นะสิ มัวแต่หลับอยู่ได้ จะเรียนรู้เรื่องได้ไง

แก้ว - แค่พักสายตานะ ไปกินข้าวกันเถอะ หิวจนไส้จะกิ่วแล้ว

เฟย์ - แก้วต้องเลี้ยงเฟย์ด้วย

แก้ว - เห้ย!! ทำไมฉันต้องเลี้ยงแก

เฟย์ - รู้งี้ปล่อยให้นอนไม่ต้องกินข้าวดีกว่า(เฟย์พูดเบาๆ)

ฟาง - แล้วนายไม่ไปกินข้าวหรอ ไม่หิวรึไง(พูดกับโทโมะที่นั่งอยู่ข้างๆแก้ว)

โทโมะ - หิวสิ แต่ไม่รู้ว่าโรงอาหารอยู่ไหน

เฟย์ - ไปด้วยกันก็ได้นะ

แก้ว - เฟย์จะไปชวนไอตุ๊ดไปทำไม

ฟาง - เพื่อนกันนะแก้ว ไปเถอะ(ประโยคแรกพูดกับแก้ว ประโยคที่สองพูดกับโทโมะ)

โทโมะ - เพื่อนเธอยังมีน้ำใจมากกว่าเธออีก(เดินออกไปพร้อมเฟย์ฟาง)

แก้ว - ไอตุ๊ด (ด่าตามหลังไปทั้งๆที่พวกนั้นเดินออกไปแล้ว)

(แก้วคิด - เตรียมตัวเจอดีได้เลย ไอตุ๊ด!)

-----------------------------------------------------------------------------------------------

ยังไงก็ขอฝากด้วยนะค่ะ เม้น+โหวตนะ ^^

มีความรู้สึกของไรเตอร์มาสารภาพ

ไรเตอร์รู้สึกดีใจมาก ตอนแรกไรเตอร์ก็อ่านนิยาย ยังไม่คิดจะแต่งหรอก ไรเตอร์ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมบางคนต้องบอกว่า ห้ามทำตัวเป็นนักอ่านเงา วันนี้ไรเตอร์เข้าใจแล้ว เพียงแค่เม้นเล้กๆน้อยๆ ไีรเตอร์มีความสุขมากๆ เหมือนมีกำลังใจ รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อวานมีแค่ 3 เม้น แต่ไรเตอร์นอนยิ้มทั้งคืนเลย ไรเตอร์ต้องขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนมากๆ ที่ทำให้ไรเตอร์มีความรู้สึกแบบนี้ รักรีดเดอร์ทุกคนมากๆ^^