Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) สั่งสอน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 3 ‘สั่งสอน’
“นายมันก็แค่นายทุนหน้าเลือด คิดแต่เรื่องเงิน จนมองข้ามชีวิตของคนอื่น”
ป็อปปี้ชักสีหน้ากับคำต่อว่าที่ออกมาจากปากเล็กๆนั้นทันที
มองใบหน้าโกรธจัดของหญิงสาว เดาได้ไม่ยากว่าโครงการนี้คงจะเป็นความคิดของเธอ
“ฉันไม่สนว่ามันจะต้องข้ามหัวหรือแม้แต่ชีวิตของใครบ้าง หน้าที่ของฉันคือการที่ทำให้โรง
พยาบาลนี้ยังดำเนินต่อไปได้”
ฟางจ้องหน้าชายหนุ่มดด้วยความโมโหกับความเห็นแก่ตัวของเขา
“แต่ฉันไม่ยอม”
“อันนั้นมันเรื่องของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์ในการออกคำสั่งใดๆกับฉันหรือโรงพยาบาลนี้”
จ้องตอบกลับ ต่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมลงให้กัน
หนึ่งเย็นชาดุน้ำแข็ง
หนึ่งโอบอ้อมดุแม่พระ
“หึ นายมันก็ดีแต่บ้าอำนาจ ต้องการแต่เงิน ชีวิตนี้นายคงจะไม่รู้จักความเจ็บปวด
ของการสูญเสียซินะ”
แค่นยิ้มดูถูกใส่ใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย
คำพูดดูถูกของฟางทำให้ใบหน้านิ่งสนิทของป็อปปี้ดูโกรธจัดเข้าไปอีก แต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ ยังเธอก็รักษา
โครงการนี้เอาไว้ให้ได้ ไม่งั้นต้องมีอีกหลายคนที่ต้องสูญเสีย ในแบบที่เธอยอมไม่ได้
“ฉันไม่สน”
“นายมันไม่มีหัวใจ คนอย่างนายจะไม่มีวันได้รับความรักจากใคร!!”
เสียงหวานใสตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างโกรธจัด
“มันจะมากไปแล้วนะ ยัยเด็กบ้า” ป็อปปี้กดเสียงต่ำ บ่งบอกว่าความอดทนของเขาใก้ลถึงขีด
จำกัดแล้วเช่นกัน
“ฉันไม่ใช่เด็ก อย่างน้อยฉันก็รู้จักคำว่าให้ไม่เหมือนนาย ที่เห็นแก่ตัว”
“ขอโทษฉันซะ” ป็อปปี้มองหน้าหญิงสาว ฉุนจัดไปกับคำกล่าวหาของเธอ
“ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทษคนที่ไม่รู้จักสำนึกหรอก”
ป็อปปี้ลุกจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั้ง ดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับตัวเอง
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นที่จะให้เธอมาพูดอะไร ไร้มารยาทด้วยแบบนี้”
ปากเม้นเป็นเส้นตรง บ่งบอกว่าเธอจะไม่มีวันเอ่ยปากขอโทษเขาก่อนเป็นอันขาด เว้นแต่เขาจะยอมยกเลิกความคิด
บ้าๆนั้นซะ
กริยาของหญิงสาวกลับเป็นการยั่วให้ชายหนุ่มโมโหมากกว่าเดิม เพราะไม่เคยมีใครกล้าท้าทายเขามาก่อน และจะ
ต้องไม่มีด้วย ยัยเด็กนี่เป็นใครถึงได้กล้ามาท้าทายเขา
“ฉันบอกให้เธอขอโทษ และเลิกเถียงฉันได้แล้ว” กดเสียงต่ำพูดกับคนตรงหน้า
“ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทษคนอย่างนาย ไอ้ผู้ชายหน้าเลือด เห็นแก่เงิน หะ....”
ร่างสูงดึงเธอเข้าไปปะทะอกก้วาง ก่อนจะก้มลงมากดจูบปิดปากช่างเจรจานั้นเสีย มือหนากดล็อคท้ายทอยเล็ก
เอาไว้แน่น ไม่ยอมให้เอได้ส่ายหน้าสะบัดหนีจูบลงโทษของเขาไปได้
ขบปากบางให้เธอยอมเปิดปากให้เขาได้ส่งลิ้นเข้ามาสำรวจความหวานในโพลงปากนุ่มของเธอ
แรงบีบจากคางเล็กได้รูปบวกกับแรงขบของชายหนุ่มที่ทำแบบไม่เบานักทำให้เธอจำต้องเปิดปากรับสัมผัสรุกล้ำ
ด้วยความเจ็บ
ป็อปปี้สอดลิ้นร้อนๆของเขาเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างชำนาญ ต่างจากหญิงสาวที่พลิกลิ้นหนีอย่างตกใจ
ที่โดนร่างสูงรุกล้ำเข้ามา
จูบร้อนแรงค่อยๆผ่อนแรงเป็นจูบแผ่วเบา สัมผัสหวานล้ำที่เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าความโกรธในตอนแรกมันหายไป
ไหนหมด ติดใจ ติดใจกับความหวานของคนตรงหน้า ติดใจกับคววามไม่ประสาที่ต้องรอให้เขาสอน
ฟางเผลอยกมือคล้องคลอร่างสูงอย่างเผลอไผล ชายหนุ่มคลายแรงบีบจากคางเล็กเปลี่ยนเป็นโอบประคองเอวบาง
เป็นการช่วยผยุงร่างบางของเธอไว้แทน
ลมหายใจกระชันถี่ขึ้น เมื่อจูบแผ่วเบาเริ่มจะกลับมาร้อนแรงตามอามรณ์ของคนสั่งสอน
ป็อปปี้ถอนจูบออกมา หน้าผากก้วางแตะอยู่กับหน้าผากมนของเธอ ปล่อยให้เธอกอบโกยเอาอากาศกลับเข้าไปใน
ปอดอีกรอบ ก่อนจะกดจูบจูบลึกซึ่งลงมาอีกหนอย่างติดใจ ราวกับคนกระหายน้ำ หรือบางทีเขาอาจกำลังเสพติด
ความหวานจากปากของเธอก็เป็นได้
“อือ...”
สัมผัสจาบจ้วงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความคุ้นชิน ก่อนที่เธอจะเริ่มตอบสนองจากความอยากรู้อยากเห็น
เสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่มเรียกสติที่กำลังกระเจิดกระเจิงให้กลับเข้าที่เข้าทางอย่างที่ควรจะเป็น
อาการคล้ายคนสะดุ้งตกใจ ก่อนจะดันหน้าอกหนาออกห่าง
‘เพี้ยะ’
เสียงฝ่ามือบางกระทบใบหน้าหล่อดังก้องห้องจนเกิดเสียงสะท้อน
ใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงตบของหญิงสาว
ป็อปปี้สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งอยู่ในปาก หันกลับมาสบตาร่างบางชนิดหากเป็นคนอื่นคงเข่าอ่อนล้มลงไป
กองเพราะความกลัวเป็นแน่
เธอก็กลัวนะ แต่ความโกรธมันมีมากกว่า ตานี่กล้าดียังไงถึงมาจูบเธอแบบนั้น หยาบคายที่สุด
“นายทำบ้าอะไร น่ารังเกียจ”
ยกมือถูปากตัวเองอย่างรังเกียจกับรสสัมผัสที่ได้รับ
“แต่จูบเมื่อกี้มันไม่ได้แปลว่าเธอรังเกียจฉันนิ”
“ไอ้ผู้ชายทุเรศ”
เงื้อมือขึ้นหมายจะตบใบหน้าอวดดีนั้นเป็นการสั่งสอนอีกซักที แต่กลับโดนมือหนับไว้อย่างรู้ทัน
“อย่าคิดว่าจะมีครั้งที่สอง” เสียงทุ้มหากแต่เย็นชาดุน้ำแข็งกระซิบลอดไรฟัน
“นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
“แล้วต้องยอมให้ผู้หญิงตบหรือไงถึงเรียกว่าเป็นลูกผู้ชาย”
ฟางจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างฉุนจัดที่เขาต่อปากต่อคำกับเธอไม่เลิกลา
แต่อยู่ๆก็มีมือมาดึงร่างเธออกห่างจากป็อปปี้ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วจนเธอตามไม่ทัน....
^++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++^
อัพแล้วน้า ฮือช่วงนี้ไม่มีเวลาเลย
ลากเลือดมาอัพโดยเฉพาะเลย ไม่รักทำไม่ได้นะเนี่ย
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
“นายมันก็แค่นายทุนหน้าเลือด คิดแต่เรื่องเงิน จนมองข้ามชีวิตของคนอื่น”
ป็อปปี้ชักสีหน้ากับคำต่อว่าที่ออกมาจากปากเล็กๆนั้นทันที
มองใบหน้าโกรธจัดของหญิงสาว เดาได้ไม่ยากว่าโครงการนี้คงจะเป็นความคิดของเธอ
“ฉันไม่สนว่ามันจะต้องข้ามหัวหรือแม้แต่ชีวิตของใครบ้าง หน้าที่ของฉันคือการที่ทำให้โรง
พยาบาลนี้ยังดำเนินต่อไปได้”
ฟางจ้องหน้าชายหนุ่มดด้วยความโมโหกับความเห็นแก่ตัวของเขา
“แต่ฉันไม่ยอม”
“อันนั้นมันเรื่องของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์ในการออกคำสั่งใดๆกับฉันหรือโรงพยาบาลนี้”
จ้องตอบกลับ ต่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมลงให้กัน
หนึ่งเย็นชาดุน้ำแข็ง
หนึ่งโอบอ้อมดุแม่พระ
“หึ นายมันก็ดีแต่บ้าอำนาจ ต้องการแต่เงิน ชีวิตนี้นายคงจะไม่รู้จักความเจ็บปวด
ของการสูญเสียซินะ”
แค่นยิ้มดูถูกใส่ใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย
คำพูดดูถูกของฟางทำให้ใบหน้านิ่งสนิทของป็อปปี้ดูโกรธจัดเข้าไปอีก แต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ ยังเธอก็รักษา
โครงการนี้เอาไว้ให้ได้ ไม่งั้นต้องมีอีกหลายคนที่ต้องสูญเสีย ในแบบที่เธอยอมไม่ได้
“ฉันไม่สน”
“นายมันไม่มีหัวใจ คนอย่างนายจะไม่มีวันได้รับความรักจากใคร!!”
เสียงหวานใสตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างโกรธจัด
“มันจะมากไปแล้วนะ ยัยเด็กบ้า” ป็อปปี้กดเสียงต่ำ บ่งบอกว่าความอดทนของเขาใก้ลถึงขีด
จำกัดแล้วเช่นกัน
“ฉันไม่ใช่เด็ก อย่างน้อยฉันก็รู้จักคำว่าให้ไม่เหมือนนาย ที่เห็นแก่ตัว”
“ขอโทษฉันซะ” ป็อปปี้มองหน้าหญิงสาว ฉุนจัดไปกับคำกล่าวหาของเธอ
“ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทษคนที่ไม่รู้จักสำนึกหรอก”
ป็อปปี้ลุกจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั้ง ดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับตัวเอง
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นที่จะให้เธอมาพูดอะไร ไร้มารยาทด้วยแบบนี้”
ปากเม้นเป็นเส้นตรง บ่งบอกว่าเธอจะไม่มีวันเอ่ยปากขอโทษเขาก่อนเป็นอันขาด เว้นแต่เขาจะยอมยกเลิกความคิด
บ้าๆนั้นซะ
กริยาของหญิงสาวกลับเป็นการยั่วให้ชายหนุ่มโมโหมากกว่าเดิม เพราะไม่เคยมีใครกล้าท้าทายเขามาก่อน และจะ
ต้องไม่มีด้วย ยัยเด็กนี่เป็นใครถึงได้กล้ามาท้าทายเขา
“ฉันบอกให้เธอขอโทษ และเลิกเถียงฉันได้แล้ว” กดเสียงต่ำพูดกับคนตรงหน้า
“ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทษคนอย่างนาย ไอ้ผู้ชายหน้าเลือด เห็นแก่เงิน หะ....”
ร่างสูงดึงเธอเข้าไปปะทะอกก้วาง ก่อนจะก้มลงมากดจูบปิดปากช่างเจรจานั้นเสีย มือหนากดล็อคท้ายทอยเล็ก
เอาไว้แน่น ไม่ยอมให้เอได้ส่ายหน้าสะบัดหนีจูบลงโทษของเขาไปได้
ขบปากบางให้เธอยอมเปิดปากให้เขาได้ส่งลิ้นเข้ามาสำรวจความหวานในโพลงปากนุ่มของเธอ
แรงบีบจากคางเล็กได้รูปบวกกับแรงขบของชายหนุ่มที่ทำแบบไม่เบานักทำให้เธอจำต้องเปิดปากรับสัมผัสรุกล้ำ
ด้วยความเจ็บ
ป็อปปี้สอดลิ้นร้อนๆของเขาเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างชำนาญ ต่างจากหญิงสาวที่พลิกลิ้นหนีอย่างตกใจ
ที่โดนร่างสูงรุกล้ำเข้ามา
จูบร้อนแรงค่อยๆผ่อนแรงเป็นจูบแผ่วเบา สัมผัสหวานล้ำที่เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าความโกรธในตอนแรกมันหายไป
ไหนหมด ติดใจ ติดใจกับความหวานของคนตรงหน้า ติดใจกับคววามไม่ประสาที่ต้องรอให้เขาสอน
ฟางเผลอยกมือคล้องคลอร่างสูงอย่างเผลอไผล ชายหนุ่มคลายแรงบีบจากคางเล็กเปลี่ยนเป็นโอบประคองเอวบาง
เป็นการช่วยผยุงร่างบางของเธอไว้แทน
ลมหายใจกระชันถี่ขึ้น เมื่อจูบแผ่วเบาเริ่มจะกลับมาร้อนแรงตามอามรณ์ของคนสั่งสอน
ป็อปปี้ถอนจูบออกมา หน้าผากก้วางแตะอยู่กับหน้าผากมนของเธอ ปล่อยให้เธอกอบโกยเอาอากาศกลับเข้าไปใน
ปอดอีกรอบ ก่อนจะกดจูบจูบลึกซึ่งลงมาอีกหนอย่างติดใจ ราวกับคนกระหายน้ำ หรือบางทีเขาอาจกำลังเสพติด
ความหวานจากปากของเธอก็เป็นได้
“อือ...”
สัมผัสจาบจ้วงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความคุ้นชิน ก่อนที่เธอจะเริ่มตอบสนองจากความอยากรู้อยากเห็น
เสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่มเรียกสติที่กำลังกระเจิดกระเจิงให้กลับเข้าที่เข้าทางอย่างที่ควรจะเป็น
อาการคล้ายคนสะดุ้งตกใจ ก่อนจะดันหน้าอกหนาออกห่าง
‘เพี้ยะ’
เสียงฝ่ามือบางกระทบใบหน้าหล่อดังก้องห้องจนเกิดเสียงสะท้อน
ใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงตบของหญิงสาว
ป็อปปี้สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งอยู่ในปาก หันกลับมาสบตาร่างบางชนิดหากเป็นคนอื่นคงเข่าอ่อนล้มลงไป
กองเพราะความกลัวเป็นแน่
เธอก็กลัวนะ แต่ความโกรธมันมีมากกว่า ตานี่กล้าดียังไงถึงมาจูบเธอแบบนั้น หยาบคายที่สุด
“นายทำบ้าอะไร น่ารังเกียจ”
ยกมือถูปากตัวเองอย่างรังเกียจกับรสสัมผัสที่ได้รับ
“แต่จูบเมื่อกี้มันไม่ได้แปลว่าเธอรังเกียจฉันนิ”
“ไอ้ผู้ชายทุเรศ”
เงื้อมือขึ้นหมายจะตบใบหน้าอวดดีนั้นเป็นการสั่งสอนอีกซักที แต่กลับโดนมือหนับไว้อย่างรู้ทัน
“อย่าคิดว่าจะมีครั้งที่สอง” เสียงทุ้มหากแต่เย็นชาดุน้ำแข็งกระซิบลอดไรฟัน
“นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
“แล้วต้องยอมให้ผู้หญิงตบหรือไงถึงเรียกว่าเป็นลูกผู้ชาย”
ฟางจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างฉุนจัดที่เขาต่อปากต่อคำกับเธอไม่เลิกลา
แต่อยู่ๆก็มีมือมาดึงร่างเธออกห่างจากป็อปปี้ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วจนเธอตามไม่ทัน....
^++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++^
อัพแล้วน้า ฮือช่วงนี้ไม่มีเวลาเลย
ลากเลือดมาอัพโดยเฉพาะเลย ไม่รักทำไม่ได้นะเนี่ย
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
