Would You Stay With Me

8.8

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 03.38 น.

  32 session
  930 วิจารณ์
  58.37K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28) ตัวต้นเหตุ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 28 ‘ตัวต้นเหตุ’

‘ผลัก’

 

             “ขอโทษครับ”

 

             “ค่ะ อ๊ะ...แก” แก้วชี้หน้าชายหนุ่มที่เดินชนเธอตาโต อีกฝ่ายออกอาการหน้าซีดทันทีที่เห็นว่าหญิงสาว

 

เป็นใครที่รู้จักดี

 

ตั้งท่าจะเดินหนีแต่แก้วกระโดดล็อคคอกก่อนจะจับกดที่ติดกับพื้นทันที

 

             “แก ทำไมถึงได้ออกมาจากคุกได้” ตะคอกถามอีกฝ่ายเสียงหว้น

 

             “โอ๊ย เจ็บๆ ปล่อนผมก่อน” ใบหน้าเหยเก เด็กสาวคนนี้ทำให้เขากลัวได้ทุกทีซิน่ะ

 

              “ไม่ ตอบมา” แก้วเพิ่มแรงกดมาขึ้นเมื่ออีกฝ่ายยังนิ่งเงียบ

 

              “บะ บอกแล้วๆ ปล่อยก่อน”

 

               “ชิส”แก้วจิปากไม่พอใจ แต่ยอมลดแรงกด ดึงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืน แต่ไม่ยอมปล่อยมือตัวเองที่ล็อค

 

คออีกฝ่ายเอาไว้

 

                “เล่ามา ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีกรอบ”

 

                “ยัยแก้ว”

 

                “พี่ป็อป เฮ้ย...” เพราะมัวแต่หันไปมองหน้าพี่ชาย ทำให้อีกคนฉวยโอกาศดลัดตัวหนีทันที แต่โท

 

โมะที่เดินตามออกจากลิฟต์มาก็ช่วยจับเอาไว้ได้ทันก่อนที่ตั้มจะหนีพ้น

 

                 “พี่โมะ ฮึ่ยแกนี่มัน...”

 

                 “แก้ว”โทโมะปรามเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าเด็กสาวใช้กำลัง

 

                  “เมิง” ป็อปปี้ชี้หน้าอี้กฝ่ายตาขว้างเมื่อเห็นว่าคนที่แก้วมีเรื่องด้วยเป็นตั้ม

 

                  “ไปห้องพี่ป็อปก่อนดีกว่าค่ะ”

 

 แก้วพยักหน้าให้สองหนุ่มกับอีกหนึ่งนักโทษ

 

 

 

                   “โอ๊ย” ตั้งร้องออกมากับแรงเหวี่งไม่เบานักของป็อปปี้

 

                   “ใครเป็นคนปล่อยตัวเมิงออกมา”

 

                   “เอ่อ คือ...” ตั้มมองหน้าทั้งสามคนด้วยสายตาเลิกลั่ก

 

                    “บอกมานะ”แก้วไม่ถามเปล่ากลับฟาดตั้มด้วยแฟ้มเอกสารที่ฉวยได้จากโต๊ะทำงานของพี่ชาย

 

                    “แก้ว เราจะทำร้ายร่างกายคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ” โทโมะคว้าเอวเด็กสาวเอาไว้ก่อนที่เธอจะ

 

กระโจนเข้าใส่ตั้มอีก

 

                    “พี่โมะปล่อยนะ คนชั่วๆแบบนี้ มันก็สมควรแล้วแหละ”

 

                    “ยัยแก้วพอแล้ว” ป็อปปี้ปรามน้องสาวเสียงเข้ม จ้องหน้าตั้มให้อีกฝ่ายพูดออกมาก่อนที่เขาจะ

 

เป็นฝ่ายหมดความอดทนซะเอง

 

                     “ถ้าผมพูด พวกคุณต้องไม่จับผมส่งตำรวจนะ” ตั้งเอ่ยเสียงหวาดๆ

 

                     “พูดมา”

 

                      “คือ แฟนคุณนั้นแหละเป็นคนประกันตัวผมออกมาตั้งแต่6ปีที่แล้ว และแฟนคุณนั้นแหละที่เป็น

 

คนจ้างผมให้ไปทำร้ายคุณเมื่อ7ปีก่อน แล้วก็สร้างเรื่องที่ผมเป็นคนข่มขืนเธอด้วย เพื่อนคุณที่ชื่อเขื่อนก็รู้ โธ่เว้ย

 

มันเจ็บนะตีเข้ามาได้”

 

ตั้มโวยเสียงดังเมื่อแก้วเอาแต่ตีเขาตลอดเวลา

 

                     “อย่ามาโกหกนะเมิง”

 

ป็อปปี้กระชากคอเสื้ออีกฝ่ายเข้ามาใก้ล มองหน้าตั้มด้วยสายตาวาวโรจน์

 

                      “ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง”

 

                      “ไอ้เขื่อน” ป็อปปี้มองหน้าเพื่อนสนิทอย่างไม่เชื่อสายตา

 

                      “หึ น้ำเน่า” โทโมะบ่นออกมาเบาๆ

 

                       “พี่โมะ” เรียกชายหนุ่มหน้าตาบึ้งตึง โทโมะได้แต่ยกมือเป็นเชิงขอโทษ

 

                       “เรื่องที่ตั้มพูดมาเป็นเรื่องจริง กูไปสืบมาแล้วจินนี่เป็นคนไปประกันตัวมันออกมา ส่วนเรื่องจ้าง

 

กูได้หลักฐานที่จินนี่เป็นคนโอนเงินสองแสนให้มันมา”

 

                        “จินนี่ นี่มันอะไรกันว่ะ” ป็อปปี้ทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนผู้หญิงตัวเล็กๆ

 

คนหนึ่งหลอกมานาน

 

 

                         “กูขอโทษ”

 

                         “ไม่ใช่ความผิดของเมิง”

 

                         “ไม่ใช่...” ป็อปปี้เงยหน้ามองหน้าเขื่อนด้วยสายตาไม่เข้าใจ ว่าตกลงเพื่อนขอโทษเขาด้วย

 

เรื่องอะไร

 

                         “กูมีอะไรกับจินนี่”

 

‘ผลัก’

 

                       “กรี๊ส” แก้วหลุดเสียงร้องออกมา เมื่อเห็นพี่ชายชกหน้าเขื่อนจนชายหนุ่มล้มลงไปกอง

 

                       “เมิงหมายความว่ายังไง เมื่อไหร่”

 

                       “สองคืนก่อน กูเมา กู...”

 

                       “เชี่ย ไอ้เขื่อนเมิงทำแบบนี้ได้ไงว่ะ”

 

                       “พี่ป็อป พี่ป็อปใจเย็นๆก่อนนะ”แก้วปราดเข้าไปห้ามพี่ชายที่ทำท่าจะเข้าไปชกหน้าเขื่อนที่ไม่

 

ยอมสู้เอาไว้แทน

 

                       “กูรักจินนี่” ประโยคของเขื่อนทำให้ป็อปปี้กับแก้วนิ่งค้างไปทันที โทโมะได้แต่พ่นลมหายใจ

 

ด้วยความเซ็ง

 

                       “เมิงแน่ใจหรือไงไอ้เขื่อน ว่าคนที่เมิงรักคือจินนี่”

 

                       “เมิงหมายความว่าไงไอ้ป็อป”

 

                       “กูจะบอกให้รู้ไว้นะไอ้เขื่อน คนที่เมิงรักนะไม่ใช่จินนี่ เมิงลองคิดดูดีๆนะเมิง คนแรกที่เมิงคิดถึง

 

คนแรกที่เมิงมักไปหาเวลาเมิงไม่สบายใจ คนที่เมิงอยู่ด้วยแล้วสบายใจ คน คนนั้นน่ะเป็นใครกันแน่”

 

เขื่อนนิ่งคิดไปกับประโยคของเพื่อน 

 

คน คนนั้นเป็นใครกัน คนแรกที่เขาคิดถึงในทุกๆสถาณการณ์ คน คนนั้นเป็น เธอใช่มั้ย เฟย์

 

แล้วจินนี่ เธอเป็นอะไรสำหรับเขาถ้าไม่ใช่ ความรัก

 

                      “จินนี่เป็นแค่ความสงสารเท่านั้นแหละไม่ว่าสำหรับกูหรือเมิง ไอ้เขื่อน”

 

                      “เฟย์  เฟย์อยู่ไหนกูมีเรื่องอยากถาม”

 

                     “พี่เฟย์ไม่อยู่ค่ะ ออกไปข้างนอกกับผู้หญิงคนนั้น”

 

                     “ใคร?”

 

                     “ฟาง”

 

ชื่อนี่ทำให้โทโมะกับป็อปปี้มองหน้าแก้วอย่างสงสัยทันที ฟางกับเฟย์ไปไหนกัน...

 

^_______________________________________________________________^

คิดว่าถึงตอนนี้ทุกคน คงรู้แล้วว่าทำไมป็อปถึงต้องคบกับจินนี่ (จริงๆมันหลายตอนมาแล้ว ฮ่าๆ)

 

ตอนนี้ก้เหลือแค่บทสรุปซินะค่ะ ว่ามั้ย

 

เรามีเกมส์มาให้เล่นแหละ  ....คุณชอบตัวละครตัวไหนในเรื่องนี้กันเอ่ย....ของราวัล จุ๊ฟจากคนเขียน 5555

 

(ใครมันจะไปอยากได้)  

 

โดยส่วนตัว ตองชอบ โทโมะหล่ะ เพราะ ดุเป้นผู้ชายขวางๆดี ฮ่าๆ คนอื่นชอบตัวไหนก็บอกกันบ้างน้า

 

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา