รักแท้ยังมีอยู่จริง

"โทโมะ นั้นใครอ่ะ?"

เกลถามโทโมะ พร้อมกับชี้มาทางฉัน

"อ่อ..เด็กข้างบ้านหน่ะ"

ฉันไปอยู่ข้างบ้านนายตั้งแต่เมื่อไร

"นี่!"

ฉันตวาดโทโมะออกไปด้วยความไม่พอใจ

"เกลก็นึกว่าแฟนใหม่ของโทโมะซะอีก"

เกลพูดออกมา พร้อมกับทำหน้าน่ารัก แหวะ! น่ารักตายอ่ะ

"ใช่ค่ะ แก้วเป็นแฟนของพี่โทโมะเอง แต่พี่เค้ายังไม่พร้อมบอกใครนะค่ะ"

ฉันเดินไปพร้อมกับโกหกไป อยากจะแกล้งทั้งโทโมะ ทั้งยัยเกลอะไรนั้นด้วย แล้วฉันก็เดินไปเกาะแขนโทโมะ

เพื่อยั่วโมโหเกล ฮ่าๆ ฉันแอบเห็นยัยเกลมองฉันตาขว้า่งเลยแหละ คงจะโกรธมาก

"บ๊องแล้วเธออ่ะ" โทโมะว่าแก้ว พร้อมกับเอามือมาตีหัวฉันเบาๆ แล้วก็แกะมือฉันออกด้วย ไม่อยากให้เกลเข้าใจ

ผิดก็บอกมาเถอะ

"มาทานข้าวกันได้แล้วค่ะ ป้าจัดโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ" แม่นมเดินเข้ามาบอกคุณชายหล่ออย่างโทโมะ

"เกลพิมมาทานด้วยกันสิ" โทโมะชวนพิมกับเกล แต่ฉันคิดว่าจะชวนทำไม

"ที่บ้านไม่มีกินกันรึไง" ฉันพูดลอยๆออกมา เผื่อคนสองคนจะได้ยิน

"พูดอะไรของเธอ" พิมเริ่มลุกขึ้นมาต่อปากต่อคำกับฉัน

"ป่าวนะค่ะ แก้วแค่พูดเฉยๆเอง" ฉันเเสร้งทำเป็นคนดีไป แต่โทโมะมองฉันอย่างดุๆด้วย

"นี่แขกมาบ้าน เจ้าของบ้านที่ดีควรเอาน้ำให้แขกรู้มั้ย ยัยลิง" โทโมะหันมาพูดกับฉัน แต่ฉันไม่ใช่เจ้าของบ้าน

"สองคนนี้ไม่ได้เป็นแขกฉันนิ" ไม่ใช่แขกฉันแล้วทำไมฉันต้องเปลืองแรงไปแบกน้ำมาให้ด้วย แต่ฉันก็เปลี่ยน

สรรพนามเรียกชื่อใหม่แล้วนะ ฉันหมันไส้โทโมะ เจอยัยเกลกับพิมหน่อยเดียวปล่อยมือฉันแทบไม่ทัน คนมันโกรธ

"แต่ฉันใช้เธอ ไปเอามาเร็ว" ใช้ฉันหรอ? ไม่มีทาง

"ช้าอีก มิกกี้เม้าส์ไม่ต้องเอา" โทโมะเอามิกกี้เม้าส์มาอ้าง ทำให้ฉันต้องไปเอาน้ำมาให้

ณ ห้องครัว

"ยัียเกลนะยัยเกล ฉันจะขัดขว้างเธอให้ได้ ทำไงดีล่ะ" ฉันยืนใช้ความคิดอยู่นาน และในที่สุด มันก็นึกออกจนได้

"เธอเสร็จฉันแน่"

"มาทำอะไรในครัวค่ะคุณแก้ว" ว๊ายย แม่นมมาตกใจหมด

"เปล่าค่ะ แล้วนี้มีของหวานรึป่าวค่ะ" ฉันถามแม่นมไป

"ไม่นะค่ะ คุณโทโมะไ่ม่ได้สั่งไว้" ฉันถามไป แม่นมก็ตอบมา

"ได้ไงละค่ะ แขกมาทั้งที ไม่มีของหวานได้ยังไงค่ะ" แฮะๆ จริงๆเจ้าของบ้านตัวจริงยังไม่เดือดร้อนอะไรเลย แต่

ฉันเองแหละที่ต้องการขนมหวาน

"งั้นเดี๋ยวป้าทำให้ก็ได้ค่ะ" แม่นมนี่แสนดีจริงๆเลย

"ไม่้เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแก้วทำให้ก้ได้ค่ะ" ไข่เจียวยังไม่รอด แต่แก้วใจริอาจจะทำขนมหวาน

"งั้นป้าเป็นลูกมือก็ได้ค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ งั้นเดี๋ยวแก้วยกน้ำไปเสิร์ฟแล้วเดี๋ยวเข้ามานะค่ะ"  ฉันยกน้ำออกไปข้างนอกก็เห็นโืทโมะคุยอย่าง

สนุกสนาน หัวเราะกันลั่นบ้าน เห็นแล้วมันหน้าหมันไส้จริงๆเลย

"น้ำมาแล้วค่ะ" นี่ฉันจะกลายเป็นแม่บ้านไปแล้วจริงๆใช่มั้ย?

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะ แก้วไม่ได้ตั้งใจ" ฉันจงใจทำน้ำหกใส่เสื้อของเกล แต่แกล้งตีหน้าซื่อไปงั้นแหละ

"นี่กะ..เธอทำอะไร" ฉันรู้น่ะว่ายัยเกลกำลังจะหลุดคำว่าแกออกมา

"แก้วไม่ได้ตั้งใจ" ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เรียกคะแนนสงสารจากโทโมะ

"เกลไปห้องน้ำก่อนนะค่ะ" ยัยนั้นลุกออกไปเข้าน้ำ ซะใจแอบขำอยู่ในใจลึกๆ

              พอฉันแกล้งเสร็จปุ๊บก็รีบเข้ามาในครัวต่อ เพื่อช่วยแม่นมทำของหวาน ฉันเลือกที่จะทำกล้วยบวชชี

โดยมีแม่นมช่วยหยิบนู่้นหยิบนี่ แต่ฉันเป็นคนลงมือทำเอง ก็ใช่นะสิ มันเป็นขนมหวานอย่างเดียวที่ฉันทำเป็นเพราะ

แม่สอนมาก็เลยพอทำได้อยู่ เวลาผ่านไปไม่นานก็สำเร็จออกมาเป็นกล้วยบวชชีที่แสนจะน่ากิน พอฉันทำเสร็จ

แม่นมก็ขออนุญาติไปจัดบ้านต่อ ฉันก็เลยเดินไปล้างมือในห้องน้ำข้างๆห้องครัว

"นี่คือกล้วยบวชชีพิเศษสำหรับเธอ" พิมที่แอบเดินเข้ามาในห้องครัวใส่เกลือลงไปในกล้วยบวชชีถ้วยหนึ่ง แล้วก็

เดินเลี่ยงออกไป

"น่ากินจังเลย" ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็มาเชยชมผลงานของตัวเอง ก่อนจะยกออกไป

ณ โต๊ะรับประทานอาหาร

"มาแล้ว ของหวาน" ฉันยกออกมาตั้งโต๊ะ

----------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ เยอะๆนะค่ะ ฮ่าๆ ถ้าลีดเดอร์อยากอ่านต่อก็ช่วยๆกันนะค่ััะ