I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

"อือออ"หญิงสาวที่นอนซมตั้งแต่เมื่อคืนค่อยๆลืมตาขึ้นต้อนรับเช้าวันใหม่

"ตัวเล็กๆ ตื่นแล้วหรอ? เป็นยังไงบ้าง? ยังปวดตรงไหนมั้ย?"คำถามที่รัวออกมาไม่หยุดจากปากของโทโมะ

"เอ่อ...คือแก้วตอบไม่ทันอ่ะค่ะ"

"พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่าแก้วป่วย พี่ขอโทษนะ"

"พี่ไม่ผิดหรอก^^ ไม่ต้องคิดมาก อืมมม แก้วหิวแล้วเดี๋ยวไปแปรงฟันก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะออกมากินข้าว^^"

แก้วค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำโดยมีสายตาของโทโมะมองตามไปตลอด เมื่อเธอทำธุระเสร็จก็ออกมากินข้าวเช้าพร้อมกับโทโมะ

"คืนนี้มีงานเลี้ยง พี่่จะกลับดึกหน่อยนะ เราก็อยู่ในห้องอย่าออกไปไหนล่ะ"

"หมายความว่าไง พี่จะไม่ให้แก้วไปงั้นหรอ"

"พี่กลัวแก้วจะเป็นอันตราย"

"ยังไงแก้วก็จะไป พี่ห้ามแก้วไม่ได้หรอก :P"คนตัวเล็กพูดจบก็แลบลิ้นใส่คนตัวโตทีนึงแล้วรีบชิ่งออกไปเคาประตูห้องของเขื่อน โทโมะได้แต่สายหน้าอย่างเอือมๆให้กับเด็กที่ไม่รู้จักโต

"เฟย์ๆๆๆเปิดประตูหน่อยสิ"

"อ้าวแก้ว เข้ามาก่อน เป็นยังไงบ้าง"

"ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว เฟย์ก็รู้ว่าแก้วแข๋งแรงจะตาย"แก้วกลัวเฟย์จะไม่เชื่อ ก็เลยทำท่าเบ่งกล้ามให้ดู

"ฮ่าๆๆ จ้าๆ แล้วมีเรื่องอะไรหรือป่าว"

"ก็เรื่องงานเลี้ยงอ่ะ พี่โืทโมะจะไม่ให้แก้วไปอ่ะ TT "

"อ้าวทำไมพี่โทโมะถึงไม่ให้แก้วไปล่ะ" เฟย์ถามกลับด้วยความสงสัยปลอมๆ เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าแก้วต้องมาไม้นี้ เมื่อเช้าโทโมะได้มาบอกกับเธอว่าจะวางแผนเซอร์ไพรส์แก้ว โดยมีพวกเรา 4 คนที่แหละที่เป็นหมากตัวสำคัญ^^

"แต่แก้วอยากไปอ่ะเฟย์ เฟย์ไปคุยกับพี่โืทโมะให้แก้วหน่อยนะ"

"ไม่ไหวหรอกแก้ว เวลาพี่โทโมะโกรธน่ากลัวจะตายไปแก้วก็รู้นิ อืมมมงั้นเอางี้ เดี๋ยวเราก็แอบพี่เขาไปงานสิ พี่โทโมะไม่รู้หรอก พี่เขาเป็นประธานนักเรียนต้องดูแลอะไรหลายอย่างแล้วยังต้องลงไปดูงานก่อนที่งานจะเริ่มด้วย" สองสาวที่คุยกันอยู่นั้นไม่ได้รู้ตัวสักนิดนึงว่าตอนนี้มีบุคคลที่3เข้ามาอยู่ในห้อง โทโมะที่เข้ามาได้ยินแก้วฟ้องเฟย์ว่าตนนั้นไม่ยืมให้เธอไปงานเลี้ยงในคืนนี้

ยัยเด็กขี้ฟ้อง

โทโมะหมุนตัวเดินออกจากห้องอย่างมีความสุขเมื่อแผนการแรกที่เขาเตรียมไว้นั้นสำเร็จลุล่วงอย่างเรียบร้อย และเขาก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูเบาๆเพื่อไม่ให้สองสาวนั้นได้ยิน โทโมะที่กำลังจะเดินไปกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล่างเพื่อไปหาหมากที่สำคัญอีกตัวนึงก็ต้องชะงักลง เขาเห็นฟางกับป๊อปปี้ที่ยืนคุยกันอยู่หน้าลิฟต์แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่การคุยธรรมดานะ

"พี่ป๊อปฟางบอกพี่กี่รอบแล้ว ว่าฟางไม่ได้คิดอะไรกับผู้ชายคนนั้น"

"ฟางไม่คิดแต่มันคิด พี่ดูออก พี่บอกฟางแล้วว่าให้อยู่ห่างๆผู้ชายโรงเรียนนี้ไว้ ทำไมไม่ฟังกันบ้างล่ะ"

"เห้ยๆๆ ใจเย็น"โทโมะที่เห็นว่าสถานการณ์เริ่มจะแย่ลงเรื่อยๆจึงรีบเข้าไปห้าม

"พี่โทโมะมาก็ดีแล้ว งั้นฟางฝากหมาบ้าตัวนี้ไว้ด้วยนะค่ะ"ฟางพูดจบก็เดินหนีทันที แต่...

"เดี๋ยวๆๆฟาง คือพี่มีเรื่องให้ช่วยนะ"แต่ก่อนที่ฟางจะเดินไปไกลโทโมะก็รีบดึงแขนหญิงสาวเอาไว้

"ไอ้-โท-โมะ ปล่อยแขนฟางเดี๋ยวนี้นะ"ป๊อปปี้ที่มีอาการหึงหวงฟาง โดยที่ตัวเองนั้นไม่รู้ตัวเลยสักนิดเดียว

"ฉันไม่แย่งกระต่ายน้อยกลอยใจของแกหรอก แค่ขอยืมตัวแปปนึง ขอบคุณมาก"ยังไม่ทันที่ป๊อปปี้จะอนุญาต โทโมะก็จัดการลากฟางเข้ามาให้ห้องของตน แล้วล็อกประตูเพื่อความปลอดภัย^^

"เห้ย!!!ไอ้โทโมะ แกเอากระต่ายของฉันคืนมานะ ไม่งั้นฉันจะไปฟ้องตัวเล็กของแก ว่าแกพาผู้หญิงเข้าห้องไปทำเรื่องบนเตียงกัน"ป๊อปปี้ตะโกนผ่านประตู พร้อมกับเคาะประตูรัวไม่หยุด

"ผู้หญิงคนนั้นก็กระต่ายของแกอ่ะแหละ ไอ้ป๊อป"โทโมะก็ตะโกนตอบกลับออกไป

"ไอ้บ้า!!!!!ห้ามยุ่งกับฟางนะเว้ย!! ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน เอาฟางคืนมานะ!!!!!!!" โทโมะทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงใดๆ 

"งั้นเรามาคุยกันเลยดีกว่า พอดีพี่จะฝากให้น้องฟางหาชุดให้แก้วใส่ไปงานคืนนี้หน่อยนะ แล้วก็ฝากน้องฟางแต่งตัวให้แก้วด้วย แล้วอีกอย่างนึงสำคัญมาก ห้ามบอกแก้วเด็ดขาด"

"อ๋ออออ นึกว่าเรื่องอะไร ได้อยู่แล้วค่ะไม่มีปัญหา เอ่อ..ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วฟางขอตัวนะค่ะ พี่ป๊อปยังเคาะประตูไม่หยุดฟางกลัวมือพี่เขาจะบวมนะค่ะ ฟางไปก่อนนะค่ะ^^" นี่แหละหมากอีกตัวนึงที่สำคัญที่สุด