Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
OUM_PF
27) แพ้ท้องแทนเมีย!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่27แพ้ท้องแทนเมีย!!!
คุณชายภาคิณและคุณหญิงดารารัตน์เดินทางมาดูไอ้ลูกชายตัวดี ที่ทำให้เรื่องทุกอย่างยุ่งเหยิงขึ้น ถึงนาง
และสามีจะโกรธไอ้ตัวดีมากแค่ไหน แต่เขาก็เป็นลูกของนางจะให้ตัดเยื้อใยจากกันนั้นก็ดูจะยากเกินไป
“ตาป๊อปลูก...อยู่ไหน”นางส่งเสียงเพื่อเรียกหาบุตรชาย
“ครับแม่...อึก”ป๊อปปี้ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
“คุณพระช่วย!ตาป๊อปเป็นอะไรไปลูก”นางเองก็ตกใจก็เห็นลูกชายตัวดีโก่งคออาเจียนจนหน้าดำหน้าแดง
“ผม...ไม่รู้”เขาพูดขณะที่นั่งพิงหลังกับผนังห้องน้ำ
คุณชายภาคิณยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้ลูกชายตัวดีเป็นอะไร
เมื่อหนูฟางไม่ค่อยแพ้ท้อง... แต่ไอ้ลูกชายตัวดีกลับอาเจียนจนหน้าดำหน้าแดง...
แบบนี้มันเรียกว่า...แพ้ท้องแทนเมีย!
ก่อนเขาจะปล่อยขำออกมา ทำเอาภรรยาและลูกชายงงเป็นไก่ตาแตก
“อะไรคะคุณ หัวเราะอะไรคะ ลูกไม่สบายอยู่นะ”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ให้เขา
ก่อนไอ้ตัวดีจะตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา แล้ววิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำต่อ
“ตาป๊อป โธ่ลูก”คนเป็นแม่รีบลุกตามไปลูบหลังบุตรชาย
แหม ไอ้หลานปู่คนนี้ท่ทางจะดื้อเอาการ... ล่อพ่อซะเกือบตาย...
เขาคิดก่อนจะปล่อยหัวเราะออกมาอีกรอบ...
“คุณก็...ตาป๊อป แม่ว่าย้ายไปอยู่บ้านเรานะลูก ไว้หายค่อยกลับมา”คุณหญิงดารารัตน์พูดก่อนจะหันมาทาง
สามี
“คุณ มาช่วยประคองลุกหน่อยเร็ว”เขาจึงค่อยๆเดินไปประคองเจ้าลูกชาย
..........................................................................................................................................
บ้านจิระคุณ
“ตาป๊อป ทานข้าวต้มหน่อยนะลูก”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยก่อนจะจ่อช้อนข้าวต้มที่ปากของป๊อปปี้
“ไม่ครับแม่ ผมไม่หิว...เหม็นด้วย”ป๊อปปี้ที่ตอนนี้หน้าซีด ปากซีด ผลมาจากการอาเจียนอย่างหนักบวก
กับเขาไม่ยอมทานอะไรเลย มารดายกมือกุมขมับ นี่บุตรชายของเขาเป็นอะไรไป อย่างนี่คงต้องให้หมอ
ตรวจสักหน่อยแล้วล่ะ ก่อนนางจะจำใจยกชามข้าวต้มออกห้องไป
“คุณคะ...เราจะทำยังไงดี ตาป๊อปจะเป็นอะไรมากรึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วอีกสี่วันเขากะนัดถ่ายแบบแล้วด้วย ถ้า
เราทำงานเขาพังจะทำยังไงดีคะ”คุณหญิงดารารัตน์ร่ายยาว ก่อนจะหันหน้ามาหาสามี ที่พับหนังสือพิมพ์เก็บ
แล้วบอกกับภรรยา
“อย่าห่วงเลยคุณ...ผมว่ามันอาจจะเป็นอาการของ...”คุณชายภาคิณเว้นวรรคไว้ กระตุ้นความอยากรู้ของ
ภรรยา
“อะไรคะคุณ...”เขาอดจะขำไม่ได้เมื่อภรรยาหน้าซีดไปหมด
“แพ้ท้องแทนเมีย...”เขาบอกพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนศรีภรรยาจะยกมือปิดปากด้วยความตกใจ
“จริงหรือคะ...”
“จริงสิ...เขาบอกว่าผู้ชายจะแพ้ท้องแทนแม่ของลูก ก็ต่อเมื่อ...”เขาเว้นวรรคไว้ก่อนจะเป็นสาวแก้มบุ๋มที่
เข้ามาต่อประโยคนั้นเอง
“เขารักแม่ของลูกมากกกกกกกกกกกกก”สาวแก้มบุ๋มพูดก่อนจะกอดมารดา
“ในที่สุดตาป๊อปก็แพ้รักแท้ของหนูฟางแล้วสินะ”นางพูดก่อนยิ้มแก้มแทบปริ
“ดีจังเลย หลานเฟย์จะได้มีทั้งพ่อและแม่”
“งั้นเฟย์ออกไปซื้อผลไม้เปรี้ยวๆมาให้พี่ป๊อปดีกว่า อิอิ”เฟย์พูดก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
ไม่น่าเชื่อพี่ชายแสนเย็นชาของเธอกำลังมีความรัก และที่สำคัญเขากำลังจะเป็นพ่อคน แต่มันก็เป็นเรื่อง
ยากที่ฟางจะเชื่อว่าพี่ชายของเธอนั้นรักเธอจริงๆ ในเมื่อไอ้พี่ชายหน้าโหด ทำร้ายเธอไว้สารพัดแบบนั้น
แต่เธอเชื่อว่าสักวัน... พวกเขาจะได้กลับมารักกัน
วันรุ่งขึ้น
ในขณะที่น้องสาวกำลังยกข้าวต้มหมูที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นมาให้ไอ้พี่ชายแสนเย็นชาของเธอ
“เฟย์ ฟางจะออกโรงบาลรึยัง แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง แล้ว...”ยังไม่ทันที่พี่ชายจะได้ซักเธอจนจบเธอก็ยก
มือขึ้นห้ามก่อน
“เดี๋ยวๆๆ พี่ป๊อปพี่ใจเย็นๆ น้องฟางออกโรงบาลวันนี้ค่ะ เธอหายดีแล้ว”เธอเก็บเรื่องที่ฟางท้องไว้เป็นความ
ลับอย่างที่เจ้าตัวขอไว้ ก่อนจะตกใจเมื่อป๊อปปี้ผุดลุกขึ้น
“พี่ป๊อปๆ พี่จะไปไหน”ก่อนจะรีบวิ่งไปดึงพี่ชายที่กำลังจะก้าวพ้นประตูห้องไป
“ไปรับฟาง”ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบ
“ไม่ต้องหรอก ฟางคงจะกลับไปอยู่ที่บ้านโดยถาวร คงไม่ไปที่คอนโดอีกแล้วล่ะค่ะ...”
“พี่จะไป”ก่อนที่เขาจะชะงักฝีเท้าเมื่อมารดาเข้ามาห้าม
“ตาป๊อปอย่าไปเลยลูก...”มารดาเอ่ยก่อนจะรั้งแขนเขาไว้
“แม่ครับ ผมอยากอยู่กับเธอ อยากปรับความเข้าใจกับน้อง...”ก่อนมารดาจะปล่อยมือเขา และเอ่ยออก
มา
“งั้นก็...ไปกับแม่”เป็นนางเองที่ดึงมือลูกชายไป
...........................................................................................................
มาอัพให้แล้วนะจ้ะ^^ ฟางติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ แล้วก็ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
