Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่18 เขาหินเหล็กไฟ
 
 
“ฟาง...ฟาง ฟางๆ”ป๊อปปี้ปลุกคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างกาย ก่อนเจ้าตัวจะตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย
 
 
“มีอะไรหรือคะ พี่ป๊อป”ฟางเอ่ยถามอย่างงัวเงีย
 
 
“ไป กลับกันได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกขึ้นก่อนจะดึงให้ร่างเล็กลุกตามมา
 
 
“ทำไมเดินทางเช้าจังเลยละคะ แล้วนี่กี่โมงแล้วคะ”ร่างเล็กเอ่ยถามพลางขยี้ตาเบาๆ
 
 
“ตีห้าครึ่ง”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะก้มลงไปรั้งเอวบางลุกขึ้นตามมา ร่างเล็กก็ปลิวมาปะทะอกแกร่งทันที
 
 
“ค่ะ งั้นฟางขอไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะคะ”ร่างเล็กพูดก่อนจะเดินกระเพกๆเข้าห้องน้ำไป
 
 
ก่อนทั้งสองจะเช็คเอ้าท์ และเดินทางออกจากโรงแรม เข้าสู่...เขาหินเหล็กไฟ จุดชมวิวที่สวยที่สุดของหัวหิน
 
สามารถมองเห็นหัวหินและอ่าวหัวหินได้อย่างทั่วถึง
 
 
และเขาว่ากันว่าจะสวยยิ่งขึ้นถ้าได้มาดูพระอาทิตย์ขึ้นกับคนรัก...
 
 
ฟางที่เหนื่อยอ่อนจนมาหลับอีกรอบในรถของป๊อปปี้ เขาขับรถมาถึงที่หมายในเวลาหกโมงกว่าๆ ก่อนจะเรียกเด็กขี้
 
เซาอย่างฟางที่ตอนนี้กำลังหลับเป็นตายอยู่ ก่อนจะปลุกคนตัวเล็กให้ตื่นขึ้นมา
 
 
“อือ ถึงแล้วหรอคะ”ก่อนเธอจะก้าวลงจากรถ ก่อกนที่หญิงสาวจะกระพริบตาเพื่อปรับให้เข้ากับแสงบริเวณรอบๆ
 
ก่อนจะตาโตเมื่อที่นี้ไม่ใช่บ้านของเธอ ก่อนเธอจะหันมาถามป๊อปปี้ที่ลงมายืนข้างๆเธอ
 
 
“พี่ป๊อปพาฟางมาที่นี่ทำไมคะ”
 
 
“ก็พามาเที่ยวไง...ตามสัญญา”ก่อนเขาจะจูงมือเล็กให้เดินตามเขาไปที่จุดชมวิวที่6 ซึ่งเป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุด
 
บริเวณเขาหินเหล็กไฟก่อนเขาและเธอจะมาถึงบริเวณจุดชมวิว
 
 
“เขาบอกกันว่าพระอาทิตย์ขึ้นที่นี่สวยมาก”ก่อนจะสวมกอดจากด้านหลังของร่างเล็ก
 
 
“สวยหรือเปล่าฟาง”เขาเอ่ยถามเมื่อเธอยังนิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมา
 
 
“สวยค่ะ...สวยมากเลย”เธอตอบขณะที่สายตายังจ้องมองพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น
 
 
ทั้งสองยังยืนมองพระอาทิตย์ขึ้นอย่างนั้นอยู่เนิ่นนาน จนป๊อปปี้จะผละออกมา และเอ่ยขึ้น
 
 
“อยากกลับหรือยัง”
 
 
“ยังค่ะ พี่ป๊อปอยากกลับหรือ งั้นก็ได้ค่ะ”ฟางพูดก่อนทำท่าจะเดินกลับไปที่รถ แต่มือหนาก็รั้งข้อมือเธอไว้
 
 
“เปล่า ถ้ายังไม่อยากกลับก็ไปทานข้าวกันก่อนมั้ย”ป๊อปปี้พูด ก่อนฟางจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ป๊อปปี้จึงจูงมือ
 
ร่างเล็กไปหาอะไรทาน แถวๆนั้น
 
 
“อิ่มมากกก”ฟางพูดก่อนจะลูบท้องไปมา ทำเอาป๊อปปี้หลุดยิ้มทันที
 
 
“ไม่อิ่ม ก็ไม่รู้ว่าจะว่ายังไงละ กินเยอะชะมัด ไม่กลัวอ้วนรึไง”ป๊อปปี้พูดพลางมองชามข้าวต้มของฟาง ที่ฟางเรียง
 
รายกันอยู่สามถ้วย
 
 
“ไม่กลัวหรอกค่ะ มันอร่อยฟางก็กิน ยิ่งอร่อยมากก็ต้องกินเยอะๆเลย”ฟางตอบ ก่อนหญิงสาววัยกลางคนผู้เป็นเจ้า
 
ของร้านจะหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยความเอ็นดู ก็ผู้หญิงทั่วไปก็กลัวอ้วนกันทั้งนั้น แต่เธอกลับตอบแฟนหนุ่ม
 
ของเธอเสียงใสว่าไม่กลัวอ้วน
 
 
ป๊อปปี้อดจะหลุดขำหญิงสาวไม่ได้ เธอตอบเสียงใสว่าไม่กลัวอ้วน แต่สายตากลับเต็มไปด้วยความกังวล เขาจึง
 
แกล้งยั่วโมโหเธอเล่น
 
 
“งั้นฉันคงจะทิ้งเธอแล้วหละ กินเยอะอย่างนี้เลี้ยงไม่ไหวหรอก”ก่อนเขาจะสังเกตเห็นแววตาเศร้าหมองก่อนมันจะ
 
หายไปในทันทีและแทนที่ด้วยแววตาเง้างอน
 
 
“พี่ป๊อป!”
 
 
‘ฟางคงจะไม่ให้พี่เลี้ยงฟางหรอกค่ะ...เพราะฟางไม่มีค่าพอ...ที่จะเป็นแม่ของลูกพี่’ฟางตบตีกับความคิดของตัว
 
เอง นี่เธอฝันสูงถึงขนาดจะเป็นแม่ของลูกเขาเลยหรือ
 
 
“ไปกันเหอะ อยากไปสวนสาธารณะหรือเปล่า”ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะเรียกแม่ค้ามาเก็บตังค์
 
 
“อยากไปค่ะ ที่นี่มีด้วยหรอคะ”
 
 
“มีสิยัยเบื๊อก ไม่งั้นฉันจะชวนเธอทำไม”เขาพูดก่อนจะดีดหน้าผากมนไปหนึ่งเปาะ ก่อนเจ้าตัวจะร้องโอดโอย ใน
 
ขณะเดียวกันที่แม่ค้านำเงินทอนมาให้ และมองเธอกับเขาด้วยสายตายิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา
 
 
“อร่อยมั้ยจ้ะ วันหลังก็มาทานอีกนะลูก”หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือความเอ็นดู
 
 
“ค่า ข้ามต้มคุณป้าอร่อยมากเลย วันหลังฟางจะมาทานอีกนะคะ”
 
 
“จ้ะ”ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามป๊อปปี้ไป
 
 
“หึ ทำอย่างกับขับรถเป็น”
 
 
“ไม่เป็นก็หัดสิคะ ไม่เห็นจะยาก”
 
 
“อย่างเธอเนี่ยนะ เขาบีบแตรใส่ที่ก็คงขวางพวงมาลัยทิ้ง แล้วเอามือมาอุดหนูแทนละสิไม่ว่า”
 
 
“ชิ แล้วไหนล่ะคะ สวนสาธารณะ”ก่อนเขาจะเดินจูงมือเธอแล้วเลี้ยวไปทางซ้ายมือ สวนถูกต้นไม้โอบล้อมเอาไว้
 
เหมือนโดมยักษ์ แลดูร่มรื่น ยิ่งตั้งอยู่บนเขายิ่งทำให้อากาศเย็นสบาย กลางสวนมีสะพานที่ทอดยาวที่ทำไว้เพื่อให้
 
ผู้คนมานั่งพักผ่อน ได้หย่อนแข้งหย่อนขาลงในน้ำเย็นๆที่อยู่เบื้องล่าง ดอกไม้นานาพันธุ์ถูกปลูกไว้อย่างเป็น
 
ระเบียบ มีม้านั่งอยู่หลายจุดซึ่งอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ทำให้น่านั่งไม่น้อย
 
 
ก่อนป๊อปปี้จะหยุดนั่งที่ม้านั่งคู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ ก่อนฟางจะนั่งตามเขาไป
 
 
“สวยจังเนอะ”
 
 
“ค่ะ สวยมาก ฟางไม่ได้ออกมาเที่ยวอย่างนี้นานแล้วนะคะ”
 
 
ประโยคที่ฟางเอ่ยออกมา ทำให้ป๊อปปี้คิดถึงผู้หญิงอีกคน เมื่อครั้งที่เขาพาเธอมาที่นี่ครั้งแรกเธอก็พูดแบบเดียวกัน
 
กับผู้หญิงข้างกายเขา ณ ตอนนี้ ก่อนเขาจะหลับตาลงคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเอง
 
 
เขายอมรับว่าเขาคิดถึงผู้หญิงคนนั้นสุดหัวใจ เขารู้สึกเหงาเมื่อไม่มีเธออยู่ข้างๆเขา
 
 
แต่กับหญิงสาวข้างกายเขาตอนนี้ เขากลับบอกกับตัวเองไม่ได้ว่าเขารู้สึกกับเธออย่างไร
 
 
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตั้งสี่ปีเขาไม่ได้รู้สึกเช่นนี้เลย ต่อให้เธอเป็นตายร้ายดียังไงเขาก็ไม่สนใจหรอก
 
 
แต่...ณ ตอนนี้ เขากลับบอกไม่ถูก
 
 
เขารู้สึกไม่ชอบใจเมื่อคิดว่าคนอื่นมาแตะต้องร่างกายของเธอ
 
 
ไม่ชอบใจเมื่อคิดว่าเธอไม่สนใจเขา
 
 
ไม่ชอบใจเมื่อคิดว่ามีผู้ชายมาพูดคุยกับเธอผู้ชายที่ไม่ใช่เขา
 
 
ไม่ชอบใจเมื่อคิดว่าเธอหมางเมินเขา
 
 
ไม่ชอบใจเมื่อคิดว่าถ้าเธอไปไหนกับใครที่ไม่ใช่เขา
 
 
และมีความรู้สึกอีกหลายๆอย่างที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันผุดว่าจากไหน แล้วเขาจะเรียกมันว่าอะไร...
 
 
ใช่ รัก หรือเปล่า
 
 
‘เป็นเชี่ยไรวะเนี่ย บ้าแล้วไม่ช่หรอก หรือว่าจะ... เออๆเอาไว้ก่อนละกัน'                                                      
 
ก่อนจะยกมือขึ้นมาตบหน้าผากของตนกับความคิดบ้าๆ ทำให้ฟางที่นั่งอยู่ข้างหันมามองอย่างตกใจ
 
 
“พี่ป๊อปเป็นอะไรคะ”ฟางถามอย่างห่วงๆ
 
 
“เออ..คือ ยุงกัดน่ะยุงกัด”ป๊อปปี้พูดก่อนจะแกล้งเกาหน้าผากตัวเองเบาๆ
 
 
“อย่าเกาสิคะ เดี๋ยวมันจะเป็นแผล กลับกันเถอะค่ะ ฟางพกยาทาไว้ในกระเป๋า”ฟางพูดก่อนจะดึงมือหนาที่กำลัง
 
เกาหน้าผากตัวเองอยู่
 
 
“อืม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำไป เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเธอเป็นห่วงเขา ก่อนเขาและเธอจะเดินไปนั่งอยู่บน
 
รถ ก่อนที่ฟางจะค้นหายาทาในกระเป๋าสักพัก และหยิบยาขึ้นมาทาให้เขา ป๊อปปี้ที่เห็นคิ้วสวยนั้นขมวดเข้าหากัน
 
จนจะผูกเป็นโบว์อยู่แล้ว แล้วก็เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เขายกมือขึ้นไปลูบคิ้วมนอย่างอ่อนโยน
 
 
“เครียดอะไร ยุงมันกัดฉันนะไม่ได้กัดเธอ”ทำให้ฟางหน้าแดงก่ำซึ่งอิทธิพลมาจากความเขินอาย
 
 
“ก็ถ้ายุงมันมีเชื้อไวรัสขึ้นมา แล้วถ้าพี่ป๊อปป่วยขึ้นมะ”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบป๊อปปี้ก็ฉกริมฝีปากเล็กทันที เขาจูบ
 
เธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะผละจูบออกมา
 
 
“ขอบคุณที่เป็นห่วง^^”เขายิ้มละมุนออกมา รอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ทำเอาเธอเธอใจสั่นอย่างที่ไม่เคย
 
เป็นมาก่อน ‘ยังดีนะที่ไม่สลบน่ะ หล่อเป็นบ้า >/////////<’ ก่อนรถจะเคลื่อนตัว
 
 
 
จากเขาหินเหล็กไฟสู่...บ้านพักนีระสิงห์
 
 
 
 
 
....................................................................................................งงง
มาอัพให้ตามสัญญาแล้วนะจ้ะ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะ
 
 
เพราะ...เรื่องมันไปจบแค่นี้แน่ๆ ยังมีอะไรให้พวกคุณปวดหัวกันอีกแน่