Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
OUM_PF
39) ปล่อยฉันไป...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่39 ปล่อยฉันไป...
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!
ฟางกรี๊ดสุดเสียงเมื่อเห็นร่างผู้ชายเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องของเธอ เมื่อเขาเดินเข้ามาเรื่อยๆ เธอก็
ลุกขึ้นและวิ่งไปทางประตู แต่ช้าไปเขาคว้าตัวเธอไว้ทัน
“จะไปไหน”น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่เธอจำได้ขึ้นใจกระซิบเบาๆข้างใบหูเล็ก ก่อนจะขบเม้มเบาๆ ทำเอาเธอขน
ลุกซู่
“ปล่อยนะ”เธอพูดเมื่อเขาไม่มีท่าทีจะปล่อยเธอ ก่อนร่างของเธอจะลอยหวือเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของ
เขาก่อนเขาจะวางเธอลงบนเตียงแล้วทาบตัวตามลงมาติดๆ เขาก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ ก่อนริมฝีปากจะแตะ
กัน เธอเบี่ยงหน้าหลบ ทำให้ปลายจมูกโด่งนั้นกดลงที่แก้มนวลแทน
“เป็นยังไงบ้าง”เขาถามเมื่อรู้ว่าเธอโดนวางยานอนหลับ คงจะมึนๆไปบ้าง
“อย่ามายุ่ง”เธอพูดก่อนจะผลักอกแกร่งของคนตัวโตออก
“พูดจาไม่น่ารักเลย”เขาเอ็ดเธอเบาๆ
“ก็ได้ไม่ขอให้รักซะหน่อย ปล่อยฉันนะ”เธอพูดอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะผลักอกแกร่งออกอีกครั้ง
“แต่ฉันรักเธอไปแล้ว”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำเอาเธอตกใจไม่น้อย
“คุณโกหก”เธอพูดพร้อมกับดันอกแกร่งออกสุดแรง แต่เขากลับไม่กระเทือนแม้แต่น้อย
“ฉันไม่เคยโกหก...เหมือนเธอ”เขาพูดก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้อีก
“ฉันไม่ได้โกหกซะหน่อย”เธอพูดก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบ
“เรื่องไอ้หน้าฝรั่งนั่น”
“ทำไมเขาก็เป็นสามีฉันไง”ฟางตอบออกมาหน้าตายทำเอาป๊อปปี้เดือดดาลขึ้นมาทันที
“บ้านเธอเขาเอาญาติมาทำผัวกันรึไง”ป๊อปปี้พูดอย่างยั่วโมโหคนตัวเล็ก
“หยาบคาย...อื้อ”และพอเธอพูดจบเท่านั้น ริมฝีปากของเขาก็ฉกวูบลงมา จูบที่มีแต่มันอ่อนโยน อ่อน
หวาน และความคะนึงหา ก่อนเขาจะค่อยๆถอนจูบออก
“หวาน...”เขาพูดก่อนจะสบสายตาเธออย่างหวานเชื่อม
“ปล่อยฉันเถอะค่ะ...ถึงฉันจะไม่มีสามี แต่คุณมีครอบครัวแล้ว”เธอพูดพร้อมกับกลั้นก้อนสะอึกที่จุกอยู่ใน
ลำคอ มันเป็นความจริง...เขามีครอบครัวแล้ว
“ก็ใช่น่ะสิ...มีพ่อ แม่ แล้วก็ลูก”คำตอบของคนตัวโตทำเอาเธอแทบจะร้องไห้ออกมา
“งั้นก็ปล่อยฉันสิคะ”เธอพูดเสียงสั่น ก่อนจะส่งสายตาขอร้องเขา
“ทำไม ฉันทำกับเธอแบบนี้แล้วมันไม่ถูกยังไง...”เขาก็อยากจะรู้นักว่าคนตัวเล็กคิดอะไรอยู่
ถึงได้ทำหน้าจะร้องไห้อย่างนั้น...ครอบครัวก็ เขา เธอ แล้วก็ไอ้ตัวแสบ
“มันก็ผิดน่ะสิ ผิดที่คุณมีครอบครัวแล้ว เลิกยุ่งกับฉันสักทีเถอะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว...อื้อ”เมื่อเธอพูดจบ
ประโยคเขาก็ก้มลงปิดปากเล็กทันที เขาทนไม่ได้!!เธอบอกว่าไม่ได้รักเขา...
ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างดูดดื่ม ก่อนจะถอนจูบออกมามองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม
เลื่อนลงไปซุกไซร้ซอกคอระหงค์ และตีตราอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่เนินอก
ของเธอแต่มิวายทิ้งรอยตีตราไว้อยู่ดี มือหนาปลดกระดุมเดรสตัวสวยออก ก่อนจะส่งมือไปเคล้นคลึงอก
อวบของคนตัวเล็กอย่างหนักหน่วงทิ้งที่ยังมีกรวยผ้าสีหวานขวางกั้นไว้อยู่ ก่อนเรียวลิ้นจะลากผ่าซอกคอ
ขาวมาหยุดที่กรวยผ้าสีหวาน
“ฉันขอนะ”เขาเอ่ยออกมามาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทำให้ร่างเล็กหยุดมาจากภวังค์ที่เขาสร้างขึ้นมา
ไม่ได้นะ...เธอกำลังจะทำตัวเป็นผู้หญิงใจง่าย เป็นเมียน้อยของเขา
“ไม่ ออกไปนะ”ร่างเล็กพูดก่อนจะผลักร่างสูงออก
“ทำไมล่ะฟาง...ฉันคิดถึงเธอนะ”ก่อนเขาจะก้มลงมาปิดปากเล็กไว้ด้วยปากของเขาเอง ร่างสูงจูบร่างเล็ก
อย่างหนักหน่วง เพราะความคิดถึงก็ใช่ ความโมโหก็ใช่ ความโกรธก็ใช่ ทำไมผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอถึงมี
อิทธิพลต่อหัวใจของเขามากถึงขนาดนี้ ก่อนเขาจะถอนจูบออกมา
“ถึงเธอไม่อยาก...แต่ฉันอยาก”เมื่อพูดจบร่างสูงก็กระชากกรวยผ้าสีหวานออกเต็มแรง ทำให้ร่างเล็กร้อง
ออกมาอย่างเจ็บปวด แต่ร่างสูงหาได้สนใจไม่ เขาก้มลงดูดกลืนยอกอกสีหวานอย่างแรง มืออีกข้างมือ
เคล้นคลึงอกอวบอย่างหยอกล้อ เขาพอใจกับปฏิกิริยาของเธอ มือเล็กที่ตอนนี้สอดเข้าไปใต้เส้นผมดก
ดำรั้งศีรษะของเขาเข้าหาเธอ และร้องครางออกมาอย่างรัญจวน เธอแอ่นอกอวบของเธอเข้าหาร่างของ
เขา ร่างสูงในขณะที่ก้มลงดูดกลืนยอดอกอย่างดูดดื่มก็ลดมือไปถอดเดรสตัวสวยออกมาจากร่างเล็ก
ก่อนเรียวลิ้นจะลากผ่านหน้าอกอวบอิ่มมาที่สะดือบุ๋มหยอกล้อกับมันอย่างที่ร่างเล็กถึงกับร้องออกมาเสียง
หลง ก่อนจะลากผ่านสะดือบุ๋มมายังอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่เหลือติดกายร่างเล็ก เขาปรนเปรอให้ร่างเล็กใน
ขณะที่ยังมีอาภรณ์ขวางกั้นอยู่ หัวแม่มือไล่วนตุ่มไตแห่งความวาบหวามของเธอ เรียวลิ้นก็แกล้งลากผ่าน
ร่องสวาทของเธอ จนอาภรณ์ตัวน้อยเปียกชุ่มไปหมด ก่อนจะผละออกจากร่างเล็กแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ
เธอ ก่อนคนตัวเล็กจะมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ร่างกายของเธอที่ตอนนี้สั่นเทิ้ม เพราะความต้องการของร่าง
กาย
“คุณ...อือ...ทำไม”ร่างเล็กถามออกมาอย่างยากเย็น และสรรพนามที่ใช้เรียกเขาเปลี่ยนไปทำให้ร่างสูง
ไม่พอใจตั้งแต่เธอเรียกเขาครั้งแรกแล้ว คิดแล้วก็อยากจับกดให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
“เรียกใหม่!เรียกฉันว่าอะไร”ป๊อปปี่ตวาดออกไปอย่างมีอารมณ์ ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งรั้งร่างเล็กที่นอนอยู่มา
นั่งบนตักเขา จับร่างเล็กให้หันหน้ามาหาเขา ก่อนจะก้มลงไปฟัดอกอวบอิ่มอย่างบ้าคลั่ง
“อือ...อื้ม”ร่างเล็กครางออกมาดังลั่นเมื่อเขากัดเข้าให้ที่ยอดอกของเธอ
“เรียกฉันว่าอะไร...”ร่างสูงกระซิบถามร่างเล็กด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“คุณ...อ๊ะ!”เธอร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อรั้งร่างของเธอให้เข้าไปใกล้กว่าเดิม เธอรู้สึกถึงตัวตนของเขาที่
กำลังดุนดันอยู่ใต้ผ้าขนหนูผืนเล็กที่เธอนั่งทับอยู่
“เรียกว่าอะไร...ฟาง”ร่างสูงถาม ก่อนจะกีดนิ้วเรียวไปตามร่องสวาทที่ยังมีอาภรณ์ขวางกั้นอยู่
“อือ..พะ พี่ป๊อป”ร่างเล็กพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“น่ารักมาก”ร่างสูงพูดก่อนจะก้มลงหอมแก้มนวลอย่างเต็มรัก ก่อนจะจัดการกับอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออก
จากร่างเล็ก เขาผลักร่างเล็กให้เอนตัวลงนอนตามเดิม ก่อนจะก้มลงไปดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้งาม
ของเธออย่างดูดดื่ม เขาส่งนิ้วเรียวสวยของเขาเข้าไปสำรวจภายในกายสาวอย่างช้าๆ เนื่องจากเธอห่างหาย
เรื่องอย่างว่าไปถึงสามปีเต็ม เขาไม่อย่างให้เธอเจ็บ...
“อือ พี่ป๊อป อย่า”จิตใต้สำนึกของเธอยังตะโกนบอกเธอตลอดเวลาว่า เขามีครอบครัวแล้ว
เธอจะทำอย่างนี้ไม่ได้!!แต่ดูเหมือนร่างกายจะสวนทางกับคำสั่งของสมองเหลือเกิน ทั้งร่างสูงก็ไม่ฟังเธอ
แม้แต่น้อย ร่างสูงกระแทกนิ้ว เข้า-ออกร่างเล็กอย่างถี่ยิบ ทำให้ร่างเล็กเกร็งกระตุกมาเป็นครั้ง ก่อนแรง
ตอดรัดภายในจะบอกว่าเธอได้เดินทางไปสู่ปลายสายรุ้งแล้ว และร่างเล็กจะทรุดฮวบลงกับที่นอน ร่างสูง
จัดการพลิกร่างแน่งน้อยให้นอนคว่ำลง ยกเอวบางขึ้นมาซึ่งร่างเล็กก็ชันแขนลงกับที่นอนโดยอัตโนมัติ
ก่อนร่างสูงจะจัดการฝังแก่นกายเข้าไปในกายสาวอย่างช้าๆ เพราะกลัวเธอเจ็บ
“พี่ป๊อป ฟางเจ็บ”ร่างเล็กพูดก่อนจะกำผ้าปูที่นอนจนเส้นเลือดปูดโปน
“ทนหน่อยคนดี...พี่ก็เจ็บเหมือนกัน”เขากัดกรามปลอบร่างเล็กไป จากความทรมานของร่างกายที่กำลัง
รุมเร้าเขาในตอนนี้ เขาค่อยขยับสะโพกสอบอย่างช้าๆในตอนแรก ก่อนจะเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆเมื่ออารมณ์
ของเขากำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ เขามองตัวตนของเขาที่กำลังผลุบเข้า-ออกกายสาวอย่างบ้าคลั่ง ก่อนแรง
ตอดรัดภายในของเธอจะทำให้เขารู้ว่าเธอเดินทางไปสู่ปลายสายรุ้งอีกครั้งแล้ว...เช่นเดียวกับเขา
สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวจนหมดสิ้น มีบางส่วนที่ไหลย้อนออกมาเปื้อนตามขาเรียว
เล็ก
“อ๊าห์/อ๊า”เสียงของทั้งสองร่างครางออกมาอย่างสุขสมกับบทรักที่เพิ่งผ่านไป...
ร่างสูงพลิกร่างเล็กขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา ร่างสูงไล้นิ้วเรียวสวยของเขาเช็ดเหงื่อบริเวณขมับให้กับร่างเล็ก
“พี่รักฟางนะ”
ก่อนจะก้มลงประทับจูบอย่างอ่อนโยน ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราตามร่างเล็กไป...
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เราขอโทษด้วยนะ มีคนบอกว่าไม่อยากให้มีNC แต่เราวางโครงเรื่องไว้ก่อนแล้ว
อีกอย่างเรื่องนี้เราแต่งจบแล้วถึงเอามาลงให้ทุกคนได้อ่านกัน ถ้าจะให้เราแก้ไข เรื่องก็จะเปลี่ยนหมดเลย
เราอยากจะบอกว่าทุกฉากมันมีที่มาที่ไปของมัน เราขอโทษด้วยนะที่มันมีNCผุดขึ้นมา
ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
