รักแท้ยังมีอยู่จริง

8.9

เขียนโดย toey

วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.28 น.

  53 chapter
  1802 วิจารณ์
  90.34K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) ใครบางคน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

TOMO TALK

ขนาดบอกว่าจะพาเข้าม่านรูด ยังจะกล้าหลับอีก

โทโมะ - แก้ว (ร่างสูงเรียกร่างบางที่นั่งหลับอยู่)

แก้ว - ...........(ยังไม่ตื่น)

โทโมะ - แก้ว (เรียกร่างสูงอีกรอบ)

แก้ว - ............

โทโมะ - แก้ว จะตื่นไม่ตื่นไม่งั้นฉันจะพาเข้าม่านรูดจริงๆด้วย(ขู่ร่างบางเพื่อจะตื่นบ้าง)

แก้ว - ...........(เงียบ)

โทโมะ - คงจะเพลียจริงๆ(พูดแล้วมองหน้าร่างบางที่หลับปุ๋ยเป็นเด็กอยู่)

ร่างสูงขับรถมาเรื่อยๆจนถึงหน้าบ้านร่างบาง

โทโมะ - เอาไงล่ะเนี่ย(คิดไปแล้วมองร่างบางที่หลับอยู่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าตนโดนแม่ของร่างบางเอาไม้กวาดฟาดหน้าจะทำไงล่ะ)

โทโมะ - นี่ ตื่นได้แล้ว (สะกิดร่างบางแต่ไม่ตื่น)ไม่ตื่นใช่มั้ย ได้!!(เดินไปเปิดประตูฝั่งร่างบางแล้วก็..)

ฟอด~~~

แก้ว - อือ (กะพริบตาปรับแสงแล้วก็ต้องเห็นหน้าร่างสูงที่ใกล้หน้าตนเองมาก)เห้ย!! ทำไรอ่ะ

โทโมะ - ปลุกคนขี้เซา

แก้ว - ใครอ่ะขี้เซา(ทำหน้างง ไร้เดียงสา)

โทโมะ - เธอไงละ ยัยเบ๊อะ

แก้ว - ฉันไม่เบ๊อะซะหน่อย ไอบะ..

โทโมะ - หยุด!! อย่าเถียง เงียบ ถึงบ้านเธอแล้ว

แก้ว - ฮะ บ้านๆ (วิ่งลงจากรถแล้วเข้าบ้านไปเลย)

โทโมะ - ยัยบ๊อง(พูดอยู่คนเดียวก่อนจะขับรถออกไป)

 

ณ บ้านโทโมะ

สรุปคือยัยแก้วเป็นน้องรหัสผม ดีนะที่เมมเบอร์ของยัยเบ๊อะไว้้ จะได้แกล้งอะไรถนัดหน่อย

แม่โทโมะ - โทโมะ ลูก

โทโมะ - อะไรครับแม่

แม่โทโมะ - แม่จะไปญี่ปุ่นกับเพื่อนแม่นะลูก

โทโมะ - แ้ล้วทำไมละครับ

แม่โทโมะ - ก็ลูกเพื่อนแม่จะมาอยู่กับลูกละสิ

โทโมะ - ครับ แล้วเพื่อนแม่นี่ใครหรอคับ(ถามผู้เป็นแม่)

แม่โทโมะ - น้ามลไงลูก

โทโมะ - อ่อ ครับ น้ามลนี่มีลูกด้วยหรอคับ

แม่โทโมะ - นี่เรายังไม่ได้เจอน้องอีกหรอลูก เห็นว่าเรียนมหาลัยเดียวกับลูกด้วย

โทโมะ - คับ ผมยังไม่เคยเห็นเลย

แม่โทโมะ - เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงได้เจอ เพราะลูกต้องไปรับเขา

โทโมะ - คับ แม่

 

ณ บ้านแก้ว

แม่แก้ว - แม่จะไปญี่ปุ่นนะลูก

แก้ว - ค่ะ

แม่แก้ว - ลูกต้องไปอยู่กับลูกเพื่อนแม่นะลูก

แก้ว - ไม่เอา แก้วไม่ไป

แม่แก้ว - ต้องไปลูก

แก้ว - แก้วอยู่ที่นี่ก็ได้นิหน่า ไม่เห็นต้องไปอยู่ที่โน่นเลย

แม่แก้ว - แม่ไม่ไว้ใจลูก คนใช้เขาก็ลากลับหมด แล้วลูกจะอยู่ยังไง

แก้ว - แก้วอยู่ได้ละกันค่ะ

แม่แก้ว - ถือว่าทำเพื่อแม่ได้มั้ยลูก

แก้ว - ก็ได้ค่ะแม่ (เข้าไปกอดแม่ตัวเอง)

 

KAEW TALK

ณ ห้องนอนแก้ว

~~~อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์~~~

เบอร์แปลกนี่หน่า

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา