ลูกพี่ ลูกน้อง (TK)

เช้าแล้ววววววววววววววว
แก้ว:อือ.... พี่โมะไปไหนเนี่ยะ ... ช่างเหอะ หิวข้าวแล้วอ่ะ
แก้วรีบลุกขึ้นอาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัวลงมาข้างล่าง
แก้ว:แม่คะพี่โมะล่ะ
แม่มล:อ้าวพี่เค้ายังไปได้บอกเราอีกหรอ
แก้ว:บอกอะไรคะ
แม่มล:ว่าเค้าจะกลับอเมริกาแล้วไง
แก้ว:ฮ่ะ!!!! กะ กะ กลับไปแล้ว (ร้องไห้)
แม่มล:แก้ว ไม่เป็นไรนะลูก พี่เค้าฝากจดหมายไว้ให้แก้วด้วยนะ
แก้ว:จดหมาย...
"จากพี่โทโมะ
แก้ว สิ่งที่พี่อยากบอกแก้วคือเรื่องนี้แหละ พี่ขอโทษนะที่พี่ไม่ได้บอกแก้วว่าพี่จะกลับแล้ว
พี่ไม่อยากให้แก้วเสียใจ คราวนี้พี่คงไปนานเลยล่ะ แต่แก้วไม่ต้องกลัวว่าหวายจะมารบกวนแก้วนะ
เพราะพ่อของพี่ เอายัยหวายมาด้วยแล้ว อยู่กับคุณอามลก็อย่าดื้อ อย่าซนรู้มั๊ย
 
ปล. ไม่สัญญาว่าพี่จะกลับไปให้เร็วที่สุด พี่รักแก้วมากๆนะ"
 
แก้ว:ไอ้พี่บ้า!!!!!
กริ๊ง ๆๆๆๆๆๆๆ
แม่มล:ฮัลโหล อ๋ออยู่ๆ แก้วจ้ะพี่โมะโทร.มา
แก้ว:ฮ่ะพี่โมะหรอ ไอ้พี่บ้าๆๆๆ จะไปทำไมไม่ยอมบอกแก้วก่อนอ่ะคะ ทำแบบนี้แก้วเสียใจนะรู้มั๊ย
โทโมะ:พี่ขอโทษนะ ก็พี่กลัวว่าแก้วจะเสียใจนี่นาแก้ว:แล้วทำไมกลับเร็วจัง มาอยู่ได้ไม่กี่อาทิตย์เอง
โทโมะ:พอดี พี่ต้องไปเข้าค่ายกลับทางโรงเรียนน่ะ ก็เลยต้องกลับมาเตรียมตัว
แก้ว:หรอคะ แล้วยัยหวายล่ะ
โทโมะ:หลับอ่ะ
แก้ว:แล้วพี่โทโมะจะกลับมาเมื่อไหร่คะ
โทโมะ:พี่คงตอบแก้วไม่ได้อ่ะ แต่คงจะไม่ใช่เร็วๆนี่ คงจะอีกนานเลยล่ะ รอได้มั๊ย
แก้ว:ได้ค่ะ นานแค่ไหนแก้วก็จะรอ
โทโมะ:อยู่กับคุณอามลก็อย่างอแง รู้มั๊ย เดี๋ยวก็โดนตีอีก
แก้ว:ค่า.. พี่โมะก็อย่าไปเที่ยวจีบสาวที่ไหนนะ แก้วหวง
โทโมะ:ฮ่าๆๆๆๆๆ โอเค แค่นี้นะ
แก้ว:ค่า ...
 
ณ ไร่องุ่น
แก้ว:เฮ้อ... คิดถึงพี่โมะจังเลย ยัยหวายไม่อยู่มันก็ดี แต่มันรู้สึกเหงาๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ
แก้ว:ไอ้พี่บ้า กลับมาเร็วน้า.....!!!!!!!!
 
4 ปีผ่านไป ก๊อกๆๆๆๆๆ
แก้ว:ค่าๆๆๆ รอแป๊ปนึงน้า..
หวาย:หวัดดีค่าพี่แก้ว
แก้ว:ยัยหวาย
หวาย:คิดถึงหวายมั๊ย
แก้ว:นิดนึง แล้วพี่โมะล่ะ
หวาย:กลับมาที่ไหนล่ะ ติดหญิงอยู่เลยไม่กลับมา
แก้ว:หวายเข้าบ้านก่อนเถอะ ฝนจะตกแล้ว พี่ขอตัวแปปนึง
 
ณ ไร่องุ่น
แก้ว:พี่โมะ พี่โมะอยู่แถวนี้ใช่มั๊ย ออกมาเถอะ แก้วรู้นะว่าอยู่แถวนี้
แก้วพยายามวิ่งหาโทโมะ แต่ก็ไม่มีท่าทีที่จะหาเจอเลย
ซู่.............. ฝนตกแล้ว
แก้ว:พี่โมะ พี่โมะ อยู่ไหนอ่ะ แก้วไม่ไหวแล้วนะ (เป็นลม)
???:แก้ว!!!