ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก
toey
2) รอยสักรูปมังกร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คุณน้ารออยู่ข้างนอกนะคับ" โทโมะพูดกับแม่ของแก้ว แล้วก็หยิบปืนออกมา ก่อนจะวิ่งเข้าไปในบ้านของแก้ว
"โธ่~ ลูก" แม่แก้วก็ยืนรออยู่ข้างนอก แต่ใจนั้นวิ่งตามโทโมะไป
ณ ชั้นบนของบ้านแก้ว
"หยุดนะเว้ย ปั๊ก~" ฉันวิ่งเข้าไปถีบกลางหลังของโจรทันที แตาโจรมันกลับลุกขึ้นมาแล้วก็พุ่งตรงมาทางฉัน
"พี่แก้ว ฮือ..." เกลร้องเรียกชื่อของพี่สาวตัวเองพร้อมน้ำตา มือก็จับที่เสื้อของตัวเอง
"โอ๊ยยย ปล่อยดิว่ะ!" พอฉันวิ่งจะเข้าไปต่อยโจร แต่มันกลับจับมือฉันไว้อย่างง่ายดาย ก่อนจะบิดแขนของแก้วไป
ไว้ข้างหลัง แล้วก็ผลักแก้วใส่กำแพงอย่างจัง
"พี่แก้ว เจ็บมั้ย ฮึก..ฮือ" เกลรีบวิ่งมาดูพี่สาวของตัวเอง ที่นอนสลบอยู่ ที่ศีรษะที่เลือดไหลออกมา
"แกมานี่!" โจรจับแขนของเกลแล้วก็เหวี่ยงขึ้นเตียง ก่อนจะโถมตัวเข้ามาใส่เกลอีกครั้ง
"หยุดนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ" โทโมะเอามือมาจ่อที่หลังของโจร ทำให้โจรต้องยกมือขึ้นประสานที่หัว
"แก้วลูก" แม่แก้ววิ่งตามขึ้นมาแล้วก็รีบวิ่งไปดูแก้วที่สลบอยู่
"จ่าเอาตัวมันไปดิ" โทโฒะสั่งลูกน้องคนสนิท จ่าก็เดินมาคุมตัวโจรไปที่ สน.
"ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ" โทโมะถาม มือก็เก็บปืนไปด้วย
"เอ่อ..ไม่ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ" เกลตอบไป หลงเสน่ห์โืทโมะตั้งแต่แรกเห็น แล้วก็ตกหลุมรักทันที
"พี่แก้ว!" เกลหันไปเห็นแม่ที่กำลังจะอุ้มพี่แก้ว
"เกล ฮึก..แก้วเลือดออก" แม่แก้วร้องไห้ออกมา
"ผมขอดูหน่อยนะครับ" โทโมะเดินเข้ามา แล้วก็ดูแผลที่หัว
"ยัยเด็กกะโปโลนี่หน่า!" โทโมะจำหน้าของแก้วได้ เพราะว่าแก้วพึ่งโดนจับไปเป็นตัวประกันเอง
"คุณรู้จักแก้วด้วยหรอค่ะ?" แม่แก้วถามด้วยความสงสัย
"พอดีว่าผมกำลังจะจับคนเมายานะคับ ลูกสาวคุณโดนจับเป็นตัวประกันนะครับ" โทโมะบอกไป
"ตายแล้ว! ยัยแก้วนะยัยแก้ว" แม่แก้วตกใจ
"ที่บ้านนี้พอจะมีอุปกรณ์ทำแผลมั้ยครับ" โทโมะถามเพราะว่าดูแล้วแก้วไม่น่าจะเป็นอะไรมาก
"เอ่อ..เดี๋ยวเกลไปเอาให้ค่ะ" เกลพูดแล้วก็รีบไปเอาทันที
+
+
+
"เอ่อ..นั้นรูปใครหรอครับ?" โทโมะมองไปรอบๆห้อง ก็สะดุดตากับกรอบรูปที่ติดอยู่ที่ผนัง เป็นรูปผู้ชายที่อยู่ในชุด
เครื่องแบบนายตำรวจ
"พ่อของแก้วนะค่ะ แต่ว่าเสียไปนานแล้ว" แม่แก้วพูดขึ้น สีหน้าเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด
"แปปนะครับ" โทโมะหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมา แล้วก็หยิบรูปใบหนึ่งออกมาแล้วก็สังให้แม่แก้ว
"นี่คุณมีรูปของพี่รังษีได้ยังไง?" แม่โทโมะถาม
"แล้วนี่ก็รูปของพี่เจริญนิค่ะ" แม่แก้วถามเพราะว่ายิ่งงงเข้าไปใหญ่
"คุณน้ารู้จักพ่อของผมด้วยหรอครับ" โทโมะถาม
"คุณเป็นลูกของพี่เจริญหรอค่ะ?"
"ครับ ผมเป็นลูกพ่อเจริญ"
"พี่รังษีกับพี่เจริญเป็นเพื่อนรักกันนะ แต่เสียดายที่ต้องมาตายเพราะเหตุวางระเบิด" แม่แก้วพูดน้ำตาคลอเบ้า
"คุณน้ารู้ด้วยหรอครับว่าพ่อเสียได้ยังไง? ช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยได้มั้ยครับ" โทโฒะถามเพราะตัวเองไม่รู้ว่าใคร
ฆ่าพ่อ เพราะว่าตอนที่พ่อเสียยังเด็กเกินไป เลยไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวเท่าไหร่
ย้อนไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว
"มลเดี๋ยวพี่กับไอ้เจริญไปทำงานก่อนนะ" รังษีในชุดเครื่องแบบตำรวจเดินออกจากบ้านพร้อมกับเพื่อนรักของตัว
เอง เจริญเป็นคนที่รังษีไว้ใจมากที่สุด
"จ้าพี่" มลเดินเข้าไปในครัว
เพล้ง~
รูปภาพของรังษีที่ถ่ายกับเจริญ อยู่ๆก็ตกลงมาจากโต๊ะ
"จะมีอะไรรึเปล่านะ" แม่แก้วเริ่มกังวลใจ เลยเดินอออกไปที่หน้าบ้าน
ณ หน้าบ้าน
"มลมีอะไรรึเปล่า" รังษีหันมาถาม
"เ่อ่อ..ไม่มีอะไรจ๊ะ" แม่แก้วเห็นว่าทุกอย่างปกติดี เลยหันหลังแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังสะหนั่น แม่แก้วก็ตกใจรีบก้มหมอบกับพื้นทันที พอเสียงระเบิดสงบลงก็รีบวิ่งออกไปดู
"พี่รังษี!" เสียงระเบิดนั้นเป็นเสียงรถที่ระเบิด หรือที่เรียกว่า คาร์บอมบ์นั้นเอง
กลับมา ณ ปัจจุบัน
"คุณน้าเห็นรึเปล่าครับว่าใครเป็นคนทำ" โืทโมะถาม
"น้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่้น้าเห็นผู้ชายใส่เสื้อกล้ามสีดำ มีรอยสักรูปมังกร เดินวนไปวนมาืัที่หน้าบ้านน้าบ่อยมาก
แต่พอเกิดระเบิดปุ๊บ ชายคนนั้นก็หายไปเลย" แม่แก้วเล่าให้โทโมะฟัง
'รอยสักรูปมังกร เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด'
"นี่ค่ะ กล่องยาหาตั้งนานแหนะ" เกลยื่นกล่องยามาให้โทโมะ
"งั้นเดี๋ยวผมทำแผลให้ลูกสาวน้าก่อนนะครับ" โทโมะพูดแล้วก็ลงมือทำแผลให้แก้ว แล้วก็อุ้มแก้วมานอนที่เตียง
"ขอบใจโทโมะมากนะจ๊ะ" แม่แก้วพูด
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ลูกน้าก็เหมือนน้องสาวผม" โทโมะพูด
"แต่ยังไงก็ต้องขอบใจมากเลย ช่วยลูกน้าไว้ตั้งสองใครแหนะ"
"ครับผม"
"สารวัตรครับ กองปรามเรียกประชุมครับ" จ่าคนสนิทเดินเข้ามาเรียกโทโมะ
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" โทโมะพูดแล้วก็โค้งตัวให้แม่แก้ว
"งั้นไว้ถ้าโทโมะว่างๆก็มากินข้าวที่บ้านน้าไปนะพ่อสารวัตร" แม่แก้วพูด โทโมะก็ยิ้มให้แล้วก็ขึ้นรถไป
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ จะมีใครอ่านมั้ยอ่า์? ถ้ามันไม่สนุกบอกได้นะค่ัะ ไรเตอร์จะได้ปิดนิยาย
ยังไงก็ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
