Would You Stay With Me
To_oNg0909
32) รักของเรา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 32 ‘รักของเรา’
“ฟาง ฟาง เฮ้ ตื่นเถอะ”
ป็อปปี้เขย่าปลุกร่างบางที่กำลังหลับไหลเบาๆ
“อืม พามาที่ไหนเนี่ย” ฟางลุกขึ้นมองภาพรอบตัวด้วยสายตาไม่คุ้นเคย
“หัวหิน ลงมาเหอะ พระอาทิตย์จะขึ้นแล้ว”
ป็อปปี้จับมือบางให้เดินไปริมชายหาดด้วยกัน ชายหนุ่มเข้ามายืนซ้อนทางด้านหลัง พลางกอดร่างบางของหญิงสาว
เอาไว้หลวมๆ ฟางเอนศรีษะซบลงกับท่อนแขนของคนที่กอดตัวเองอยู่ รอยยิ้มบางๆแต่งแต้มริมฝีปากเล็ก
“ฉันรักเธอมากนะฟาง”
“หืม เป็นอะไรไปค่ะ”
“เปล่าหรอก แค่รู้สึกผิดนะ”
“ป็อปไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ค่ะ อย่าคิดมากซิ ฟางเข้าใจว่าเรื่องป็อปกับจินนี่มันเป็นความผูกพัน ฟาง
ไม่หึงหรอก”
“ขอบคุณนะ นับจากนี้เรามาเริ่มกันใหม่นะ”
“ค่ะ จากนี่จะมีแค่เราและรักของเราค่ะ”
เอียงหน้ากลับมาสบตาป็อปปี้ เงยหน้ารับจูบอ่อนหวานที่ชายหนุ่มมอบให้อย่างเต็มใจ
คำมั่นสัญญาที่มาพร้อมการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับพระอาทิตย์ที่ขึ้นมาให้เห็นจากขอบเมฆ แต่จะไม่จบลงเหมือน
เวลาที่พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า เพราะรักของเขาและเธอจะยังคงอยู่ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงวันที่หมดลมหายใจ
ของกันและกัน
“เฟย์เธอจะเลิกเดินหนีฉันได้หรือยัง”
“ฉันไม่ได้หนี”
เฟย์หยุดเดินก่อนจะหันกลับมาตอบเพื่อนชายด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“นายมีอะไรจะพูดก็พูดมาเขื่อนฉันต้องรีบเข้าประชุม”
“แต่งงานกันมั้ย”
“ก็เท่านี้ ฮะ!!!” เฟย์ร้องเสียงหลง
“ตามที่พูดว่าไง”
“นะ นายหมายคว่าไง”
“ก็ ผู้หญิงในคืนนั้นเป็นเธอไม่ใช่หรือไง ฉันก็เลย...”
“นายจะรับผิดชอบซินะ” เฟย์แค่นหัวเราะให้กับประโยคของตัวเอง นั้นซินะ เธอยังจะหวัง
อะไรได้อีก ถึงเขาจะบอกว่าไม่ได้รักจินนี่แล้วแต่ใช่ว่าเขาจะรักเธอซะหน่อย
คิดเข้าข้างตัวเองไปได้ไงนะยัยเฟย์ ว่าเขาจะรักแก
“ถ้าแค่นั้นไม่ต้อง ฉันไม่ตายหรอกนะ”
“เฮ้ เธอ...ฉันไม่ได้จะรับผิดชอบเพราะความเป็นลูกผู้ชายอะไรนั้นหรอกนะเฟย์ ฉันก็แค่รับผิด
ชอบต่อหัวใจตัวเองเท่านั้นแหละ”
“นายหมายความว่ายังไง”
“ฉันรักเธอ เข้าใจหรือยัง”
“....”
เธอจ้องหน้าเขานิ่ง กำลังคิดว่าตัวเองฝันหรือว่าละเมอกลางวันอยู่รึเปล่า
“ฉันอาจจะรู้ตัวช้า แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่รู้น่ะนะ เอาเป็นว่า ฉันรักเธอและรู้ด้วยว่าเธอรักฉัน
ด้วย ตกลงว่าไง”
“ตกลง...อะไร” เฟย์ถามชายหนุ่มมึนๆ ดูเหมือนว่าเธอจะตามเขาไม่ทัน
“เฮ้อ ปฎิบัติเลยดีกว่า”
เขื่อนล้วงเอากล่องแหวนในกระเป๋ากางเกงออกมา ก่อนจะคว้ามือข้างซ้านของเฟย์มากุมไว้
“ฉันขอโอกาสดูแลอีกครึ่งชีวิตที่เหลือของเธอจะได้ไหมเฟย์”
ค่อยๆสวมแหวนเพ็ชร์ลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของหญิงสาว
เฟย์มองแหวนบนนิ้วตัวเอง น้ำตาคลอ ก่อนจะโผเข้ากอดร่างสูงเอาไว้ทั้งตัว
“ฝากด้วยนะ”
จะช้าจะเร็วไม่ใช่เรื่องสำคัญ ขอแค่นับจากนี้ ต่างดูแลทะนุถนอมความรักที่มีของกันและกันและกันให้ดีที่สุดก็พอ
“แก้ว พี่มีเรื่องจะบอก”
“อะไรค่ะ” แก้วเงยหน้าจากกองหนังสือขึ้นมาสบตาแฟนหนุ่ม
“พี่...ต้องไปแอฟริกา 2 ปี”
แก้วมองหน้าโทโมะนิ่ง ปากกาในมือร่วงหล่น
“แอฟริกา ทำไม...เพราะอะไรค่ะ”
“พี่สมัคเข้าโครงการแพทย์อาสา แล้วเขาก็ตอบรับ พี่ต้องไปทำหน้าที่”
“พี่หมายความว่า เราจะเลิกกันหรือค่ะ”
น้ำตาหยดลงบนหลังมือ แก้วปาดทิ้ง ก่อนจะฝืนยิ้มออกมา
“ฮ่าๆ แก้ว แก้วเข้าใจค่ะ เพราะถ้าต้องห่างกันขนาดนั้น...”
ก้มหน้าซ่อนน้ำตาที่กำลังจะร่วงหล่น มันเป็นหน้าที่ มันเป็นอนาคตของเขา เธอจะทำตัวเป็นตัวถ่วงไม่ได้
“ฮึก ขอโทษค่ะ”
โทโมะมองหญิงสาวที่เบือนหน้าหนีไปเช็ดน้ำตาด้วยสายตาเจ็บปวด
เขาเองก็เจ็บปวดไม่น้อยที่เรื่องทั้งหมดมันจะต้องจบแบบนี้ แต่จะให้เขาผูกมัดเด็กสาวไว้กับตัวเอง เพราะคำว่ารอ
คอยเขาก็ทำไม่ได้ เธอยังเด็กยังมีโอกาสอีกมาก
“พี่รอแก้วก่อนได้มั้ยค่ะ”
โทโมะย่นหัวคิ้วไม่เข้าใจกับประโยคของเธอ
“พี่รอแก้วเรียนจบหมอก่อนได้มั้ย แล้วเราค่อยไปด้วยกัน ได้มั้ยค่ะ”
“แก้ว...”
“นะคะ แก้วสัญญาว่าแก้วจะตั้งใจ รอแก้วได้มั้ย”
อ้อนวอนชายหนุ่มทั้งน้ำตา
“6ปี ไม่ซิแค่ 5 แก้วจะพยายามเรียนให้จบใน5ปี นะคะพี่โมะ ได้โปรด”
“แก้ว”
โทโมะลุกจากเก้าอี้ รั้งร่างบางให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะกอดเธอไว้แน่น
“เราเข้มแข็งกว่าพี่ซะอีก ได้พี่จะรอเรา”
“ขอบคุณค่ะ”
แก้วยิ้มออกมาได้ ก่อนจะเป็นฝ่ายเขย่งขึ้นไปมอบจุมพิสหวานให้เขาเอง
“อืม งั้นก็รีบๆอ่านหนังสือเร็วๆเข้า”
“ฮ่าๆ รับทราบค่ะ”
การรอคอยไม่ใช่การผูกมัด หากมันเกิดขึ้นจากใจ แต่มันคือความผูกพันตั้งหาก
ความรักเป็นเรื่องของหัวใจสองสองดวงที่มาเติมเต็มซึ่งกันและกัน...
ThE End ^^
วันที่ :2012/06/28 เวลา : 11:45
ปล. ใครที่คิดว่าคุ้นๆตอนแก้วกับโทโมะไม่ต้องงง มันมาจากเรื่องคิมซัมซุนไง
ตอนที่แฟนเก่าพระเอกพูดกับพระรองอ่ะ(งงก็ไปหามาดูนะค่ะทุกคน)
^_______________________________________________________________^
จบแล้วๆ ขอบคุณคุณ ขอบคุณทุกๆคนที่ทนอ่านกันมาจนจบจนได้ 55555 แอบละอายใจที่เบี้ยวไม่อัพบ่อย(มาก)
ขอบคุณทุกเม้น ทุกกำลังใจ ทุกการทวงถามค่ะ ไม่เคยคิดรำคาญกันแต่น้อยเพราะมันทำให้ตองรู้ว่ายังมีคนรออ่านของเราอยู่
ขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านค่ะ (เรารู้ว่าคุณอ่านอยู่ 555555 ^___^)
ขอโทษสำหรับคำผิดหลายๆคำที่อาจพบเจอ (บ่อยครั้ง) โดยเฉพาะคำว่า 'นะคะ' จะพยายามปรับปรุงล่ะกันเนอะ
เอ่อ...เราอยู่กันเป็นเรื่องที่ 12 แล้วเนอะ (รวมเรื่องสั้นด้วย) อยากถามทุกคนว่า
Q:คิดยังไงกับนิยายเราคะ มันพัฒนาในทางที่ดีขึ้นบ้างมั้ยหรือมันแย่ลง *^*
Q:ระหว่างแนวใสๆที่เราแต่งกับแนวรักผู้ใหญ่ คนอ่านชอบอันไหนมากกว่ากันคะ
รบกวนช่วยตอบด้วยน้า (สำคัยกับคนเขียนมากคะT/\T)
ขอบคุณอีกครั้งคะ ^___^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
