รักแท้ยังมีอยู่จริง

"เอาล่ะจ๊ะ ถึงเวลาที่เราจะกลับกันแล้ว ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้เรียบร้อยนะค่ะ"
อาจารย์บอกกับนักศึกษาทุกคน
 
แล้วทุกคนก็ทยอยกันขึ้นรถเพื่อที่จะกลับบ้าน
"จะไปไหนอ่ะ" โทโมะดึงแขนฉันไว้
"จะไปหาที่นั่ง" ฉันตอบไป
"ไม่รู้รึไง ว่า้เขาให้นั่งกับพี่รหัส" พี่รหัสอีกแล้วหรอ เห็นหน้ากันบ่อยจนจะนับขนคิ้วได้แล้วนะเนี่ย
"ฉันไม่รู้นิ" แก้วว่าแล้วเดินไปนั่งเบาะข้า่งๆกับโทโมะ
"เคยรู้อะไรบ้างมั้ยเนี่ย" ก็ใช่สิ! ฉันมันไม่รู้อะไรเลยนิ
"อ้าวพิม" โทโมะเรียกพิมยัยหน้าขาวนี่เอง
"อ้าวโทโมะ" จะอ้าวกันอีกนานมั้ยห๊ะ!
"จะไปไหนอ่ะ" ถามกันอยู่ได้ ฉันนั่งอยู่นะ
"หาที่นั่งอ่ะ แต่ดูๆแล้วไม่มีอ่ะ"
"นั่งด้วยกันมั้ย" ฉันหันไปมองหน้าโทโมะทันที พูดอะไรออกไปเนี่ย!
"นี่นายจะนั่งกันยังไงห๊ะ! มันมีแค่สองที่" ฉันพูดโพลงขึ้นมาทันที
"เธอก็ลุกไปนั่งกับเพื่อนเธอสิ ฉันมีอะไรจะคุยกับโทโมะด้วย" หือ? ทำไมพูดงี้ล่ะ เดี๋ยวก็ตบซะเลยนิ
"ไม่ต้องหรอก เธอนะมานั่งนี่" โทโมะอุ้มแก้วที่นั่งอยู่ข้่างๆมานั่งตักตัวเอง
"เห้ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยนะ ฉันไม่นั่งบนตักนาย" ใครก็ได้ช่วยแก้วใจด้วย
"มานั่งสิพิม" แล้วพิมก็นั่งลงบนเบาะข้างๆโทโมะ
"นายๆ ปล่อยฉันเถอะนะ" ฉันหันหลังไปคุยกับหมอนั้น แล้วทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ
"นั่งเฉยๆไป" ไอ้บ้าจะให้ฉันเฉยได้ไง ฉันนั่งอยู่บนตักผู้ชายนะัโว้ยยย
        ระหว่างทางก็ไม่มีใครปริปากพูดอะไร นั่งเงียบกันตลอดทาง จนฉันชักง่วง เลยเอาหัวพิงกระจกรถ
"นี่ จะนอนก็นอนไปเลย" โทโมะจับตัวแก้วให้เอนมาพิงตัวเอง ส่วนแก้วก็หลับตาลง
"อยู่ไปแล้วก็เกะกะ" เกะกะหรอ? ฉันกระเด้งตัวขึ้นมาทันที กะจะนอน แต่นอนไม่ลงแล้ว!
"ถ้าฉันเกะกะมากอ่ะนะ ฉันไปก็ได้ ฉันก็ไม่ได้อยากจะขัดเวลาสวีตของนายหรอกน่ะ!" ฉันว่าแล้วก็ลุกขึ้น ตอนนี้โมโหสุดๆ
"เห้ย! ฉันล้อเล่นนะ" โทโมะรีบดึงแก้วไม่ให้ลุกไป
"นอนๆนะ เด็กดี ไม่เกะกะหรอก"
โทโมะลูบหัวแก้วเป็นเชิงปลอบ จนแก้วหลับตาลง
 
"นายได้คุยกับเกลบ้างมั้ย?" อยู่ๆพิมก็เปิดฉากพูดขึ้นมา จะบอกให้นะฉันยังไม่หลับหรอก แค่หลับตาเฉยๆ
"ไม่อ่ะ ทำไมหรอ?" สรุปคือ.ต้องรอให้ฉันหลับก่อนใช่มั้ย ถึงจะคุยกันได้
"เกลมาคุยกับฉัน เกลบอกว่า เขาเลิกกับกวินแล้วนะ" กวินหรอ? คงไม่ใช่คนเดียวกันหรอกมั่ง
"เรื่องของเขาเถอะ" ทำไมเสียงโทโมะถึงเศร้าไปละ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เห็นหน้าเขา แต่ฉันก็รู้สึกได้นะ
"ถึงมหาลัยแล้วล่ะ ฉันไปก่อนนะ" พอถึงมหาลัย พิมก็ลงจากรถไป ตอนนี้ในรถก็เหลือแค่โทโมะกับฉันที่แกล้งหลับอยู่
"ทำไมต้องทิ้งฉันไปด้วย" โทโมะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ สงสัยคงจะพูดกับตัวเองละมั่ง แล้วใครทิ้งนายไปล่ะ?
"นี่ ยัยบ๊องตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว" ทำไมเปลี่ยนอารมณ์เร็วจริง เมื่อกี้ยังเศร้าอยู่เลย เปลี่ยนมากวนซะแล้ว
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ฝากด้วยๆ