รักแท้ยังมีอยู่จริง

ณ บ้านโทโมะ

 

                 พอมาถึงที่บ้านโทโมะก็รีบจูงมือฉันขึ้นข้างบนทันที แถมยังยิ้มอย่างมีเลห์นัยอีกด้วย มันต้องเกี่ยว

 

กับไอ้คำว่าตะลุงตุงแช่อะไรนั้นแน่เลย ฉันถามโทโมะตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว แต่โทโมะก็เอาแต่ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มแล้วก็ยิ้ม

 

ฉันเลยไม่รู้คำว่าตะลุงตุงแช่มันแปลว่าอะไร โทโมะบอกแค่ว่า 'เดี๋ยวก็รู้เอง'

 

 

 

 

ณ ห้องโทโมะ

 

"พี่พาแก้วขึ้นมาทำไมล่ะ? หิวข้าวแล้วนะเนี่ย!" ฉันบ่นพึมพำเบาๆ

 

"กินพี่ก่อนมั้ย? ให้กินฟรีนะ ฮ่าๆ" โทโมะพูด ฉันกินพี่โทโมะได้ด้วยรึไงเนี่ย?

 

"พี่พูดอะไร แก้วไม่เห็นเข้าใจเลย" ฉันเริ่มจะปวดหัวกับคำของพี่โทโมะแล้วนะเนี่ย

 

"มาม่ะ เดี๋ยวจะบอกให้ว่าตะลุงตุงแช่มันคืออะไร" เมื่อพี่โมะพูดอย่างนั้น ฉันเลยเดินเข้าไปใกล้พี่โมะขึ้น แล้วพี่

 

โมะก็ก้มลงมาข้างหูเหมือนจะกระซิบบอก ฉันก็ขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกเพราะว่าอยากจะรู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน

 

 

 

 

ฟอด~

 

            แทนที่พี่โทโมะจะบอก กลับมาหอมแก้มฉันซะงั้นอ่ะ

 

"มาหอมแก้มแก้วทำไมเล่า!" ฉันโวยวายทันที

 

"นี่แหละตะลุงตุงแช่ขั้นแรก" พี่โทโมะพูดแล้วก็ผลักฉันนอนราบกันเตียง

 

"อย่าบอกนะ! ว่าตะลุงตุงแช่ของพี่มันคือ..." เรื่องอย่างว่าหรอ!

 

"แก้วเก่งจังเลยรู้ด้วย พี่จะทำต่อแล้วนะ" พี่โทโมะพูดจบก็ก้มลงมาไซร้คอขาวๆของฉัน

 

"พี่ออกไปนะ ฮึก..ไม่งั้นแก้วจะโกรธพี่จริงๆด้วย!" ฉันดิ้นโวยวายใหญ่พร้อมน้ำตาที่ไหลของมาด้วยความกลัว

 

กลัว..ว่าเขาจะทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ

 

 

 

 

เพี๊ยะ~

 

                พอมือฉันเป็นอิสระได้ ก็ตบหน้าพี่โทโมะฉากใหญ่เลย

 

"ฮึก..ฮือ...พี่มาขอแก้วเป็นแฟนเพราะจะทำเรื่องอย่างว่ากับแก้วรึไง" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ที่เขามาขอฉัน

 

เป็นแฟน เพราะอย่างได้สิ่งตอบแทนซินะ!

 

"แก้วๆ พี่แค่.." โทโมะตกใจ เขาแค่แกล้งเล่นเฉยๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรซะหน่อย

 

"ฮึก..ฮือ พี่มันใจร้าย" ฉันพูดแล้วก็หันหน้าเพื่อจะออกไปจากห้อง

 

"แก้วๆ พี่แค่แกล้งเราเฉยๆนะ พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทำอีกแล้วนะ" โทโมะพุ่งตัวเข้ามากอดเอวของหญิงสาวไว้เพื่อไม่

 

ให้ออกไปจากห้อง พร้อมพูดอย่างรวดเร็ว เขาไม่มีเจตนาจะทำอะไรเธอทั้งนั้น

 

"ฮึก..ฮือ" ฉันหันหน้ามาหาพี่โทโมะก่อนจะกอดเอาไว้ พี่โทโมะก็กอดตอบเช่นกัน

 

"โอ๋เอ๋ๆ พี่ขอโทษนะครับ ไม่แกล้งแล้วนะคนดีของพี่" โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน มือก็ลูบผมสาวน้อยที่อยู่

 

ในอ้อมกอดอย่างเอ็นดู

 

"อย่าทำแบบนี้อีกนะ ฮึก..แก้วกลัว" ฉันหันหน้าขึ้นไปสบตากับพี่โทโมะ

 

"กลัวอะไรครับ บอกพี่ได้มั้ย?" โทโมะจับแก้วให้เผชิญหน้ากับตัวเอง

 

"แก้วกลัว ฮึก..ว่าพี่จะทิ้งแก้วไป" ฉันพูดออกไป

 

"พี่ไม่ทิ้งแก้วหรอกนะ พี่รักเราคนเดียวจริงๆ" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้มน่ารักๆให้แก้วหนึ่งที

 

"จริงรึเปล่า? อย่าหลอกแก้วให้ช้ำใจเล่นนะ"

 

"ไม่หลอกแน่นอนครับ ถามแบบนี้รักพี่มากใช่มั้ยเนี่ย?" โทโมะถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

 

"ไม่บอกหรอก แบร่!" ฉันพูดแล้วก็ผลักพี่โทโมะออก แล้วก็รีบวิ่งเพื่อที่จะออกจากห้อง

 

 

 

 

 

ขมับ~

 

            พี่โทโมะวิ่งเข้ามาจับแขนฉัน แล้วดึงเข้าไปกอดไว้

 

"บอกหน่อยไม่ได้หรอครับ พี่อยากได้ยินจังเลย" พี่โทโมะพูด

 

"แค่นี้ยังไม่รู้อีกรึไงเล่า! ปล่อยได้แล้ว หิวข้าวนะ" จริงๆไม่ได้หิวข้าวหรอกนะ แต่ไม่รู้จะอ้างว่าอะไรดี เขินไปหมด

 

แล้วเนี่ย เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอม จะละลายอยู่แล้ว

 

"พี่รักแก้วนะ แล้วก็จะรักตลอดไปด้วย" โทโมะพูด ถึงสีหน้าจะดูเล่นๆ แต่แววตามันไม่ใช่ มันจริงจังและจริงใจมาก

 

"พูดจริงหรอ? สัญญาได้มั้ย?" ฉันยกนิ้วก้อยขึ้นมาไว้ข้างหน้าของพี่โทโมะ

 

"คร้าบบบ ก็เราน่ารักขนาดนี้พี่ไม่รักใครที่ไหนแล้ว ^^" โทโมะำพูดแล้วก็เอานิ้วก้อยมาเกี่ยวนิ้วของแก้ว

 

"ถ้าทำแก้วเสียใจเมื่อไหร่ หรือว่าพี่ไปมีคนอื่นละก็...แก้วจะไม่รักพี่อีกแน่!"  ฉันพูดแล้วก็ทำหน้าโหดๆไว้

 

"โอเคครับ พี่ไม่มีคนอื่นหรอกน๊า เชื่อใจพี่ได้เลย" โทโมะพูดแล้วก็ดึงแก้วไปกอดไว้

 

"แก้ว เอ่อ..." แม่จ๋าแก้วใจพูดไม่ออก

 

"ว่าไงครับ จะพูดอะไร?" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้ม เดี๋ยวนี้พี่โมะยิ้มบ่อยจริงๆเลย

 

"แก้วก็..รักพี่นะ" ในที่สุดก็พูดออกไปได้ซะที ป่านนี้หน้าแดงหมดแล้วมั้งเี่นี่ย >///<

 

"ขอจุ๊ฟที่สิ" โทโมะพูด

 

"หยุดเลยนะ ห้ามเด็ดขาด" ฉันยกนิ้วชี้ขึ้นไปชี้หน้าของโทโมะ

 

"โหยยย อดเลย" แล้วพี่โทโมะก็เิดินงอนตุ๊บป่องไปนั่งบนเตียง

 

 

 

 

 

ฟอด~

 

             รู้หรอกนะว่าพี่โมะงอนอ่า ฉันเลยต้องง้อโดยการเดินไปหอมแก้มพี่โมะ ยอมครั้งเดียวแหละน๊า~

 

"ไปทานข้าวได้ยังค่า หิวมากเลย" ฉันพ฿ดแล้วก็ทำหน้ามุ่ยๆ มือก็ลูบท้องตัวเอง เพื่อแสดงถึงความหิว

 

"โอเคๆ ไปกัน เดี๋ยวจะโชว์ฝีมือเลย" โทโมะพูดพร้อมกับความมั่นใจของตัวเอง

 

"..." ฉันไม่ได้พูดอะไร แต่ยกมือขวาของพี่โมะขึ้นมาดู

 

"ดูอะไรครับ?" โทโมะถามด้วยความสงสัย

 

"ดูฝีที่มือพี่ไง ไม่เห็นมีเลย" ฉันเล่นมุกไป มันแป๊กแน่เลย ==

 

 

 

โป๊ก~

 

            อ่าพี่โมะเขกหัวฉันอีกแล้ว หัวระบมหมดแล้วนะ

 

"เจ็บนะ พี่นิสัยไม่ดีเลย " ฉันพูดแล้วก็เอามือลูบหัวปอยๆ

 

"ก็เราเล่นมุกติ๊งต๋อง ฮ่าๆ" บอกว่ามุกติ๊งต๋องแต่ตัวเองก็หัวเราะเนอะ

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ เป็นยังไงบ้างอ่า?     ตอนนี้จะให้มีความสุข เพราะเดี๋ยวมันจะ Sad แล้ว

ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่า

 

 

http://www.keedkean.com/novel/KK0003295.html

ฝากเรื่องขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊กด้วยนะค่ะ    <<ฝากนิยายตลอด

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนมากนะค่า จุ๊ฟๆ