รอเธอหันมา

    ตอนนี้เราก็อยู่ในเครื่องกัน พี่โมะกับฉันเราก็คุยกันอย่างออกรสมาก ส่วนคู่ของป๊อปปี๊ฟางก็จูจี๊กันจนหมดขึ้นเครื่องบินมาเป็นขบวน แล้วเวลาแห่งความสนุกก็มาอีกครั้งเมื่อเรามาถึงอังกฤษ

ณ อังกฤษ

      ช่วงแรกก็จะมีการแนะนำโฮสต์ของตัวเอง ฉันได้โฮสต์คู่กับฟาง สถานที่พักก็จะเป็นเหมือนบ้าน บ้านมันจะไม่ได้อยู่ใกล้กัน บ้านหนึ่งจะมีสามคน มีโอสต์ ฉัน แล้วก็ฟาง ซึ่งโชคร้ายมาก เพราะบ้านพักของฉันกับบ้านพักของพี่โมะอยู่กันไกล ถ้าจะเดินมาหากัน ก็ต้องใช้คำว่าเมื่อยกันเลยที่เดียว

"อาหารเช้าของวันแรกนะจ๊ะ นั่งเลยจ๊ะ" คุณครูที่เป็นผู้คุ้มในทริปนี้เอ่ยประกาศขึ้น

"นั่งด้วยคนได้มั้ย" มีเสียงคนนึงเอ่ยขึ้นมา

"ได้ค่ะ" ฉันตอบโดยที่ไม่ได้มองหน้าว่าใคร แต่พอมองไปก็ต้องตกใจ

"พี่โมะ!"

"อะไรตกใจขนาดนั้นเลยหรอ? " พี่เค้าเอาจานข้าววางไว้บนโต๊ะแล้วก็นั่งข้างๆฉัน

"มาไงเนี่ย?" ก็อย่างที่บอกว่าบ้านพักเราไกลกัน

"ไม่รู้รึไงว่าเราจะมาทานอาหารรวมกันที่นี่ ก่อนจะไปเรียนที่โรงเรียน" จุดประสงค์ที่ทางโรงเรียนจัดมาก็คือ การมาเรียนแลกเปลี่ยนกับเด็กอังกฤษ

"อ่อ ก็ไม่รู้นิ" พี่เขาเอามือมาขยี้หัวฉันเบาๆ

           ฉันก็นั่งกินอาหารไปเรื่อยๆ เงียบๆคนเดียว ก็คนมันเขินนิหน่า แล้วอาหารที่อังกฤษก็ไม่เหมือนของไทยเลย พอมากินอาหารของอังกฤษแล้วอยากจะกลับไทยจังเลย ก็ดูอาหารสิ มีข้าวให้ มีผักแล้วก็มีหมู ฉันเขี่ยผักไปไว้ข้างๆจาน แล้วก็กินแต่หมู เพราะว่าไม่ชอบกินผัก

"ทำไมไม่กินผักล่ะ" พี่โมะเอ่ยถาม

"ก็มันไม่อร่อย ไม่อยากกิน" ฉันก็เขี่ยข้าวในจานเล่น มันไม่อร่อยจริงๆนิ

"อ่ะ" อยู่ๆพี่โมะก็ตักหมูของพี่เขามาใส่จานของฉัน

"ตักหมูมาทำไม" ฉันถามพี่เขางงๆ ตักหมูมาให้ฉัน แล้วพี่เขาจะกินอะไรล่ะ?

"แลกกันๆ" แล้วพี่เขาก็ตักผักข้างๆจานของฉัน ไปใส่จานตัวเอง

"พี่บ้าป่าวเนี่ย? ทำไมไม่กินหมูล่ะ?"

"ก็พี่ชอบกินผัก อ้ำๆ" แล้วพี่โมะก็เคี้ยวผักตุ้ยๆเลย

"แล้วไม่ชอบกินหมูรึไง?"

"ก็เมื่อก่อนก็ชอบ แต่ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว กลัวเรากินไม่อิ่ม" แล้วพี่เขาก็ยิ้มมาให้ฉันหนึ่งที

"บ้าป่าว ไม่ชอบกินหมู เป็นอิสลามรึไง" แล้วเราทั้งสองคนก็กินอาหารกันอย่างมีความสุขมาก ฉันไม่คิดเหมือนกันว่าพี่เขาจะดีขนาดนี้ ไม่คิดว่าพี่เขาจะเอาผักไปกินเอง แถมยังตักหมูมาให้อีก พอเห็นหน้าพี่เขาทีไรก็อยากจะรัก..

ณ ไทย

"ฮัลโหล กวินนี่พิมเองนะ"

("......")

"คิดถึงจังเลย"

("......")

"รักอยู่แล้ว ไม่รักได้ไงล่ะ"

(".....")

"พิมรักกวินนะ คิดถึง จุ๊ฟๆ"

(".....")

           ถ้าถามว่าพิมรอโทโมะมั้ย? พิมรอนะ แต่รอแบบก็คุยกับคนอื่นไปด้วย

ณ อังกฤษ

หลังจากเรียนเสร็จ

"เป็นไงบ้างเรา เรียนเป็นไงบ้าง" พอฉันก้าวเท้าออกมาจากห้องเรียนปุ๊บก็เจอพี่โทโมะปั๊บเลย

"ก็ดีค่ะ งงดี" ฉันยืนเกาหัว ก็เขาสอนเป็นภาษาอังกฤษ ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง

"มีคนมาจีบรึป่าว?" ทำไมพี่โมะถามแบบนี้ล่ะ?

"ไม่ค่ะ ถึงจีบแก้วก็คงฟังไม่ออก" แล้วพี่เขาก็ยิ้มๆนิดนึง

         แล้วเราก็คุยกันนิดหน่อยก่อนจะแยกกันไกลบ้านพัก เพราะโอสต์รอทำกับข้าวไว้อยู่ แล้วฉันก็เดินหันหลังกลับไปที่รถ

"แก้ว!" พี่เขาตะโกนเรียกทำให้ฉันหันไปมอง

"....."

"ตอนดึกๆไว้คุย face time กันนะ" พี่โทโมะทันสมัย เพราะเราสองคนต่างมีไอโฟนกันอยู่ ก็เลยสามารถคุยกันได้ แล้วพี่เขาก็เดินไปขึ้นรถ รถมันแบ่งออกเป็นสองคัน เพราะบ้านพักเราเรียกว่าแทบจะไปกันคนละทางเลย ฉันขึ้นอีกคันหนึ่ง ส่วนพี่เขาก็ขึ้นอีกคันนึง

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ