ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก

9.0

เขียนโดย toey

วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 14.48 น.

  13 chapter
  889 วิจารณ์
  25.27K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) ซวยจริงๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              ฉันตื่นขึ้นมาอยู่ในรถใครสักคน ที่ไหนล่ะเนี่ย? จำได้ว่าฉันได้ยินเสียงปืน ฉันเป็นคนนึงที่กลัวเสียงปืน

 

แต่ทำไมคราวนี้ดันเป็นลมไปได้ล่ะ? สงสัยกลัวเสียงปืนแล้วก็ตกใจด้วยล่ะมั้ง

 

"ฟื้นแล้วหรอ?" เสียงใครว่ะ?  ฉันหันไปตามเสียงที่ได้ิยิน ทำให้เห็นคนหน้าลูกครึ่ง ขาว ดูจากรูปร่างแล้วเฟอร์เฟ็ค

 

"นายเป็นใครอ่ะ!" ฉันพูดพร้อมมองดูตัวเอง เวอร์จิ้นฉันยังอยู่้ใช่ม้ายยยย

 

"ฉันไม่ได้ทำอะไรหรอก แต่ระวังเธอจะตายไม่ีรู้ตัว" หมอนั้นพูด

 

"อะไรของนาย แล้วฉันจะตายได้ยังไงห๊ะ!"

 

"ก็ที่เธอบีบข้อมือโจรแล้วก็เหยียบเท้าโจรไง เธอไม่กินลูกปืนก็ถือว่าโชคดีเท่าไหร่เล่า"

 

"แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้ห๊ะ! ก็ตำรวจมันไม่มีความสามารถ"

 

"ที่ตำรวจเขาไม่ทำอะไร ก็เพราะว่ามีเด็กกะโปโลอย่างเธอเป็นตัวประกันอยู่ไงเล่า!" มันก็ถูกอย่างที่หมอนั้นพูด

 

"แล้วนายเป็นใครห๊ะ! มาว่าฉันชอดๆแบบนี้เนี่ย" ในเมื่อเถียงต่อไปไม่ได้แล้ว ก็ขอหาเรื่องใหม่เลยแล้วกัน

 

"ก็ฉันเป็นตำรวจที่คุมคดีนี้อยู่ไงเล่า!"

 

"โถ่ๆ ก็แค่ยศจ่าไม่้ใช่สารวัตรซะหน่อย อย่ามาว่าฉันหน่อยเลย แบร่~" ฉันพูดแล้วก็แลบลิ้นใส่

 

"ฉันไม่ใช่จ่านะ ฉันเป็นสาร.." โทโมะจะพูดบอกว่าตัวเองเป็นถึงสารวัตร แต่...

 

"เ้ฮ้ย! งานฉัน!" มั่วแต่มานั่งต่อปากต่อคำกับจ่านี้อยู่ ลืมงานไปเลยอ่ะ

 

"อะไรของเธอห๊ะ!"

 

"ฉันไปก่อนนะ ขอบใจที่ช่วยนะจ่า แบร่~" ฉันรีบวิ่งลงจากรถตรงไปที่ร้านอาหารที่ฉันทำงานพิเศษอยู่ โดยไม่ลืมที่

 

จะหันไปแลบลิ้นให้จ่าหน้าหล่อ เฮ้ย!หน้า..ช่างมันเถอะ

 

 

 

 

ณ ร้านอาหาร

 

"แก้วทำไมมาช้าห๊ะ!" พอมาถึงหน้าร้านก็โดนเจ้าของร้านด่าเลย

 

"เอ่อ..พอดีว่ามีเรื่องนิืดหน่อยค่ะ" ฉันพูดแล้วก็ก้มหน้า เดี๋ยวเจ้าของร้านจะมองเห็นสายตาฉัน ฉันจะกินเจ้าของ

 

ร้านแล้ว ว่าฉันอย่างเดี๋ยวเลย

 

"ฉันจะหักเงินเดือนเธอ! ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว" เจ้าของร้านพูดแล้วก็หันหลังกำลังจะเดินเข้าไปในร้าน

 

"แต่ว่า.." ทำอะไรก็ได้ แต่อย่าหักเงินเดือนได้มั้ยอ่า!?

 

"ไม่มีแต่ ไปทำงานได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะหักเงือนเพิ่มอีก!" เจ้าของร้านพูดแล้วก็เดินเข้าร้า่นไป

 

"เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดแล้วทำงาน

 

 

 

 

              ตอนนี้ฉันก็เลิกงานแล้ว กำลังเดินกลับบ้าน งานฉันเลิกประมาณ 2 ทุ่มเนี่ยแหละ แต่ว่าวันนี้มันเป็น

 

อะไรล่ะเนี่ย? โดนล็อคคอเป็นตัวประกัน แุถมยังโดนหักเงินเดือนอีก เพราะจ่าคนนั้นคนเดียวเลย ถ้าช่วยฉันจาก

 

โจรให้เร็วกว่านี้ ฉันจะได้ไปทำงานได้เร็วจะได้ไม่โดนหักเงินเดือน เพราะจ่าแท้ๆ!

 

"ทำไมมันซวยอย่างนี้เนี่ย!" ฉันพูดไปแล้วก็เดินก้อนหินไประบายอารมณ์ สักพักก็ถึงบ้าน

 

 

 

 

ณ บ้านของแก้ว

 

           ฉันเดินเข้ามาในบ้านตามปกติื เฮ้ย! ทำไมบ้านเป็นแบบนี้ล่ะ? มีใครมาลื้อบ้านฉันเนี่ย!

 

 

เพี๊ยะ~

 

"บอกมาเงินอยู่ไหน!" เสียงใครว่ะ ฉันเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็ได้ยินเสียงใครบางคน เลยรีบวิ่งไปหยิบแจกันแล้ว

 

ถือเป็นอาวุธเดินเข้าบ้านไป

 

"ไม่มี ฮึก..ฉันไม่มีเงินทั้งนั้น" แม่ของแก้วพูดแล้วก็พนมมือไหว้คนที่ใส่หมวกไอ้โมง(โจรนั้นแหละ)

 

"แม่!" ฉันตะโกนออกมาด้วยความตกใจเพราะว่าภาพที่ฉันเห็นมันคือโจรตบหน้าแม่

 

"แก้วไปช่วยน้องก่อนลูก!" แม่ตะโกนบอกฉัน

 

"กรี๊ดดดดดดดดดด ออกไปนะ ไอ้เลว!" เสียงนี้ดังมาจากชั้นบนของบ้าน มันคือสียงเกลน้องสาวฉันเอง

 

"ไอ้ชั่ว แกทำแม่ฉัน!" ฉันวิ่งเข้าไปแล้วก็ถีบโจรไปเต็มๆ

 

"นังนี่ตายซะเถอะ!" โจรเปลี่ยนเป้าหมายจากแม่มาเป็นฉันแทน

 

"แม่ออกไปก่อน!" ฉันตะโกนบอกแม่ให้ออกไปนอกบ้าน เพราะว่ากลัวว่าโจรมันจะทำอะไรอีก

 

"แก้วลูก" แม่ทำท่าจะไม่ยอมออกไป

 

"ไปตามคนมาช่วยน้องไม่ต้องห่วงแก้ว" ฉันพูดแล้วก็เข้าไปเตะที่โจรทันที ส่วนแม่ก็วิ่งออกไป

 

 

 

 

เพี๊ยะ~

 

            ฉันพลาดท่าโดนมันตบหน้า จนล้มลงไปนอนกับพื้น

 

 

 

เพล้ง~

 

           ฉันเอาแจกันที่ตกลงพื้นตอนที่กระโดดถีบมาฟาดหัว จนโจรสลบไปเลย

 

 

 

 

ณ ด้านนอกของบ้าน

 

          แม่แก้วรีบวิ่งออกมาจากบ้าน พยายามหาคนช่วยเหลือ เพราะว่าเป็นห่วงลูกสาวทั้งสองคนที่อยู่ในบ้าน

 

พอดีว่ามีรถผ่านมา แม่โทโมะเลยโบกเรียก

 

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย โจรขึ้นมาค่ะ" แม่แก้วขอความช่วยเหลือจากคนที่ขับรถผ่าน

 

 

 

 

ณ ในบ้านแก้ว

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด ออกไปนะ! ช่วยด้วย!" เสียงเกลกรี๊ดออกมาอีกครั้งหนึ่ง ทำให้ฉันรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนทันที

 

"เกล!" ฉันตกใจมากเพราะว่าฉันเห็นโจรมันกำลังจะข่มเหงน้องฉัน

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

มาแล้ว ฝากด้วยนะค่ะ  เม้นโหวตหน่อยนะค่ะ

 

ถึงไรเตอร์จะแต่งไม่เก่งเหมือนคนอื่น แต่ยืนยันได้ว่าไรเตอร์ตั้งใจ ทุ่มเทให่นิยายทุกเรื่อง ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ

 

รักรีดเดอร์ จุ๊ฟๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา