Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
27) ความนัยบางอย่าง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 27 ‘ความนัยบางอย่าง’
“แก้ว หยุดใช้อารมณ์แล้วหันมาพูดกับพี่ดีๆเดี๋ยวนี้”
“ไม่ แก้วไม่อยากคุยกับพี่โมะ ออกไปนะ อย่ามายุ่งกับแก้ว” เด็กสาวยังคงขยับหนี แต่โทโมะก็ตาม
ไปคว้ามากอดเอาไว้แน่น แม้แก้วยังคงดิ้นหนีอย่างหนักก็ตาม
“บอกได้หรือยังว่าโกรธอะไรพี่”
“ทำไมต้องไปกอดกับผู้หญิงคนนั้น”
กอดเขาไปกอดกับผู้หญิงคนไหน เมื่อไหร่กันว่ะ แต่เดี๋ยวนะ หรือจะเป็นฟาง
“ฟางนะเหรอ”
“กรี๊ส ไม่ต้องเอ่ยชื่อแก้วไม่อยากได้ยิน”
ดูท่างานนี้ถ้าเขาจะรักกับคนในอ้อมกอดจริงๆ คงต้องหาทางให้เธอยอมรับฟางด้วย ไม่งั้นคงได้ทะเละจนเลิกกันแน่
“ฟังพี่นะแก้ว ฟางคือเพื่อนสนิท พี่คิดกับฟางแค่นั้น และฟางก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ด้วย”
“แล้วทำไมต้องกอดกัน ถ้าไม่ได้คิดอะไรกัน”
“โธ่ พี่แค่ขอบคุณที่ฟางให้คำปรึกษาบางเรื่องเท่านั้นแหละ” สีหน้าแก้วยังไม่คลายความสงสัย โท
โมะได้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จะให้เขาพูดคำว่ารักออกมาก็ดูจะเขินๆ แต่คิดจะรักเด็กก็คงต้องพูดซินะ
“แก้วฟังนะ คนที่รักก็คือเรา เข้าใจรึเปล่า” แก้วนิ่งค้างไปกับคำหวานหูที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมา
“พี่พูดจริงรึเปล่าพี่โมะ”
“จริง คบกับพี่ได้มั้ย ถึงพี่จะแก่ไปสำหรับเราก็เถอะ...อุ๊บ”
ตกใจไปกับจูบของเด็กสาวที่เขย่งตัวขึ้นมากดจูบที่ปากหนาของตัวเองโทโมะไม่ยอมให้โอกาศผ่านไปโดยง่าย
รวบร่างบางเข้ามากอดเอาไว้แน่น กอดจะสอนจูบที่ลึกซึ้งให้เด็กสาวแทนการจูบแบบเด็กๆ
“อือ...พะพอแล้ว” ดันร่างสูงออกห่าง
“ว่าไง จะคบกับพี่รึเปล่า”
“อืม” พยักหน้าให้อย่างอายๆ
โทโมะดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น แบบนี้ซินะมันคือความรักจริงๆ ไม่ใช่ในแบบที่เขาเคยคิดว่าเขารักฟาง
อันนั้นมันคือความเคยชินที่เขามีเธออยู่เคียงข้างมากกว่า
แต่สำหรับแก้วแล้ว เขากล้ายืนยันได้ว่า มันคือความรักจริงๆ
“เขื่อน”
เฟย์ปราดเข้าไปดึงแก้วในมือของชายหนุ่มเอาไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะกรอกมันเข้าปาก กวาดตามองสภาพบนโต๊ะที่มี
แต่ขวดเหล้า
นี่คงจะดื่มมานานแล้วซิเนี่ย ให้ตายเหอะ ทำไมนะ ทั้งๆที่รู้ว่าทุกอย่างที่เธอทำไปมันไม่มีวันที่เขาจะเห็นค่า แต่เธอ
ก็ยังไม่เข็ดอยู่ดี ทั้งๆที่ในใจเขามีแค่ผู้หญิงคนนั้น แต่เธอก็ยังเหมือนคนบ้า ที่ทำดีเพื่อเขาไม่เลิก เธอมันโง่ เฟย์
“เอามาเฟย์”
“ไม่ให้ นายดื่มมากไปแล้วนะเขื่อน”
“ฉันจะพานายกลับบ้าน” ฉุดร่างคนตัวโตให้ลุกขึ้น แต่เขื่อนกลับปัดมือเธอทิ้ง
“อย่ามายุ่ง เธออย่ามายุ่งกับคนเลวๆแบบฉันดีกว่า เฟย์”
เธอขมวดคิ้วไปกับคำพูดของชายหนุ่ม หมายความว่าไงกัน
“เธอรู้มั้ย ฉันมันเลว หักหลังไอ้ป็อปได้หน้าตาเฉย ทั้งๆที่ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันทำ แต่ฉันก็
ทำมันลงไปจนได้”
“ทำ นายทำอะไรเขื่อน”
“หึ ฉันปล้ำจินนี่ เธอเข้าใจหรือยังเฟย์ ฉันมันเลว แม้แต่แฟนเพื่อนฉันก็ทำได้ ฉันมันโครตเลว
เลยเธอว่ามั้ย”
ปล้ำจินนี่ เดี๋ยวนะ ทำไม...
“เมื่อไหร่เขื่อน นายทำแบบนั้นไปเมื่อไหร่” ถามายหนุ่มด้วยเสียงร้อนรน
“เมื่อคืน ฉันเมา ฮึก เฟย์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ “ เขื่อนฟลุบหน้าหลับไปแล้ว
เฟย์ตัดสินใจพาชายหนุ่มกลับมาที่ห้องของเขาเอง
ทำไมเขื่อนถึงคิวว่าตัวเองปล้ำจินนี่
เฟย์เดินวนไปวนมา อย่างใช้ความคิด ก่อนที่สายตาตัวเองจะไปสะดุดเข้ากับซองสีขาว ที่ยังมีเม็ดยาหลงเหลืออยู่
“ฟาง อยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า เฟย์มีเรื่องอยากให้ช่วยนะ”
“อืม ได้ เดี๋ยวเฟย์เข้าไปหา”
เดินเข้าไปดูชายหนุ่มที่ยังหลับอยู่บนเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไปหาหญิงสาวอีกคนที่โทรหาเมื่อครู่
“นั่งก่อนซิเฟย์”
“เฟย์ อยากให้ฟางช่วยตรวจให้หน่อยว่านี่มันยาอะไร ขอด่วนเลยได้มั้ย” ยืนซองยาให้หญิงสาว
ทันที
ฟางพยักหน้าตกลง ก่อนจะเดินหายออกจากห้องตรวจไป
“เฟย์”
“มีอะไรรึเปล่า” ถามเสียงสั้นเมื่อเห็นสีหน้าเครียดๆของอีกฝ่าย
“นิดหน่อย ยานี่เป็นยากระตุ้นอารมณ์ทางเพศ แต่มันมีส่วนผสมของยากล่อมประสาทด้วยนะซิ
เฟย์ไปปเอามาจากไหน ยานี่มันอนัตรายมาเลยนะ”
“เฟย์ได้มาจากห้องเขื่อน”
ตัดสินใจเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟางฟังทั้งหมดอย่างไม่ปิดบัง
“งั้นเฟย์ กินนี่ก่อน” ยื่นยาคุมฉุกเฉินให้เฟยืที่รับไปทานแต่โดยดี
“เป็นไปได้รึเปล่า ว่าจินนี่จะเป็นคนวางยาเขื่อน”
“แต่จินนี่จะทำไปเพื่ออะไรกันหล่ะ ฟางว่ามันไม่มีเหตุผลเลยนะ แล้วทำไมต้องหลอกให้เฟย์
ออกไปหาเขื่อนด้วย”
“เรื่องนั้นเฟย์ก็ยังไม่เข้าใจ แต่เฟย์เชื่อว่าผู้หญิงคนนนี้ต้องมีเหตุผลแน่ที่ทำแบบนี้”
“แต่ถ้าอยากรู้ คงมีคนเดียวที่ตอบเราได้”
“อ๊ะ พี่เฟย์นี่น่า มาทำไมกันนะ”
แก้วมองตามสองสาวที่เดินออกจากห้องตรวจมาด้วยกัน มันมีอะไรกันนะ....
^______________________________________________________________^
@น้องไหม(น่าจะใช่นะ) ขอบคุรค่ะ สำหรับพี่ไม่มีคำว่าน้อยว่ามากไปค่ะ แค่ 1 เม้นก็เป็นกำลังใจให้มากโขแล้วค่ะขอบคุณน้องไหมและใครอีกหลายๆคนที่คอยอยู่กันมาในหลายๆเรื่อง พี่อาจไม่ค่อยได้เอ่ยถึง แต่อยากให้รู้ว่า ทุกกำลังใจพี่รับรู้ได้ค่ะ
@บางคนอาจถามว่าทำไมเดี๋ยวนี้อัพช้า? คำตอบ ทำงานค่ะ พี่ทำงานแล้วเนอะ เลยไม่ค่อยว่างแต่พยายามหาเวลาว่างอยู่ค่ะ
@เรื่องสั้นๆ ไม่ลืมๆค่ะ แต่ขอคิดอีกทีนะ เห็นมีคนบ่นว่าเบื่อ NC เออ พี่กูรํ้สึกว่าของพี่มันเยอะเกิ๊นอ่ะน้า T^T
^^เอาเป็นว่าเจอกันตอนหน้าค่ะ
“แก้ว หยุดใช้อารมณ์แล้วหันมาพูดกับพี่ดีๆเดี๋ยวนี้”
“ไม่ แก้วไม่อยากคุยกับพี่โมะ ออกไปนะ อย่ามายุ่งกับแก้ว” เด็กสาวยังคงขยับหนี แต่โทโมะก็ตาม
ไปคว้ามากอดเอาไว้แน่น แม้แก้วยังคงดิ้นหนีอย่างหนักก็ตาม
“บอกได้หรือยังว่าโกรธอะไรพี่”
“ทำไมต้องไปกอดกับผู้หญิงคนนั้น”
กอดเขาไปกอดกับผู้หญิงคนไหน เมื่อไหร่กันว่ะ แต่เดี๋ยวนะ หรือจะเป็นฟาง
“ฟางนะเหรอ”
“กรี๊ส ไม่ต้องเอ่ยชื่อแก้วไม่อยากได้ยิน”
ดูท่างานนี้ถ้าเขาจะรักกับคนในอ้อมกอดจริงๆ คงต้องหาทางให้เธอยอมรับฟางด้วย ไม่งั้นคงได้ทะเละจนเลิกกันแน่
“ฟังพี่นะแก้ว ฟางคือเพื่อนสนิท พี่คิดกับฟางแค่นั้น และฟางก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ด้วย”
“แล้วทำไมต้องกอดกัน ถ้าไม่ได้คิดอะไรกัน”
“โธ่ พี่แค่ขอบคุณที่ฟางให้คำปรึกษาบางเรื่องเท่านั้นแหละ” สีหน้าแก้วยังไม่คลายความสงสัย โท
โมะได้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จะให้เขาพูดคำว่ารักออกมาก็ดูจะเขินๆ แต่คิดจะรักเด็กก็คงต้องพูดซินะ
“แก้วฟังนะ คนที่รักก็คือเรา เข้าใจรึเปล่า” แก้วนิ่งค้างไปกับคำหวานหูที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมา
“พี่พูดจริงรึเปล่าพี่โมะ”
“จริง คบกับพี่ได้มั้ย ถึงพี่จะแก่ไปสำหรับเราก็เถอะ...อุ๊บ”
ตกใจไปกับจูบของเด็กสาวที่เขย่งตัวขึ้นมากดจูบที่ปากหนาของตัวเองโทโมะไม่ยอมให้โอกาศผ่านไปโดยง่าย
รวบร่างบางเข้ามากอดเอาไว้แน่น กอดจะสอนจูบที่ลึกซึ้งให้เด็กสาวแทนการจูบแบบเด็กๆ
“อือ...พะพอแล้ว” ดันร่างสูงออกห่าง
“ว่าไง จะคบกับพี่รึเปล่า”
“อืม” พยักหน้าให้อย่างอายๆ
โทโมะดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น แบบนี้ซินะมันคือความรักจริงๆ ไม่ใช่ในแบบที่เขาเคยคิดว่าเขารักฟาง
อันนั้นมันคือความเคยชินที่เขามีเธออยู่เคียงข้างมากกว่า
แต่สำหรับแก้วแล้ว เขากล้ายืนยันได้ว่า มันคือความรักจริงๆ
“เขื่อน”
เฟย์ปราดเข้าไปดึงแก้วในมือของชายหนุ่มเอาไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะกรอกมันเข้าปาก กวาดตามองสภาพบนโต๊ะที่มี
แต่ขวดเหล้า
นี่คงจะดื่มมานานแล้วซิเนี่ย ให้ตายเหอะ ทำไมนะ ทั้งๆที่รู้ว่าทุกอย่างที่เธอทำไปมันไม่มีวันที่เขาจะเห็นค่า แต่เธอ
ก็ยังไม่เข็ดอยู่ดี ทั้งๆที่ในใจเขามีแค่ผู้หญิงคนนั้น แต่เธอก็ยังเหมือนคนบ้า ที่ทำดีเพื่อเขาไม่เลิก เธอมันโง่ เฟย์
“เอามาเฟย์”
“ไม่ให้ นายดื่มมากไปแล้วนะเขื่อน”
“ฉันจะพานายกลับบ้าน” ฉุดร่างคนตัวโตให้ลุกขึ้น แต่เขื่อนกลับปัดมือเธอทิ้ง
“อย่ามายุ่ง เธออย่ามายุ่งกับคนเลวๆแบบฉันดีกว่า เฟย์”
เธอขมวดคิ้วไปกับคำพูดของชายหนุ่ม หมายความว่าไงกัน
“เธอรู้มั้ย ฉันมันเลว หักหลังไอ้ป็อปได้หน้าตาเฉย ทั้งๆที่ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันทำ แต่ฉันก็
ทำมันลงไปจนได้”
“ทำ นายทำอะไรเขื่อน”
“หึ ฉันปล้ำจินนี่ เธอเข้าใจหรือยังเฟย์ ฉันมันเลว แม้แต่แฟนเพื่อนฉันก็ทำได้ ฉันมันโครตเลว
เลยเธอว่ามั้ย”
ปล้ำจินนี่ เดี๋ยวนะ ทำไม...
“เมื่อไหร่เขื่อน นายทำแบบนั้นไปเมื่อไหร่” ถามายหนุ่มด้วยเสียงร้อนรน
“เมื่อคืน ฉันเมา ฮึก เฟย์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ “ เขื่อนฟลุบหน้าหลับไปแล้ว
เฟย์ตัดสินใจพาชายหนุ่มกลับมาที่ห้องของเขาเอง
ทำไมเขื่อนถึงคิวว่าตัวเองปล้ำจินนี่
เฟย์เดินวนไปวนมา อย่างใช้ความคิด ก่อนที่สายตาตัวเองจะไปสะดุดเข้ากับซองสีขาว ที่ยังมีเม็ดยาหลงเหลืออยู่
“ฟาง อยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า เฟย์มีเรื่องอยากให้ช่วยนะ”
“อืม ได้ เดี๋ยวเฟย์เข้าไปหา”
เดินเข้าไปดูชายหนุ่มที่ยังหลับอยู่บนเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไปหาหญิงสาวอีกคนที่โทรหาเมื่อครู่
“นั่งก่อนซิเฟย์”
“เฟย์ อยากให้ฟางช่วยตรวจให้หน่อยว่านี่มันยาอะไร ขอด่วนเลยได้มั้ย” ยืนซองยาให้หญิงสาว
ทันที
ฟางพยักหน้าตกลง ก่อนจะเดินหายออกจากห้องตรวจไป
“เฟย์”
“มีอะไรรึเปล่า” ถามเสียงสั้นเมื่อเห็นสีหน้าเครียดๆของอีกฝ่าย
“นิดหน่อย ยานี่เป็นยากระตุ้นอารมณ์ทางเพศ แต่มันมีส่วนผสมของยากล่อมประสาทด้วยนะซิ
เฟย์ไปปเอามาจากไหน ยานี่มันอนัตรายมาเลยนะ”
“เฟย์ได้มาจากห้องเขื่อน”
ตัดสินใจเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟางฟังทั้งหมดอย่างไม่ปิดบัง
“งั้นเฟย์ กินนี่ก่อน” ยื่นยาคุมฉุกเฉินให้เฟยืที่รับไปทานแต่โดยดี
“เป็นไปได้รึเปล่า ว่าจินนี่จะเป็นคนวางยาเขื่อน”
“แต่จินนี่จะทำไปเพื่ออะไรกันหล่ะ ฟางว่ามันไม่มีเหตุผลเลยนะ แล้วทำไมต้องหลอกให้เฟย์
ออกไปหาเขื่อนด้วย”
“เรื่องนั้นเฟย์ก็ยังไม่เข้าใจ แต่เฟย์เชื่อว่าผู้หญิงคนนนี้ต้องมีเหตุผลแน่ที่ทำแบบนี้”
“แต่ถ้าอยากรู้ คงมีคนเดียวที่ตอบเราได้”
“อ๊ะ พี่เฟย์นี่น่า มาทำไมกันนะ”
แก้วมองตามสองสาวที่เดินออกจากห้องตรวจมาด้วยกัน มันมีอะไรกันนะ....
^______________________________________________________________^
@น้องไหม(น่าจะใช่นะ) ขอบคุรค่ะ สำหรับพี่ไม่มีคำว่าน้อยว่ามากไปค่ะ แค่ 1 เม้นก็เป็นกำลังใจให้มากโขแล้วค่ะขอบคุณน้องไหมและใครอีกหลายๆคนที่คอยอยู่กันมาในหลายๆเรื่อง พี่อาจไม่ค่อยได้เอ่ยถึง แต่อยากให้รู้ว่า ทุกกำลังใจพี่รับรู้ได้ค่ะ
@บางคนอาจถามว่าทำไมเดี๋ยวนี้อัพช้า? คำตอบ ทำงานค่ะ พี่ทำงานแล้วเนอะ เลยไม่ค่อยว่างแต่พยายามหาเวลาว่างอยู่ค่ะ
@เรื่องสั้นๆ ไม่ลืมๆค่ะ แต่ขอคิดอีกทีนะ เห็นมีคนบ่นว่าเบื่อ NC เออ พี่กูรํ้สึกว่าของพี่มันเยอะเกิ๊นอ่ะน้า T^T
^^เอาเป็นว่าเจอกันตอนหน้าค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
