Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่26 อาการแปลกๆ...
 
“พ่อว่าแกอย่าไปกีดกันตาป๊อปเลยเขื่อน ปล่อยให้เขาทั้งสองได้ตัดสินใจกันเองเถอะ”คุณชายภีรพลพูด
 
กับบุตรชาย เมื่อเขารู้ว่าไอ้ตัว ดีไปโมโหอะไรมาตั้งแต่เมื่อวาน
 
“แต่พ่อครับ มันทำกับน้องถึงขนาดนี้เขื่อนยอมไม่ได้หรอก”เขื่อนเอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมรับฟังความคิด
 
เห็นของบิดาเลยแม้แต่น้อย
 
“พ่อพอดูว่าน้องรักตาป๊อปมาก เรื่องที่จะให้ตัดใจ...พ่อว่ามันต้องใช้เวลา”บิดาเอ่ยออกมาอย่างเตือนสติ
 
บุตรชาย
 
“ก็ผมนี่ไงครับ...จะช่วยให้น้องตัดใจง่ายขึ้น ถ้าไอ้ป๊อปมันไม่มายุ่งกับน้องอีกน้องคงตัดใจได้เร็วขึ้น”
 
“วะ ไอ้ลูกชาย พ่อว่าให้เวลามันช่วยน้องแกตัดใจดีกว่า แล้วพ่อก็ขอเตือนว่าอย่าไปยุ่งเรื่องของน้อง”บิดา
 
เอ่ยอย่างโมโห เถียงเก่งจริงๆไอ้เจ้านี่
 
“ครับ”ฮึ่ย!...ก็ได้วะ...เขาจะยอมแค่ครั้งนี้เท่านั้นแหละ ถ้ามันทำให้น้องเขาต้องเสียใจอีก อย่าหวังว่าขา
 
จะยอม
 
“ไปๆ ไปหาน้องกันดีกว่า...”บิดาพูดก่อนจะเดินออกไปรอที่รถ ก่อนทุกคนจะเดินทางสู่...โรงพยาบาล
 
........................................................................................................................................
 
“อ้าวแม่ครับ แล้วยัยฟาง...”เขื่อนยังไม่ทันพูดจบมารดาก็เอ่ยออกมาราวกับรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร
 
“หมอเขาพาน้องไปตรวจนะจ้ะ เดี๋ยวคงจะมา...”มารดาพูดก่อนจะปอกเปลือกแอปเปิ้ลต่อไป
 
“อ้าว คุณพ่อ คุณแม่ สวัสดีครับ สวัสดีครับที่รัก...”เสียงของเขื่อนทำให้ทุกคนหันมามองเมื่อรู้ตัวว่ามีผู้มา
 
เยือน ตระกูลจิระคุณ เว้นก็แต่ไอ้เพื่อนรักของเขา...
 
“สวัสดีจ้ะ”ว่าที่แม่ยายของเขาเป็นผู้กล่าวทักทายก่อนจะยกมือรับไหว้ เช่นเดียวกับว่าที่พ่อตา ก่อนทุกคน
 
จะนั่งคุยกันตามปกติ ก่อนนางพยาบาลจะพาสาวหน้าหวานที่เพิ่งไปตรวจอาการเพิ่มเติมกลับมา
 
“ฟางเป็นไงบ้างลูก...”เมื่อมารดาเอ่ยถามออกมา เธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงเมื่อพยาบาลพาเธอไปตรวจที่
 
แผนกสูติ นรีเวช จะให้เธอตอบว่าอย่างไรกัน
 
“เดี๋ยวดิฉันจะมาแจ้งผลการตรวจนะคะ...”นางพยาบาลพูดก่อนจะเดินออกไป
 
“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ ฟางหิวจังเลย”หญิงสาวอ้อนมาดาก่อนจะหันมายิ้มทักทายทุกคน แต่กลับ
 
ไม่เห็นเงาของเขาคนนั้นเลย... สักครู่พยาบาลจึงเดินเข้ามาพร้อมกับคุณอาหมอ
 
“ว่าไง ไอ้พัทธ ตกลงยัยฟางเป็นอะไร”ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามออกมาอย่างร้อนรน
 
“ก็ไม่เป็นอะไรหรอกพี่...ฟางหนูตั้งครรภ์ได้7สัปดาห์แล้วนะ”คุณอาหมอพูดก่อนจะยิ้มอย่างให้กำลังใจ
 
หลานสาว เธอยังเด็กเกินไปที่จะเลี้ยงดูลูกน้อย แต่เขากลับมั่นใจว่าหลานสาวตัวน้อยของเขา จะเลี้ยงดู
 
ลูกน้อยออกมาได้ดีที่สุด
 
“ท้อง!!!!!”ทุกคนพร้อมใจกันเอ่ยออกมา สาวหน้าหวานน้ำตาหยดเผาะ ไม่ใช่เพราะความเสียใจ...แต่เป็น
 
เพราะดีใจ ถึงเธอจะไม่ได้หัวใจของเขา...แต่เธอได้ของขวัญชิ้นที่นับจากนี้ไปเขาจะเป็นทุกอย่างในชีวิต
 
ของเธอ... เธอยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
 
“โธ่ฟาง ไม่เป็นไรนะลูก”มารดากอดปลอบบุตรสาว
 
“ฟางไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่...ฟางดีใจ...ต่อจากนี้ไป...ลูกจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของฟาง”เธอพูด
 
ก่อนจะกอดมารดาตอบ คุณหญิงดารารัตน์จึงเอ่ยออกมา
 
“หนูไม่ต้องกลัวนะลูก ไม่ว่าจะอย่างไรตาป๊อปก็ต้องแต่งงานกับหนู”
 
“ไม่นะคะ คุณป้าอย่าบอกเรื่องนี้กับพี่ป๊อปนะคะ ฟางไม่อย่างให้เขามาติดบ่วงไปกับฟาง...ถึงลูกของฟางจะ
 
ไม่มีพ่อ แต่ฟางสัญญาค่ะว่าจะเลี้ยงดูแกให้ดีที่สุด”
 
“โถ น้องฟางคะ แต่เรื่องนี้พี่ป๊อปต้องรับผิดชอบนะคะ”เฟย์พูดออกมาอย่างของขึ้นเมื่อนึกถึงพี่ชายปากแข็ง
 
ของเธอ
 
“ไม่ค่ะ ฟางไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กมีปัญหา หากเราแต่งงานกันไปแล้ว และต้องมานั่งทะเลาะกันทุกวัน
 
ฟางคงไม่มีความสุข อย่าบอกเขานะคะ”ฟางเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา
 
“งั้นก็ได้ค่ะ”ก่อนเฟย์จะเดินเข้าไปหาว่าที่น้องสะใภ้ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตในอีกไม่ช้านานนี้
 
“อย่าคิดมากนะคะ เดี๋ยวหลานพี่จะเครียดไปด้วย”ก่อนจะจับมือเล็กมือกุมอย่างให้กำลังใจ
 
“ค่ะ”
 
“อาว่าอาการของฟางดีขึ้นมากแล้ว พรุ่งนี้ก็ออกได้แล้วนะลูก”คุณอาหมอพูดก่อนจะโยกศีรษะสวยเบาๆ
 
ฟางยิ้มให้หนุ่มวัยกลางคนทั้งน้ำตา
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางพูดพลางยกมือไหว้
 
........................................................................................................................................................
 
“อึก...”ป๊อปปี้ที่กำลังโก่งคออาเจียนอยู่ ยกนิ้วไล้ปาดเหงื่อบริเวณขมับ นี่เขาเป็นอะไรไป เมาค้างหรือก็
 
คงจะไม่ใช่ก็เมื่อวานเขาไม่ได้ดื่ม ว่าจะไปเยี่ยมคนตัวเล็กเสียหน่อย แต่ตื่นนอนมาก็เอาแต่อาเจียนอย่าง
 
เดียว ก่อนจะเดินไปในห้องครัวเพื่อหยิบยาทาน แล้วเดินมานอนพักที่โซฟา เวลาเที่ยงๆชายหนุ่มตื่นขึ้นมา
 
พร้อมกับอาการมึนๆ ก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้วไปอาเจียนในห้องน้ำ เป็นเวลาเพียงสักครู่เขาก็ออกมา และ
 
เดินไปหาของกินในห้องครัว เขายกแก้วนมขึ้นมาก่อนจะวางกลับลงไปเหมือนเดิม
 
‘นมบูดรึไงวะ โคตรเหม็น’คิดก่อนจะทำหน้าพะอืดพะอม เทนมในแก้วทิ้งไป เขาเลือกที่จะต้มบะหมี่กึ่ง
 
สำเร็จรูปทานแทน
 
‘อย่าบอกนะเว้ย ว่ามาม่าก็บูด บ้าแล้ว แต่ทำไมมันเหม็นงี้วะ’คิดก่อนจะเอามือปิดจมูกแล้วผลักถ้วยมาม่า
 
ออกไป ‘เป็นหอกอะไรวะไอ้ป๊อป อะไรก็กินไม่ได้สักอย่าง’คิดก่อนจะล้มตัวลงนอนตามเดิม
 
...................................................................................................................................................
 
“น้องฟางนี้แปลกนะคะ...พี่เฟย์ไม่เห็นน้องฟางแพ้ท้องเลย”สาวแก้มบุ๋มเอ่ยอย่างสงสัย
 
“ค่ะ ฟางก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน สงสัยจะเลี้ยงง่าย...”สาวหน้าหวานพูดก่อนจะลูบหน้าท้องแบนราบของ
 
เธอ ที่ภายในมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาและเธออาศัยอยู่
 
“ฮิๆ ถ้าหลานพี่เกิดเมื่อไรน้องฟางต้องบอกพี่ด้วยนะคะ”เฟย์เอ่ยอย่างเห่อหลาน ก็สาวหน้าหวานบอกว่าคง
 
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปเรียนต่อเมืองนอก เธอบอกว่าเธอจะย้ายไปดูแลสวนกุหลาบของครอบครัวที่
 
เชียงราย ไปเปิดกิจการเล็กๆ คิดแล้วก็อดใจหายไม่ได้ นี่เธอไม่มีทางช่วยให้ทั้งสองสมหวังเลยหรือ
 
เฮ้อ...เธอคงต้องปล่อยเวลาให้นำพาเขาและเธอมาพบกัน หากทั้งสองเกิดมาคู่กันจริงๆนะ
 
“ค่า...ฟางจะพามาเยี่ยมด้วยเอ้า”สาวหน้าหวานเอ่ยอย่างเอาใจ ทำให้ว่าที่พี่สะใภ้เกาะหมับเข้าที่แขน ก่อน
 
จะเขย่ารัวๆ “จริงนะคะ น้องฟางรับปากแล้วนะ ต้องพามานะคะ ถ้าน้องฟางผิดสัญญาพี่จะ...”เฟย์รัวมาเป็น
 
ชุดอย่างกลัวไม่เจอหลาน ก่อนฟางจะพูดดักคอไว้ก่อน
 
“ค่า ฟางรับปาก”สาวหน้าหวานพูดก่อนจะยิ้มกว้าง เฟย์มองว่าที่พี่สะใภ้ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตในไม่กี่วันนี้
 
น่าสงสารหลานที่ต้องเกิดมาโดยไม่มีบุพการีครบทั้งสองคน แต่เธอเชื่อแน่ว่าคุณแม่มือใหม่อย่างฟางจะ
 
เลี้ยงหลานเธอได้ออกมาดีที่สุด...
 
“แล้วนี่คุณลงคุณป้าหายไปไหนซะล่ะคะ”เฟย์ตกใจน้อยๆกับสรรพนามที่เปลี่ยนไป มันห่างเหินเกินไป...
 
แต่ก็ยอมตอบออกมาแต่โดยดี
 
“ไปดูพี่ป๊อปน่ะค่ะ เลขาบอกว่าไม่ไปทำงาน ปกติถ้าไม่ได้เป็นอะไรก็จะไม่ขาดนะคะ”เฟย์มองเห็นใบ
 
หน้าที่สลดไปทันทีของหญิงสาว
 
“ค่ะ...ฟางง่วงแล้วขอนอนก่อนนะคะ”ฟางพูดพร้อมกับเอนกายลงนอนและหลับตาพริ้ม เฟย์จึงดึงผ้าห่มขึ้น
 
มาห่มให้เธอ ในใจเธอก็แอบห่วง กลัวเขาจะเป็นอะไรไป...หากเขาเป็นอะไรไปเธอจะอยู่ได้อย่างไร...
 
ถึงเขาจะไม่รักเธอ... แต่เธอรักเขา... ถึงเขาจะไม่ห่วงเธอ... แต่เธอห่วงเขา คิดแล้วก็อยากออกโรง
 
พยาบาลวันนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย...
 
 
 
 
....................................................................................................
 
มมาอัพให้แล้วนะจ้ะ^^ฝากติดตามนิยายของเราด้วยนะ อย่าเพิ่งทิ้งกันไป