รอเธอหันมา

"ฮะ..ฮาโหล"  โอ๊ยเขินๆ พี่โมะโทรมา
("เป็นอะไรรึป่าว ทำไมเสียงดูๆไม่เป็นปกติเลย")
"ป่่าวไม่ได้เป็นอะไรค่ะ"
("พี่จะโทรมาบอกฝันดีเฉยๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะสายซ้อนนะ")
"ค่ะๆ" แล้วฉันก็วางสายไป
 
ด้านโทโมะ
"ว่าไงพิม"
("พี่โมะพิมคิดถึง")
"พี่ก็คิดถึงเหมือนกัน"
("แล้วพี่โมะไปอังกฤษรึป่าว?")
"ไปๆ"
("หว้า~ เสียดายจังพิมไม่ได้ไป ")
"ไม่เป็นไร รอพี่อยู่ที่ไทยเนี่ยแหละฮ่าๆ"
ทั้งสองคนก็คุยกันเรื่อยๆ วางอีกทีก็เกือบจะเช้านั้นแหละ
 
ณ ตอนเช้าที่โรงเรียน
"ยัยแก้ว พี่เขาไปอังกฤษด้วยแหละ"
มาบ่นให้ฉันฟังอีกแล้ว ไหนว่าเลิกคุยกันแล้วไง ทำไมมาคุยกันต่อล่ะ
"อือๆ"
ฉันหมดอารมณ์
"พี่เขาบอกให้ฉันรอ"
รอ ฉันควรจะออกไปจากชีวิตแกใช่มั้ย?
"ฉันขอตัวก่อนนะ" แล้วฉันก็ลุกออกมา เพราะรู้สึกว่าเหมือนน้ำตามันจะไหล
 
"พรุ่งนี้เราจะไปอังกฤษกันแล้วนะจ๊ะ เตรียมของให้พร้อมนะ"  อาจารย์ชี้แจงถึงเรียนของวันพรุ่งนี้
 
ณ บ้านของแก้ว
"เฮ้อ~ เหนื่อยจัง" ฉันควรจะทำตัวยังไงดี ฉันจะทำตามหัวใจหรือทำตามความถูกต้อง
MSN
*เตรียมของรึยัง* พี่โทโมะอีกแล้ว ไม่อยากจะคุยเลย
*เตรียมแล้ว งั้นแก้วไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ตื่นเร็ว*
แก้วออฟไลน์
 
"นอนดีกว่า"  ฉันล้มตัวลงนอนแล้วก็หลับไป
 
ตอนเช้าที่สนามบิน
"แก้ว"  เสียงของพี่โทโมะดังขึ้นมา ฉันสามารถจำเสียงพี่เขาได้โดยที่ไม่ต้องหันไปมองเลย ฉันจำทุกอย่างของพี่เขาได้จริงๆ
"จะขึ้นเครื่องแล้วไปกัน" พี่โมะเดินมาบอกฉัน แต่ฉันยังไม่อยากเจอพี่เขา เพราะฉันยังตัดใจไม่ได้
"เดี๋ยวพี่ช่วยถือ" พี่โทโมะเดินมาแย่งกระเป๋าฉันไปถือไว้ แต่ฉันไม่ยอมปล่อย
"ไม่เป็นไรแก้วถือเองดึกว่า" ฉันยื้อกระเป๋ากลับมา ในใจก็แอบรู้สึกดีที่พี่เขาจะถือให้แต่มันคงจะยังไม่ใช่เวลานี้
"เดี๋ยวพี่ถือให้" พี่โทโมะยังคงแย่งกระเป๋าไปอีก
"ไม่ต้อง!" ฉันเผลอตวาดพี่เขาออกไป โดยที่ได้ตั้งใจ แต่มันก็ดีแล้วเผื่อวิธีนี้จะช่วยให้ฉันมีความสุขตลอดการไปังกฤษครั้งนี้ ฉันรีบเดินออกมาทันที
 
บนเครื่อง
  ฉันกับพี่โทโมะเราไม่ได้นั่งห่างกันเท่าไร
แผนที่นั่ง
?   ฟาง   ป๊อปปี  แก้ว  ทางเดิน   โทโมะ ?
เราสองคนนั่งข้างกันโดยมีแค่ทางเดินเอาไว้ให้แอร์เดินเท่านั้น เพราะฉะนั้นเราจึงสามารถคุยกันได้   แต่ฉันเอาแต่หันหน้าไปทางพี่ป๊อป  ฉันคิดว่าวิธีนี้คงจะช่วยห้ฉันตัดใจได้ แต่ันไม่ใช่ ฉันลองาคิดอีกที ทำไมเราไม่ใช้เวลาน้ทำให้ตัวเองมีความสุข พอคิดได้เท่านี้ก็เลย
"พี่โมะ" ฉันหันไปเรียกพี่โทโมะ
"ว่าไง"
"แก้วขอโทษ"
"ฮ่าๆ พี่ไม่โกรธหลอก"  แล้วเราสองคนก็เลยคุยกันไป ฉันก็เลยรู้ว่าพี่เขาก็ชอบฉันแล้วฉันก็ชอบเขา แต่ที่เราไม่คบกันก็เพราะฉันขอไว้ฉันไม่อยากทำให้พิมเสียใจ ฉันไม่อยากหักหลังเพื่อน ส่วนพี่โทโมะเองก็มีคนที่รออยู่ที่ไทยก็คือพิมนั้นเอง
---------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ