ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก

              ฉันตื่นขึ้นมาอยู่ในรถใครสักคน ที่ไหนล่ะเนี่ย? จำได้ว่าฉันได้ยินเสียงปืน ฉันเป็นคนนึงที่กลัวเสียงปืน
 
แต่ทำไมคราวนี้ดันเป็นลมไปได้ล่ะ? สงสัยกลัวเสียงปืนแล้วก็ตกใจด้วยล่ะมั้ง
 
"ฟื้นแล้วหรอ?" เสียงใครว่ะ?  ฉันหันไปตามเสียงที่ได้ิยิน ทำให้เห็นคนหน้าลูกครึ่ง ขาว ดูจากรูปร่างแล้วเฟอร์เฟ็ค
 
"นายเป็นใครอ่ะ!" ฉันพูดพร้อมมองดูตัวเอง เวอร์จิ้นฉันยังอยู่้ใช่ม้ายยยย
 
"ฉันไม่ได้ทำอะไรหรอก แต่ระวังเธอจะตายไม่ีรู้ตัว" หมอนั้นพูด
 
"อะไรของนาย แล้วฉันจะตายได้ยังไงห๊ะ!"
 
"ก็ที่เธอบีบข้อมือโจรแล้วก็เหยียบเท้าโจรไง เธอไม่กินลูกปืนก็ถือว่าโชคดีเท่าไหร่เล่า"
 
"แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้ห๊ะ! ก็ตำรวจมันไม่มีความสามารถ"
 
"ที่ตำรวจเขาไม่ทำอะไร ก็เพราะว่ามีเด็กกะโปโลอย่างเธอเป็นตัวประกันอยู่ไงเล่า!" มันก็ถูกอย่างที่หมอนั้นพูด
 
"แล้วนายเป็นใครห๊ะ! มาว่าฉันชอดๆแบบนี้เนี่ย" ในเมื่อเถียงต่อไปไม่ได้แล้ว ก็ขอหาเรื่องใหม่เลยแล้วกัน
 
"ก็ฉันเป็นตำรวจที่คุมคดีนี้อยู่ไงเล่า!"
 
"โถ่ๆ ก็แค่ยศจ่าไม่้ใช่สารวัตรซะหน่อย อย่ามาว่าฉันหน่อยเลย แบร่~" ฉันพูดแล้วก็แลบลิ้นใส่
 
"ฉันไม่ใช่จ่านะ ฉันเป็นสาร.." โทโมะจะพูดบอกว่าตัวเองเป็นถึงสารวัตร แต่...
 
"เ้ฮ้ย! งานฉัน!" มั่วแต่มานั่งต่อปากต่อคำกับจ่านี้อยู่ ลืมงานไปเลยอ่ะ
 
"อะไรของเธอห๊ะ!"
 
"ฉันไปก่อนนะ ขอบใจที่ช่วยนะจ่า แบร่~" ฉันรีบวิ่งลงจากรถตรงไปที่ร้านอาหารที่ฉันทำงานพิเศษอยู่ โดยไม่ลืมที่
 
จะหันไปแลบลิ้นให้จ่าหน้าหล่อ เฮ้ย!หน้า..ช่างมันเถอะ
 
 
 
 
ณ ร้านอาหาร
 
"แก้วทำไมมาช้าห๊ะ!" พอมาถึงหน้าร้านก็โดนเจ้าของร้านด่าเลย
 
"เอ่อ..พอดีว่ามีเรื่องนิืดหน่อยค่ะ" ฉันพูดแล้วก็ก้มหน้า เดี๋ยวเจ้าของร้านจะมองเห็นสายตาฉัน ฉันจะกินเจ้าของ
 
ร้านแล้ว ว่าฉันอย่างเดี๋ยวเลย
 
"ฉันจะหักเงินเดือนเธอ! ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว" เจ้าของร้านพูดแล้วก็หันหลังกำลังจะเดินเข้าไปในร้าน
 
"แต่ว่า.." ทำอะไรก็ได้ แต่อย่าหักเงินเดือนได้มั้ยอ่า!?
 
"ไม่มีแต่ ไปทำงานได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะหักเงือนเพิ่มอีก!" เจ้าของร้านพูดแล้วก็เดินเข้าร้า่นไป
 
"เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดแล้วทำงาน
 
 
 
 
              ตอนนี้ฉันก็เลิกงานแล้ว กำลังเดินกลับบ้าน งานฉันเลิกประมาณ 2 ทุ่มเนี่ยแหละ แต่ว่าวันนี้มันเป็น
 
อะไรล่ะเนี่ย? โดนล็อคคอเป็นตัวประกัน แุถมยังโดนหักเงินเดือนอีก เพราะจ่าคนนั้นคนเดียวเลย ถ้าช่วยฉันจาก
 
โจรให้เร็วกว่านี้ ฉันจะได้ไปทำงานได้เร็วจะได้ไม่โดนหักเงินเดือน เพราะจ่าแท้ๆ!
 
"ทำไมมันซวยอย่างนี้เนี่ย!" ฉันพูดไปแล้วก็เดินก้อนหินไประบายอารมณ์ สักพักก็ถึงบ้าน
 
 
 
 
ณ บ้านของแก้ว
 
           ฉันเดินเข้ามาในบ้านตามปกติื เฮ้ย! ทำไมบ้านเป็นแบบนี้ล่ะ? มีใครมาลื้อบ้านฉันเนี่ย!
 
 
เพี๊ยะ~
 
"บอกมาเงินอยู่ไหน!" เสียงใครว่ะ ฉันเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็ได้ยินเสียงใครบางคน เลยรีบวิ่งไปหยิบแจกันแล้ว
 
ถือเป็นอาวุธเดินเข้าบ้านไป
 
"ไม่มี ฮึก..ฉันไม่มีเงินทั้งนั้น" แม่ของแก้วพูดแล้วก็พนมมือไหว้คนที่ใส่หมวกไอ้โมง(โจรนั้นแหละ)
 
"แม่!" ฉันตะโกนออกมาด้วยความตกใจเพราะว่าภาพที่ฉันเห็นมันคือโจรตบหน้าแม่
 
"แก้วไปช่วยน้องก่อนลูก!" แม่ตะโกนบอกฉัน
 
"กรี๊ดดดดดดดดดด ออกไปนะ ไอ้เลว!" เสียงนี้ดังมาจากชั้นบนของบ้าน มันคือสียงเกลน้องสาวฉันเอง
 
"ไอ้ชั่ว แกทำแม่ฉัน!" ฉันวิ่งเข้าไปแล้วก็ถีบโจรไปเต็มๆ
 
"นังนี่ตายซะเถอะ!" โจรเปลี่ยนเป้าหมายจากแม่มาเป็นฉันแทน
 
"แม่ออกไปก่อน!" ฉันตะโกนบอกแม่ให้ออกไปนอกบ้าน เพราะว่ากลัวว่าโจรมันจะทำอะไรอีก
 
"แก้วลูก" แม่ทำท่าจะไม่ยอมออกไป
 
"ไปตามคนมาช่วยน้องไม่ต้องห่วงแก้ว" ฉันพูดแล้วก็เข้าไปเตะที่โจรทันที ส่วนแม่ก็วิ่งออกไป
 
 
 
 
เพี๊ยะ~
 
            ฉันพลาดท่าโดนมันตบหน้า จนล้มลงไปนอนกับพื้น
 
 
 
เพล้ง~
 
           ฉันเอาแจกันที่ตกลงพื้นตอนที่กระโดดถีบมาฟาดหัว จนโจรสลบไปเลย
 
 
 
 
ณ ด้านนอกของบ้าน
 
          แม่แก้วรีบวิ่งออกมาจากบ้าน พยายามหาคนช่วยเหลือ เพราะว่าเป็นห่วงลูกสาวทั้งสองคนที่อยู่ในบ้าน
 
พอดีว่ามีรถผ่านมา แม่โทโมะเลยโบกเรียก
 
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย โจรขึ้นมาค่ะ" แม่แก้วขอความช่วยเหลือจากคนที่ขับรถผ่าน
 
 
 
 
ณ ในบ้านแก้ว
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด ออกไปนะ! ช่วยด้วย!" เสียงเกลกรี๊ดออกมาอีกครั้งหนึ่ง ทำให้ฉันรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนทันที
 
"เกล!" ฉันตกใจมากเพราะว่าฉันเห็นโจรมันกำลังจะข่มเหงน้องฉัน
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
มาแล้ว ฝากด้วยนะค่ะ  เม้นโหวตหน่อยนะค่ะ
 
ถึงไรเตอร์จะแต่งไม่เก่งเหมือนคนอื่น แต่ยืนยันได้ว่าไรเตอร์ตั้งใจ ทุ่มเทให่นิยายทุกเรื่อง ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ
 
รักรีดเดอร์ จุ๊ฟๆ