รักแท้ยังมีอยู่จริง

8.9

เขียนโดย toey

วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.28 น.

  53 chapter
  1802 วิจารณ์
  89.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) หลงทาง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ณ วันเข้าค่ายสานสัมพันธ์กับรุ่นพี่
"เรามีกิจกรรมหลายอย่างน่ะจ๊ะ แต่ถ้าใครไม่ให้ความร่วมมือหรือปฏิบัติตามจะต้องโดนลงโทษไปตามระเบียบ"
อาจารย์ที่เป็นผู้คุมในการเข้าค่ายครั้งนี้พูดชี้แจงให้นักศึกษาทุกคนทราบ
"เดี๋ยวครูจะแจกแผนที่นะจ๊ะ แล้วเราจะมีแจ็ตสกีให้คู่ละคันนะจ๊ะ แล้วให้พวกเธอดูแผนที่แล้วไปให้ถึงเกาะที่อยู่ในแผนที่ให้ได้ ใครมาช้าโดนทำโทษนะจ๊ะ กิจกรรมนี้จะดูความสามัคคี"
อาจารย์ชี้แจงถึงกิจกรรมแรกที่จะต้องทำกัน
"เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้วจ๊ะ"
นักศึกษาก็แยกย้ายกันไปศึกษาแผนที่กัน รีบหาแจ็ตสกี เพราะถ้าไปถึงเกาะช้าจะโดนทำโทษ ส่วนแก้วกับโทโมะก็เดินอยู่บนชายหาด พร้อมกับศึกษาแผนที่ไปด้วย
 
"นี่นาย ฉันขอดูหน่อยสิ"
แก้วพูดพร้อมชะโงกหน้าเข้าไปดูแผนที่ที่โทโมะถืออยู่
"เธอจะดูทำไม ดูไปก็ไม่เข้าใจหรอก"
โทโมะชักแผนที่ออก แล้วหันหลังให้แก้ว พร้อมหยุดเดิน
แก้วคิด : ทำไมฉันจะดูไม่เข้าใจ
"นี่! ทำไมฉันจะดูไม่เข้าใจ ฉันไม่ได้โง่น่ะ!"
แก้วพูดแล้วเดินเข้าไปแยกแผนที่ที่อยู่ในมือโทโมะออกมาดู
"นี่เธอ!"
โทโมะวิ่งไล่ตามแก้ว เพื่อจะเอาแผนที่คืนมา
"เห้ย!"
แก้วตกใจที่โดนมือหนวดปลาหมึกอย่างโทโมะกอดไว้ที่เอวของตัวเอง
"เอามาน่ะ!"
โทโมะดึงกระดาษแผนที่ แต่แก้วไม่ปล่อย
"ปล่อย!!"
โทโมะออกแรงดึงกระดาษมากขึ้น แต่..
"เอาไปเลย"
แก้วปล่อยกระดาษแผนที่ออก แต่เป็นจังหวังเดียวกับที่โทโมะออกแรงดึงกระดาษ ทำให้กระดาษตกน้ำทะเล
"เห้ย/เห้ย"
พอทั้งสองคนเห็น กูรีบวิ่งไปเก็ยแผนที่มา แล้วทำให้มันแห้งโดยเร็วที่สุด ทั้งตาก ทั้งเป่า
"เพราะเธอ มันถึงเป็นแบบนี้"
โทโมะโยนความผิดให้แก้ว
"เพราะนายนั้นแหละ ก็นายบอกให้ปล่อย ฉันก็ปล่อยแล้วไง ฉันผิดหรอ"
แก้วโยนหัวผิดให้โทโมะ
"นี! พวกเธอทำอะไรกันฮะ ทำไมยังไม่ไปอีก"
อาจารย์เดินผ่านมาเห็นโทโมะกับแก้ว เลยถาม เพราำะคนอื่นเขาขึ้นแจ็ตสกีกันไปหมดแล้ว พอสองคนนั้นได้ยินก็รีบขึ้นแจ็ตสกีไป แต่ก็ต้องขอบคุณอาจารย์ที่มาช่วยสงบศึกของแก้วกับโทโมะไว้ได้
 
โทโมะขับแจ็ตสกีไปเรื่อยๆ โดยที่แก้วเป็นคนซ้อน ขับวนบ้าง หลงบ้าง โทโมะขับวนไปเรื่อยๆ แต่ก็หาเกาะที่อาจารย์ว่าไปเจอ ขับวนไปวนมา จนฟ้าเริ่มมืด
"หยุดก่อนแล้วกัน"
โทโมะดับเครื่อง เพราะกลัวว่าถ้าขับไปแล้วน้ำมันหมดจะซวย
"โอ๊ย! เมื่อไรจะถึงเนี่ย"
แก้วบ่นออกมา เพราะนั่งอยู่บนแจ็ตสกีเป็นชั่วโมง
~~ตูม~~
แก้วที่มีความรู้สึกเมื่อยเลยยืนขึ้นมา บิดขี้เกียด แต่แจ็ตสกีดันโอนเอน จึงทำให้ร่างบางร่วงตกน้ำไป
"ลงไปทำไม อยากเล่นน้ำก็ไม่บอก"
โทโมะแซวแก้ว พอหันมาอีกทีก็ลงไปอยู่ในน้ำ
"นะ..นาย มาชะ.ช่วยกันก่อน นะ..หนาว"
แก้วบอกโทโมะ เพราะมันเป็นเวลากลางคืนน้ำก็เย็น แก้วเลยตัวสั่น ปากสั่นเลย
"มาๆ"
โทโมะยืนมือไปดึงแก้วขึ้นมา โดยที่ตัวเองไม่ได้ลงน้ำไป เพราะไม่อยากเปียก
"มานั่งข้างหน้าฉันเลยม่ะ เดี๋ยวก็ตกน้ำอีก ฉันขี้เกียจดึงเธอขึ้นมา"
แก้วที่ว่านอนสอนง่าย แล้วขึ้นมานั่งข้างหน้าโทโมะ เพราะว่าไม่อยากตกน้ำอีก น้ำมันเย็น ตอนแรกแก้วเป็นคนซ้อน แต่ตอนนี้โทโมะเป็นคนซ้อน แล้วแก้วอยู่ข้างหน้า แต่โทโมะก็ยังเป็นคนขับแจ็ตสกีอยู่ แล้วโทโมะก็เริ่มติดเครื่องแจ็ตสกี เพื่อหาเกาะต่อไป
 
"อ่ะ นี่"
โทโมะถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวให้แก้วที่นั่งสั่นริกๆอยู่ เพราะตัวก็ยังไม่แห้ง แถมยังต้องมานั่งตากลมอีก ทำให้ร่างบางหนาวขึ้นมา ส่วนตัวเองก็เหลือแค่เสื้อกล้ามตัวเดียว
"นะ.นายไม่หนาวหรอ"
ถามโทโมะ เพราะเห็นว่าโทโมะเหลือแค่เสื้อกล้ามตัวเดียว
"ไม่ เธอเอาไปห่มเถอะ"
ให้เสื้อแก้วไปเพราะยังไงผู้หญิงก็ถือว่าเป็นเพศที่อ่อนแอกว่า
 
โทโมะขับไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เห็นเกาะสักที เพราะว่าแผนที่เปียกน้ำ จนบอกตัวอักษรไม่รู้เรื่อง เห็นแต่คนที่นั่งอยู่ข้างหน้า นั่งผงกหัวอยู่
"นี่ ง่วงก็นอนเถอะ"
โทโมะบอกกับคนตัวเล็ก เพราะเห็นเอาแต่นั่งผงกหัว จะหลับก็ไม่หลับ
"ฉะ..ฉันนอนได้หรอ"
แก้วที่นั่งกอดตัวเอง ด้วยความหนาว ถามโทโมะขึ้นมา
"นอนไปเถอะหน่า ฉันไม่พาเข้าม่านรูดหรอก เพราะแถวนี้ไม่มีม่านรูด"
โทโมะพูดติดตลกหน่อยๆ ส่วนแก้วก็นอนหลับไป โดยการเอาหลังพิงกับโทโมะ
โทโมะคิด : ทำไมวันนี้แก้วแปลกๆ ถ้าพูดถึงม่านรูดก็ต้องโวยวายซิ แต่ทำไมวันนี้เงียบ
 
โทโมะขับไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เจอเกาะ จนฟ้าเข้าข้าง โทโมะก็เห็นเกาะอยู่ใกล้ เลยขับเข้าไป
"ทำไมมันเงียบว่ะ"
ขับเข้าไปจอด แต่คิดว่าไม่น่าใช่ เพราะมันเงียบเกินไป
"ไปหาเกาะต่อดีกว่า"
โทโมะจะติดเครื่องแจ็ตสกีแต่..
"เห้ย! ทำไมไม่ติดว่ะ"
"ซวยแล้วไง"
แจ็ตสกีน้ำมันหมดลง เพราะเดินทางมาอย่างยาวไกล
 
"แก้วๆ"
ปลุกร่างบางให้หลุดออกจากภวังค์
"อือ.."
แก้วตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย
"คืนนี้เราคงต้องอยู่ที่นี่"
โทโมะบอกแก้วไป เพราะถ้าไม่อยู่เกาะนี้ ก็ไม่ไหนไม่ได้ แล้วก็เดินลงมาจากแจ็ตสกี
"อือๆ"
แก้วตอบรับ แล้วเดินตามโทโมะลงมาจากแจ็ตสกี
~~ตุ๊บ~~
"แก้ว!"
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วๆๆ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ขอร้อง ช่วยนี้อัพช้ามากกก ขอโทษจริงๆ พอดียุ่งกับเรื่องวงดนตรีอยู่อ่ะ
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา