Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
30) หนี...ไม่พ้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่30 ‘หนี...ไม่พ้น’
“จะตายแล้วยังทำปากดีนะแก นังเฟย์”
“เค ฉันยกนังนี่ให้”
จินนี่ปรายตามองฟาง พลางหันไปสะแยะยิ้มให้กับชายหนุ่มอีกคน
“ไม่นะ” ฟางถอยหลังกรูหนีสัมผัสรุกรานของอีกฝ่าย แต่ก็โดนกระชากตัวปลิวอยู่ดี
“จินนี่เธอจะทำอะไรฟาง หยุดนะ” เฟย์ส่งเสียประท้วง
“เธอเองก็คงอยากสนุกบ้างซินะ ไม่เป็นไรฉันจัดให้เธอเหมือนกันแน่เฟย์ แต่คงต้องรอก่อนนะ”
“ยัยบ้า” เฟย์จ้องหน้าจินนี่ด้วยสายตาเดือดดาล
“ฟาง ฟาง”
“ไม่ออกไปนะ กรี๊ส”
ฟางร้องเสียงหลงกับแรกกระชากที่เสื้อตัวเอง
“ฮือ ไม่เอานะ ไม่ กรี๊สสสส”
ดิ้นรนหนีสัมผัสหน้าขยักแขยง เคตรึงร่างบางไว้กับที่ก่อนจะก้มลงมาไซร้ซอกคอหอมของเธออย่างหื่นกระหาย
ปล่อยเสียงหัวเราะถูกใจกับการดิ้นรนของเธอ
เสื้อเชิตที่สวมถูกกระชากจนกระดุมกระเด็นหลุดหายไปทั้งแถบ หน้าอกสวยถูกชายหนุ่มบีบเค้นแบบไม่ถนอม
หญิงสาวได้แต่กัดปากกั้นเสียงร้องด้วยความเจ็บ เพราะยิ่งเธอดิ้นรนกลับยิ่งสร้างความสุขสมให้อีกฝ่าย
คนพวกนี้มีจิตใจที่ไม่ปกติซักคน เธอจะทำยังไงดี ป็อปช่วยฟางด้วย ฮือๆ
“ถ้าเธอสกปรก ดูซิว่าป็อปปี้ยังจะยอมรับเธอได้อยู่มั้ย นังฟาง” จินนี่หัวเราะอย่างสะใจ
“ฮึก ไม่นะ ฮือ อย่าทำอะไรฉันเลย”
“น้ำตาเธอมันยิ่งทำให้ฉันมีอารมณ์นะคนสวย”
เคไล้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาเธอ ชายหนุ่มถลกกระโปรงที่เธอสวมขึ้น มองชั้นในสีหวานตาวาว ฟางหนีบขาเข้าหากัน
อย่างหวาดกลัว
“จินนี่เธอทำแบบนี้ไป ป็อปก็ไม่มีทางกลับมาหาเธอหรอก”
“ฉันไม่สน ยังไงป็อปปี้ก็ต้องเป็นของฉัน ส่วนเธอจะต้องกระเด็นออกไปจากชีวิตเขา”
เฟย์ยันตัวลุกขึ้น ตัดสินใจพุ่งตัวเข้ากระแทกร่างบางของจินนี่ที่ไม่ทันระวังเธอจนเสียหลักล้มลง ยกเท้าที่สวมส้นสูง
ถีบเข้าไปที่ข้างตัวของเค
“ฟางลุกเร็ว” หญิงสาวตะเกียจตะกายลุกขึ้นจนได้ โชคดีที่เคแก้มัดที่ข้อมือเธออกก่อนหน้านี้
เฟย์สลัดร้องเท้าส้นสูงทิ้ง พากันวิ่งออกมาจากห้อง
“หยุดนะ พวกแกจะยืนบื้ออยู่ทำไม ไปจับพวกมันกลับมาซิ”
เสียงจินนี่ตวาดใส่ลูกน้องตัวเองอย่างอารมณ์เสีย เสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งไล่ตามหลังมาไม่ไกล
เฟย์ ฟางเร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้น พร้อมๆกับที่ฟางพยายามแก้เชือกที่ข้อมมือให้เฟย์ไปด้วย
“ทะ ทำไงดีฟาง”
“ทางนี้เฟย์”
ฟางดึงเฟย์ให้วิ่งหลบออกมาทางบันไดหนีไฟ เพราะเป็นตึกร้างที่ยังสร้างไม่เสร็จทำให้พวกเธอไม่มีที่ซ่อนตัว ทาง
รอดเดียวที่เหลือคือการวิ่งลงไปที่ชั้นล่างเพื่อออกไปให้พ้นจากตัวตึกเร็วที่สุด
“ทางนั้น เมิงอ้อมไปทางนั้น”
เสียงลูกน้องของจินนี่ดังแว่วมาไม่ไกล
“กรี๊ส” เฟย์ร้องออกมาสุดเสียงเพราะโดนดึงข้อเท้าจนล้นหน้าฟาด ตะเกียดตะกายหนีชายร่าง
ยักษ์ที่ตามากดร่างเธอตรึงไว้กับพื้น
“เฟย์!!” ฟางตรงเข้ามาช่วยเพื่อน แต่ตัวเองกลับโดนชายอีกคนรวบไว้จากทางด้านหลัง
“ฤทธิ์มากกันจริงนะ เฮ้ยพากลับขึ้นไปด้านบน”
“ปล่อยนะ กรี๊สสสส”
ถึงแม้จะทั้งดิ้นทั้งกรีดร้องมาเท่าไหร่แต่เธอทั้งคู่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นไปได้
“โอ๊ย”
โดนจับเหวี่ยงลงตรงหน้าของจินนี่
“รีบๆจัดการซะ ฉันขี้เกียจรอแล้ว” จินนี่สั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะถอยออกมายืนดูลูก
น้องตัวเองจัดการกับฟางโดยมีเสียงเฟย์ด่าทอให้ได้ยิน
“กรี๊สสส อย่ายุ่งกับฉันนะ ออกไป”
ฟางดิ้นรนหนีสัมผัสน่าขยักแขยงที่หน้าอกและลำคอ แต่เพราะถูกตรึงไว้ทั้งแขนและขายากที่เธอจะดิ้นรนให้พ้นได้
‘แค่วก’
เสียงกระโปรงถูกฉีกขาด ยิ่งทำให้จินนี่สะใจมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองต่างดิ้นรนเอาตัวรอด ราวกับหนูที่
ติดอยู่ในกับดัก
“แค่กๆ” ใบหน้าหวานเริ่มบิดเบี้ยวเพราะแรงบีบที่ต้นคอขาว อากาศเริ่มเหงือดหายไปจากปอดที
ละนิด
ไม่นะ เธอกำลังจะตายใช่มั้ย เธอยังไม่ได้บอกเขาเลย ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
ขอให้เธอได้พูดคำนั้นก่อนได้มั้ย...
“จินนี่เธอจะต้องเสียใจ”
“หึ คนอย่างฉันไม่มีคำว่าเสียใจ นังเฟย์”
“ป็อปจะต้องไม่ปล่อยเธอแน่จินนี่ ถ้าฟางเป็นอะไรไป”
“ฉันไม่สน ในเมื่อป็อปเลือกจะทิ้งฉันไปหานังนั้น เขาก็จะต้องไม่เหลือใครเหมือนที่ฉันเป็น”
“เธอมันเห็นแก่ตัวจินนี่ที่ผูกมัด ป็อปไว้กับตัวเอง”
“ฉันรักเขา แต่เขาผิดเองที่คิดจะทิ้งฉันไป”
“เธอ!!” เฟย์ได้แต่จ้องหน้าคนที่ดูจะไม่ยอมสำนึกและหยุดการกระทำของตัวเองด้วยสายตา
เดือดดาล
“กรี๊สสสสสสสสส”
เสียงกรี๊ดร้องของฟางเรียกให้สองสาวหันไปมองด้วยสายตาต่างกัน
หนึ่ง สะใจที่ได้เห็นความเจ็บปวดของเธอ
หนึ่ง เจ็บปวดที่ไม่อาจช่วยเหลือให้เธอรอดพ้น
^________________________________________________________________^
แงงง เขาไม่มีเวลาเลยอ่ะ T^T อย่าเพิ่งโกรธกันน้า
เจอกันตอนหน้าค่ะ^^
“จะตายแล้วยังทำปากดีนะแก นังเฟย์”
“เค ฉันยกนังนี่ให้”
จินนี่ปรายตามองฟาง พลางหันไปสะแยะยิ้มให้กับชายหนุ่มอีกคน
“ไม่นะ” ฟางถอยหลังกรูหนีสัมผัสรุกรานของอีกฝ่าย แต่ก็โดนกระชากตัวปลิวอยู่ดี
“จินนี่เธอจะทำอะไรฟาง หยุดนะ” เฟย์ส่งเสียประท้วง
“เธอเองก็คงอยากสนุกบ้างซินะ ไม่เป็นไรฉันจัดให้เธอเหมือนกันแน่เฟย์ แต่คงต้องรอก่อนนะ”
“ยัยบ้า” เฟย์จ้องหน้าจินนี่ด้วยสายตาเดือดดาล
“ฟาง ฟาง”
“ไม่ออกไปนะ กรี๊ส”
ฟางร้องเสียงหลงกับแรกกระชากที่เสื้อตัวเอง
“ฮือ ไม่เอานะ ไม่ กรี๊สสสส”
ดิ้นรนหนีสัมผัสหน้าขยักแขยง เคตรึงร่างบางไว้กับที่ก่อนจะก้มลงมาไซร้ซอกคอหอมของเธออย่างหื่นกระหาย
ปล่อยเสียงหัวเราะถูกใจกับการดิ้นรนของเธอ
เสื้อเชิตที่สวมถูกกระชากจนกระดุมกระเด็นหลุดหายไปทั้งแถบ หน้าอกสวยถูกชายหนุ่มบีบเค้นแบบไม่ถนอม
หญิงสาวได้แต่กัดปากกั้นเสียงร้องด้วยความเจ็บ เพราะยิ่งเธอดิ้นรนกลับยิ่งสร้างความสุขสมให้อีกฝ่าย
คนพวกนี้มีจิตใจที่ไม่ปกติซักคน เธอจะทำยังไงดี ป็อปช่วยฟางด้วย ฮือๆ
“ถ้าเธอสกปรก ดูซิว่าป็อปปี้ยังจะยอมรับเธอได้อยู่มั้ย นังฟาง” จินนี่หัวเราะอย่างสะใจ
“ฮึก ไม่นะ ฮือ อย่าทำอะไรฉันเลย”
“น้ำตาเธอมันยิ่งทำให้ฉันมีอารมณ์นะคนสวย”
เคไล้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาเธอ ชายหนุ่มถลกกระโปรงที่เธอสวมขึ้น มองชั้นในสีหวานตาวาว ฟางหนีบขาเข้าหากัน
อย่างหวาดกลัว
“จินนี่เธอทำแบบนี้ไป ป็อปก็ไม่มีทางกลับมาหาเธอหรอก”
“ฉันไม่สน ยังไงป็อปปี้ก็ต้องเป็นของฉัน ส่วนเธอจะต้องกระเด็นออกไปจากชีวิตเขา”
เฟย์ยันตัวลุกขึ้น ตัดสินใจพุ่งตัวเข้ากระแทกร่างบางของจินนี่ที่ไม่ทันระวังเธอจนเสียหลักล้มลง ยกเท้าที่สวมส้นสูง
ถีบเข้าไปที่ข้างตัวของเค
“ฟางลุกเร็ว” หญิงสาวตะเกียจตะกายลุกขึ้นจนได้ โชคดีที่เคแก้มัดที่ข้อมือเธออกก่อนหน้านี้
เฟย์สลัดร้องเท้าส้นสูงทิ้ง พากันวิ่งออกมาจากห้อง
“หยุดนะ พวกแกจะยืนบื้ออยู่ทำไม ไปจับพวกมันกลับมาซิ”
เสียงจินนี่ตวาดใส่ลูกน้องตัวเองอย่างอารมณ์เสีย เสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งไล่ตามหลังมาไม่ไกล
เฟย์ ฟางเร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้น พร้อมๆกับที่ฟางพยายามแก้เชือกที่ข้อมมือให้เฟย์ไปด้วย
“ทะ ทำไงดีฟาง”
“ทางนี้เฟย์”
ฟางดึงเฟย์ให้วิ่งหลบออกมาทางบันไดหนีไฟ เพราะเป็นตึกร้างที่ยังสร้างไม่เสร็จทำให้พวกเธอไม่มีที่ซ่อนตัว ทาง
รอดเดียวที่เหลือคือการวิ่งลงไปที่ชั้นล่างเพื่อออกไปให้พ้นจากตัวตึกเร็วที่สุด
“ทางนั้น เมิงอ้อมไปทางนั้น”
เสียงลูกน้องของจินนี่ดังแว่วมาไม่ไกล
“กรี๊ส” เฟย์ร้องออกมาสุดเสียงเพราะโดนดึงข้อเท้าจนล้นหน้าฟาด ตะเกียดตะกายหนีชายร่าง
ยักษ์ที่ตามากดร่างเธอตรึงไว้กับพื้น
“เฟย์!!” ฟางตรงเข้ามาช่วยเพื่อน แต่ตัวเองกลับโดนชายอีกคนรวบไว้จากทางด้านหลัง
“ฤทธิ์มากกันจริงนะ เฮ้ยพากลับขึ้นไปด้านบน”
“ปล่อยนะ กรี๊สสสส”
ถึงแม้จะทั้งดิ้นทั้งกรีดร้องมาเท่าไหร่แต่เธอทั้งคู่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นไปได้
“โอ๊ย”
โดนจับเหวี่ยงลงตรงหน้าของจินนี่
“รีบๆจัดการซะ ฉันขี้เกียจรอแล้ว” จินนี่สั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะถอยออกมายืนดูลูก
น้องตัวเองจัดการกับฟางโดยมีเสียงเฟย์ด่าทอให้ได้ยิน
“กรี๊สสส อย่ายุ่งกับฉันนะ ออกไป”
ฟางดิ้นรนหนีสัมผัสน่าขยักแขยงที่หน้าอกและลำคอ แต่เพราะถูกตรึงไว้ทั้งแขนและขายากที่เธอจะดิ้นรนให้พ้นได้
‘แค่วก’
เสียงกระโปรงถูกฉีกขาด ยิ่งทำให้จินนี่สะใจมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองต่างดิ้นรนเอาตัวรอด ราวกับหนูที่
ติดอยู่ในกับดัก
“แค่กๆ” ใบหน้าหวานเริ่มบิดเบี้ยวเพราะแรงบีบที่ต้นคอขาว อากาศเริ่มเหงือดหายไปจากปอดที
ละนิด
ไม่นะ เธอกำลังจะตายใช่มั้ย เธอยังไม่ได้บอกเขาเลย ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
ขอให้เธอได้พูดคำนั้นก่อนได้มั้ย...
“จินนี่เธอจะต้องเสียใจ”
“หึ คนอย่างฉันไม่มีคำว่าเสียใจ นังเฟย์”
“ป็อปจะต้องไม่ปล่อยเธอแน่จินนี่ ถ้าฟางเป็นอะไรไป”
“ฉันไม่สน ในเมื่อป็อปเลือกจะทิ้งฉันไปหานังนั้น เขาก็จะต้องไม่เหลือใครเหมือนที่ฉันเป็น”
“เธอมันเห็นแก่ตัวจินนี่ที่ผูกมัด ป็อปไว้กับตัวเอง”
“ฉันรักเขา แต่เขาผิดเองที่คิดจะทิ้งฉันไป”
“เธอ!!” เฟย์ได้แต่จ้องหน้าคนที่ดูจะไม่ยอมสำนึกและหยุดการกระทำของตัวเองด้วยสายตา
เดือดดาล
“กรี๊สสสสสสสสส”
เสียงกรี๊ดร้องของฟางเรียกให้สองสาวหันไปมองด้วยสายตาต่างกัน
หนึ่ง สะใจที่ได้เห็นความเจ็บปวดของเธอ
หนึ่ง เจ็บปวดที่ไม่อาจช่วยเหลือให้เธอรอดพ้น
^________________________________________________________________^
แงงง เขาไม่มีเวลาเลยอ่ะ T^T อย่าเพิ่งโกรธกันน้า
เจอกันตอนหน้าค่ะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
