I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

ณ งานเลี้ยง

 

 

หญิงสาวกลุ่มนึงเดินเชิดฉายเข้ามาในงาน ระหว่างทางก็มีแต่ผู้คนเมียงมองมาที่พวกเธอ ก็จะไม่ให้มองได้ไงในเมื่อพวกเธอคือผู้ช่วยของประธานนักเรียนทั้ง5คน แก้วที่แอบมางานนั้นก็คอยหลบอยู่ข้างหลังเฟย์ตลอดเวลาจนเฟย์เองก็เริ่มรู้สึกรำคาญ นี่ก็ใกล้เวลาที่ประธานนักเรียนทั้ง5คนจะมาประกาศเปิดงานอย่างเป็นทางการและเปิดฟอร์เต้นรำแล้ว

 

 

"นั้นๆประธานนักเรียน กรี๊ดดดดพวกเขาหล่อมาก ฉันหวังว่าใครสักคนนึงในกลุ่มจะชวนฉันออกไปเต้นรำนะ"ผู้หญิงกลุ่มที่ดูท่าทางแล้วคล้ายกับพวกที่ชอบจับผู้ชายเป็นกิจวัตรพูดคุยกับคนในกลุ่มกันเอง

 

 

"สวัสดีครับทุกคน ผมวิศวะ ไทยานนท์ประธานนักเรียน วันนี้เป็นวันสำคัญอีกวันนึงของโรงเรียนพวกเรา งานเลี้ยงครั้งนี้ถูกจัดขึ้นทุกปีเพื่อกล่าวอำลานักเรียนแลกเปลี่ยนและเป็นการพักผ่อนก่อนการสอบครั้งสุดท้ายในเทอมแรก แต่ก่อนที่พวกผมทั้ง5คน จะลงไปเปิดฟอร์นั้นพวกผมมีของขวัญบางอย่างที่จะมอบให้กับนักเรียนแลกเปลี่ยน" โทโมะพูดออกมา

 

 

ตอนนี้เค้ากำลังยืนอยู่บนเวทีพร้อมกับเพื่อนของเขาอีก4คน แก้ว ขนมจีน เฟย์ ฟางและจินนี่ ที่ตอนนี้กำลังตกเป็นเป้าสายตาก็เกิดอาการกระอักกระอ่วน นี้มันอยู่ในแผนที่พี่โทโมะบอกไว้หรือป่าวเนี่ย?  โทโมะเดินนำป๊อปปี้ เขื่อน เคนตะ และจองเบ พร้อมกับถือช่อดอกกุหลาบสีขาวเอาไว้คนละช่อ พวกเขาเดินผ่านวงล้อมเข้ามาหาพวกเธอที่ยืนเกาะกลุ่มกันอยู่กลางงาน เหมือนสวรรค์จะเห็นใจอยู่ดีๆก็มีเสียงเพลงดังขึ้นทั้งที่มันไม่ได้อยู่ในแผนเลย

 

 

'Cause there's somethin' in the way you look at me

 

It's as if my heart knows you're the missing piece

 

You make me believe that there's nothing in this world I can't be

 

I never know what you see

 

But there's somethin' in the way you look at me

 

 

เพราะนั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมองมาที่ฉัน

 

มันราวกับว่าหัวใจของฉันรู้ว่าเธอคือสิ่งที่ขาดหายไป

 

เธอทำให้ฉันเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดในโลกอีกแล้วที่ฉันทำไม่ได้

 

ฉันไม่รู้ว่าเธอมองเห็นอะไรในตัวของฉัน

 

แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้เธอมองมาที่ฉัน

 

 

โทโมะเดินเข้าไปหาแก้ว พร้อมกับป๊อปปี้ เขื่อน เคนตะและจองเบที่เดินเข้าไปหาฟาง เฟย์ จินนี่และขนมจีน

 

 

[ขนมจีน-จองเบ]

 

 

"วันนี้แต่งตัวสวยนะเนี่ย"จองเบที่ปกติแล้วเป็นคนไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร เป็นคนที่ค่อนข้างด้านชาในเรื่องความรักและมีท่าทีเฉยชากับผู้หญิง วันนี้เขาถึงกับเอ่ยปากชมเธอถึงแม้มันจะค่อนข้างไร้อารมณ์แต่ก็ทำให้เธอเกิดอาการเขินอายได้ จองเบยื่นช่อดอกไม้ให้เธอพร้อมกับส่งยิ้มบางๆให้ จนทำให้ผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆกรี๊ดออกมาเบาๆ

 

 

"ขอบคุณค่ะ"ขนมจีนกล่าวขอบคุณพร้อมกับยิ้มให้

 

 

[จินนี่-เคนตะ]

 

 

ปกติแล้วเขาไม่ค่อยจะชายตามองเธอแม้แค่นิดเดียวหรือแม้แต่จะพูดคุยกับเธอ วันๆเขาเอาแต่เรียนแล้วก็อยู่กับผู้หญิง ครั้งนี้เขาคงถูกบังคับนั่นแหละไม่งั้นเขาคงไม่ทำแบบนี้หรอกหรือเขาอาจจะให้ช่อดอกไม้คนอื่นก็ได้นะ เคนตะยื่นช่อดอกไม้ให้จินนี่แต่สายตาของเขาไม่ได้มองที่เธอเลยแม้แต่น้อย 

 

 

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ"จินนี่ลังเลอยู่นิดหน่อยแต่ก็ยอมรับช่อดอกไม้นั้น เธอสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างบนช่อดอกไม้ จินนี่ค่อยๆหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาก่อนจะถามเคนตะ

 

 

"นี่อะไรค่ะ" เธอถามพร้อมกับชูสิ่งนั่นขึ้นตรงหน้า

 

 

"เอ้า!เธอนิ ก็เห็นๆอยู่ว่ามันเป็นสร้อยคอ" ใช่แล้ว!สิ่งนั่นมันคือสร้อยคอที่มีจี้รูปหัวใจฝังเพชรซ้อนทับกันอยู่สองอัน

 

 

"รู้แล้วว่ามันเป็นสร้อยคอ แต่พี่จะเอามาให้ใคร"เคนตะมองหน้าเธออย่างช่างใจ ก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ๆจินนี่แล้วก้มลงไปกระซิบข้างหู

 

 

"ก็ให้คนที่พี่ให้ดอกไม้อ่ะแหละ"

 

 

[เฟย์-เขื่อน]

 

 

เฟย์ที่กำลังมองซ้ายมองขวาพยายามจะหาทางออกไปจากที่นี้ แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกไปก็ถูกฉุดแขนเอาไว้ ทำให้แผ่นหลังของเธอกะทะเข้ากับอกแกร่งของใครบางคนซึ่งเธอรู้ดีว่าคือใคร

 

 

"จะไปไหนครับเฟย์"คนฉวยโอกาสรีบเอามือตวัดเอวเธอไว้ไม่ให้หนีไปไหน

 

 

"ทำอะไรอ่ะ ไม่อายคนอื่นเข้าบ้างหรือไง"ปากก็พูดมือก็แกะสิ่งที่รัดเอวเธออยู่

 

 

"ให้"เขื่อนยื่นช่อดอกไม้ให้เฟย์ มาแบบง่ายๆเลยเนอะ

 

"ให้เนื่องในโอกาสใดมิทราบ"

 

 

"ก็...โอกาสที่พี่รักเฟย์ไง"

 

 

[ฟาง-ป๊อปปี้]

 

 

"อ่าาาากระต่ายน้อย ทำไมวันนี้น่ารักจัง" ป๊อปปี้ที่เดินยิ้มมาแต่ไกล พอเดินมาใกล้ฟางก็อดแซวกระต่ายน้อยของเขาไม่ได้

 

 

"พี่ป๊อป -//////-"

 

 

"ฮ่าๆๆๆๆ อ่ะๆๆไม่แซวล่ะ พี่ให้"ป๊อปปี้ยื่นช่อดอกไม้มือนึงส่วนอีกมือนึงเขาก็ถือสร้อยข้อมือน่ารักๆเส้นไว้

 

 

"หืม? ให้เลือกหรอ"

 

 

"ไม่ใช่ล่ะฟาง พี่ให้เราทั้งสามอันเลย"

 

 

"สามอัน?"

 

 

"อีกอันนึงก็คือ...หัวใจของพี่ไง"ป๊อปปี้เว้นช่วงไว้ก่อนจะก้มหน้าลงมาให้เสมอกับฟางแล้วพูดประโยคสุดท้ายออกมา

 

 

[แก้ว-โทโมะ]

 

 

โทโมะมองร่างเล็กที่ยืนก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าเขา

 

 

"พี่ว่าพี่คงต้องลงโทษแก้วแล้วล่ะ สัญญากันแล้วไม่ใช่หรอ?"

 

 

"แก้วไม่ได้สัญญากับพี่สักหน่อย อย่ามามั่ว"

 

 

โทโมะนึกขำอยู่ในใจก่อนจะยื่นดอกไม้ให้เธอแล้วก้มลงไปกระซิบข้างหูเธอ

 

 

"ตัวเล็กครับ พี่รักตัวเล็กนะ"