รักร้ายๆของนายจอมโหด (NC) TK PF KF

ณ หน้าลานคณะบริหารธุรกิจ น้องๆปี 1 มากหน้าหลายตาพากันมานั่งอยู่หน้าลานคณะที่พี่ๆ ปี2 - 3 ได้จัดรับน้องขึ้น น้องๆทุกคนถูกปิดตาด้วยผ้า โดยมีพี่ๆสตาร์ฟพามานั่งและงคุมอยู่ห่างๆ

"สวัสดีค่ะน้องๆ วันนี้เป็นวันแรกของการรับน้องพี่จะไม่โหดกับน้องๆนะคะ" เสียงใสของฟางพูดขึ้นผ่านโทรโข่งกระจายเสียง

"..." เด็กใหม่ทุกคนเงียบฟัง อาจจะเพราะโดนปิดตาด้วยก็เลยหันไปคุยกับใครไม่ได้

"ต่อไปพวกพี่ๆจะแนะนำให้น้องๆได้รู้จักกับพี่ๆต้นแบบนะคะ" ฟางพูดขึ้น

"โอ๊ยยยยยยยยยย" จู่ๆเสียงน้องๆหนึ่งในนั้นแหกปากขึ้น

"เกิดอะไรขึ้นน่ะใครเป็นอะไร" ฟางมองหาต้นเสียงนั้นทันที แล้วสักพักน้องคนหนึ่งก็ยกมือขึ้น

"พี่คะ หนูโดนเพื่อนแกล้งค่ะ" น้องคนนั้นเอ่ยขึ้น

"เพื่อนคนไหนคะ" สิ้นเสียงคำถามฟาง น้องคนนั้นก็ชี้ือทางขวาซึ่งมีเพื่อนนั่งข้างๆนั่นเอง

"ออกมาข้างนอกทั้งสองคนเลยค่ะ" แล้วพี่สตาร์ฟที่อยู่ใกล้ๆ ก็ลากน้องสองคนนั้นออกมาทันที

"เฮ้ย! อะไรเนี่ย เอาฉันออกมาทำไม!" น้องคนที่แกล้งเพื่อน แหกปากออกมา

"น้องทำอะไรเพื่อน" พี่ฟางถาม

"เปล่านี่คะ ไม่ได้ทำอะไร คนนั้นมั่วหรือเปล่า" น้องที่แกล้งเพื่อนตอบในขณะที่ตายังถูกปิดอยู่

"เฮ้ย อะไร? ทำคนอื่นแล้วยังจะมาหน้าด้านบอกไม่ได้ทำเหรอฟะ?" น้องคนนั้นผลักอากาศเพื่อควานหาเรื่องเพื่อนทันที

ฟางเริ่มเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีขึ้นจึงพนักหน้าขอให้พวกป๊อปปี้กับโทโมะมาช่วย ป๊อปปี้จึงจับน้องที่โดนแกล้งไว้

"เอ่อ น้องครับๆ หยุดก่อนนะครับ ไม่หยุด พี่คงจะต้องลงโทษน้องๆแล้วล่ะ" ป๊อปปี้พูดขึ้น

"งั้นพี่ก็ให้มันขอโทษหนูสิ มันทำหนูเจ็บ" เพื่อนคนที่โดนแกล้งยังไม่เลิกจะหาเรื่อง

"งั้นพี่ถามหน่อยเพื่อนเขาทำอะไรน้อง" ป๊อปปี้ก้มลงข้างหูพูด ทำเอาน้องเขาถึงขนลุก

"โอ้ยพี่ อย่าเอาหน้าเข้ามาใกล้ดิ ก็มันอ่ะเอาศอกมาโดนหัวหนูอ่ะ มันแรงมากเลยนะ ขอโทษสักคำยังไ่มี" น้องคนนั้นเอ็ด

"ก็คนมันไม่รู้นี่หว่า ไม่ได้ตั้งใจด้วย จะเอาไงวะ" เพื่อนที่ทำร้ายร่างกายเพื่อน พูดขึ้นมั่ง โทโมะจึงรีบไปคว้าตัวมาจับไว้

"น้องๆ ใจเย็นๆ แค่เรื่องแค่นี้เอง ทำเป็นเรื่องใหญ่กันไปได้ น้องชื่อไร? ขอโทษเพื่อนไปซะ" โทโมะ ถามน้องคนนั้น

"ไม่บอกค่ะ แล้วก็ไม่ขอโทษด้วย" เด็กคนนี้ยังดื้อดึงดัน โทโมะจึงก้มอ่านป้ายชื่อ

"อ้อ น้องเฟย์ น้องทำเพื่อน น้องก็ต้องขอโทษเพื่อนสิ ถึงน้องจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม" โทโมะพูด

"เฮ้ยพี่! มารู้ชื่อได้ไงเนี่ย" เฟย์พูดขึ้นอย่างประหลาดใจ

"พี่ก็ไม่โง่อ่ะนะน้อง ชื่อน้องก็แขวนอยู่ตรงคอเนี่ย" 

"จริงด้วยว่าห้อยป้ายชื่ออยู่"

"คุยกันพอหรือยังฮะ ขอโทษฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยเฟย์" น้องอีกคนที่ป๊อปปี้จับตัวไว้อยู่พูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้

"เหอะ อย่าให้เห็นชื่อแกบ้างนะ ยัยนี่ กัดไม่ปล่อยจริงๆ" เฟย์พูดขึ้น

"น้องคนนี้ เฮ้ย! น้องแก้ว" ป๊อปปี้ว่าพลางทำตาโต ก่อนจะหันมองหน้าโทโมะ ซึ่ง โทโมะก็ทำหน้าประมาณว่า เห็นนานละ แต่ไม่พูดอะไร ป๊อปปี้จึงเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติทันที

"ทำไมพี่ เห็นชื่อหนูแล้วถึงกับตกใจ" แก้วถามอย่างสงสัย

"ป่าวๆ"

"เอาล่ะๆ พวกพี่เสียเวลากับน้องๆมามากพอละ เพื่อนๆเขาก็คงเอือมระอากันแล้วด้วย พี่จะหมายหัวเราสองคนนั้นไว้ก่อลแล้วกัน เลิกรับน้องเย็นนี้ มีสนุกแน่ ฮ่าๆๆ" ป๊อปปี้ว่าพลางมีเลศนัย ทำเอาเฟย์กับแก้วขนลุกตามๆกัน