รอเธอหันมา

วันที่ต้องกลับไทย
 
"นักเรียนเตรียมขึ้นเครื่องเลยนะจ๊ะ" อาจารย์ประกาศออกมา
 
"แก้วพี่ช่วยถือกระเป๋า" พี่โทโมะเดินเข้ามา
 
"ไม่เป็นไรค่ะ แก้วถือเองดีกว่้า" แล้วฉันก็ถือกระเป๋าแล้วก็เดินขึ้นเครื่องทันที
 
 
 
              ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร แต่ว่ายังไม่อยากให้พี่เขามายุ่ง ยังทำใจไม่ได้ ที่ต่อจากนี้จะไม่มีพี่โมะ จะไม่ได้ไป
 
เที่ยวด้วยกัน มันน่าใจหายชะมัด ขอเวลาทำใจหน่อยแล้วกันตอนนี้ก็ขึ้นเครื่องมาแล้ว พี่โมะก็นั่งอยู่ข้างๆที่เดิมเลย
 
แต่ฉันไม่ได้หันไปมองพี่เขา มองแต่พี่ป๊อป โดยการหยิบผ้าห่มมาคลุมหน้าตัวเอง
 
"แก้ว" ฉันเงยหน้าขึ้นมาตามคำเรียก แต่ดันเจอพี่โทโมะ
 
"พี่มานั่งนี่ได้ไงอ่ะ" ฉันถามเพราะว่าข้างๆฉันมันต้องเป็นพี่ป๊อปปี๊
 
"แลกที่มานั่งสิ" พี่โทโมะพูดแล้วยิ้มกวนๆ หน้าหมั้นไส้ชะมัด
 
"..." ฉันไม่ได้แต่หันหน้าหนีไปทางอื่น
 
"เป็นอะไรไปหึ" โทโมะถามแล้วเอามือมาจับมือของแก้วไว้
 
"เปล่าค่ะ" ฉันตอบแล้วก็หันหน้าไปทางอื่น
 
"ง่วงนอนรึเปล่า ซบไหล่พี่ได้น่ะ ฮ่าๆ" โทโมะพูดแล้วก็หันเราะออกมา
 
"..." ฉันไม่ตอบ ยังจะหัวเราะได้อีกนะ ฉันจะร้องไห้อยู่แล้ว
 
"เป็นอะไรไปล่ะ เงียบเชียว" โทโมะพูดแล้วก็จับหัวแก้วมาวางไว้ที่ไหล่ มือก็ยังจับอยู่ไปปล่อย
 
"เปล่าอ่า ง่วงแล้ว" ฉันพูดตัดบทพร้อมกับหลับตาลง
 
"เป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย" โทโมะพูดแล้วก็ขยี้หัวแก้วที่ซบไหล่อยู่ แล้วทั้งคู่ก็หลับไปโดยไม่ปล่อยมือ
 
 
 
 
            ฉันตื่นขึ้นมาก่อน มันยังไม่ถึงที่ไทยหรอกนะ ใช้เวลาเป็นค่อยข้างจะนานอยู่เหมือนกันนะ แต่ที่ตื่นมา
 
เพราะหิวข้าวเลยตื่น แต่ก็เจอพี่โทโมะนอนหลับอยู่ ฉันเลยหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาขึ้นมา..
 
 
 
แชะ~
 
         ฉันแอบถ่ายรูปเอาไว้ จริงๆรูปฉันกับพี่โทโมะก็มีเยอะเหมือนกันนะ แต่รูปที่พี่โทโมะหลับดูน่ารักๆแบบนี้ มัน
 
ไม่เคยมีเลย เลยอย่างถ่ายเก็บไว้เป็นความทรงจำ
 
"แอบถ่ายรูปพี่รึไง?" พี่โทโฒะลืมตาขึ้นมา ฉันตกใจเลยรีบเก็บกล้องทันที
 
"ปะ..เปล่าไม่ได้ถ่ายซะหน่อย" ฉันตอบอึกอัก กลัวพี่โทโมะจะลบภาพออก เพราะเจ้าตัวต้องบอกว่าน่าเกลียดแน่
 
"แล้วซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง" โทโฒะพูดแล้วก็ส่งสายตาจับผิดมาที่แก้ว
 
"ไม่มีอะไรซะหน่อย" ฉันเอากล้องวางลงบนเบาะแล้วก็ยื่นมือออกมาทั้งสองข้างให้พี่โมะดู
 
"โอเคๆ ไม่มี็ก็ไม่มี นอนต่อดีกว่า" แล้วพี่โทโมะก็นั่งลงแล้วก็หลับตา ฉันรอซักพักว่าพี่โทโมะหลับจริงๆ ก็ลุกขึ้น
 
เดินไปเอาข้าวมาสองกล้องเพื่อจะกินกับพี่โทโมะ
 
.
 
.
 
.
 
TOMO TALK
 
          พี่รู้ตั้งนานแล้วว่าแก้วแอบถ่ายรูป ก็เลยแกล้งหลับ พอหญิงสาวออกไป ก็แอบไปหยิบกล้องที่อยู่บยเบาะ
 
มาดูภาพเล่น ก็เจอทั้งภาพแก้วเยอะแยะเต็มไปหมด แล้วก็เจอภาพที่หญิงสาวนั้นแอบถ่าย พอเห็นก็ยิ้มออกมา
 
ทันที ทำไมคนตัวเล็กถึงน่ารักขนาดนี้ แต่ว่าหญิงสาวมาก้่อน เลยรีบเก็บกล้องถ่ายรูปไว้ที่ตัวเอง แล้วก็แกล้งหลับ
 
ต่อไป
 
 
 
KAEW TALK
 
"พี่โมะมาทานข้าวค่ะ" ฉันเขย่าๆตัวพี่โทโมะที่นอนอยู้่
 
"อือ.. รู้แล้วครับ" โทโมะตื่นขึ้นมาแล้วก็ทำท่างัวเงีย
 
 "มาๆ กินๆ" ฉันหยิบข้าวไปไว้ตรงหน้าพี่โทโมะ แล้วเราสองคนก็กินข้าวกันไป
 
 
 
            ไม่นานเร็วสองคนก็โซยข้าวเสร็จเรียบร้อบ ไม่มีข้าวเหลือเลยสักเม็ด อิ่มมาก พี่โทโมะล้มตัวลงไปนอน
 
อีกรอบนึง กินแล้วนอน ฉันเดานะอีกไม่นานพี่โมะต้องอ้วนเป็นหมูแน่ ฉันเห็นดังนั้นก็เอื้อมมือไปข้างหลังเพื่อจะเอา
 
กล้องที่วางไว้ จะได้เอามาถ่ายรูปพี่โมะตอนนอน แต่ว่าหาไม่เจออ่า
 
"กล้องหายไปไหนเนี่ย" ฉันพูดงึมงำอยู่้คนเดียวแล้วก็หยิบผ้าห่มออกเพื่อหากล้อง
 
"อยู่ไหนอ่า" ฉันพูดแล้วก็ก้มๆเงยๆหากล้องเพื่อมันจะตกไปที่พื้น
 
"หายไปไหนเนี่ย จะถ่ายก็ไม่ได้ถ่าย" ฉันนั่งหน้าบึ้งเพราะกล้องหาย ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะว่ากล้องมันจะแพงแค่
 
ไหน กลับไปแล้วจะโดนแม่ว่ารึเปล่า แต่ว่ามันมีรูปพี่โทโมะอยู่อ่า ฉันนั่งอยู่้คนเดียวพี่โมะก็หลับไม่สนใจ ฉันเลย
 
หลับบ้างเพราะมันเริ่มง่วง ส่วนกล้องเดี๋ยวจะหาอีกที
 
.
 
.
 
.
 
"ไหนบอกไม่ได้ถ่ายไง เด็กโกหก" โทโมะพูดเพราะตัวเองไม่ได้หลับ มือก็ลูบหัวแก้วไป
 
"ตาพี่ถ่ายคืนบ้างแล้ว" โทโมะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา แล้วก็ถ่ายรูปแก้วที่นอนอยู่ทุกท่าทาง
 
เพราะว่าแก้วนอนแล้วน่ารัก เหมือนเด็กที่ยังไม่โต  แล้วโทโมะก็แอบเอากล้องไปใส่ในกระเป๋าเสื้อนอนที่แก้วใส่
 
อยู่ แล้วโทโมะก็จับมือแก้วแล้วตัวเองก็หลับไปอีก
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ  เม้นโหวตน๊า