Would You Stay With Me

ตอนที่ 3 ‘สั่งสอน’

 

                  “นายมันก็แค่นายทุนหน้าเลือด คิดแต่เรื่องเงิน จนมองข้ามชีวิตของคนอื่น”

 

ป็อปปี้ชักสีหน้ากับคำต่อว่าที่ออกมาจากปากเล็กๆนั้นทันที

 

มองใบหน้าโกรธจัดของหญิงสาว เดาได้ไม่ยากว่าโครงการนี้คงจะเป็นความคิดของเธอ

 

                   “ฉันไม่สนว่ามันจะต้องข้ามหัวหรือแม้แต่ชีวิตของใครบ้าง หน้าที่ของฉันคือการที่ทำให้โรง

 

พยาบาลนี้ยังดำเนินต่อไปได้”

 

ฟางจ้องหน้าชายหนุ่มดด้วยความโมโหกับความเห็นแก่ตัวของเขา

 

                    “แต่ฉันไม่ยอม”

 

                    “อันนั้นมันเรื่องของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์ในการออกคำสั่งใดๆกับฉันหรือโรงพยาบาลนี้”

 

จ้องตอบกลับ ต่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมลงให้กัน

 

หนึ่งเย็นชาดุน้ำแข็ง

หนึ่งโอบอ้อมดุแม่พระ

 

                    “หึ นายมันก็ดีแต่บ้าอำนาจ ต้องการแต่เงิน ชีวิตนี้นายคงจะไม่รู้จักความเจ็บปวด

 

ของการสูญเสียซินะ”

 

แค่นยิ้มดูถูกใส่ใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย

 

คำพูดดูถูกของฟางทำให้ใบหน้านิ่งสนิทของป็อปปี้ดูโกรธจัดเข้าไปอีก แต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ ยังเธอก็รักษา

 

โครงการนี้เอาไว้ให้ได้ ไม่งั้นต้องมีอีกหลายคนที่ต้องสูญเสีย ในแบบที่เธอยอมไม่ได้

 

                    “ฉันไม่สน”

 

                    “นายมันไม่มีหัวใจ คนอย่างนายจะไม่มีวันได้รับความรักจากใคร!!”

 

เสียงหวานใสตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างโกรธจัด

 

                    “มันจะมากไปแล้วนะ ยัยเด็กบ้า”  ป็อปปี้กดเสียงต่ำ บ่งบอกว่าความอดทนของเขาใก้ลถึงขีด

 

จำกัดแล้วเช่นกัน

 

                    “ฉันไม่ใช่เด็ก อย่างน้อยฉันก็รู้จักคำว่าให้ไม่เหมือนนาย ที่เห็นแก่ตัว”

 

                    “ขอโทษฉันซะ” ป็อปปี้มองหน้าหญิงสาว ฉุนจัดไปกับคำกล่าวหาของเธอ

 

                    “ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทษคนที่ไม่รู้จักสำนึกหรอก”

 

ป็อปปี้ลุกจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั้ง ดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับตัวเอง

 

                    “ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นที่จะให้เธอมาพูดอะไร ไร้มารยาทด้วยแบบนี้”

 

ปากเม้นเป็นเส้นตรง บ่งบอกว่าเธอจะไม่มีวันเอ่ยปากขอโทษเขาก่อนเป็นอันขาด เว้นแต่เขาจะยอมยกเลิกความคิด

 

บ้าๆนั้นซะ

 

กริยาของหญิงสาวกลับเป็นการยั่วให้ชายหนุ่มโมโหมากกว่าเดิม เพราะไม่เคยมีใครกล้าท้าทายเขามาก่อน และจะ

 

ต้องไม่มีด้วย ยัยเด็กนี่เป็นใครถึงได้กล้ามาท้าทายเขา

 

                    “ฉันบอกให้เธอขอโทษ และเลิกเถียงฉันได้แล้ว” กดเสียงต่ำพูดกับคนตรงหน้า

 

                    “ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทษคนอย่างนาย ไอ้ผู้ชายหน้าเลือด เห็นแก่เงิน  หะ....”

 

ร่างสูงดึงเธอเข้าไปปะทะอกก้วาง ก่อนจะก้มลงมากดจูบปิดปากช่างเจรจานั้นเสีย  มือหนากดล็อคท้ายทอยเล็ก

 

เอาไว้แน่น ไม่ยอมให้เอได้ส่ายหน้าสะบัดหนีจูบลงโทษของเขาไปได้

 

ขบปากบางให้เธอยอมเปิดปากให้เขาได้ส่งลิ้นเข้ามาสำรวจความหวานในโพลงปากนุ่มของเธอ

 

แรงบีบจากคางเล็กได้รูปบวกกับแรงขบของชายหนุ่มที่ทำแบบไม่เบานักทำให้เธอจำต้องเปิดปากรับสัมผัสรุกล้ำ

 

ด้วยความเจ็บ

 

     ป็อปปี้สอดลิ้นร้อนๆของเขาเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างชำนาญ ต่างจากหญิงสาวที่พลิกลิ้นหนีอย่างตกใจ

 

ที่โดนร่างสูงรุกล้ำเข้ามา

 

จูบร้อนแรงค่อยๆผ่อนแรงเป็นจูบแผ่วเบา สัมผัสหวานล้ำที่เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าความโกรธในตอนแรกมันหายไป

 

ไหนหมด ติดใจ ติดใจกับความหวานของคนตรงหน้า ติดใจกับคววามไม่ประสาที่ต้องรอให้เขาสอน

 

ฟางเผลอยกมือคล้องคลอร่างสูงอย่างเผลอไผล ชายหนุ่มคลายแรงบีบจากคางเล็กเปลี่ยนเป็นโอบประคองเอวบาง

 

เป็นการช่วยผยุงร่างบางของเธอไว้แทน

 

ลมหายใจกระชันถี่ขึ้น เมื่อจูบแผ่วเบาเริ่มจะกลับมาร้อนแรงตามอามรณ์ของคนสั่งสอน

 

ป็อปปี้ถอนจูบออกมา หน้าผากก้วางแตะอยู่กับหน้าผากมนของเธอ ปล่อยให้เธอกอบโกยเอาอากาศกลับเข้าไปใน

 

ปอดอีกรอบ ก่อนจะกดจูบจูบลึกซึ่งลงมาอีกหนอย่างติดใจ ราวกับคนกระหายน้ำ หรือบางทีเขาอาจกำลังเสพติด

 

ความหวานจากปากของเธอก็เป็นได้

 

                      “อือ...”

 

สัมผัสจาบจ้วงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความคุ้นชิน ก่อนที่เธอจะเริ่มตอบสนองจากความอยากรู้อยากเห็น

 

เสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่มเรียกสติที่กำลังกระเจิดกระเจิงให้กลับเข้าที่เข้าทางอย่างที่ควรจะเป็น

 

อาการคล้ายคนสะดุ้งตกใจ ก่อนจะดันหน้าอกหนาออกห่าง

 

‘เพี้ยะ’

 

เสียงฝ่ามือบางกระทบใบหน้าหล่อดังก้องห้องจนเกิดเสียงสะท้อน

 

ใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงตบของหญิงสาว

 

ป็อปปี้สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งอยู่ในปาก หันกลับมาสบตาร่างบางชนิดหากเป็นคนอื่นคงเข่าอ่อนล้มลงไป

 

กองเพราะความกลัวเป็นแน่

 

เธอก็กลัวนะ แต่ความโกรธมันมีมากกว่า ตานี่กล้าดียังไงถึงมาจูบเธอแบบนั้น หยาบคายที่สุด

 

                    “นายทำบ้าอะไร น่ารังเกียจ”

 

ยกมือถูปากตัวเองอย่างรังเกียจกับรสสัมผัสที่ได้รับ

 

                    “แต่จูบเมื่อกี้มันไม่ได้แปลว่าเธอรังเกียจฉันนิ”

 

                    “ไอ้ผู้ชายทุเรศ”

 

เงื้อมือขึ้นหมายจะตบใบหน้าอวดดีนั้นเป็นการสั่งสอนอีกซักที แต่กลับโดนมือหนับไว้อย่างรู้ทัน

 

                    “อย่าคิดว่าจะมีครั้งที่สอง” เสียงทุ้มหากแต่เย็นชาดุน้ำแข็งกระซิบลอดไรฟัน

 

                    “นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”

 

                    “แล้วต้องยอมให้ผู้หญิงตบหรือไงถึงเรียกว่าเป็นลูกผู้ชาย”

 

ฟางจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างฉุนจัดที่เขาต่อปากต่อคำกับเธอไม่เลิกลา

 

แต่อยู่ๆก็มีมือมาดึงร่างเธออกห่างจากป็อปปี้ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วจนเธอตามไม่ทัน....

 

 

 

^++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++^

อัพแล้วน้า ฮือช่วงนี้ไม่มีเวลาเลย 

ลากเลือดมาอัพโดยเฉพาะเลย ไม่รักทำไม่ได้นะเนี่ย

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^