รักแท้ยังมีอยู่จริง

ห้องนอนของแก้ว
 
"พี่แก้วขอโทษ ฮึก.." รีบปลดประดุมเสื้อของโทโมะออก ตามด้วยกางเกงของพี่โมะ โดนการเอาผ้าห่มคุมเอาไว้
 
แล้วก็รีบไปเอาน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้พี่โมะที่หลับไม่รู้เรื่อง ระหว่างที่เช็ดตัวก็สะดุดอยู่ตรงมือของพี่โมะที่กำอะไรสัก
 
อย่างไว้แน่น จนฉันต้องค่อยๆแกะออกทีละนิ้ว 
 
"O_O" สิ่งที่เห็นทำให้ฉันตกใจ
 
"ฮึก..พี่อยากแต่งงานกับแก้วจริงๆหรอ? ฮือ..แก้วขอโทษ" สิ่งที่เห็นมันคือ 'แหวน'  พอเห็นแบบนั้นน้ำตาก็ไหล
 
ออกมาทันที ฉันทำพี่เขาไม่สบาย ฉันมันดื้อที่สุด ไม่ยอมฟังอะไรสักอย่าง
 
 
 
ตอนเช้า
 
          แก้วที่นอนหลับฟุบกับเตียงที่โทโมะนอนอยู่้ด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากเช็ดตัวให้โทโมะัทั้งคืนเพื่อที่ไข้
 
จะได้ลด ตอนนี้จึงเหนื่อยจนหลับไป แต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยจากมือโทโมะ ยังคงจับไว้แน่นอย่างดี
 
"อือ.." โทโมะครางออกมา ตาก็เริ่มที่จะลืมขึ้น โทโมะจะยกมือขึ้นมาขยี้ตาแต่กลับยกไม่ขึ้น เพราะ..
 
"จับมือพี่แบบนี้ทั้งคืนเลยรึไง" โทโมะมองแก้วที่หลับฟุบอยู่กับเตียงมือข้างที่เป็นอิสระก็ลูบหัวยัยแสบที่หลับอยู่
 
"อือ..พี่!" พอได้รับการสัมผัสก็ทำให้คนที่หลับไหลตื่นขึ้นมาทันที
 
"เป็นห่วงพี่บ้างรึเปล่า?" โทโมะค่อยๆลุกขึ้นมานั่งแล้วก็มองหน้าแก้ว
 
"แก้ว เอ่อ.." จะบอกว่าอะไรดีอ่า ทำไมปากมันแข็งแบบนี้นะ!  พอรู้่ว่าตัวเองพูดไม่ออกก็เลยจะเดินออกจากห้อง
 
ไป จะได้ไม่ต้องตอบไม่ต้องพูดและไม่ต้องโดนจ้องแบบนี้
 
"พี่ถามเราอยู่ ตอบก่อน" โทโมะคว้ามือของแก้วเอาไว้ก่อนที่แก้วจะเดินออกไป
 
"แก้วไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก่อนดี แก้วไม่ีรู้ ฮึุก..ว่าต้องเริ่มยังไง แก้วไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรบ้าง ฮึก.." จู่ๆน้ำตาก็ไหล
 
ออกมาเหมือนเขื่อนแตก
 
 
 
ขมับ~
 
          โทโมะดึงแก้วเข้ามากอดไว้แนบนั้น รับรู้ได้ถึงแรงสะอื้นของคนในอ้อมแขน
 
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น" โทโมะพูดพร้อมปลอบแก้วด้วยการลูบผม
 
"แก้วขอโทษ ฮึก..ที่ทำให้พี่ไม่สบาย ขอโทษ ขอโทษ ฮืออ" พูดคำว่าขอโทษวนไปวนมา จะให้ทำยังไงได้ก็
 
ความรู้สึกผิดมันมีซะเต็มประดา
 
"ไม่ต้องพูดแล้ว" โทโมะเอามือแตะที่ริมฝีปากของแก้ว
 
"แต่งงานกับพี่ได้ไหม?" โทโมะถาม สีหน้าและแววตาดูจริงจังมากๆ
 
"แก้ว เอ่อ.." ฉันจะตอบว่าอะไรดีล่ะ? จะตกลงพี่โมะจะหาว่าฉันใจง่ายไปรึเปล่า? แล้วฉันจะเชื่อใจเขาได้ยังไงอ่า?
 
"แต่งงานกับพี่นะ" โทโมะพูดแล้วก็เดินลงจากเตียงแล้วก็คุกเข่าลงตรงหน้่าของแก้ว แล้วก็จับมือแก้วไว้ มือก็ล้วง
 
ไปที่กระเป๋ากางเกงเพื่อที่จะหยิบแหวนที่พบมาสวมให้แก้ว แต่ก็พบว่า แหวนหาย!!
 
"อะไรกัน จะมาขอแต่งงานกับไม่มีแหวนซะได้" ฉันดึงมือออกจากมือของโทโมะ
 
"พี่จำได้ว่าพี่เอามาแล้วจริงๆนะ" โทโมะพูดแล้วก็รีบคล้ำเสื้อคลำกางเกงเพื่อหาแหวน เขาจะแต่งงานโว้ยย!!!
 
"พี่ไม่ได้รักแก้วจริงๆใช่ไหม? ทำไมไม่มีอะไรมาขอแก้วไว้เลยล่ะ" ฉันพูดแล้วก็เอามือกอดอก
 
"พี่รักแก้วจริงๆนะ ขอโอกาสหน่อยพี่จะหาแหวนมาให้ได้" โทโมะรวบมือของแก้วเอาไว้
 
"แค่วันพรุ่งนี้เท่านั้น ถ้าไม่มีแหวน แก้วไม่แต่งกับพี่" ฉันพูดแล้วก็ดึงมือออก
 
"งั้นแก้วไปเที่ยวก่อนนะ" ฉันพูดแ้ล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
 
"ฮัลโหล กวินหรอ ไปเที่ยวกันไหม?" แก้วแกล้งทำเป็นโทรศัพท์หากวิน(แฟนเก่าแก้วแต่ตอนนี้กวินเป็นแฟนเกล)
 
"แก้วคุยกับใคร" โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วแล้วก็จะดึงโทรศัพท์แก้วไป
 
"พี่โมะ!อย่ามาจับนะ"ฉันพูดกับพี่โทโมะถ้้าเขาเอาโทรศัพท์ไปก็รู้สิว่าฉันหลอกเขาจริงๆไม่ได้โทรหากวินซะหน่อย
 
"แำก้วแต่พี่เป็นแฟนแก้วนะ" โทโมะเอาคำว่า 'แฟน' มาอ้าง
 
"บอกแล้วไงถ้าไม่มีแหวนแก้วไม่แต่ง" แก้วพูด พอแก้วพูดแแบบนั้นทำให้โทโมะรีบออกไปที่หน้าบ้านของแก้ว
 
ทันทีเพื่อของแหวน บางทีแหวนอ้างจะตกอยู่หน้าบ้านของแก้วก็่ได้
 

ถือว่าเป็นวิธีที่แก้วจะลองใจพี่ดูแล้วกันนะ แก้วจะได้รู้ว่าพี่รักแก้วจริงๆรึเปล่า  ขอโทษจริงๆ
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะจ๊ะ เหนื่อยจังเลยอ่า เม้น+โหวตหน่อยเร็วน๊า เม้นเยอะๆ คนละเม้นสองเม้น เม้นเยอะก็ได้ไม่ว่า ฮ่าๆๆมีคนทายถูกเยอะด้วยว่าโทโมะกำแหวนไว้แต่ตอนนี้แหวนหายไปแล้วนะสิ  ใครเอาไป แล้วโทโมะจทำยังไง ติดตามต่อนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยน๊าเป็นกำลังใจ รักรีดเดอร์ทุกคนนะค่ะ
Toey ^^