รักแท้ยังมีอยู่จริง

ผ่านไป 2 วัน

ช่วงเย็น

          พี่โมะหายหน้าไปเลย ฉันก็ได้แต่ใจลอย นั่งเฝ้าหน้าจอโทรศัพท์เผื่อพี่เขาจะโทรมาง้อบาง นั่งมองไปที่

หน้าต่างเผื่อพี่เขาจะมาหาบ้าง แต่ก็..ว่างเปล่า

อ๊อด อ๊อด~

         เสียงอ๊อดหน้าบ้านดังขึ้นมา ฉันเบื่อที่จะชะโงกหน้าออกไปดูเสียแล้ว ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงอ๊อดก็มีความหวัง

ว่าจะเป็นโทโมะ แต่ก็ไม่ใช่อยู่ดี บางทีก็เป็นเฟย์ หรือ ฟาง บางครั้งก็เป็นพี่ป๊อปหรือไม่้ก็พี่เขื่อน และคราวนี้ก็คงจะ

เป็นใครสักคนที่บอกไป ฉันไม่อยากจะหวังอะไรอีกแล้ว..

อ๊อด อ๊อด~

        เสียงกดอ๊อดยังดังไม่หยุด คงไม่ใช่เฟย์ฟางพี่ป๊อปพี่เขื่อนแล้วสิ เพราะพวกนั้นรู้ดีง่าถึงกดอ๊อดไปเท่าไรฉัน

ก็ไม่ลงไปเปิด แล้วพวกนั้นก็จะรู้ดีด้วย ว่าฉันเอากุญแจอยู่ในกระถางต้นไม้หน้าบ้าน งั้นคราวนี้ก็คงไม่ใช่เฟย์ฟางพี่

เขื่อนพี่ป๊ิอปแน่ๆ ฉันเลยเปิดผ้าม่านแล้วก็ชะโงกไปดู

"พี่โมะ!" ตกใจเมื่อเห็นคนที่เฝ้ารอยืนอยู่หน้าบ้าน พอเห็นว่าพี่เขากำลังจะมองขึ้นมาก็รีบปิดผ้าม่านทันที

ผ่านไป 2 ชั่วโมง

ซ่า!~

           เสียงฝนตกลงมาอย่างหนัก จนแก้วที่ยืนอยู่รีบเปิดผ้าม่านเพื่อมองคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน  ส่วนโทโมะตอน

แีรกก็คิดว่าไม่มีคนอยู่ แต่พอเห็นเหมือนแก้วที่เปิดผ้า่ม่านออกมา ก็เลยยืนรอเพื่อที่จะุคุยกันให้

รู้เรื่อง แต่แก้วนั้นไม่ยอมเปิดประตูเลย ถึงฝนจะตกแต่เขาก็ยังคงยืนรออยู่ตรงนั้น หวังว่าเธอนั้นจะเปิดให้เขา

             ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ฉันก็แอบเปิดผ้าม่านมอง พี่โมะก็ยังยืนอยู่ที่เดิม ฝนก็ยังตกไม่หยุด ทำไมพี่

โมะถึงไม่กลับบ้านไปล่ะ ทั้งที่พี่เขาก็รู้ว่าฉันไม่ยอมเปิดประตูให้แน่ๆ ฉันคิดแล้วก็ปิดม่านไปอย่างเดิม

"ยัยแก้วเธอห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ" พูดไปเดินวนรอบห้องไป มือก็จับอยู่ที่ห้องของตัวเอง เสียงหัวใจเต้นแรงจน

จะทะลุออกมาข้างนอกอยู่แล้ว ฉันเป็นห่วงพี่เขาใช่ไหม? ฉันเลยเดินไปเพื่อจะเปิดผ้าม่านไปดูพี่โทโมะ

"พี่โมะ!" ฉันเรียกชื่อเขาออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นภาพตอนนี้พี่โมะนั้นล้มลงไปนอนอยู่กับพื้นแล้ว ฉันรีบวิ่งไป

หยิบร่มแล้วก็็เดินมาเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

.

.

"พี่โมะอย่าเป็นอะไรนะ ฮึก.." มือที่ถือร่มอยู่ กลับปล่อยร่มหล่นออกจากมือ สองมือก็รีบพยุงพี่เขาขึ้นมา ถึงแม้จะ

หนัก แต่ก็ต้องพาพี่เขาเข้ามาในบ้านให้ได้ก่อน

ห้องนอนของแก้ว

"พี่แก้วขอโทษ ฮึก.." รีบปลดประดุมเสื้อของโทโมะออก ตามด้วยกางเกงของพี่โมะ โดนการเอาผ้าห่มคุมเอาไว้

แล้วก็รีบไปเอาน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้พี่โมะที่หลับไม่รู้เรื่อง ระหว่างที่เช็ดตัวก็สะดุดอยู่ตรงมือของพี่โมะที่กำอะไรสัก

อย่างไว้แน่น จนฉันต้องค่อยๆแกะออกทีละนิ้ว

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วน๊า ช้าไปโทษทีครับ ตอนนี้สั้นอ่ะ ฝากหน่อยเร็วๆน๊า เม้น+โหวตหน่อยค่ะ

ลองถายดูสิว่าอะไรที่โทโมะกำเอาไว้ในมือ

ไว้เจอกันตอนหน้า รักรีดเดอร์จ้า