Rumor เหมือนเป็นข่าวลือ

 
                                 ความลับของผม เขื่อนสุดเท่ห์ ‘มักเน่’ K-OTIC
 
 
 
Rrrrr
 
 
 
 
        เสียงริงโทนพร้อมกับสั่นสะเทือนของมือถือที่อยู่ด้านหน้าตัวรถดังขึ้น ทำให้ใบหน้าหล่อเหลายอมผละออกจากซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาวด้านล่างเพื่อมารับมัน ออกอาการขัดใจเล็กน้อยเมื่อเบอร์คนที่โทรเข้ามาเป็นเพื่อนซี้ตัวแสบอย่างเขื่อน   เขาหันมามองหญิงสาวที่กำลังจัดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเหนียมอายที่ปล่อยให้เขาแตะต้องล่วงเกิน หากไม่มีสายเรียกเข้าจากเขื่อน...เธอกับเขาก็คงกู่ไม่กลับ ดีนะ....ที่ไม่มีอะไรไปมากกว่าการ...สัมผัส
 
 
 
 
KOEN PART
 
 
 
 
     อ่า เป็นเวลาเที่ยงคืนพอดิบพอดีที่ผมกำลังกดเบอร์หาเพื่อนญี่ปุ่น รอนานอยู่เหมือนกันกว่าที่เจ้าขอเครื่องจะรับ พอรับก็กลับทำเสียงหงุดหงิดใส่ผมอีก เฮ้อ เขื่อนขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า?  เพราะบางที...มันอาจจะพาใครไปลอยกระทงอยู่ก็เป็นได้
 
 
 
 
    ที่โทรไปก็เพราะนึกว่ามันกลับถึงบ้านแล้ว...อยากจะสารภาพบางอย่างให้ได้ฟัง? แต่พอได้ยินประโยคสนทนาของโทโมะกับใครคนนึงเข้า เขื่อนเลยรู้ว่ามัน...ยังไม่กลับ 
 
 
 
 
‘แปปนึงนะ’  เสียงสนทนาของโทโมะกับอีกคนดังแว่วเข้าโสตประสาทคนหูดีอย่างผมเข้า  แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรด้วย ปลายสายก็ตะคอกกลับมาว่า ‘โทรมาทำบ้าอะไรว่ะ? แค่นี้ก่อน!’ นั่นแหละครับ-*- สงสัยเขื่อนคงไปขัดจังหวะอะไรแน่ๆ....
 
 
 
 
งั้นขอระบายตรงนี้เลยก็แล้วกันนะครับ...
 
 
 
 
       มีเพื่อนของเขื่อนคนนึง เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูด  หลายคนคงจะทราบดีว่าเขาคนนั้นเป็นใคร? ใช่แล้ว..โทโมะนั่นเอง   ส่วนอีกคน เป็นหญิงสาววัยแรกกรุ่น มาดห้าว แสนซน พวกเขาถูกจับคู่กันโดยที่ไม่ทันได้ทีโอกาสถามหัวใจตัวเองเลยสักครั้งว่า...อันที่จริง มันเป็นเพราะถูกจับคู่หรือ ทั้งคู่...มีซัมทิงธ์กันอยู่แล้วก็ไม่อาจทราบได้
 
 
 
 
       ไม่ใช่ว่าเขื่อนอยากจะยุ่งเรื่องส่วนตัวระหว่างคน 2 คนมากสักเท่าไหร่?  แต่ผู้ชายมักดูผู้ชายด้วยกันออกเป็นแน่...เหมือนกับที่ยาหยีของผม เฟย์นั้นละครับดูเพื่อนของเธอออกเช่นกัน ..อาจจะเป็นเพราะความใกล้ชิดที่ทำให้คนทั้งคู่เริ่มมีอาการแปลกต่อกัน เหมือนเป็นคนแปลกหน้าทั้งที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ขนาดผมเป็นผู้ชายยังดูออกว่าแก้ว...เขินแค่ไหนเมื่อต้องอยู่ใกล้ๆผีดิบของเธอ และผมก็ดูออกเช่นกันว่าไอ้ปากแข็งเพื่อนผมมันหวงยัยเด็กลิงนั่นแค่ไหน...เวลาที่เธอเล่นกับผู้ชายคนอื่น?
 
 
 
 
       เฮอะ!! ... บอกแล้วไงไม่มีใครเชื่อ...เพลงๆนั้น Friend eyes โทโมะมันแต่งให้แก้ว! ไม่ใช่เบลล์อย่างที่แก้วเข้าใจ .... ผมก็ไม่ทราบอย่างแน่ชัดเรื่องความสัมพันธ์ของเพื่อนผมกับผู้หญิงอีกคนที่ชื่อเบลล์? เพราะมันไม่เคยพูดถึงเธอเลยแม้แต่น้อย....บอกแต่เพียงว่า เป็นคนสนิทก็เท่านั้น?
 
 
 
 
     เนื้อเพลงที่ถูกกลั่นกรองจากปากเพื่อนรักทำให้ผมรู้ดีว่ามันหมายความถึงใคร? ผมเคยถามว่า แรงบันดาลใจของมันในการแต่งเพลงนี้คือ? ได้ข่าวว่ามันเคยบอกผมเอาไว้ว่า... ‘ดวงตา’ ในทีแรกผมก็ออกจะงงสักเล็กน้อย ว่ามันหมายถึงอะไร ดวงตา? อืม...เข้าใจล่ะ ดวงตาของเพื่อนนี่เอง ฮึ  ไอ้ปากแข็ง แล้วบอกว่าคิดแค่เพื่อน...
 
 
 
 
"แกจะบอกฉันได้ยังคร้าบบบ โทโมะ ว่าเพลงของแกชื่อเพลงอะไร และแรงบันดาลใจอะไรของแกนั่นอีกจะหาจากที่ไหน?"
 
 
 
ฮึ....ดวงตา
 
 
 
ดวงตา? อืม.....ขออนุญาตเจ้าของดวงตาคู่นั้นหรือยัง?
 
 
 
 
      ได้ผล!...เจ้าผีดิบจอมเก๊ก นิ่งสงัดไปทันทีเมื่อผมพูดขึ้นมาแบบนั้น ก่อนที่มันจะปั้นหน้าไม่รู้เรื่องแล้วเดินออกไปจากห้องซ้อมทันที อ่า สวนทางกับเฟย์ฟางที่กำลังเดินเข้ามาห้องพวกผมพอดี งั้นห้องซ้อมที่เหลือก็คงจะมีแต่....แก้วที่ยังอยู่ในห้องนั้นสินะ><
 
 
 
 
       หลังที่เฟย์ ฟางเดินมาร่วมวงกับพวกเราที่ห้องซ้อม 1แล้ว ผมก็ทำทีขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ....ลับหลังจากนั้นผมก็ค่อยๆย่องไปดุที่ห้อง 2 ทันที มองลอดผ่านกระจกหนาด้วยความยากลำบากเห็นก็แต่เพียงโทโมะที่มันกำลังเคร่งเครียดกับการแต่งเพลงอยู่จนใบหน้าหล่อของเจ้าตัวตีกันยุ่ง นานพอสมควรก็ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้น ยัยเด็กลิงนั่นก็ไม่ได้อยู่ในห้องนี้
 
 
 
 ว้า...อดเห็นอะไรดีๆสิเนี่ยT_T
 
 
 
เคล้ง!
 
 
 
 
     จังหวะที่ผมกำลังจะหมุนตัวกลับ เสียงตกของขวดน้ำพลาสติกก็ดังมาจากในห้อง เรียกความสนใจของผมขึ้นมาอีกครั้ง? ฮะๆ ยัยตัวเล็กโดนจับได้แล้วสินะ....ยัยสวยตัวแสบ เอ๊ยย>///<
 
 
 
 
     เพื่อนหน้าหวานของผม?ทำตีสีหน้าดุใส่ยัยตัวเล็กที่อยู่ในห้องนั้นก่อนหน้านี้แล้ว...อีกฝ่ายแสร้งทักทายด้วยท่าทีเขินอาย อาการที่แก้วเก็บไม่เคยอยู่?  หน้าแดงตลอดนี่ต้องยกให้เลย^O^
 
 
 
     เห็นสองคนคุยอะไรกันสักพัก ไอ้นายผีดิบของยัยแก้วก็รวบเอวเธอลงไปนั่งตักซะงั้น? นี่ถ้าไม่ติดว่าไม่อยากพลาดช๊อตต่อไป เขื่อนก็คงวิ่งไปตามเพื่อนๆมาดูความร้ายกาจของหนุ่มหล่อคนนี้เป็นแน่...
 
 
 
แค่เพื่อน...
 
 
ฉันว่าไม่ใช่แล้วล่ะ ฮะๆ>///<
 
 
 
 
     คนบนตักนั่งก้มหน้างุดในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะสอนเล่นเครื่องดนตรี กีตาร์ตัวโปรดที่ไม่เคยมีใครได้แตะต้อง? เพื่อนผมมันลำเอียงชัดๆ เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน ชิ! ทำไม?...ทีผมขอยืมแทบเป็นแทบตายมันยังไม่ยอมให้ได้แตะ! ทีกับยัยแก้ว ยอมทั้งสอนให้ ทั้งให้ลองเล่น โห่....ให้นั่งตักด้วย>O<
 
 
 
     ไม่ใช่อิจฉา...แต่ว่า แกมันลำเอียงอ่ะโทโมะYOY เออ! ไอ้เขื่อนคนนี้มันไม่สำคัญเท่ากับ ยัยเด็กบ้านั่นหรอก ฮือ...
 
 
 
 
     ชิ แอบเห็นเจ้าผีดิบวางมือลงบนต้นขาขาวๆของยัยตัวเล็กที่บังเอิญหรือ(จงใจ) ใส่กางเกงขาสั้นมายั่วน้ำลายผีดิบอย่างเพื่อนผมกันแน่!! แอบหวานนะ....ฮิฮิ
 
 
 
 
      สองคนนั้นพูดคุยอะไรกันนิดหน่อยก่อนที่ สีหน้าของทั้งคู่จะดูหม่นลงไป? เอ..?เรื่องอะไรหว่า? สักพักยัยแก้วก็กำลังจะเดินออกมานอกห้องพอดี อ้าว? ซวยสิครับผีน้อง จะหนีก็หนีไปทันแล้ว ทางเดินไม่มีที่ให้หลบภัยเลยT_Tเอาฟ่ะ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนละกัน><
 
 
 
“เขื่อน!?”
 
 
 
“แก้ว^O^ แหมๆๆๆ ที่ไม่ยอมไปห้องเราเพราะอยากอยู่ห้องนี้มากกว่าเหรอ??” ผมแกล้งเบียดเสียดลำตัวเข้าหาเธอเล็กน้อยก่อนจะกระเซ้าเหย้าแหย่เพื่อไม่ให้มีพิรุธ เถียงกับยัยแก้วสักพักผมก็ลากเธอเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง!!
 
 
 
และแน่นอน...ยัยนั่นหน้าบูดไปเรียบร้อย-*-
 
 
 
 
      ระหว่างที่ยัยแก้วรอพี่กิ่งมารับ ผมก็ขอแอบเข้าไปงีบเพื่อรอรถที่บ้านมารับเหมือนกัน ...แต่ คิดเหรอ?ว่าผมจะหลับจริงๆ ขืนหลับไปพลาดช๊อตเด็ดอะไรบางอย่างแน่ๆ! แอบสังเกตอาการกระวนกระวายของยัยแก้วทุกครั้งที่สบตากับเจ้าโทโมะ มันมีแววสั่นไหว ดวงตากลมโตของเธอดูเหมือนจะกังวลอะไรบางอย่าง??
 
 
 
 
     ก่อนที่แก้วจะหลับตาลง...และผมเดาได้เลยนะ ว่าเธอไม่ได้หลับ เพียงเพราะต้องการที่จะหลบสายตาคมๆของคนที่นั่งแต่งเพลงอยู่ต่างหาก!!!
 
 
 
ผ่านไปนานพอสมควรจนแก้วเคลิ้มหลับไปและผมก็เริ่มจะสะลึมสะลือเต็มที่...แต่ที่ทำให้ตาสว่างได้อีกครั้งก็คือ
 
 
 
 
     เงาตะคุ่มๆของใครบางคนเดินตรงมายังโซฟาที่สาวร่างบางคนนึงใช้อิงหลังหลับตาอยู่ มือหนาเสยเกลี่ยไรผมที่ปกปิดหน้าปิดตาสาวน้อยที่กำลังหลับใหลก่อนจะ....ก้มจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากอวบอิ่ม-////- อ่า...เขินแทนยัยตัวเล็กนั่นจริงๆ จะรู้บ้างไหม? ว่าโดนลักจูบ อิอิ^^
 
 
 
 
    ก่อนที่ผีดิบจะทำเนียนเขย่าร่างเธออย่างแรงเพื่อปลุกเธอเนื่องจากพี่สาวมารับแล้ว ยัยนั่นเอามือปิดปากเล็กน้อย ดูเหมือนเธอจะสัมผัสได้เหมือนกัน...
 
 
 
แล้วยัยแก้วก็วิ่งออกไป...
 
 
 
 
 
 
 
จนกระทั่งวันแสดงคอนฯ
 
 
 
      หลังจากที่โทโมะแสดงเสร็จเรียบร้อย กับบทเพลงที่มันตั้งใจและที่สำคัญเพราะไอ้เพลงนี้แหละ ที่ทำให้ผมอยากรู้จนตัวสั่นว่ามัน....หมายถึงใคร?
 
 
 
 
      Friend eyes ... ชัดเจนเลย ผมว่าผมคงไม่ต้องถามมันแล้วหล่ะ หน็อย...เขื่อนไม่ใช่พี่บัฟที่ดูอะไรไม่รู้เรื่องนะครับ เชอะ!  ไอ้ผีดิบต้องการสื่ออะไร ใครๆก็ดูออก...มีแต่เพียงคนที่มันสื่อถึงเขาไม่ยอมเข้าใจด้วยก็เท่านั้น ฮะๆ ก็ปากมันแข็งทั้งคู่!! อีกคนก็มีใจ อีกฝ่ายแสดงออกว่าโคตรหวงซะขนาดนั้น....
 
 
 
 
     กลับเข้าหลังเวทีคนปากแข็งก็ปลีกตัวออกไปหาผู้หญิงอีกคนที่มารอมันอยู่ก่อนหน้านั้น เฮ้อ อยากจะตั้นหน้าหล่อๆของมันสักทีสองที คนใหม่ก็จะเอา คนเก่าก็ไม่ทิ้ง ไม่เข้าใจเพื่อนอย่างมันเลยให้ตายยยย>[]<  หลังจากล้อเลียนยัยเด็กลิงว่าเพลงของไอ้ผีดิบหมายถึงเธอ คนสวยก็หัวเสียพลางปฏิเสธผมพัลวันก่อนจะวิ่งหนีไปอีกคน นิสัยไอ้คู่นี้เนี่ย เหมือนกันจริงๆเลยว่าไหมครับทุกคน...ชอบวิ่งหนีความจริง!!!!!
 
.
 
 
 
 
 
     แอบตามไปเรื่อยๆ...ไม่ใช่ว่าอยากจะรู้เรื่องของคนอื่นมากนักหรอก แต่ก็แค่มีความลับบางอย่างที่สัญญาไว้กับ...((บอกไม่ได้ครับ)) สัญญาไปแล้วว่าจะช่วย ฮิฮิ  คอยสอดส่องดูแลไอ้ตัวเล็กไม่ให้คลาดสายตา นี่คืออีกงานนึงของเขื่อนครับ^^    ตามทางเดินสลัวๆทำให้ผมมองเห็นเรือนร่างของเธอที่เดินผ่าความมองทึบนั้นไป ....หลบอยู่หลังมุมตึกสักพัก  ร่างเล็กก็วิ่งออกมาจากห้องที่เข้าไปอย่างรวดเร็ว มือน้อยยกปาดน้ำตานิดๆ เอ....ใครกันที่ทำให้คนสวยของผีดิบ?ร้องไห้กันหนอ...
 
 
 
 
     ห้านาทีผ่านไป ผมเหมือนได้ยินเสียงคนสองคน ชาย-หญิง? คุยกัน ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเดินออกมาจากห้องล็อกเกอร์...เบลล์!! อ้อ...นี่สินะ สาเหตุที่ทำให้คนเซ้นซิทีฟแอบปาดน้ำตาเบาๆ แบบนั้น ชักอยากจะต่อยหน้าเพื่อนตัวเองอีกละ==
 
 
 
 
     แอบใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่เห็นผีดิบวิ่งออกมาตามง้อยัยตัวเล็ก อ่า-//////-  เขินแทนอีกแล้ว อิอิ วุ่มอยู่มุมตึกจนแอบได้ยินถ้อยคำตัดพ้อของยัยตัวเล็กที่กำลังขอโทษขอโพยที่เข้าไปขัดจังหวะเขากับผู้หญิงอีกคน
 
 
 
โอ๊ยยยย  สนุกที่สุดเลยยยยย~
 
 
 
    แกล้งตะโกนเสียงดังออกไปเพื่อให้ 2 คนรู้ตัว เพราะผมเห็นว่าเพื่อนๆกำลังเดินนำมาทางนี้ ไอ้ผีดิบบอกกับยัยตัวเล็กให้เข้าไปหลบในห้องเปลี่ยนเสื้อด้วยเหตุผลที่กลัวผมจะล้อหากมาเห็นเข้า? แต่ใครจะรู้ว่าผมต่างหาก...ที่กำลังช่วยมันอยู่!!!!
 
 
 
 
 
 
 
     ผมก็เลยตีเนียนเดินไปร่วมวงกับเพื่อนๆคนอื่นๆที่กำลังเดินมา และเข้างานปาร์ตี้หลังคอนฯไป  ก่อนจะแอบมาที่เดิมอีกครั้ง และดูเหมือนว่าทั้งคู่คงยังเคลียกันไม่ได้สินะ...ในเมื่อยังเคลียกันไม่ได้ ก็ไม่ต้องออกมาแล้วกัน !!! ฮะๆๆ  กดล็อกกลอนประตูให้เบาๆที่สุด และผมก็เดินกลับไปที่งาน เขื่อนไม่ผิดใช่ไหม? ที่อยากให้คนเขารักกัน??
 
 
 
 
     ผมเก็บอาการไม่รู้ไม่เห็นมากที่สุด พยายามแล้วนะ><ที่จะหลบสายตาคาดคั้นของเฟย์ที่กำลังง่วนกับการมองหาเพื่อนรักของเธอ คนตัวเล็กเอาแต่คาดคั้นจนผมตอบไม่ถูก และ ปิ๊ง! ได้ไอเดียแล้ว555+ โทรศัพท์ของแก้วอยู่กับผม
 
 
 
โกหกเนียนๆว่าจะมาเข้าห้องน้ำ ก่อนจะส่งข้อความหาทั้งเฟย์และฟางว่า ‘ม๊า มารับ พอดีมีธุระ แก้วกลับก่อนนะ’
ส่งเข้าเบอร์สองสาวนั้น เป็นอันว่า...สองคนนั้นเชื่อสนิทใจและลืมเรื่องที่จะตามหาเพื่อนรักไปโดยปริยาย...
 
 
 
 
     ปาร์ตี้เล็กๆจบลงก่อนที่ทุกคนจะเตรียมตัวเก็บข้าวเก็บของเพื่อจะขึ้นรถกลับบ้าน เขื่อนเลยนึกขึ้นได้ว่าสองคนนั้นยังอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อ ไม่รู้ว่าตอนนี้เคลียกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว??  ข้างนอกฝนก็เริ่มตั้งเค้ามาแล้วด้วยทุกคนจึงเร่งสปีดกันยกใหญ่และมีพี่เอฟูเดินนำไปขึ้นรถ แต่...
 
 
 
“อ่า ทุกคนกลับก่อนเลยนะ เดี๋ยวเขื่อนจะไปบ้านเพื่อน”
 
 
 
“อะไรกัน ดึกป่านนี้?”
 
 
 
“เอาน่า บายๆๆครับ” ผมเอ่ยตัดบทกับพี่เอฟู ก่อนจะทำทีเลี่ยงไปเก็บของ รอเวลาที่รถตู้เคลื่อนออกจากฮอลล์ใหญ่แห่งนี้ท่ามกลางเม็ดฝนที่โปรยปราย...
 
 
 
 
 
 
 
         รอยันตี 5 กว่าๆ เขื่อนผู้เสียสละอย่างผมจึงค่อยๆย่องมาเปิดล็อกให้ คาดว่าทั้งคู่คงกำลังหลับและอาจจะยังไม่รู้ตัว? ไม่ต้องถามหรอกครับว่าทำไมเขื่อนถึงได้วุ่นวายแบบนี้...เอาเป็นว่าเขื่อนแค่ทำตามหน้าที่อะนะ หน้าที่ที่มีเพียงเขื่อนกับ...รู้ก็เท่านั้น^^
 
 
 
 
 
 
 
 
วันต่อมา
 
 
 
 
     ผมเห็นยัยแก้วเดินหน้าเครียดเข้ามาแล้วแกล้งทักไปเสียหน่อย ยัยตัวเล็กทำหน้าบึ้งก่อนจะเฉสายตามองผมอย่างแปลกใจ ก่อนจะหันไปแหวใส่เพื่อนๆของเธอ หาว่าไม่ยอมตามหาเรื่องที่เธอหายตัวไป...ทุกคนก็ได้แต่งงสิครับ ก็เธอเล่นส่งข้อความมาบอกซะแบบนั้น แต่ใครจะรู้ว่าเขื่อนทำ?? ฮ่าๆๆๆ
 
 
 
 
    เกือบตายไปแล้วเขื่อน ถ้าผีดิบไม่มาแยกยัยลิงนั่นออกไป อุตส่าห์ช่วยให้ปรับความเข้าใจกันแท้ๆ เชอะ! ได้อยู่ด้วยกันไม่ดีหรือไงเล่า?????????
 
 
 
 
 
 
 
 
     ในที่สุด ไอ้ผีดิบปากแข็งก็ยอมเอ่ยชวนยัยเด็กลิงนั่นไปลอยกระทงในคืนพรุ่งนี้ซะที เฮอะๆๆๆ นึกว่าจะไม่กล้า โธ่เอ๊ย!  โอ๊ะ โอ ชวนไปลอยกระทงแบบนี้.....จะเกิดอะไรขึ้นหลังเที่ยงคืนไหมน้า><~
 
 
 
 
    ว่าไหม? สองคนนี้นะ...มันปากแข็งเหลือเกิน ตัวเองไม่ยอมช่วยเหลือตัวเอง แล้วจะให้ใครเขาไปช่วย เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน  ไม่เกี่ยวกับบุคลที่สามนี่นา...แต่ในฐานะกามเทพอย่างผม คงต้องยอมเอาใจช่วยผีดิบมันหน่อยแล้วกัน ยังไงซะ...เพื่อนผมก็หล่อกว่าพี่ฟิล์มอะไรนั่นก็แล้วกัน ฮึๆ
 
 
 
 
     ประกันได้เลยนะ...ภายใน 1 สัปดาห์นี้ไอ้ผีดิบจอมเก๊กนั่นไม่ยอมบอกกับยัยแก้วไปตรงๆ มีหวังได้ว้ากกกกกแน่ๆ เพราะเขื่อนแอบรู้อะไรดีๆมาครับ อิอิ รับรองถ้าผีดิบอย่าโทโมะได้เห็น จากแข็งๆอาจจะอ่อนเหลวเป๋วเลยก็ว่าได้ ฮึ หมั่นไส้นัก....ถ้าเจอแบบนี้เค้าไป ไอ้อาการหึงหวงที่ซ่อนอยู่มันจะเปิดเผยได้มากน้อยแค่ไหนกัน?? ฮึๆ..
 
 

 
100% มาแล้วจ้าาาาาาาาาาูู^^~