รักแท้ยังมีอยู่จริง

KAEW TALK
 
ชุดอะไร ชุดของผู้หญิงคนนั้น หมายถึงเรารึเปล่า(คิดแล้วก็ก้มดูตัวเอง)
 
แก้ว - เห้ย!(ชุดที่ร่างบางใส่ตอนนี้ไม่ใช่ชุดนักศึกษาแต่เป็นชุดสายเดี่ยวสีชมพู ยาวเลยเข่าแค่คืบ)
 
โทโมะ - เป็นอะไรอีกล่ะ(เดินเข้ามาหาร่างบาง)
 
แก้ว - นะ..นายทำอะัไรฉันอ่ะ ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้(พูดแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้)
 
โทโมะ - ก็ลองคิดเอาเองสิ(แกล้งพูดพร้อมเดินไปนั่งบนเตียง)
 
แก้ว - นะ..นาย(ร้องไห้) นี่แหนะ(เอาหมอนฟาดไปที่ร่างสูง)
 
โทโมะ - นี่ฉันเจ็บนะ (จับหมอน)เป็นบ้าอะไรเนี่ย
 
แก้ว - ฮึก แล้วนายทำอะไรฉันล่ะ(ร้องไห้หนักขึ้น)
 
โทโมะ - ฉันก็แค่เปลี่ยนชุดให้ เพราะเธอเป็นลมไง
 
แก้ว - นายเปลี่ยน? ไอบ้า ไอลามก(ฟาดหมอนใส่ร่างสูงต่อ)
 
โทโมะ - นมเปลี่ยนตั้งหาก ไม่ใช่ฉัน
 
แก้ว - .............(เงียบ เขินที่ตนเองมีความคิดแบบนั้น)
 
โทโมะ - เป็นอะไร หน้าแดงเชียว หรือว่า..(พูดพร้อมดันร่างบางให้นอนลงแล้วคร่อมตัวร่างบางเอาแล้วจับมือเอา
 
ไว้) อยากให้ฉันทำอะไรเธอมากรึไง(คำถามนี่ทำให้ร่างบางหน้าแดงเป็นลูกตำลึง)
 
แก้ว - นะ นายจะทำอะไร ออกไปนะ (ดันหน้าร่างสูงออก)
 
โทโมะ - เอ๋..(คิด) ฉันจะทำกับเธอที่ไหนดีนะ บนเตียงหรือในอ่างน้ำดีละ
 
แก้ว - อะ ไอบ้า ออกไปนะ ฮึก ออกไป(เริ่มกลัวจนร้องไห้)
 
โทโมะ - ฮ่าๆ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกนะ ฮ่าๆๆ
 
 
TOMO TALK
 
ที่ผมทำ ผมไม่ได้หื่นนะ แค่อยากจะแกล้งเท่านั้นแหละ ฮ่าๆ เล่นเอาซะร้องไห้หลายรอบเลย
 
โทโมะ - นี่ ไปทานข้าวไป ฉันทำข้าวต้มไว้
 
แก้ว - ไม่เอา ไม่กิน(ยังกลัวร่างสูงอยู่)
 
โทโมะ - จะกินดีๆหรือต้องให้ป้อนด้วย..(ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ร่างบาง)
 
แก้ว - เอาหน้าของหน้าออกไปไกลๆฉันนะ(ดันหน้าโทโมะออก)
 
โทโมะ - งั้นก็กินสิ(ยื่นชามข้าวต้มให้)
 
ร่างสูงยื่นข้าวต้มให้แต่ร่างบางก็ยังไม่ยอมทาน
 
โทโมะ - กินซิ จะรอให้ข้าวต้มมันลอยเอาปากเธอเองรึไง(ประชดเล็กน้อย)
 
แก้ว - ถ้าลอยมาเข้าปากฉันได้ ฉันจะอ้าปากรอรับ(ประชดกลับ)
 
โทโมะ - งั้นฉันจะทำให้มันลอยเข้าปากเธอเอง(เอาช้อนตักข้าวต้มเข้าปากตัวเองแล้วดึงร่างบางมาจูบพร้อมกันดัน
 
ข้าวต้มเข้าปากร่างบางไป) เป็นไง มันลอยเอาปากเธอแล้ว ไม่อ้าปากรับล่ะ
 
แก้ว - อะ อะ ไอบ้า(เอามือขยี้ปากตัวเอง)
 
โทโมะ - กินเร็วๆ เป็นลมมาอีกฉันไม่แบกตัว ปล่อยให้ตายตรงนั้นแหละ
 
แก้ว - เอ่อนี่.. กี่โมงแล้วอ่ะ(เปลี่ยนเรื่องจะได้ไม่ต้องทานข้าวต้มที่ร่างสูงให้ทาน)
 
โทโมะ - จะ 3 ทุ่มแล้ว กินเลยไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง หรือต้องให้ฉันป้อนอีก
 
แก้ว - ไม่ต้อง!! (ทานไปเลยๆ)
 
ร่างบางทานข้าวต้มสักพักแต่ข้าวต้มก็ยังไม่หมด
 
แก้ว - ฉันอยากกลับบ้าน พาฉันกลับบ้านหน่อยสิ(ทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ)
 
โทโมะ - ยัง จนกว่าเธอจะทานข้ามต้มหมด(ทำหน้าโหดใส่)
 
แก้ว - ฉันอิ่มแล้ว ก็ดูนายตักมาสิ ฉันตัวแค่นี้ ตักให้ซะเยอะ
 
โทโมะ - มัวแต่บ่น ถ้ากินไม่หมด ฉันก็ไม่พากลับ
 
แก้ว - งั้นฉันกลับเองก็ได้(ร่างบางลุกแล้วเดินออกไป)
 
โทโมะ - กลับได้ก็กลับสิ ตอนนี้มันก็จะ (ยกนาฬิกาขึ้นมาดู) ใกล้จะ 4 ทุ่มแล้ว ข้างนอกคงมืดน่าดู มิจฉาชีพก็
 
เยอะิ หมาก็เริ่มหอนแล้ว มันเป็นเวลาอะไรน่า(ขู่เพื่อแกล้งร่างบาง) มันเป็นเวลาผีจะออกนี่หน่า
 
พอร่างบางได้ยินที่ร่างสูงพูดเท่านั้นแหละ เลยรีบกลับมานั่งที่เดิมแล้วรีบทานข้าวต้มจนหมด
 
โทโมะ - ก็แค่นี้แหละ กินให้หมดตั้งแต่แรกก็ได้ใกล้บ้านไปนานแล้ว
 
แก้ว - พาฉันกลับบ้านได้รึยัง
 
โทโมะ - มาสิ (พูดแล้วเดินนำไป)
 
แก้ว - รอด้วยสิ(วิ่งตามร่างสูงไป)
 
 
ในรถของร่างสูง
 
โทโมะ - พรุ่งนี้รับน้อง อย่าไปสายละ(พูดกับร่างบางแต่ตายังมองทางข้างหน้าอยู่)
 
แก้ว - ..................
 
โทโมะ - ได้ยินรึป่าว(ถามต่อ แต่ยังไม่ได้มองมาทางร่างบาง)
 
แก้ว - .................(หลับ)
 
โทโมะ - แก้ว
 
แก้ว - ..................
 
ร่างสูงปลุกร่างบางแต่ร่างบางก็ไม่ตื่น
 
โทโมะ - จะตื่นไม่ตื่นห๊ะ!! ถ้าไม่ตื่นฉันจะเลี้ยวเข้าม่านรูด(ตะโกนบอกร่างบาง คำว่าม่านรูดทำให้ร่างบางสะดุ้งตื่น)
 
แก้ว - อือ อะไีรม่านรูดนะ(ถามร่างสูง)
 
โทโมะ - ก็เธอไม่ตื่น ฉันจะได้พาเธอเข้าม่านรูด ไปทำอะไรให้หายง่วงไง(แกล้งร่างบาง)
 
แก้ว - ไอบ้า ไอหื่น
 
โทโมะ - อย่าหลับน่ะ ไม่งั้นฉันจะพาเข้าม่านรูดจริงๆด้วย
 
            ตลอดทาง ร่างบางก็หลับหัวผงกจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ แต่พอนึกถึงม่านรูดขึ้นมาก็ไม่กล้าหลับ กลัว
 
ร่างสูงจะพาเข้าม่านรูดจริงๆ ส่วนร่างสูงก็ั่นั่งขำร่างบางเป็นระยะ
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ ฝากด้วยฝากด้วยๆ โหลต+เม้นเยอะๆน๊ะ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์โคตรๆเลย แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลย งานท่วมหัวสุดๆ อย่าโกรธไรเตอร์นะ ย้ำ!! เม้น+โหวตนะ รักรีดเดอร์จ้า