รักร้ายๆของนายจอมโหด (NC) TK PF KF

บทนำ

 

ณ ลานหน้าคณะบริหารธุรกิจ ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังในกรุงเทพฯ

 

“เอาล่ะค่ะ น้องๆค่ะ รีบมาค่ะ รีบตั้งแถวค่ะ!!!” เสียงรุ่นพี่แหกปากดังลั่นสนั่นสนาม ที่เต็มไปด้วยเด็กใหม่เฟรชชี่จำนวนมาก ที่กำลังเรียงรายกันนั่งตามกลุ่มสีที่พี่ๆเขาได้จัดไว้ให้

“ร้อนว่ะ!!!” เสียงนุ่มๆของหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆรุ่นพี่คนที่แหกปากเรียกน้องอยู่

“แหม! ทำเป็นบ่นพ่อตัวแสบ! ทีวันเตรียมงานเรียกให้มาช่วยไม่มี พอวันน้องมาดันมาซะนี่ มันน่านักนะ” รุ่นพี่สาวสวยมองหนุ่มหล่อคนข้างๆที่บ่นอย่างหมั่นไส้ ><”

“ร้อนๆ เธอแหละอย่าบ่น ทำหน้าที่ไปดิ” แล้วหนุ่มหล่อคนนั้นก็เดินผ่านไปหยิบแก้วน้ำมาดื่ม

“ย่ะ พ่อคนหล่อ จะทำอะไรใครเขาก็ไม่ว่านายผิดอยู่แล้วนิ ชิ!” สาวสวย หน้าใส ทำหน้าทำตาลอยๆ ก่อนจะแหกปากเรียหน้องๆมานั่งให้เรียบร้อย

“แน่นอน ฉันหล่อ ไม่ต้องชมบ่อย” หนุ่มหล่อยักคิ้วให้สาวสวยกวนๆก่อนจะมานั่งใกล้ๆที่สาวสวยคนนั้นยืน

“หลงตัวเองไปแล้วนะยะ เอ้า นี่ป้ายชื่อของนายฉันเขียนให้เรียบร้อย”

“เฮ้ย ไม่เอา พี่ต้นแบบอย่างฉันนี่ต้องใส่ด้วยเหรอ ป้ายชื่อน่ะ นี่เขาเอาป้ายอันนี้มาให้แล้ว” หนุ่งหล่อหยิบป้ายชื่อเล็กพอกระชับมือยื่นให้สาวสวยคนนั้นดู

“อ้าว ไปตกลงกันตอนไหน พวกฉันเขียนชื่อไว้ให้พวกนายหมดแล้วด้วย”

“ไม่รู้ ใครจะกล้าใส่ป้ายชื่ออันเท่าฝากระด้ง ไม่เอา เสียศักดิ์ศรีพี่ต้นแบบหมด”

“ยังจะห่วงศักดิ์ศรี เฮ้ออ”

“ห่วงสิ เป็นถึงพี่ต้นแบบ”

“ค่ะ พี่ภาณุ” สาวสวยโค้งคำนับหนุ่งหล่ออย่างขำๆ

“ทะลึ่งละๆ เล่นมากไปละคุณธนันต์ธรณ์”

“เล่นมากไปละป๊อปปี้”

“เธอแหละเล่นมากไปละยัยฟาง” แล้วหนุ่มหล่อนามป๊อปปี้ก็ยีผมฟางจนยุ่งเหยิงไปหมด

“ไอ้บ้า ผมยุ่งหมดแล้ว”

“อ๊ะๆ อย่ามาจับผมฉันนะ เซตมาเรียบร้อยเดี๋ยวเสียมูทหมด”

“เชอะ ใครสน”

“ฉันไง พอๆไม่เถียงกับเธอแล้วอารมณ์เสีย”

“ฮ่าๆๆ พึ่งรู้หรอจ๊ะ”

“ยังจะกวน”

“เฮ้ยยย เห็นคนหวานกันแล้วอิจฉาเว้ยยยยย”เสียงทุ้มๆของบุคคลที่สามแทรกเข้ามาอย่างเลี่ยงมิได้

“พูดมากไอ้โมะ หวานตรงไหนวะ”

“ตรงนี้แหละ”

“กวนตีน ไปไหนก็ไปไป๊”

“มึงไล่กูหรอ เดี๋ยวนี้มึงกล้าไล่กูหรอ”

“ไอ้ห่า อย่ามาจับหัวดิวะ ผมจะฟู”

“ทำไมๆ”

“พอๆ สองคนนี้เล่นกันเหมือนเด็กๆไปได้ ฉันไปดีกว่า เดี่ยวเขาหาว่าผู้ชายสองคนนี้กำลังแย่งฉันอยู่ ฮ่าๆๆๆ”

“แหวะๆๆ” โทโมะและป๊อปปี้ทำท่าอ้วกออกมาพร้อมกัน

“ไอ้บ้า น่าเกียจ ทำแบบนี้กับสาวสวยแล้วจะเสียใจ”

“โอ๋ๆๆ อย่าเสียใจนะครับที่รัก” ป๊อปปี้ทำท่าจะเข้ามากอดฟางแต่โดนโทโมะดักไว้ซะก่อน

“มากไปละมึงอ่ะ มากไป”

“อะไรวะ มึงอ่ะกั๊กกู” ป๊อปปี้มองโทโมะเคืองๆ

“มึงเล่นมากไป นั่นมันผู้หญิงนะเว้ยย”

“แล้วไงวะ”

“ก็เพื่อนเรานะ มึงนี่ไม่เว้นจริงๆ”

“เอ่อล่ะ เอ่อๆ เว้นๆ” ป๊อปปี้พูดตะกุกตะกักกก่อนจะนั่งลง

“ฮ่าๆๆ งั้นฉันไปแล้วนะบายย เชิญนายสองคนสวีตกันนะ ฮ่าๆๆๆ”แล้วฟางก็เดินไปยืนดูน้องๆอีกที่นึง

“ยัยแสบเอ๊ยย”

“เมื่อไหร่แกจะจีบวะ เห็นชอบมาตั้งแต่ปีหนึ่งละนี่ก็สามปีแล้วนะ อึดโคตรว่ะมึง กูนับถือ” โทโมะตบบ่าป๊อปปี้อย่างกวนๆ

“มึงอย่าประชดกูได้มั้ยวะ”

“ฮ่าๆๆ อ่ะๆแล้วเมื่อไหร่จะจีบคร้าบบ พ่อคาสโนว่า”

“มึงคาสโนว่ากว่ากูอีก อย่ามาว่าแต่กูเถอะขอร้องๆ”

“ก็กูโสดของกู ฮ่าๆๆๆ”

“หรออออ มึงโสดหรอออ กูรู้นะว่ามึงอ่ะรักใครอยู่ แต่เสียดายกูกะจะจีบละของมึงน่ะ”

“มึงหยุดความคิดมึงเลยนะไอ้ห่า”

“กูรู้น่าาา มึงเอาชนะใจน้องเขาให้ได้ก่อนจะมาหวงก้างเถอะ ฮ่าๆๆๆ เห็นมีคนขายขนมจีบเยอะแยะนี่หว่าาา”

“เอออ มึงไม่ต้องมาสอนกู เดี๋ยวกูจะเผด็จศึกพรุ่งนี้”

ผั๊วะ

“ไอ้นี่เป็นเด็กเป็นเล็กริจะปล้ำสาว”

“ไอ้บ้าาา กูพูดเล่น มึงมาตบกูอีก”

“อ้าวหรอ กูนึกว่าจริงเลยสั่งสอนหน่อย ฮ่าๆๆๆ”

“หรออออ มานี่ มึงจะหนีไปไหนวะ มานี่”

“ไปก็โง่สิ ฮ่าๆๆๆ”แล้วสองคนนั้นก็บ้ากันต่อไป โดยมีสายตาของใครอีกหลายคนที่จับจ้องอยู่นึกว่าเป็นคู่เกย์กัน