ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก

ณ ตอนเช้า
 
            ฉัยค่อยๆตื่นขึ้นมา พอลุกขึ้นมาปุ๊บก็ปวดหัวนิดๆ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย? จำได้ว่าเมื่อวานโจรขึ้นบ้าน
 
แล้วมันก็ทำร้ายแม่ จะข่มเหง...
 
"แม่! เกล!" ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องนอนด้วยความรีบเร่งเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวานได้
 
"อะไรลูกแม่อยู่นี่" แม่เดินออกมาจากในครัวฉันเลยรีบวิ่งไปจับมือแม่ไว้
 
"แม่เป็นอะไรรึเปล่า เมื่อวาน..." ฉันกำลังจะถาม แต่แม่แทรกมาก่อน
 
"แม่ไม่เป็นอะไรลูก" แม่จับมือของแก้วตอบ แล้วก็ลูบหัวลูกสาวคนโต
 
"แล้วน้องละแม่ น้องอยู่ไหนอ่า" ฉันกำลังจะก้าวเท้าขึ้นไปที่ห้องเกลแต่..
 
"แก้วใจเย็นๆสิลูก น้องไปเรียนแล้ว" แม่เดินเข้ามาแตะที่ไหล่ของแก้วเบาๆ เข้าใจว่าลูกสาวกำลังเป็นห่วงคนใน
 
บ้าน ไม่งั้นคงไม่ตื่นเต้น วิ่งขึ้นวิ่งลงบ้านอย่างนี้หรอก
 
"ทุกคนปลอดภัยใช่ไหมค่ะ?" ถามเพื่อความแน่ใจอีกรอบ
 
"จ๊ะ พอดีว่ามีคุณตำรวจมาช่วยไว้ แล้วเขาก็ยังเคยชะ.." แม่ของแก้วกำลังเล่าถึงสารวัตรโทโมะที่มาช่วยเมื่อวาน
 
ยังไงแก้วก็ต้องจำได้เพราะว่าสองคนนี้เคยเจอกันมาก่อน แต่แม่ยังพูดไม่จบก็โดนแทรก
 
"แม่เดี๋ยวค่อยเล่านะจ๊ะ แก้วไปเรียนก่อนนะค่ะ" ฉันพูดแล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปแต่งตัวทันที เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทัน
 
               ไม่นานฉันก็แต่งตัวเสร็จ เสร็จแบบรีบๆ หัวยังไม่ได้หวีเลย แต่ชั่งมันเถอะ เดี๋ยวค่อยทำก็ได้ ตอนนี้
 
ฉันเดินมาอยู่ที่หน้าบ้าน รออะไรนะหรอ? รอนายเขื่อนแตก!
 
 
 
กริ๊ง กริ๊ง~
 
             ตัวนายเขื่อนยังไม่ถึงหน้าบ้านฉัน ตานั้นก็กดกริ๊งที่อยู่บนรถจักรยานเป็นสัญญาณว่ามาถึงแล้ว
 
"ไปไหนมาทำไมวันนี้มาช้าจัง" ฉันถามเขื่อน ทุกวันเราสองคนก็จะปั่นจักรยานไปโรงเรียนด้วยกัน
 
"ขอโทษที ขึ้นมาเร็วๆเถอะน๊า ฉันจะซิ่ง!" ฉันขึ้นไปนั่งซ้อนข้างหลังของเขื่อน ยังนั่งไม่เรียบร้อย ไอ้บ้านั้นก็ปั่น
 
ออกไปเลย แทบจะหงายหลังแหนะ กระโปรงจะคลุมหัวอยู่แล้ว!
 
"เฮ้ย! ช้าๆก็ได้ ฉันจะตายก่อนยังไม่ถึงโรงเรียน" ทนไม่ไหวจนต้องบอก ก็เขื่อนเล่นปั่นไม่หยุดเลย
 
"เออๆ" แล้วเขื่อนก็ปั่นช้าลง
 
 
 
 
 
 
โครม~
 
                มีรถคันนึงขับมาอย่างเร็ว แล้วก็เชี่ยวจักรยานที่ฉันซ้อนอยู่กับตาเขื่อนล้มลง มันจะรีบไปตายที่ไหน
 
ว่ะ! แต่ดูๆเหมือนจะขับไล่ล่าไอ้รถอีกคันหนึ่ง
 
"เฮ้ย! หยุดนะเว้ย! ชนแล้วหนีหรอว่ะ!" จักรยานล้มไม่เป็นท่า แถมมือถือฉันยังตกพื้นจนหน้าจอแตกอีก
 
"แก้วไปเถอะ เดี๋ยวโรงเรียนเข้าก่อน" เขื่อนพูดแล้วก็ยกจักรยานขึ้นมาแล้วก็ขึ้นไปขี่
 
"เขื่อนตาม!"  ฉันสั่งเขื่อน
 
"อะไรนะ" เขื่อนหันมาถามแล้วก็ทำหน้าตกใจใส่ฉัน
 
"ขับตามไอ้รถเมื่อกี้ไป ฉันต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว" เขื่อนก็ทำตามนะ พวกเราก็ขับจักรยานตาม ถึงมันจะช้า
 
หน่อย แต่ฉันก็จำลักษณะของรถได้เป๊ะเลย
 
 
 
                      เราขับกันมาซักพักก็เจอรถคันนั้นจอดอยู่ แต่ไม่มีคนอ่า ฉันก็เลยวิ่งตามเข้าไปหา ก็เจอคน
 
หลายคนกำลังล้อมอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ใครเป็นคนขับรถก็ไม่รู้ เข้าไปถามทีละคนเลยดีกว่า ยังไงก็ต้องมีคนรับผิดชอบ
 
เรื่องมือถือฉัน!
 
"นี่นาย ขนแล้วหนีรึไง!" ฉันเดินเข้าไปดึงเสื้อไอ้คนที่หันหลังให้หันหน้ามา
 
 
 
 
ปัง!~
 
           จริงๆแล้วพื้นที่ที่แก้วเข้าไปเขากำลังปฏิบัติหน้าที่กันอยู่ นั้นก็คือจับกุมคนค้ายา พอเห็นว่าสารวัตรโดยเด็ก
 
ผู้หญิงดึงออกไป โจรมันก็เลยใช่จังหวะนี้ยิงใส่ตำรวจ ตำรวจก็เลยยิงสวนโจรไป แต่ยิงยังไงก็ได้โจรต้องไม่ตาย
 
"อ๊ายยย" ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ เสียงปืนมาจากไหนเนี่ย? อยู่ๆก็มีคนมาผลักฉันให้นอนลงแล้วก็เอาตัวมาบัง
 
ไว้ มือนึงก็มีปืนแล้วก็ยิง นี่ฉันอยู่ในระยะเสียงปืนขนาดนี้เลยหรอ! ฉันกลัวเสียงปืน น้ำตาฉันเริ่มคลอเบ้า เสียง
 
ปืนมันดัง ฉันได้แต่หลับตาปี๋ มือก็อุดหูไว้ จนเสียงปืนนั้นสงบลง
 
"เธออีกแล้วหรอ? ยัยเด็กกะโปโล" โทโมะละสายตาจากปืนมาดูคนที่ตัวเองผลักให้นอนลงมันก็คือคนๆเดียวกับที่
 
มาดึงเสื้อเขานั้นแหละ พอเห็นหน้าก็จำได้ทันที ยัยป่วน!
 
"นายจ่านั้นนิ" พอรู้ว่าเป็นใครฉันก็รีบผลักหมอนั้นออกทันที พอลุกขึ้นมายืนได้ปุ๊บก็เตรียมจะวิ่ง แต่ว่า..
 
"จะรีบไปไหน" โทโมะไวกว่าก็คว้าแขนของแก้วไว้
 
"ปล่อยนะ ปล่อย!" ฉันสะบัดมือแต่ไม่ออกอ่า หมอนั้นก็ฆ่าฉันแล้ว
 
"เธอนี่มันยุ่งดีนัก" โทโมะพูดแล้วก็ทำหน้าดุใส่
 
"เขื่อนช่วยฉันด้วย เขื่อน!" ตะโกนเรียกเพื่อน แต่เขื่่อนหายไปไหนแล้ว ทิ้งกันแบบนี้เลยหรอ?
 
 
 
 
ด้านเขื่อน
 
"ฮัลโหล เฟย์หรอ" เขื่อนโทรหาเฟย์
 
(มีอะไรเขื่อน ทำไมยังไม่มาโรงเรียนอีก)
 
"ยัยแก้วมีเรื่องอีกแล้ว มาเคลียร์หน่อยดิ"
 
(เอาอีกแล้วหรอ? เออๆ ตอนนี้อยู่ไหนล่ะ?)
 
"หน้าโรงเรียน เร็วๆนะเฟย์ ไม่งั้นยัยแก้วตายแน่"  แล้วเขื่อนก็วางสายไป
 
 
 
 
กลับมาที่โทโมะกับแก้ว
 
"ไม่ต้องเรียกหรอก เพื่อนเธอออกไปจากตรงนี้ตั้งนานแล้ว" โทโมะจับมือก่อนให้แน่นขึ้น กลัวจะดิ้นแล้วหลุด
 
"ปล่อยนะเว้ย! ไม่งั้นฉันจะฟ้อง ตำรวจรังแกประชาชน!" ฉันยกฟ้องขึ้นมาขู่ ยังไงตำรวจนี่ก็ต้องกลัวบ้างล่ะ
 
"ฟ้องก็ฟ้องไปเลย ฟ้องได้ฟ้องไป" นอกจากไม่กลัวแล้ว ยังกวนประสาทฉันอีก
 
"สารวัตรจะสอบสวนคนค้ายาเองรึเปล่าครับ" มีคนเดินมาหาหมอนี่ เมื่อกี้เรียกตานี่ว่าอะไรนะ!
 
"สารวัตร!" หมอนี่ยศแค่จ่าเองไม่ใช่หรอ? หรือว่าฉันมั่ว ตายแล้ว!
 
"ใช่ ฉันสารวัตรวิศว ไทยานนท์ ไม่ใช่จ่า" โทโมะเน้นคำว่า 'จ่า' ใส่หน้าแก้ว
 
"เอ่อ..ปล่อยๆ" พูดอะไรไม่ออก
 
"ฉันจะจับเธอ ข้อหาขัดขว้างการทำงานของเจ้าพนักงาน" โทโมะพูดแล้วก็ลากแก้วให้ไปขึ้นรถ เพราะถ้าเมื่อกี้จับ
 
คนค้ายาไม่ได้ ก็ถือว่าทุกอย่างที่ทำมา จบหมด
 
"ไม่เอาอ่า อย่าจับฉันเลยนะ ฉัน ฮึก..ไม่รู้จริงๆ" ฉันยื้อตัวสุดชีวิต กลัวจัดจนน้ำตาไหลเลย
 
"พี่โทโมะค่ะ"
 
"อ้าวเฟย์มาได้ยังไง" โทโมะหันไปมองน้องสาว
 
"เฟย์ ฮึก..ช่วยฉันด้วย"
 
"เอ่อ..พี่โมะ นั้นเพื่อนเฟย์เองค่ะ ขอร้องได้ไหม? อย่าจับแก้วไปเลยนะ" เฟย์เดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชาย
 
"ฮ่าๆ พี่ก็ไม่ได้จะจับหรอก แค่แกล้งเฉยๆ" โทโมะพูดแล้วก็ปล่อยมือแก้วไป
 
"ฮึก..นี่นายแกล้งฉันหรอ?" ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเอง
 
"ก็ใช่นะสิ เพื่อไม่ให้เธอมายุ่งกับเรื่องแบบนี้อีก" โทโมะพูดแล้วก็เดินไปดูที่เกิดเหตุ
 
"แก้วเขื่อนไปเรียนได้แล้วไป" เฟย์พูดแล้วก็เดินนำออกไป
 
+
 
+
 
+
 
"แกไปยุ่งอะไรกับงานของพี่ฉัน?" เฟย์ถาม
 
"ฉันก็ไม่ได้จะยุ่่งหรอกนะ แต่นายนั้น...เอ่อพี่แกมาชนฉันกับเขื่อน โทรศัพท์มันเลยตกพื้น พัง!" ฉันพูดแล้วก็นั่ง
 
กอดอก เมื่อเป็นผู้คุมขังโดนตำรวจสอบสวนเลย
 
"เอาเถอะๆ ฉันไปก่อนนะ พี่โมะมารับแล้ว" แล้วเฟย์ก็วิ่งออกไป ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่าเฟย์มีพี่เป็นตำรวจ
 
"ไอ้บ้า!" ฉันหันไปตามทางที่เฟย์วิ่งไป ก็เจอสารวัตรอะไรนั้นยืนพิงรถแล้วก็โบกมือบ๊ายบายมาให้ฉัน ฮึ้ย! เห็น
 
แล้วหมันไส้ ไม่น่าเป็นโดนตานั้นหลอกเลย เจ็บใจ!
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ
 
เรื่องนี้เม้นโวตน้อยมาก ไรเตอร์น้อยใจ เสียใจจัง