Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
OUM_PF
34) บ้านไร่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่34 บ้านไร่
เอาแล้วสิ ก็เพิ่งจะป่าวประกาศบอกกำหนดลั่นระฆังแต่งงานไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่แล้วแต่ตอนนี้คู่
บ่าวสาวกลับเหลือยู่คู่เดียว(เขื่อน ภัทรดนัย นีระสิงห์-เฟย์ พรปวีณ์ จิระคุณ)
เพราะหนุ่มนักธุรกิจไฟแรงอย่าง คุณภาณุ จิระคุณ กับไฮโซสาวหน้าหวานอย่าง สาวฟาง
ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ดันมารักล่มกลางคันแบบนี้ ก็เลยอดดองพร้อมกันทั้งตระกูลเลยนะค้า
ฟางพับหนังสือพิมลงอย่างเบื่อหน่าย ตั้งแต่นักข่าวทราบว่าเธอได้ถอนหมั้นกับทางชายหนุ่มก็ประโคมข่าว
กันทุกวี่ทุกวัน อย่างไม่รู้จักเบื่อ ป่านนี้ชายหนุ่มจะเป็นอย่างไรบ้างนะ...
ถามแปลก...เขาก็คงจะมีความสุขดี
เธอสะบัดหัวไล่ความคิดที่พาจิตใจห่อเหี่ยวของเธออก ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสกับหน้าท้องแบนราบเบาๆ
“วันนี้อากาศดีนะคะว่ามั้ย”เธอพูดพลางทอดสายตามองไปรอบๆ
ไร่กุหลาบแห่งนี้อยู่แถวชานเมืองของเชียงราย มีธรรมชาติโอบล้อมอยู่ ทั้งภูเขาและแม่น้ำ อากาศ
บริสุทธิ์ ยิ่งตอนใกล้หมดฤดูฝนที่นี้ก็ยิ่งหนาวเข้าไปอีก กุหลาบหลากหลายสายพันธุ์ หลายสีสันถูกปลูก
เรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบในพื้นที่เกือบห้าร้อยไร่
ทำให้ชีวิตที่เศร้าเหงาหงอยของเธอกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง...
เธอมาอยู่ที่นี่ได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว ตอนนี้เจ้าตัวน้อยของเธออายุได้สองเดือนกว่าๆแล้ว หน้าท้องที่
แบนราบเริ่มขึ้นรูปมาน้อยๆ เธอตั้งใจว่าหากมีเวลามากพอจะเปิดร้านขายขนมที่นี่สักแห่ง...
เธอคงไม่กลับไปให้เขาเห็นหน้าอย่างที่เขาบอกเธอไว้...
“มาอยู่นี่นี่เองยัยฟาง”ก่อนเธอจะหลุดออกมาจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนสาวเรียก
“อ้าวยัยแก้ว มีอะไรจ๊ะ”
แก้ว: เพื่อนสาวสมัยมัธยมปลายของเธอที่เรียนจบ ก็แต่งงานกับสามีที่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เลยต้อง
ย้ายมาอยู่ที่นี้ สาวห้าว แต่หน้าหวาน ปากจัด จนคนเป็นสามีกลัวหัวหด บ้านของเธออยู่ติดกับไร่ของเธอนี้
เอง
“ก็แวะเอาของที่เธอฝากซื้อมาให้น่ะสิ แล้วนี้ทานยารึยัง”สาวร่างบางถามอย่างเป็นห่วง
“ทานแล้วจ้า แล้วนี้ท้องได้กี่เดือนแล้ว”ฟางถามพลางจิ้มไปที่ท้องของสาวร่างบางเบาๆ
“เดือนเดียวอยู่เลย”สาวร่างบางตอบก่อนจะยกมือขึ้นลูบท้องแบนราบเบาๆ
“อ้าว มาอยู่นี่เอง ผมหาตั้งนาน”สามีของสาวร่างบางพูดก่อนจะเดินมาสวมกอดภรรยา
“นี่โทโมะ อายฟางบ้างสิ”แก้วเอ็ดสามีเบาๆ
“จะอายทำไมล่ะ ฟอด...สวัสดีครับคุณฟาง”ร่างหนาพูดก่อจะก้มลงหอมแก้มภรรยาสาวและหันมาทักทาย
เธอ
โทโมะ: สามีของแก้ว เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ หนุ่มหล่อ แต่หน้าหวาน ลูกครึ่งญี่ปุ่น ที่มาพบรักกับ
แก้วที่เมืองไทย จนตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน
เพี๊ยะ!!
“โอ้ย แก้วผมเจ็บนะครับ”โทโมะพูดก่อนจะลูบต้นแขนไปมา
“สมน้ำหน้า ฉวยโอกาสดีนัก”เธอมองเพื่อนสาวและสามีหนุ่มหยอกเย้ากันอย่างน่ารัก
“งั้นแก้วไปก่อนนะ ไปฝากท้องก่อน”สาวร่างบางพูดก่อนจะโบกมือลาเธอ เธอยิ้มก่อนจะโบกมือลาเพื่อน
สาวเธอเดินเข้ามาในบ้านพักก่อนจะมาหยุดที่โต๊ะทานข้าวเก็บของที่แก้วซื้อมาให้เข้าตู้เย็น
เธอดื่มนมก่อนจะเข้าไปสะสางงานที่ค้างภายในไร่...
..........................................................................................................................................................
ร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนั่งกุมขมับอยู่ภายในห้องทำงานอันหรูหรา แต่เจ้าของห้องกลับวุ่นวายใจ
ร้อนราวกลับเป็นไฟ นี่ก็ตั้งสองอาทิตย์แล้วก็ยังหาเธอไม่พบสักที นักสืบที่เขาจ้างวานมาก็ล้วนแล้วแต่ทำ
ตามประสงค์ให้เขาไม่ได้ จนต้องเปลี่ยนเป็นว่าเล่น หากเมื่อไรที่เขาว่างเว้นจากงาน เขาจะออกไปตามหา
เธออย่างจริงจังสักที ไม่ว่าจะจ้างนักสืบฝีมือดีสักแค่ไหนแต่ก็ยังหาเธอไม่พบสักที
ไม่ว่าจะหลอกถามไอ้เพื่อนตัวดีตอนเมาสักกี่ครั้งแต่มันก็ไม่เคยหลุดปากออกมาสักที
ไม่ว่าจะออดอ้อนมารดาสักแค่ไหน แต่คนเป็นแม่ก็ไม่เคยบอกเขาเลย
แล้วนี่เขาจะทำอย่างไรดี...หากเขาหาเธอไม่พบ...เขาก็คงไม่มีหัวใจ...
“ท่านประธานคะ...การประมูลที่ดินทำรีสอร์ทที่เชียงรายกำลังจะเริ่มขึ้นอีกสองชั่วโมงนะคะ...จะเดินทาง
เลยมั้ยคะ”เลขาสาวเจ้าระเบียบเอ่ยถามชายหนุ่มเบาๆเขาพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับก่อนจะออกไป...
และเดินทางสู่สถานที่ประมูลที่ดิน
ในการประมูลที่ดินครั้งนี้บริษัท WP กรุ๊ป ได้ประมูลที่ดินตรงนั้นไป ซึ่งเขามาในนามของบริษัทนี้
เพราะเขาเป็นหุ้นส่วนของบริษัทนี้อยู่40% บริษัทWPกรุ๊ป เป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์
ซึ่งมี ประธานบริษัทคือ คุณวิศวะ ไทยานนท์ ไอ้เพื่อนรักของเขาสมัยที่ไปเรียนอเมริกาด้วยกัน ซึ่งเขา
และมันร่วมหุ้นกันทำบริษัทนี้ขึ้นมา ถึงแม้ว่างานในบริษัทJK กรุ๊ป จะหนักเอาการ แต่สำหรับเขาต่อให้ต้อง
ทำงานหนักขนาดไหนเขาก็จะทำเพื่อให้คนภายในครอบครัวมีความสุข และมันอาจจะทำให้เขายุ่งจนไม่
สติแตกไปคิดถึงเธออีก แต่มันก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล เพราะเมื่อไรที่สมองว่าง ถึงแม้จะแค่เศษเสี้ยว
วินาทีแต่เขากลับคิดถึงเธออย่างห้ามไม่ได้ ขนาดแค่หลับตาเขาก็คิดถึงเธอ...คิดถึง
แต่มันก็เป็นเพราะเขาเองที่เขาให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เขาเป็นคนบอกให้เธอออกไปจากชีวิตของเขา...
วันนี้เขามีนัดต้องพาพิมประภาไปซื้อของใช้ที่จำเป็น ซึ่งเขาเป็นคนอาสาเอง เพราะถ้าปล่อยให้เธอไปคน
เดียวมีหวังเจ้าตัวต้องไปโหนรถเมล์เพื่อมาห้างแน่ๆ ตอนนี้เธอตั้งครรภ์ได้ สามเดือนแล้ว
คิดได้ดังนั้นเขาก็เร่งฝีเท้าไปที่รถและออกตัวสู่บ้านพิม
“อ้าวป๊อป รีบมาจังเลย”สาวร่างสูงโปร่งทักขึ้นเสียงใส
“ครับ”เขาตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ
“หาน้องฟางพบรึยังคะ”เธอมักจะถามคำถามนี้กับเขาประจำ
“ยังเลยครับ...แต่ป๊อปจะไม่เลิกตามหรอก ต่อจะให้หาทั้งชีวิต ป๊อปก็จะทำ”คำพูดที่ดูหนักแน่นของชาย
หนุ่ม ทำให้เธอรู้สึกละอายใจ หากไม่ใช่เพราะเธอชีวิตคู่ของเขาก็ไม่ต้องพังไม่เป็นท่าเช่นนี้
“อย่าคิดมากนะพิม...ไปกันเถอะ”เขาพูดพร้อมกับจูงมือหญิงสาวไปที่รถ
รถคันงามเคลื่อนตัวสู่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมือง
ทั้งสองเดินเลือกซื้อของใช้จิปาถะ ก่อนจะเลยไปซื้อชุดคลุมท้องให้หญิงสาวเพราะท้องของเธอเริ่มโตขึ้น
แล้ว
ก่อนเขาจะขับรถไปส่งเธอที่บ้าน
“ขับรถดีๆนะคะ”หญิงสาวบอกก่อนจะเปิดประตูรถลงไป เขาขับรถมุ่งหน้าสู่บ้านจิระคุณ
เขาไม่ได้กลับไปที่คอนโดอีกเลยหลังจากวันนั้น...วันที่เธอไปจากเขา
เขาไม่อยากกลับไปเห็นอะไรๆที่มันเป็นของเธอ...
เขาคิดถึงเธอ...
.................................................................................
มาอัพให้แล้วนะจ้ะ ฝากติดตามนิยายอีกเรื่องของเราด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
