รักแท้ยังมีอยู่จริง

ตอนนี้ร่างบางก็อยู่ในรถร่างสูงโดยที่ทั้งสองกำลังตรงไปที่มหาลัย ซึ่งแน่นอนว่าร่างบางยังไม่ได้ทานข้าวแล้ววันนี้ก็เป็นวันรับน้อง
"วันนี้เป็นวันรับน้องนะครับ เชิญน้องปีหนึ่งกับพี่ปีสองที่ลานว่างของมหาลัยตอนนี้เลยครับ"
เสียงประกาศจากประธานการจัดงานรับน้องนั้นก็คือโทโมะนั้นเอง
"รับน้องหรอเนี่ย"
ฟางพูดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประกาศ
"แก้ว ตอนนี้แกรู้สึกไง"
เฟย์ถามแก้วเพราะเห็นแก้วนิ่งๆไป
"หิวข้าว อยากกินข้าว"
"ทำไม ไม่กินมาละฮะ"
ฟางถามคงจะไม่รู้ซินะ ว่าที่ฉันไม่ได้กินข้าวเพราะไอรุ่นพี่โทโมะนั้น
"เบื่อคนขี้ฟ้อง"
ฉันเห็นตาโทโมะกำลังจะเดินผ่าน ฉันก็เลยพูดไป ถ้าโทโมะไม่ฟ้องแม่ ฉันก็ได้กินข้าวไปแล้ว ชิ
 
"น้องๆ เขียนชื่อตัวเองบนกระดาษแล้ว แขวนคอไว้นะคับ"
รุ่นพี่คนนึงพูดขึ้น คงจะเป็นผู้ช่วยโทโมะซินะ
"ไอป๊อป แกไปดูน้องเถอะ เดี๋ยวฉันพูดเอง"
ผมขอรับหน้าที่นี้แทนแล้วให้เพื่อนผมไปดูน้องแขวนชื่อ
POPPY TALK
"น้องครับพี่ช่วยไหม??"
ผมเห็นน้องคนนึงกำลังวุ่นกับป้ายชื่อตัวเองอยู่
"ขอบคุณค่ะ"
น้องคนนั้นหันหลังอยู่ พอได้ยินเสียงรุ่นพี่เลยหันหน้ามา
"โอ๊ย!"
ช่วงที่กำลังจะหันไปแต่ดันไปชนพี่เขาพอดี เกือบล้มแหะ
"เป็นอะไรรึป่าวคับ"
ถามรุ่นน้องเพราะยังไงตัวเองก็มีส่วนผิดที่ทำให้น้องเขาเจ็บตัว
~~~ปลิว~~~
(เสียงป้ายชื่อของน้องปลิวไป เพราะตอนนี้ชนป้ายชื่อมันหล่นแล้วลมก็พัดปลิ้วไป)
"เห้ย"
น้องคงตกใจละมั่ง
"มันเป็นไรหรอก เดี๋ยวเขียนใหม่ก็ได้"
"ค่ะๆ"
"ชื่ออะไรล่ะ"
ผมถามเพราะผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร
"ฟางค่ะ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์"
"เสร็จแล้ว อ่ะนี่ แล้วรีบไปรวมกะเพื่อนๆเลย เดี๋ยวโดนทำโทษเอานะ"
"ขอบคุณค่ะ พี่...."
"พี่ชื่อป๊อปปี้นะ ไปได้แล้วนะฟางเดี๋ยวไปทัน"
บอกฟางไป ยัยนี่น่ารักนะเนี่ย ธนันต์ธรญ์ ชื่อคุ้นๆแหะ เห้ย!! รุ่นน้องผมนิหน่า
 
รับน้องวันนี้อย่างแรกที่จะให้ทำคือพี่รหัสจะเดินมาหาน้องรหัสเอง แล้วต่อไปก็จะให้ปี 1 เข้าแถวยาวๆ จะมีพี่ปีสองยืนอยู่ 2 ข้าง แล้วก็จะเอาสีป้ายหน้าเรื่อยๆ ส่วนรุ่นน้องก็ห้ามหยุดเดินต้องเดินเรื่อยๆและห้ามทำมือหยุดของจากเพื่อนข้างหน้า ถ้ามือหลุดจะโดนแยกออกมาแล้วก็จะโดนทำโทษ ตามคำสั่งของพี่รหัสตัวเอง
TOMO TALK
"ไอโมะ เจอน้องรหัสแกยังว่ะ"
ป๊อปถามมในขณะที่ผมกำลังมองหา จริญญาอยู่
"เห้ย นั้นไงเจอแล้วๆ ไงฉันไปก่อนนะ"
ผมเิดินออกไปเพื่อจะไปหาน้องรหัส
"แล้วแกล่ะไอเขื่อนเจอน้องรหัสยังว่ะ"
ป๊อปปี้ถามเขื่อน
"เจอแล้วๆ เมื่อเช้าเดินชนน้องเขาอยู่"
ตอบป๊อปปี้ไป
"งั้นเราควรจะไปทำหน้าที่ของเราแล้วล่ะ"
 
KAEW TALK
"น้องครับ น้อง"
ใครเรียกว่ะ อารมณ์ยิ่งไม่ดีอยู่ หิวข้าวชะมัด
"มีอะไรคะ..  ไอหื่นโทโมะ "
"ขอบคุณที่ยังจำกันได้นะ"
ดูสิ ไอหื่นนั้นยิ้มกวนๆใส่ฉัน
"ฉันก็ไม่ได้อยากจะจำนักหรอกนะ"
ใครจะไปอยากจำคนที่ทำให้ฉันอดกินข้าวละ
"พอเลยหยุดเถียงกันสักหนึ่งนาที ฉันจะบอกเธอว่าฉันเป็นพี่รหัสเธอ"
"ห๊ะ! นายเีนี่ยนะ เป็นพี่รหัสฉัน"
ตกใจสุดขีดที่ได้ชินว่านายนั้นเป็นพี่รหัส ฉันจะหนีตานั้นไม่พ้นเลยรึไงเนี่ย กลับบ้านก็ต้องไปอยู่กับนายนั้น อยู่มหาลัยยังต้องเจอหน้ากันอีก ชีวิตฉันจะพังก็เพราะนายใช่มั้ย..
"ฉันเป็นพี่รหัสเธอ เตรียมตัวดีๆนะจ๊ะ สาวน้อยเพราะฉันจะเอาคืน"
อะ...อะไรนะ จะเอาคืน ฉันขอตายก่อนดีกว่า
"งั้นฉันขอตายดีกว่า ถ้าได้ะีพี่รหัสเป็นนาย"
"เดี๋ยวก็รู้ว่าเธอควรจะทำตัวยังไง"
ไอบ้านั้นพอพูดเสร็จก็เดินออกไป ชักจะเริ่มกลัวแล้วสิ รับน้องนี่นายนั้นก็เป็นประธานอีก ตายแน่
 
"รุ่นน้องทุกคนเข้าแถวเลย"
จะเสียงใคร ก็อีกตาหื่นนั้นนะแหละ
 
พอเริ่มรับน้อง กิจกรรมอย่างแรกคือเขียนหน้า ฉันก็เดินของฉันไปเรื่อยๆ แต่ดันมีคนบ้าที่ไหนไม่รู้ เอาสีมาป้ายที่ตาของฉัน
"หือ แสบตา"
ฉันพูดพร้อมกันเอามีมาขยี้ตา แต่ก็ยังไม่หายแสบ ทำไงละเนี่ย
"เห้ยๆ ใครอ่ะ"
มีใครก็ไม่รู้มาลากฉันไป จะไปรู้ได้ไงว่าใคร แสบตาจนจะลืมตาไม่ขึ้น
"โอ๊ย! แสบตา"
ระหว่างเดินก็บ่นมาตลอดๆ ก็มันแสบขึ้นเรื่อยๆนิหน่้า
"อยู่เฉยๆสิ อย่าขยี้ตา"
แหม่ๆ พูดเหมือนถ้าตัวเองแสบตา จะไม่ขยี้ยังแหละ คนแสบตาใครๆก็ต้องขยี้ใช่ป่ะ?
"นะ นายจะทำอะไรอ่ะ"
"อยู่เฉยๆเถอะนะ"
นายนั้นเอามือมาเช็ดที่ตาของฉันให้ ถึงตาฉันจะยังไม่เห็นตอนนายนั้นเช็ดให้ แต่การสัมผัสทำให้ฉันรู้ว่านายนั้นกำลังเช็ดสีที่ตาให้ฉันอยู่
"เธอหลุดออกนอกแถว โดนฉันทำโทษแน่"
ทำไมคำพูดมันคุ้นๆ เหมือนจะเคยได้ยินมาก่อน
"ไอหื่นโทโมะ!!"
"เตรียมตัวไว้ นั่งทำใจก่อนก็ได้นะ ฮ่าๆๆ"
อีตาบ้านั้น พูดจบก็เดินออกไป มันจะทำอะไรฉันเนี่ย ได้! จะทำไรก็ทำ แต่ขอเวลาทำใจหน่อย
------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ เยอะๆน๊า แล้วจะกลับมาอัพใหม่