Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
31) แลก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 31 ’แลก’
‘ผลัก ตุ๊บ’
เสียงวัตถุกระทบเนื้อดังไปทั่วบริเวณ ก่อนที่ชายสองคนที่คล่อมร่างบางอยู่จะหงายหลังล้มตึงไปกับพื้น
“แก ปะ...ป็อป”
จินนี่ชี้หน้าโทโมะ ป็อปปี้ด้วยสายตาตกใจ เธอไม่คิดว่าจะเห็นชายหนุ่มที่นี่ เพราะเธอทิ้งโทรศัพท์ของสองสาวไป
แล้วไม่มีทางที่ชายหนุ่มจะตามหาเธอเจอเด็ดขาด แล้วทำไม
“เฟย์”
“เขื่อน”
เขื่อนตรงเข้าไปแก้มัดที่รัดร่างของหญิงสาวออกด้วยความหว่งใย
“โอ๊ย” เฟย์ทรุดลงไปกองกับพื้น พลางกุมซี่โครงตัวเองแน่น
โทโมะผละจากร่างบางของเพื่อนสาวมาดูหญิงสาวอีกคน ใบหน้าหล่ออกอาการเครียดเมื่อรู้ว่าหญิงสาวบาดเจ็บ
ไม่ใช่น้อย
“ซี่โครงหัก ฉันไม่แน่ใจว่าจะทิ่งอวัยวะอื่นด้วยหรือเปล่า”
“เชี่ย” ป็อปปี้สถบ เมื่อเห็นสภาพชัดๆของแฟนสาว
“ป็อป ฮึก ฟางรักป็อปนะ”
“ไม่เป็นไรนะ ป็อปอยู่นี่แล้ว” กอดปลอบหญิงสาว
“กรี๊สสสสสสส”
จินนี่กรี๊สเสียงดัง ก่อนจะผลักป็อปปี้ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวให้ออกห่างจากฟาง ดึงให้หญิงสาวลุกขึ้นยืน
“อย่าเข้ามานะป็อป ไม่ง้นจินนี่ยิงนังนี่ทิ้งจริงๆด้วย”
จินนี่ล็อคคอฟางพลางใช้ปืนจี้บังคับให้ฟางเดินถอยหลังมาด้วยกัน
“จินนี่คุณใจเย็นๆก่อนนะ ตรงนั้นมันอันตราย”
ป็อปปี้หยุดก้าวเท้าเข้าไปหาเมื่อทั้งสองสาวต่างยืนชิดของตึก อีกแค่ก้าวเดียวทั้งสองคนได้ล่วงลงจากตึกแน่นอน
“ฮึก คุณหว่งแค่มันซินะป็อป แล้วจินนี่หล่ะ จินนี่รักคุณนะคะ”
จินนี่ตัดพ้อทั้งน้ำตา เธอมองออกว่าสายตาของชายหนุ่มมีแค่คนที่เธอล็อคคออยู่ ไม่มีที่ว่างให้เธอซักนิด
“จินนี่”
“นายหยุดเลยนะเขื่อน นาย...รักฉันไม่ใช่เหรอ ทำไมนายไม่ช่วยให้ป็อปปี้กลับมารักฉันหล่ะ”
เฟย์มองหน้าชายหนุ่มที่มีสีหน้าอึดอัด กับคำว่ารักที่จินนี่พูดออกมา
“ฉันไม่ได้รักเธอ จินนี่” เขื่อนเอ่ยเสียงเรียบ ก้มมองหน้าเฟย์ที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว สื่อสารว่าคน
ที่เขารักเป็นเธอ
“กร๊สสส แม้แต่นายก็ไม่รักฉัน”
“จินนี่ เธอหยุดตอนนี้ยังทันนะ ฉันจะคืนป็อปปี้ให้เธอ” ฟางเกลี่ยกล่อมให้จินนี่คลายอาการคุ้ม
คลั่งลงบ้าง
“คืน เธอทำได้หรือไง นังฟาง”
“ได้ ฉันจะเลิกกับป็อปปี้ เธอหยุดแค่นี้เถอะนะจินนี่”
จินนี่มีท่าทีลังเล ก่อนจะเหลือบไปเห็นโทโมะที่เตรียมตัวเข้าชาร์ตเธอและฟาง
“ไม่ แกมันโกหกเอาตัวรอด” จินนี่ตะคอกใส่ฟางที่เริ่มมีท่าทีอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด
“เชี่ย ไอ้เขื่อน ลูกน้องเมิงเรียกตำรวจถึงไหนแล้วว่ะ”
“ใก้ลแล้ว เมิงเกลี่ยกล่อมจินนี่ไว้ก่อน”
เขื่อนกระซิบป็อปปี้เสียงเบา
“จินนี่ผมว่าเราคุยกันได้นะ คุณกลับเข้ามาก่อนถอะ”
“ไม่ !!คุณมันก็โกหกพอกันนั้นแหละ” จินนี่เริ่มเสียสติมากขึ้น
“ฉันจะพามันไปกับฉันด้วย”
“กรี๊ส ฟาง”
ป็อปปี้พุ่งเข้าไปคว้าขอมือบางของฟางเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะล่วงลงไปพร้อมจินนี่ที่ดึงเธอให้ล่วงลงไปพร้อม
กัน
“ฟาง อย่าปล่อยนะ”
“ฮึกป็อป ฟางเจ็บ”
ป็อปปี้ยึดข้อมือเล็กเอาไว้แน่น เขาไม่ยอมให้เธอร่วงลงไปเด็ดขาด
“ฟาง ส่งมือมาเร็ว”
“ไม่ ได้ โมะ ฮือ ฟางกลัว”
ร่างบางซวนเซไปตามแรงลม เธอไม่กล้าปล่อยมืออีกข้างที่ยึดขอบตึกเอาไว้ส่งให้โทโมะ
“ฉันจะช่วยอีกคน เธอค่อยๆ ปล่อยมือนั้นส่งให้โทโมะนะฟาง”
เขื่อนเข้ามาช่วยยึดข้อมมือเล็กของหญิงสาวเอาไว้อีกคน ฟางค่อยๆปล่อยมือข้าวที่ยึกขอบตึกเอาไว้ส่งให้โทโมะ
แต่เพราะเหงื่อที่ชื่นฝ่ามือทำให้โทโมะจับพลาด ฟางได้แต่กรี๊สร้อง
“ใจเย็นนะฟาง เอาใหม่”
“ฮือ ปล่อยฟางไปเถอะนะ ฟางเจ็บไม่ไหวแล้ว”
ฟางได้แต่เอ่ยอย่างยอมแพ้ เพราะเธอเริ่มจะเจ็บข้อมือที่โดนเขื่อนกับป็อปปี้ยึดไว้
“ไม่นะฟาง ป็อปไม่ยอม แค่นี้เอง ฟางต้องปลอดภัยเชื่อป็อปนะ”
น้ำตาชายหนุ่มหยดลงบนหน้าหญิงสาว เขาพยายามเลี่ยงที่จะมองภาพของจินนี่ที่ร่วงลงไปก่อนหน้านี้
“ฟาง เธอจะยอมแพ้ไม่ได้นะ”
“ฮือ”
ฟางร้องไห้ออกมา รวบรวมแรงส่งมือข้างที่เหลือส่งให้โทโมะ
“ได้แล้ว เอานะ ดึงพร้อมกัน” โทโมะให้สัญญาณก่อนที่ทั้งสามหนุ่มจะช่วยกันดึงร่างบางขึ้น
มาด้านบนได้สำเร็จ
“ได้แล้ว ฟาง”
ป็อปปี้โอบกอดร่างบางแน่ เขาจะไม่มีวันปล่อยมือจากมือเธอไปอีกเด็ดขาด
‘หวี่ว่อๆ’
เสียงรถพยาบาลแล่นเข้ามาพร้อมรถตำรวจ
“นายพาฟาง เฟย์ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ ฉันจะอยู่เคลียร์ทางนี้ให้”
“ขอบใจนายมาก โทโมะ”
ป็อปปี้ช้อนอุ้นร่างบางขึ้นมาก่อนจะเดินลงไปด้านล่างพร้อมเขื่อน
“เดี๋ยวก่อนป็อป”
ฟางเอ่ยห้ามเมื่อชายหนุ่มกำลังจะเดินผ่านร่างไร้วิญาณของจินนี่ที่เจ้าหน้าที่เข็นขึ้นรถไป
“จินนี่ ฉันขอโทษในทุกอย่างที่เคยได้กระทำร่วมกับเธอมานะ อโหสิให้ฉันด้วย”
หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตา ก่อนจะพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่ทำหน้าที่ต่อได้
หลังจากผ่านเหตุการณ์วันนั้นมา ป็อปปี้ก็อาสาครอบครัวของจินนี่เป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้หญิงสาวเอง
ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่จินนี่ได้เคยทำมาอีก ปล่อยให้ทุกอย่างจบลงปพร้อมร่างไร้วิญาณของหญิงสาวที่ถูกบบรจุอยู่
ในโลงศพ
“หมดสิ้นกันเสียทีนะจินนี่”
เฟย์เอ่ยเบาๆ ก่อนจะวางดอกไม้จันทร์ไว้ที่หน้าโลงของจินนี่
“อโหสิเลิกแล้วต่อกันนะค่ะพี่จินนี่ พี่สาว”
สายลมพัดผ่านร่างของแก้วเบาๆราวกับว่าจินนี่รับรู้ในคำพูดของเด็กสาว
“คุณเป็นเพื่อนที่ดีของผมเสมอนะจินนี่”
เขื่อนวางดอกกุหลาบสีแดงลงคู่กับดอกไม้จันทร์
“คุณยังเป็นผู้หญิงในใจผมเสมอนะจินนี่ 7ปีที่ได้อยู่กับคุณมา ผมขอบคุณมาก หลับให้สบาย
นะครับจินนี่ผมรักคุณ น้องสาวที่น่ารัก” ป็อปปี้เอ่ยกับสายลม
“ผมขออโหสิให้” โทโมะพูดเรียบๆ ก่อนจะถอยออกมายืนข้างแก้ว
รูปของหญิงสาวที่ตั้งอยู่ด้านหน้าศพราวกับรับรู้ถึงทุกๆคำพูดของทุกคน ใบหน้าเศร้าหมองค่อยๆสดใสขึ้น
ทั้ง6คนยืนมองภาพควันไฟลอยขึ้นสู่อากาศ
“หลับให้สบายเถอะนะ”
“ฟาง เธอเป็นอะไรรึเปล่า” ป็อปปี้ถามหญิงสาว ใบหน้าหวานซีดเซียว
“เปล่าค่ะ คงเพราะเหนื่อยมากไป”
ป็อปปี้ดึงหญิงสาวเข้ามาใก้ล ซํบเหงื้อที่ผุดพรายบนหน้าผากมลให้อย่างอ่อนโยน
“งั้นเราไปพักผ่อนกัน”
“ห๊ะ”
ยังไม่ทันที่เธอจะตอบตกลง ป็อปปี้จัดการลากเธอขึ้นรถขับออกจากโรงพยาบาลทันที แต่เธอจะไม่ว่าซักนิดถ้านี่มัน
ไม่ใช่ตอนเที่ยงคืน
“ป็อป นี่มันเที่ยงคืนนะ”
“แล้วไง”
“ฮึ่ย!!” หญิงสาวได้แต่ทำหน้าเซ็งกับความเอาแต่ใจของชายหนุ่ม เอาเถอะ ผู้ชายคนนี้
เป็นแบบนี้มาแต่แรกนี่นะ...
^________________________________________________________________^
เขาเรียกว่ามาตามคำเรียกร้องอ่ะนะ อิอิ
เจอกันตอนหน้าคร้าาาาาา ^^
‘ผลัก ตุ๊บ’
เสียงวัตถุกระทบเนื้อดังไปทั่วบริเวณ ก่อนที่ชายสองคนที่คล่อมร่างบางอยู่จะหงายหลังล้มตึงไปกับพื้น
“แก ปะ...ป็อป”
จินนี่ชี้หน้าโทโมะ ป็อปปี้ด้วยสายตาตกใจ เธอไม่คิดว่าจะเห็นชายหนุ่มที่นี่ เพราะเธอทิ้งโทรศัพท์ของสองสาวไป
แล้วไม่มีทางที่ชายหนุ่มจะตามหาเธอเจอเด็ดขาด แล้วทำไม
“เฟย์”
“เขื่อน”
เขื่อนตรงเข้าไปแก้มัดที่รัดร่างของหญิงสาวออกด้วยความหว่งใย
“โอ๊ย” เฟย์ทรุดลงไปกองกับพื้น พลางกุมซี่โครงตัวเองแน่น
โทโมะผละจากร่างบางของเพื่อนสาวมาดูหญิงสาวอีกคน ใบหน้าหล่ออกอาการเครียดเมื่อรู้ว่าหญิงสาวบาดเจ็บ
ไม่ใช่น้อย
“ซี่โครงหัก ฉันไม่แน่ใจว่าจะทิ่งอวัยวะอื่นด้วยหรือเปล่า”
“เชี่ย” ป็อปปี้สถบ เมื่อเห็นสภาพชัดๆของแฟนสาว
“ป็อป ฮึก ฟางรักป็อปนะ”
“ไม่เป็นไรนะ ป็อปอยู่นี่แล้ว” กอดปลอบหญิงสาว
“กรี๊สสสสสสส”
จินนี่กรี๊สเสียงดัง ก่อนจะผลักป็อปปี้ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวให้ออกห่างจากฟาง ดึงให้หญิงสาวลุกขึ้นยืน
“อย่าเข้ามานะป็อป ไม่ง้นจินนี่ยิงนังนี่ทิ้งจริงๆด้วย”
จินนี่ล็อคคอฟางพลางใช้ปืนจี้บังคับให้ฟางเดินถอยหลังมาด้วยกัน
“จินนี่คุณใจเย็นๆก่อนนะ ตรงนั้นมันอันตราย”
ป็อปปี้หยุดก้าวเท้าเข้าไปหาเมื่อทั้งสองสาวต่างยืนชิดของตึก อีกแค่ก้าวเดียวทั้งสองคนได้ล่วงลงจากตึกแน่นอน
“ฮึก คุณหว่งแค่มันซินะป็อป แล้วจินนี่หล่ะ จินนี่รักคุณนะคะ”
จินนี่ตัดพ้อทั้งน้ำตา เธอมองออกว่าสายตาของชายหนุ่มมีแค่คนที่เธอล็อคคออยู่ ไม่มีที่ว่างให้เธอซักนิด
“จินนี่”
“นายหยุดเลยนะเขื่อน นาย...รักฉันไม่ใช่เหรอ ทำไมนายไม่ช่วยให้ป็อปปี้กลับมารักฉันหล่ะ”
เฟย์มองหน้าชายหนุ่มที่มีสีหน้าอึดอัด กับคำว่ารักที่จินนี่พูดออกมา
“ฉันไม่ได้รักเธอ จินนี่” เขื่อนเอ่ยเสียงเรียบ ก้มมองหน้าเฟย์ที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว สื่อสารว่าคน
ที่เขารักเป็นเธอ
“กร๊สสส แม้แต่นายก็ไม่รักฉัน”
“จินนี่ เธอหยุดตอนนี้ยังทันนะ ฉันจะคืนป็อปปี้ให้เธอ” ฟางเกลี่ยกล่อมให้จินนี่คลายอาการคุ้ม
คลั่งลงบ้าง
“คืน เธอทำได้หรือไง นังฟาง”
“ได้ ฉันจะเลิกกับป็อปปี้ เธอหยุดแค่นี้เถอะนะจินนี่”
จินนี่มีท่าทีลังเล ก่อนจะเหลือบไปเห็นโทโมะที่เตรียมตัวเข้าชาร์ตเธอและฟาง
“ไม่ แกมันโกหกเอาตัวรอด” จินนี่ตะคอกใส่ฟางที่เริ่มมีท่าทีอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด
“เชี่ย ไอ้เขื่อน ลูกน้องเมิงเรียกตำรวจถึงไหนแล้วว่ะ”
“ใก้ลแล้ว เมิงเกลี่ยกล่อมจินนี่ไว้ก่อน”
เขื่อนกระซิบป็อปปี้เสียงเบา
“จินนี่ผมว่าเราคุยกันได้นะ คุณกลับเข้ามาก่อนถอะ”
“ไม่ !!คุณมันก็โกหกพอกันนั้นแหละ” จินนี่เริ่มเสียสติมากขึ้น
“ฉันจะพามันไปกับฉันด้วย”
“กรี๊ส ฟาง”
ป็อปปี้พุ่งเข้าไปคว้าขอมือบางของฟางเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะล่วงลงไปพร้อมจินนี่ที่ดึงเธอให้ล่วงลงไปพร้อม
กัน
“ฟาง อย่าปล่อยนะ”
“ฮึกป็อป ฟางเจ็บ”
ป็อปปี้ยึดข้อมือเล็กเอาไว้แน่น เขาไม่ยอมให้เธอร่วงลงไปเด็ดขาด
“ฟาง ส่งมือมาเร็ว”
“ไม่ ได้ โมะ ฮือ ฟางกลัว”
ร่างบางซวนเซไปตามแรงลม เธอไม่กล้าปล่อยมืออีกข้างที่ยึดขอบตึกเอาไว้ส่งให้โทโมะ
“ฉันจะช่วยอีกคน เธอค่อยๆ ปล่อยมือนั้นส่งให้โทโมะนะฟาง”
เขื่อนเข้ามาช่วยยึดข้อมมือเล็กของหญิงสาวเอาไว้อีกคน ฟางค่อยๆปล่อยมือข้าวที่ยึกขอบตึกเอาไว้ส่งให้โทโมะ
แต่เพราะเหงื่อที่ชื่นฝ่ามือทำให้โทโมะจับพลาด ฟางได้แต่กรี๊สร้อง
“ใจเย็นนะฟาง เอาใหม่”
“ฮือ ปล่อยฟางไปเถอะนะ ฟางเจ็บไม่ไหวแล้ว”
ฟางได้แต่เอ่ยอย่างยอมแพ้ เพราะเธอเริ่มจะเจ็บข้อมือที่โดนเขื่อนกับป็อปปี้ยึดไว้
“ไม่นะฟาง ป็อปไม่ยอม แค่นี้เอง ฟางต้องปลอดภัยเชื่อป็อปนะ”
น้ำตาชายหนุ่มหยดลงบนหน้าหญิงสาว เขาพยายามเลี่ยงที่จะมองภาพของจินนี่ที่ร่วงลงไปก่อนหน้านี้
“ฟาง เธอจะยอมแพ้ไม่ได้นะ”
“ฮือ”
ฟางร้องไห้ออกมา รวบรวมแรงส่งมือข้างที่เหลือส่งให้โทโมะ
“ได้แล้ว เอานะ ดึงพร้อมกัน” โทโมะให้สัญญาณก่อนที่ทั้งสามหนุ่มจะช่วยกันดึงร่างบางขึ้น
มาด้านบนได้สำเร็จ
“ได้แล้ว ฟาง”
ป็อปปี้โอบกอดร่างบางแน่ เขาจะไม่มีวันปล่อยมือจากมือเธอไปอีกเด็ดขาด
‘หวี่ว่อๆ’
เสียงรถพยาบาลแล่นเข้ามาพร้อมรถตำรวจ
“นายพาฟาง เฟย์ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ ฉันจะอยู่เคลียร์ทางนี้ให้”
“ขอบใจนายมาก โทโมะ”
ป็อปปี้ช้อนอุ้นร่างบางขึ้นมาก่อนจะเดินลงไปด้านล่างพร้อมเขื่อน
“เดี๋ยวก่อนป็อป”
ฟางเอ่ยห้ามเมื่อชายหนุ่มกำลังจะเดินผ่านร่างไร้วิญาณของจินนี่ที่เจ้าหน้าที่เข็นขึ้นรถไป
“จินนี่ ฉันขอโทษในทุกอย่างที่เคยได้กระทำร่วมกับเธอมานะ อโหสิให้ฉันด้วย”
หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตา ก่อนจะพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่ทำหน้าที่ต่อได้
หลังจากผ่านเหตุการณ์วันนั้นมา ป็อปปี้ก็อาสาครอบครัวของจินนี่เป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้หญิงสาวเอง
ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่จินนี่ได้เคยทำมาอีก ปล่อยให้ทุกอย่างจบลงปพร้อมร่างไร้วิญาณของหญิงสาวที่ถูกบบรจุอยู่
ในโลงศพ
“หมดสิ้นกันเสียทีนะจินนี่”
เฟย์เอ่ยเบาๆ ก่อนจะวางดอกไม้จันทร์ไว้ที่หน้าโลงของจินนี่
“อโหสิเลิกแล้วต่อกันนะค่ะพี่จินนี่ พี่สาว”
สายลมพัดผ่านร่างของแก้วเบาๆราวกับว่าจินนี่รับรู้ในคำพูดของเด็กสาว
“คุณเป็นเพื่อนที่ดีของผมเสมอนะจินนี่”
เขื่อนวางดอกกุหลาบสีแดงลงคู่กับดอกไม้จันทร์
“คุณยังเป็นผู้หญิงในใจผมเสมอนะจินนี่ 7ปีที่ได้อยู่กับคุณมา ผมขอบคุณมาก หลับให้สบาย
นะครับจินนี่ผมรักคุณ น้องสาวที่น่ารัก” ป็อปปี้เอ่ยกับสายลม
“ผมขออโหสิให้” โทโมะพูดเรียบๆ ก่อนจะถอยออกมายืนข้างแก้ว
รูปของหญิงสาวที่ตั้งอยู่ด้านหน้าศพราวกับรับรู้ถึงทุกๆคำพูดของทุกคน ใบหน้าเศร้าหมองค่อยๆสดใสขึ้น
ทั้ง6คนยืนมองภาพควันไฟลอยขึ้นสู่อากาศ
“หลับให้สบายเถอะนะ”
“ฟาง เธอเป็นอะไรรึเปล่า” ป็อปปี้ถามหญิงสาว ใบหน้าหวานซีดเซียว
“เปล่าค่ะ คงเพราะเหนื่อยมากไป”
ป็อปปี้ดึงหญิงสาวเข้ามาใก้ล ซํบเหงื้อที่ผุดพรายบนหน้าผากมลให้อย่างอ่อนโยน
“งั้นเราไปพักผ่อนกัน”
“ห๊ะ”
ยังไม่ทันที่เธอจะตอบตกลง ป็อปปี้จัดการลากเธอขึ้นรถขับออกจากโรงพยาบาลทันที แต่เธอจะไม่ว่าซักนิดถ้านี่มัน
ไม่ใช่ตอนเที่ยงคืน
“ป็อป นี่มันเที่ยงคืนนะ”
“แล้วไง”
“ฮึ่ย!!” หญิงสาวได้แต่ทำหน้าเซ็งกับความเอาแต่ใจของชายหนุ่ม เอาเถอะ ผู้ชายคนนี้
เป็นแบบนี้มาแต่แรกนี่นะ...
^________________________________________________________________^
เขาเรียกว่ามาตามคำเรียกร้องอ่ะนะ อิอิ
เจอกันตอนหน้าคร้าาาาาา ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
