Would You Stay With Me

8.8

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 03.38 น.

  32 session
  930 วิจารณ์
  58.44K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) เพื่อน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 8 ‘เพื่อน’

 

                 “ฟาง...”

 

                    “เรื่องนั้นฟางคง...ตอบรับความรู้สึกโมะไม่ได้ แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย”

 

ฟางชิงพูดออกมาก่อนที่โทโมะจะทันได้เอ่ยจนจบประโยค

 

                     “เฮ้อ...มันคงไม่มีหวังจริงๆซิ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยฟางบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้โมะก็ดีใจ

 

แล้ว”

 

                    “เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป เพื่อนที่ไม่วันทิ้งกัน”

 

ฟางบกมือตบบ่าโทโมะอย่างปลอบโย สำหรับเธอและเขานี่อาจเป็นสิ่งที่ดีท่สุดแล้วก็ได้

 

                     “ครับ เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน” โทโมะลูบหัวฟางด้วยกิริยาอ่อนโยน

 

                     “เรื่องอาการของเด็กนั้น...โมะว่าแกน่าจะมีอาการทางจิตนะฟาง”

 

สีหน้าของทั้งสองเข้าสู๋โหมดจริงๆจังของคนที่มีหน้าที่รักษาชีวิตของคนอื่นทันที

 

                      “ฟางก็คิดแบบนั้น น่าจะอยู่ในกลุ่มอาการ ‘ยึดติด’ เราคงต้องเริ่มการรักษากันเร็วที่สุด เพราะไม่

 

งั้นถ้าอาการแกกำเริบ เราคงช่วยแกไม่ทันได้ทุกครั้งหรอก”

 

                       “โอเค งั้นโมะจะเริ่มรักษาเบื้อต้นก่อนแล้วกัน ไม่รู้ว่ายัยเด็กนั้นจะยอมรึเปล่า ถ้ารู้ว่าตัวเองป่วย

 

แบบนี้คงได้อาการหนักกว่าเดิมซะล่ะมั้ง”

 

                         “นั้นเป็นหน้าที่เรานี่ ถ้าเราจะเริ่มการรักษาจริงๆคงต้องให้พี่ชายเขาเซ็นยินยอม”

 

โทโมะมีสีหน้าเคร่งเครียด เมื่อนึกไปถึงคู่กรณีที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย แต่ดูท่าจะยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอซะมากกว่า

 

                         “เขาอาจไม่ได้แย่อย่างที่เราคิดก็ได้นะ โมะ”

 

                         “ฟางหมายความว่าไง”

 

                          “ก็เขารับปากว่าจะหาทางช่วยโรงการรักษาฟรี ฟางจะลองคุยกับเขาเรื่องน้องแก้วเอง

 

โมะจัดการเรื่องการรักษาได้เลย แก้วเชื่อว่าโมะทำได้”

 

                          “โห ยิ่งกว่ากดดันกันอีกนะฟาง”

 

ฟางยิ้มทะเล้นให้เพื่อนหนุ่ม ก่อนจะแยกย้านกันไปปฎิบัติหน้าที่ของตัวเองตามเดิม

 

 

 

‘ก๊อกๆ’

 

                   “เชิญค่ะ”

 

เสียงตอบรับดังออกมาจากด้านในก่อนที่ฟางจะผลักประตูเข้าไป

 

                    “ขอโทษนะค่ะ คุณ...เอ่อไม่อยู่เหรอค่ะ”

 

เอ่ยถามกับหญิงสาวหน้าสวยที่เธอเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้ามาเมื่อเช้า

 

                    “เอ้? อ้อ ป็อปปี้กลับคอนโดไปแล้วค่ะ ถ้าคุณมีอะไรอยากคุย ไปตามที่อยู่นี้แล้วกันค่ะ”

 

เฟย์ยื่นแผนที่ให้หญิงสาวพลางส่งยิ้มหวานให้ จนฟางต้องยิ้มตอบกลับไปอย่างอดไม่อยู่

 

                     “ป็อปจริงๆแล้วก็ไม่ใช่คนแบบที่คุณเห็นหรอกค่ะ เขาก็แค่มีเรื่องต้องรับผิดชอบมากไปหน่อย”

 

                     “ค่ะ คุณเฟย์ซินะค่ะ”

 

                     “ค่ะ เรียกเฟย์เฉยๆก็พอ  ฉันเป็นเลขาของป็อปปี้นะค่ะ เราพอจะเป็นเพื่อนกันได้มั้ยค่ะ?

 

ประโยคหลังถามออกมาอย่างลังเล ฟางส่งยิ้มกว้างให้ ก่อนจะยืนมืออกไปข้างหน้า

 

                     “ยินดีเสมอ เราฟางนะ”

 

                     “ดีใจจัง เอ้ แต่เฟย์ต้องเรียกน้องรึเปล่า”

 

                     “ฮ่าๆ ไม่ต้องหรอก ฟางว่าเราน่าจะอายุเท่ากันนะ”

 

                    “จริงอ่ะ  ฟางหน้าเด็กจัง ตอนแรกนึกว่าเรียนมัธยมซะอีก” ฟางได้แต่ยิ้มให้เฟย์เขินๆ

 

 

 

                     “พี่ส้มวันนี้ฟางไม่มีนัดตรวจแล้วใช่มั้ยค่ะ”

 

                      “ค่ะ”

 

                      “งั้นฟางปทำธุระข้างนอกนะค่ะ วันนี้คงไม่เข้าแล้ว ถ้ามีอะไรก็ฝากข้อความไว้นะค่ะ”

 

พยาบาลเวรพยักหน้าตกลงก่อนที่ฟางจะผละออกจากเคาเตอร์ กดสังข้อความบอกโทดมะว่าเธอจะกลับก่อน

 

ขับรถตรงมาที่คอนโดของชายหนุ่ม ตามแผนที่ที่เฟย์ให้มา

 

 

 

                      “ขอโทษนะค่ะ ฉันมาขอพบคุณภาณุนะค่ะ”

 

ดีนะที่เฟย์เขียนชื่อตานั้นมาให้ด้วย ไม่งั้นเธอคงบอกพนักงานตอนรับไม่ถูก

 

                      “ไม่ทราบว่าจะให้แจ้งท่านว่าใครมาขอพบดีค่ะ”

 

                      “เอ่อ บอกว่ามาจากโรงพยาบาล ธนันญรักษ์ก็ได้ค่ะ”

 

พนักงานสาวพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะกดต่อสายไปหาคนที่เธอมาขอพบคุยกับปลายสายอยู่สองสามคำก่อนที่อีก

 

ฝ่ายจะวางสายลง หันกลับมาหาเธอ

 

                     “ท่านบอกให้คุณขึ้นไปพบได้เลยค่ะ ชั้น 45 ห้อง 2708 ค่ะ”

 

                     “ขอบคุณค่ะ”

 

ห้อง 2708

 

ฟางหยุดยืนอยู่หน้าห้องของชายหนุ่มอย่างลังเล ถึงจะมาคุยกับเขาเรื่องน้องสาวเขาก็เถอะ แต่เอก็ยังรู้สึกแปลกๆ

 

อยู่ดีที่มาหาผู้ชายถึงห้อง ถ้าโทโมะรู้เข้าคงอาละวาดแน่เลย

 

‘แอ๊ด’

 

เสียงเปิดประตูแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของชายหนุ่มทำเอาเอสะดุ้งด้วยความตกใจ

 

                    “เข้ามาก่อนซิ เธอคงไม่คิดจะยืนคุยกับฉันหน้าห้องหรอกนะ”

 

ฟางยอมเดินตามป็อปปี้เข้ามาในห้องจนได้ แอบกวาดสายตาสำรวจรอบๆห้องอย่างทึ้งๆที่ดูเขาจะเป็นคนรักสะอาด

 

อย่างไม่น่าเชื่อ ก็ดูอย่างห้องโทโมะที่เธอต้องคอยไปทำความสะให้ประจำนั้นซิ

 

                    “เธอจะเอาน้ำอะไรรึเปล่า”

 

                     “น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ”

 

ร่างบางได้แต่นั่งเกร็ง เธอไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นแบบไหน ถึงจะทำให้เขาเข้าใจกับอาการของน้องสาวตัวเองได้เร็ว

 

ที่สุด

 

เธอเดาปฎิกิริยาของชายหนุ่มไม่ออกเลยซักนิดว่าเขาจะรับฟังเรื่องทั้งหมดด้วยอารมณ์แบบไหนกัน

 

แต่ไม่ว่าจะเป็นในทางไหนมันก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเกร็งน้อยลงเลยซักนิด....

 

^______________________________________________________________^

 

วันนี้ใจดี ไม่ใช่หรอกจริงๆมาแก้ตัวที่หายไปนาน แอ๊ย อย่าตีเขานะ TT^TT

เลยเอามาหยอดเพิ่มอีหน่อยว่าตอนหน้ามี NC 18+ให้ได้อ่านกันค่ะ เบาๆ เนอะ ปิศนาอีกข้อทุกคนคงพอเดาออกแล้ว

หลังจากที่เรื่องที่แล้วน้ำตาท่วมจนหลายๆคนแอบค่อนขอดมานิดหน่อยว่าเราใจร้ายไป ฮ่าๆ เอาเรื่องนี้มาแก้ตัวแล้วน้า (เรื่องที่แล้วเศร้าจัดจนทุกคนลืมทวง NC แอบดีใจที่ทุกคนลืมอิอิ)

**ฝากๆ** คำว่า อ้วก เราใช้ ไม้โท สะกดนะค่ะ ไม่ใช่ไม่ อ๊วก แบบนี้นะค่ะ มาช่วยกันใช้ภาษาไทยให้ถูกหลักเนอะ ช่วยๆกันค่ะ เราผิดคำไหนบอกได้นะค่ะ ^^

แล้วเจอกันค่ะ ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา