Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่28 คิดถึง...
 
 
ทุกคนต้องหันขวับไปมองคู่แม่ลูกที่พุ่งพรวดเข้ามาในห้องโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
 
 
“สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณแม่ ไอ้เขื่อน”ก่อนว่าที่พ่อตา แม่ยายจะยกมือรับไว้ และเขื่อนยิ้มทักทายเขาก่อน
 
จะยกมือขึ้นไหว้ทักทายว่าที่แม่ยายของเขา...
 
 
“ผมขอคุยกับน้องหน่อยได้มั้ยครับ...”ป๊อปปี้พูดก่อนจะส่งสายตาขอร้อง เมื่อไม่มีใครเอ่ยออกมาเลย
 
เหมือนจะไม่ไว้ใจเขา เขาจึงเอ่ยออกมาด้วยความหนักแน่น
 
 
“ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรน้องครับ”ก่อนทุกคนจะพยักหน้าและเดินออกจากห้อง ก็มีแต่เขื่อนที่ตบไหล่
 
เขาเบาๆก่อนจะกระซิบเบาๆ
 
 
“ถ้ามึงทำอะไรน้องกู...ตาย”น้ำเสียงที่ดูจริงจังกว่าครั้งไหนๆทำเอาเขาขนลุกซู่
 
 
ก่อนเขาจะเดินเข้าไปใกล้ร่างเล็กที่นอนหันหลังให้เขาอยู่
 
 
“เธอไม่ห่วงฉันเลยหรอ...ฉันไม่สบายนะ”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนเตียงผู้ป่วยและ
 
รั้งร่างบางขึ้นมานั่งตัก เธอดูจะตกใจมากที่เขาทำแบบนั้น
 
 
“ฉันไม่รู้เป็นอะไร เวียนหัว อาเจียน แล้วก็กินข้าวไม่ลง”ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนวลเสียฟอดใหญ่
 
 
“พี่ป๊อป!ลงไปเดี๋ยวนี่เลยนะ เดี๋ยวจะโดนนางพยาบาลดุเอา”เธอพูดก่อนจะดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดเขา
 
 
“อย่าดิ้นสิเดี๋ยวก็ตกหรอก”เขาพูดเสียงดุๆ
 
 
“ก็ปล่อยฟางสิ”เธอพูดก่อนจะแกะมือปลาหมึกของเขาออกจากเอวบาง
 
 
“ไม่ ไปอยู่บ้านกับฉันนะ นะๆๆ”ป๊อปปี้อ้อนก่อนจะก้มลงสูดความหอมจากผมนุ่มสลวย
 
 
“ฟางไม่อยากไป...”ฟางพูด พลางกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย
 
 
เขาจะทำให้เธอตัดใจจากเขาไม่ได้สักที... เธอมันอ่อนแอเกินไป...
 
 
แค่โดนเขาอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็จะกลับไปให้เขาทำลายและย่ำยีศักดิ์ศรีของเธออีกอย่างเคย...
 
 
“นะฟางนะ ไปอยู่กับฉันนะ นะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเลย”
 
 
เขาทำให้เธอไม่อยากตัดใจ... แต่เธอก็ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว...
 
 
แต่...ขอโอกาสสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่ใกล้เขา...สุดท้ายจริงๆ แล้วหลังจากนั้นเธอก็จะไป...
 
 
ฟางเมื่อหาเหตุผลให้ตัวเองได้แล้ว เธอก็ตอบไป
 
 
“ก็ได้ค่ะ”ก่อนป๊อปปี้จะก้มลงหอมแก้มเธออีกรอบ
 
 
“ขอบคุณนะ เดี๋ยวฉันพาไปแต่งตัว...”เขาพูดก่อนจะลุกจากเตียงและพาคนตัวเล็กไปแต่งตัว ก่อนคนตัว
 
เล็กจะโวยวายเมื่อเขาเข้ามาข้างในกับเธอด้วย
 
 
“พี่ป๊อปออกไปนะ พี่เข้ามาแล้วฟางจะแต่งตัวยังไงล่ะ”คนตัวเล็กพูดก่อนจะทำหน้ามุ่ย เมื่อเขาไม่มีท่าทีว่า
 
จะยอมออกไปรอข้างนอกเลย
 
 
“มา เดี๋ยวฉันช่วยถอด”เขายิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะดึงปมเสื้อคนไข้ออก แต่โดนมือเล็กรั้งมือ
 
 
“พี่ป๊อป อย่านะ ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ”ฟางพูดก่อนจะหลบมือปลาหมึกของเขาที่จ้องจะแกะปมเสื้อของ
 
เธออย่างเดียว ก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อโดนรั้งเอวบางเข้ามาใกล้ร่างสูง
 
 
“ว้าย!พี่ป๊อป ปล่อยฟางนะไม่งั้นฟางจะเรียกให้คนอื่นเข้ามาช่วยจริงด้วย...จะไม่ไปอยู่บ้านด้วยเลย”ฟางพูด
 
อย่างเอาจริง ทำเอาป๊อปปี้ชักใจไม่ดี จึงชี้หน้าคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ แต่เขาก็ยอมออกไปแต่โดยดี
 
 
“โธ่ ยัยฟางเกือบไปแล้วมั้ยล่ะ”เธอพูดกับตัวเอง ก่อนจะยกมือบางลูบหน้าท้องแบนราบเบาๆ
 
 
ก๊อกๆๆ
 
 
“เสร็จหรือยังฟาง พี่เขารอนานแล้วนะลูก”เมื่อมารดาเอ่ยเร่งเธอจึงรีบแต่งตัว
 
 
ก่อนจะออกจากโรงพยาบาลและไปอยู่บ้านจิระคุณ...ก่อนเธอจะไป...
 
 
“เชิญครับคุณผู้หญิง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเปิดประตูให้ฟาง
 
 
“แหม ตาป๊อป ลืมแม่เลยนะ”มารดาเอ่ยล้อๆก่อนนางจะเดินเปิดประตูรถออกมาเอง
 
 
“เอ้า ผมก็เปิดให้ฟางก่อน แล้วก็มาเปิดให้แม่ไงครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะประคองมารดาไปนั่งที่ห้องรับแขก
 
 
“แม่อยู่คุยกับฟางไปก่อนนะครับ...ผมจะเอาเสื้อผ้าน้องไปเก็บก่อน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป
 
 
“หนูฟาง หนูกำลังคิดอะไรอยู่ลูก”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยขึ้นเมื่ออยู่กับหญิงสาวเพียงสองคน ถึงนางจะดีใจที่
 
เธอมาพักที่บ้าน มาช่วยดูแลลูกชาย แต่นางดูออกว่าหญิงสาวกำลังไม่สบายใจอยู่
 
 
“คะ...ฟางไม่เข้าใจ”ฟางเอ่ยออกมาเมื่อจู่ๆคุณหญิงดารารัตน์ก็โผล่ขึ้นมากลางปล้องแบบนี้
 
 
“ก็ที่หนูใจอ่อนยอมมาอยู่กับตาป๊อปที่นี่ไงลูก”นางพูดก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือหญิงสาวมากุมไว้
 
 
“ฟางแค่อยากอยู่กับเขาเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ...”หญิงสาวพูดก่อนน้ำตาเม็ดโตจะร่วงลงมาจากดวงตากลมโต
 
 
“โธ่ลูก...”นางที่ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่กอดปลอบว่าที่ลูกสะใภ้ที่กำลังจะกลายเป็นอดีต
 
 
นี่นางต้องกลายเป็นย่าใจร้ายที่ปล่อยให้หลานไปตกระกำลำบากเพียงสองคนแม่ลูกอย่างนั้นหรือ...
 
 
หลานคนเดียวของนาง...นางยังไม่สามารถดูแลได้เลย...
 
 
ฮึ่ม!ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็จะช่วยให้ลูกชายของนางสมหวังให้ได้ หลานย่าจะต้องมีทั้งแม่และพ่อ
 
 
คอยดูเถอะ!!!!!...นางซะอย่างทำไมจะทำไม่ได้!!
 
 
“ฟางหนูขึ้นไปดูพี่หน่อยเถอะ...เห็นว่าแพ้ท้องแทนเมียอยู่”คำพูดของคุณหญิงดารารัตน์ ทำเอาสาวหน้า
 
หวานตกใจ เขาแพ้ท้องแทนเธออย่างนั้นหรือ มิหน้าล่ะ...เธอถึงไม่ค่อยแพ้ท้อง
 
 
เธอเคยได้ยินมาว่าผู้ชายที่แพ้ท้องแทนแม่ของลูกนี่...เขาต้องรักเธอคนนั้นมาก...
 
 
แต่...ทฤษฎีนี้คงใช้ไม่ได้กับเธอ...                      ก็ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอ...
 
 
“ค่ะ”ก่อนเธอจะลุกขึ้น แล้วเดินไปยังห้องของชายหนุ่ม ก่อนเธอจะมาหยุดอยู่หน้าห้องของชายหนุ่มแล้ว
 
เคาะประตูเรียกเขา แต่ทว่าไม่มีคนมาเปิด
 
 
ก๊อกๆ
 
 
“พี่ป๊อปคะ”เมื่อไม่มีคนมาเปิดเธอจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้อง
 
 
‘ก็ประตูห้องไม่ได้ล็อกนี่นา...’เธอเดินเข้ามาเรื่อยๆ ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเขารวบร่างเธอเขาไปกอดไว้
 
 
“พี่ป๊อป ปล่อยฟะ...อือ”ก่อนที่เอจะทันไปพูดจบเขาก็ฉกริมฝีปากบางของเธอก่อน
 
 
ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างหนักหน่วง ก็เขาคิดถึงยัยตัวเล็กนี่
 
 
ร่างสูงจะค่อยๆดันร่างเล็กไปติดกับผนังห้อง ทั้งที่ทั้งสองยังจูบกันดูดดื่มด้วยความคิดถึงที่สะสมมานาน
 
ก่อนร่างสูงจะถอนจูบออกแล้วก้มลงมาตีตราที่ซอกคอหอมหวาน และเนินอกขาวผ่อง ที่มีรอยตีตราของ
 
ร่างสูงอยู่ประปราย มือหนาเคล้นคลึงอกอวบอย่างเมามันส์ทั้งที่ยังมีอาภรณ์ขวางกั้นอยู่
 
 
“อืม ฟางเธออวบขึ้นรึเปล่าเนี่ย”ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาเมื่อเขารู้สึกว่าร่างเล็กนั้นดูจะมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเดิม
 
 
“มะ ไม่นี่คะ”ร่างเล็กตอบอย่างตะกุกตะกักกลัวว่าเขาจะจับได้ว่าเธอท้อง แต่ก็ถอนหายใจออกมา
 
อย่างโล่งอกเมื่อเขาไม่ได้สนใจจะถามอะไรต่อ
 
 
ร่างสูงยังคงจูบไซร้ไปทั่วร่างเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว  ก่อนจะค่อยๆรูดซิปเดรสที่ด้านหลังลง นิ้วเรียวสวยสะกิด
 
ตะขอหลัง ก่อนมันจะดีดออกจากกันปลดปล่อยอกอวบให้เป็นอิสระเขาดึงเดรสและกรวยผ้าสีหวานออก
 
มาพร้อมกันทันที ก่อนจะก้มลงดูดดื่มยอดอกแสนหวาน ทำเอาคนร่างเล็กครางออกมาอย่างรัญจวนใจ
 
 
มือหนาอีกข้างก็หยอกล้อกับอกอวบอีกข้างอย่างหนักหน่วง ร่างสูงก้มลงดูดดื่มยอดอกแสนหวานสลับกัน
 
ไปมาอย่างกลัวว่ามันจะน้อยหน้ากัน  ก่อนมือหนาจะลูบไล้ไปตามส่วนเว้า ส่วนโค้งของเธออย่างถูกใจ เขา
 
นั่งคุกเข่าลงกับพื้น เรียวลิ้นลากจากอกอวบมายังสะดือบุ๋มของร่างเล็ก หยอกล้อกับมัน ก่อนลากผ่านจน
 
มาอยู่กับอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ติดตัวอยู่ของร่างเล็ก เขาจัดการเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกมาทันที เรียวลิ้นและ
 
นิ้วเรียวสวยของร่างสูงที่กำลังปรนเปรอให้กับร่างเล็กในยามนี้ จะทำให้ร่างเล็กขาดใจตายเสียให้ได้เมื่อเขา
 
เร่งจังหวะชนิดถี่ยิบ ทำเอาร่างเล็กแทบยืนไม่ไหว
 
 
“อือ อ๊ะ พะ พี่ป๊อปชะ...ช้าหน่อย อืม”ร่างเล็กร้องขอเขาอย่างน่าเห็นใจ แต่เขาหรือจะสนเขากลับยิ่งได้ใจ
 
เร่งจังหวะให้เร็วเข้าไปอีก นิ้วเรียวสวยกระแทกเข้า-ออกอย่างบ้าคลั่ง เพิ่มจากหนึ่งนิ้วกลายเป็นสองนิ้ว
 
ก่อนจะห่อเรียวลิ้นของเขาเข้าไปภายในกายสาวพร้อมๆกับนิ้วเรียวสวยที่กำลังกระแทกเข้าออกอย่างถี่ยิบ
 
อีกก่อนแรงตอดรัดภายในกายสาวจะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอได้ไปถึงปลายสายรุ้งแล้ว เขาก้มลงดูด
 
กลืนน้ำหวานของเธออย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะลุกขึ้นมาประกบจูบปากเล็กอย่างเร่าร้อน ร่างเล็กที่ตอนนี้
 
กำลังอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างเขาจนแทบไม่มีแรงจะยืน เขาจึงจับขาเรียวเล็กพาดกับเอวสอบของเขาอย่าง
 
กลัวว่าเธอจะล้มลง ก่อนจะเบียดกายแนบชิดกับร่างเล็ก จนเธอรู้สึกได้ถึงตัวตนของเขาที่กำลังดุนดันเธอ
 
อยู่ด้วย
 
 
ร่างสูงถอนจูบออกมาก่อนจะสลัดอาภรณ์ของเขาออกจากร่างแข็งแกร่ง ร่างสูงถูไความเป็นชายกับดอกไม้
 
งามของร่างเล็กอย่างยั่วยวน ทำเอาร่างเล็กครางไม่ได้ศัพท์ ก่อนจะจัดการฝังแก่นกายที่กำลังจะระเบิด
 
ของเขาลงภายในกายสาว ขยับเข้า-ออกอย่างรุนแรง เมื่อเห็นว่าเธอยืนไม่ไหวร่างสูงจึงจัดการยกขาเรียว
 
เล็กอีกข้างมาพาดไว้กับเอวสอบ กลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังอุ้มร่างเล็กอยู่ ก่อนจะขยับแก่นกายต่อจนมา
 
ถึงจังหวะสุดท้ายสายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยสู่ร่างเล็กจนหมดทุกหยาดหยด จนมีบางส่วนทะลักออกมา
 
เลอะตามเรียวขาขาวของร่างเล็ก ร่างเล็กหมดแรงจนทรุดตัวฮวบลงไป หากร่างสูงประคองเธอไม่ทันคงได้
 
ลงไปนอนกองอยู่บนพื้นเป็นแน่ ก่อนเขาจะอุ้มเธอมานอนบนเตียง    หากแต่แก่นกายที่ไม่ได้ถอดถอน
 
กำลังปลุกตัวตนของชายหนุ่มให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
“อีกรอบนะฟาง...”ร่างสูงก้มลงกระซิบข้างใบหูเล็ก
 
 
“พี่ป๊อป มะ...”ไม่ทันที่ร่างเล็กจะพูดจบ ร่างสูงก็ก้มลงปิดปากเล็กทันที บทรักที่กำลังดำเนินไปอีกครั้ง
 
และอีกครั้ง แต่มันกลับเต็มไปด้วยความคิดถึงและคะนึงหาของทั้งสองร่าง....
 
 
 
.....................................................................................................
 
อิอิ เอาNCมาแก้ดราม่านะจ้ะ อย่าคิดว่าอะไรอะไรจะเป็นอย่างที่คิดไว้
 
เพราะเราเป็นคนชอบแกล้ง