Would You Stay With Me
To_oNg0909
29) รู้ว่าใคร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 29 ‘รู้ว่าใคร’
“เมื่อไหร่”
“ เกือบชั่วโมงแล้งมั้งค่ะ แก้วเห็นพี่เฟย์กับ...ฟางเดินออกไปด้วยกันว่าจะตามแค่ก็มาเจอกับนายนี่ซะ
ก่อน”
“ทำไมเราเพิ่งบอก”
โทโมะพูดออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะวิ่งลงไปที่ห้องทำงานเพื่อนสาว
“เอ็กซ์โซพรีม*”
(มันไม่มีจริงนะเออ)
โทโมะหยิบซองยาบนโต๊ฟางขึ้นมาดู
“มีอะไรรึเปล่า ยาอะไร” ป็อปปี้ถามอย่างสงสัย
“มันเป็นยาปลุกเซ็กซ์ ที่มีส่วนผสมของยากลอมประสาท มันเป็นยาอันตราย นี่แกใช้กับฟางหรือไง”
“นายจะบ้าหรือไง”
“ยาปลุกเซ็กซ์” เขื่อนทวนชื่อยา เขาค่อยๆประติประต่อเรื่องราวในหัว แค่ไวท์แก้วเดียวมันไม่มี
ทางทำให้เขามีอารมณ์แบบนั้นขึ้นมาได้หรอก แถมเขายังหยุดตัวเองไม่ได้อีกด้วย จะว่าไปเขาว่าเขาเห็นรอยเลือด
บนผ้าปูที่นอนด้วยซ้ำ
“ไอ้ป็อป เมิงกับจินนี่เคยมีอะไรกันมาก่อนรึเปล่า”
“อืม เมิงถามทำไม”
“รอยเลือด คนที่กูมีอะไรด้วยจะต้องไม่ใช่จินนี่ งั้นเป็นใคร”
“เฟย์ ต้องเป็นยัยเฟย์ เพราะยัยนั้นโทรมาให้กูช่วยตามหาเมิงแถมยังทำท่าทางแปลกๆอีกตั้ง
หาก”
“งั้นก็ลงล็อค ยัยจินนี่วางยาพี่เขื่อนก่อนจะทำให้พี่เฟย์มาเจอพี่เขื่อนในสถาพนั้น แล้วก็สวมรอย
เป็นคนโดนข่มขืนซะเอง เพื่อที่จะเอาเรื่องนี้มาบีบไม่ให้พี่เขื่อนพูดเรื่องไอ้ตั้ม”
“ฉันว่าที่แก้วพูดมันก็น่าคิดนะ” เขื่อนพยักหน้าเห็นด้วยกับโทโมะ
“ถ้าอย่างนั้นยัยเฟย์ต้องไปหาจินนี่แน่”
“แย่แล้ว” แก้วร้องเสียงหลง ไม่ต่างจากสามหนุ่มที่เริ่มจะเดาเรื่องราวได้เช่นกัน
เขื่อน ป็อปปี้ โทโมะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาสองสาวทันที
โทโมะถูกแก้วดึงโทรศัพท์จากมือเขาไปก่อนจะเดินหนีออกจากห้องไป ทำให้โทโมะต้องรีบตามออกไป
“แก้วเราเอามือถือพี่มานะ”
“พี่ก็เลิกทำแบบนี้ซักทีซิ”
“เลิกเราจะให้พี่เลิกทำอะไร” ถามกลับด้วยความไม่เข้าใจ
“พี่รักใครกันแน่พี่โมะ แก้วหรือว่าผู้หญิงคนนั้นกันแน่”
“...”
“ตอบมาซิพี่โมะ ถ้าพี่ตอบไม่ได้ แก้วจะได้เลือกให้”
“เราอย่ามาบังคับพี่นะ แก้ว” โทโมะตอบเด็กสาวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“หึ ได้งั้นแก้วจะเลือกให้...” สาวเท้าเข้าไปใก้ลร่างสูงโน้มคอโทโมะให้ก้มหน้าลงมาหา
ประกบปากตัวลงเองไปบนปากหนาก่อนจะผละออกห่าง
“พี่เป็นของฉัน ต่อให้ก่อนหน้านี้พี่จะเคยรักใครมาก่อนก็เถอะ แต่ต่อจากนี้พี่จะเป็นของฉันแค่
คนเดียว”
ประโยคจริงจังของเด็กสาวเรียกรอยยิ้มให้กับชายหนุ่มได้ไม่ยาก แบบนี้ซินะที่เขาว่ารักมาก็ต้องหึงมาก
“ฟางเป็นคนสำคัญในฐานะเพื่อน ส่วนเราคือคนพิเศษของหัวใจพี่นะ ยัยเบ๊อะ” จิ้มนิ้วไปที่
หน้าผากมน
“จิ ให้มั้นจริง ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ตายง่ายๆหลอกน่าไม่ต้องเป็นหว่งไปหรอก”
“แก้ว พี่อยากให้เรากับฟางค่อยๆทำความรู้จักกันนะ ฟางเขาเป็นคนดี”
“เอาไว้แก้วมีอารมณ์แล้วกัน” แก้วตอบปัดๆ ก่อนจะยัดมือถือใส่มือชายหนุ่มเดินนำกลับไป
หาพี่ชาย
“โทโมะนายติดต่อฟางได้มั้ย”
“ไม่ได้ นายก็ติดต่อไม่ได้หรือไง”
ป็อปปี้ส่ายหน้าให้อย่างเครียด ยิ่งเขารู้ว่าเฟย์จะต้องบุกไปหาจินนี่แน่ๆ มันยิ่งทำให้เขาเป็นหว่งสองสาวมากขึ้นไป
อีก ผู้หญิงคนนนี้จะทำอะไรต่อไปเขาเดาไม่ออกเลยจริงๆ
“ชิสส์ เฟย์ปิดเครื่อง สัญญาณ GPRS ก็จับไม่ได้ ยัยนั้นไปอยู่ไหนว่ะ” เขื่อนสถบอย่างหัว
เสีย
“ฉันจะลองหาของฟางให้” โทโมะเปลี่ยนมาลองจับสัญาณของเพื่อนสาวดูแต่ผลที่ได้ก็ออก
มาไม่ต่างกันนัก
“ปกติฟางไม่เคยปิดเครื่องต้องเกิดเรื่องแน่” คำพูดของโทโมะยิ่งทำให้ป็อปปี้ออกอาการ
คลั่งมากกว่าเดิม
“พี่โมะ พี่ลองจับสัญาณจากเพจตามตัวแพทย์หรือยัง”
“ทำไมเรารู้”
“ก็แก้วทำบ่อย” แก้วยักไห่ลให้แบบง่ายๆ ที่รู้เพราะเธอแอบจับสัญาณของเขาบ่อยนั้นเอง
“79/61 ตึกสถาพร ถนน ปติพัต25”
ป็อปปี้คีย์ข้อมูลหาเส้นทางที่สองสาวอยู่ทันที ที่โทโมะจับสัญาณได้
“ตึกเก่าของบริษัท สองคนนั้นไปทำอะไร” เขื่อนมองภาพตึก
“มันเปลี่ยว ถ้าจะทำอะไร จินนี่คงเลือกที่นี่ก่อน”
ป็อปปี้พูดทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปทันที ตามด้วยเขื่อนและโทโมะที่แก้วลากตามมา
“อืม”
ร่างบางสองร่างที่ถูกจับมัดมือและเท้า ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ภาพสถานที่รกร้างปรากฏในสายตา แต่พวกเธอก็ยัง
นึกไม่ออกอยู่ดีว่ามาที่นี่ได้อย่างไร จำได้เพียงว่าเธอนัดจินนี่ออกมาเคลียร์เรื่องเขื่อน แต่หลังจากนั้นเธอกลับนึก
อะไรไม่ออกซักอย่าง
“ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า” ใช้ไห่ลดันฟางที่ถูกมัดอยู่ข้างๆให้รู้สึกตัวบ้าง
หญิงสาวส่ายหน้าให้ ถึงแม้ยังมึนศรีษะไม่หายก็ตาม
“หึ ฟื้นกันแล้วหรือไง ถามไถ่กันให้พอก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดอีกเลย” จินนี่ก้าวออกมา
ยืนมองสองสาวด้วยสายตายิ้มเยาะ
“ก่อนจะตายฉันจะช่วยสงเคราะห์ เรื่องที่ถามก่อนหน้านี้ให้แล้วกัน”
“ใช่ฉันวางยาเขื่อนก่อนจะตามเธอไปสังเวยให้เขื่อนแทนฉัน”
“ทำไม...” เฟย์ถามอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมนะเหรอ...เพราะเขื่อนรู้มาก รู้จนฉันกลัวว่าถ้าไม่ทำอะไรซักอย่าง เขื่อนนั้นแหละจะ
เป็นคนทำให้ฉันต้องสูญเสียป็อปไปถ้าเขารู้เรื่องทั้งหมด”
“เธอโกหกเรื่องนั้นจริงๆซินะ” เฟย์โพล่งออกมาทันที ที่จิ๊กซอในหัวเธอต่อได้สมบูรณ์
“หึ เธอก็ยังเป็นเธอนะเฟย์ ฉลาดจนน่ากลัว เพราะแบบนี้ไง ฉันถึงต้องคอยขว้างไม่ให้เธอ
กับเขื่อนรักกัน เพราะไม่งั้นฉันคงพังเร็วกว่านี้ แค่นังเด็กแก้วฉันก็เหนื่อยมากพอแล้ว มันคอยจับผิดฉันกับป็อป
ตลอดเวลา จริงๆคงต้องขอบคุณความเป้นสุภาพบุรุษของป็อปมากกว่าที่ไม่ยอมหลงเชื่อไปกับคำยุยงของแกนั
งเฟย์ ฉันรู้ว่าแกเป็นคนเดียวที่คัดค้านเรื่องของฉัน แต่น่าเสียดายที่ฉันดันตีบทซะแตกกระจุย ป็อปปี้ถึงได้เชื่อฉัน
ไง” จินนี่ทำหน้าเบื่อๆใส่สองสาว
“เพราะฉันรู้จักธาตุแท้อขงเธอดีไง จินนี่ ว่าเธอน่ะมันเลวได้มากแค่ไหน” เฟย์จ้องอีกฝ่าย
ด้วยสายตาเฉือดเชือน
“เฟย์ นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“ไม่มีอะไรมากหรอกฟาง แค่ยังตุ๊กตากกระเบื้องเคลือบอาบยาพิษนี่ โกหกป็อปปี้มาตลอด
ว่าตัวเองเสียสละยอมโดนข่มขื่นเพื่อช่วยไอ้ป็อปมันไว้ หลอกผูกมัดมันไว้กับตัวเองมาตลอด7ปีไง”
“ใช่และมันคงจะต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป ถ้าไม่มีแก นังฟาง” จินนี่ตรงเข้ามาจับคางเล็ก
ของฟางบีบไว้อย่างโกรธเคือง
“จินนี่เธอหยุดเถอะนะ อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นเพื่อนกับป็อปปี้ได้นะ”
“เพื่อน? เพื่อนงั้นเหรอ”สะบัดคางเล็กทิ้งอย่างแรง
“สิ่งที่ฉันต้องการคิดการครอบครองเขา เขาต้องเป็นของฉัน และวิธีเดียวที่จะทำได้คืดกำ
จัดแกทิ้งซะ นังฟาง”
จินนี่จ้องฟางด้วยสายตาหน้ากลัว
“จินนี่ เธอจะทำบ้าอะไรของเธอ!”
“จุ๊ๆ เธอนี่มันน่าเบื่อจริงๆเลยนะเฟย์ ฉันก็จะเธอมาเล่นสนุกกับพวกเธอไง”
“เธอมันบ้า”
‘เพี้ยะ’ ใบหน้าสวยสะบัดไปตามแรงตบ ฟางผวาเข้าหาหญิงสาวที่ล้มลงไปกองกับพื้นแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะมือ
ถูกมัดไว้แน่น มองนัยตากร้าวของจินนี่อย่างหวาดกลัว กลัวกับความไม่ปกติทางจิตของอีกฝ่าย...
^________________________________________________________________^
โอ๊ยแก้วลูก ทำไมนับวันลูกยิ่งเเรงขึ้นเรื่อยๆเนี่ย เพลียแทนโทโมะ 5555
เจอกันหน้าเน้อ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
