Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
10) อดีต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 10 ‘อดีต’ (๑๘+)
ป็อปปี้ยันตังลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ย้อนนึกไปถึงวันที่เขาผลักดันให้ตัวเองมายืนตรงจุดนี้ ทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อน้อง
สาวเพียงคนเดียวอย่างแก้ว
“ฮือๆ พี่ป็อป ฮึก พ่อไปไหน แก้วจาหาแม่” เด็กสาวในวัยสามขวบกอดเอวพี่ชายวัย 12 ปีแน่น
หวาดกลัวกับสถานที่ไม่คุ้นเคย
“อย่าร้องนะครับคนเก่ง พี่จะพาไปหาพ่อกับแม่นะ”
เอ่ยปลอบน้องสาวไปทั้งๆที่เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ความทรงจำสุดท้ายที่จำได้ คือพ่อบอกให้ขึ้นรถ
จะพามาเที่ยว หลังจากนั้นอยู่ๆเขาก็เกิดง่วงหลับไป ตื่นก็เพราะเสียงร้องไห้ของแก้ว
หลังจากวันนั้นเขาและน้องสาวก็เข้ามาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ในสถาฐานะภาพของเด็กถูกทิ้งที่เขาต้องก้ม
หน้ารับอย่างเจ็บปวดที่ถูกพ่อและแม่ที่ให้กำเนิดพามาทิ้งไว้
นับจากวันนั้น เขาทำทุกทางเพื่อดิ้นรนพาตัวเองและน้องสาวเพียงคนเดียวอย่างแก้วให้หลุดพ้นจากขุมนรกที่มีฉาก
หน้าเป็นสถานที่สวยหรูอย่างบ้านเด็กกำพร้า แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วมันก็ไม่ต่างจากขุมนรก เพราะงบประมานที่
รัฐบาลมอบให้เพียงน้อยนิด ทุกอย่างจึงถูกดูแลแบบตามมีตามเกิด ไหนจะต้องกัดฟันทนกับพวกกลุ่มเด็กที่ทำตัว
เป็นเจ้าถิ่นคอยรังแกเขาและน้อง ไอ้ตัวเขานะม้เดือดร้อนอยู่แล้วยังไงก็ผู้ชาย แต่แก้วที่เป็นเพียงเด็กผู้หญิงนี่ซิ
สุดท้ายก็ตัดสินใจพาน้องออกมาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังดีกว่าเสี่ยงให้น้องสาวอยู่ในสังคมโสโครกแบบนั้น
ที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายอารมณ์เท่านั้น
ก้มหน้าทำทุกอย่างที่เด็กในวัย 14 ปีอย่างเขาจะทำได้ ไม่นานเพราะสังคมที่โหดร้ายสอนวิถีทางของการเอาตัว
รอดให้แบบหลากหลายรูปแบบ ในที่สุดเขาก็สามารถเป็นเจ้าของกิจการด้วยอายุเพียง 18 จากการอาศัยช่องโว่
ของกฎหมายปั่นหุ้น ทำให้เขาเป็นเจ้าของกิจการที่กำลังจะทำท่าล้มละลายได้อย่างง่ายได้
แต่นั้นก็เป็นหนทางเดียวที่เขาจะพาตัวเองและน้องสาวให้มีชีวิตรอดมาได้ หลังจากนั้นคำว่าให้จึงเลือนหายไปจาก
ชีวิตเขา จนผู้หญิงข้างกายเขาสอนให้รู้จักคำๆนี้อีกครั้ง ให้ที่เริ่มจากคำว่า รัก
ฟางนิ่งฟังเรื่องราวของป็อปปี้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ความรู้สึกของหมอที่บอกได้ว่าเขาเองก็มีปมในใจไปต่างไป
จากน้องสาว หากแต่ไม่เลวร้ายเท่าในฐานนะของคนๆหนึ่งที่ชิงชังสังคมที่ชายหนุ่มต้องพบเจอ
มุมมองของผู้หญิงที่อยากจะใช้ความรักที่เธอมีสลายจุดมืดบอดในใจเขาให้หายไป
ฟางยกตัวขึ้นไปกดจูบที่ปากหนา เป็นการปลอบโยน
“อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้สงสาร” ฟางพูดออกมาทันทีที่เห็นสายตาของชายหนุ่ม
ป็อปปี้พลิกตัวกลับมาอยู่เหนือร่างบางอีกครั้ง
“ไหวมั้ย ถ้าจะต่ออีกรอบ” ถามคำถามที่ไม่คิดจะฟังคำตอบ
ก้มลงกดจูบที่ปากเรียวอิ่มของหญิงสาว ฟางยกแขนขึ้นคล้องคอชายหนุ่ม ดึงให้เขาเข้ามาใก้ลกว่าเดิม นาทีนี้ทุก
อย่างดูจะถูกควบคุมโดยสัญชาตญาณทั้งหมด
"อือ...ป็อป”
ครางไปกับสัมผัสที่เขาปรนเปรอให้เธอ ปลายลิ้นร้อนไล้วนอยู่กับจุดอ่อนไหว ราวกับต้องการปลอบโยนความ
บอบช้ำจากบนรักก่อนหน้านี้ แต่มันกลับสร้างความเสี่ยวซ่านให้กับเธอมากกกว่า
“อ๊ะ...อือ” มือบางกำผ้าปูที่นอนของชายหนุ่มแน่น เธอไม่รู้ว่าจะรับมือกับอารมณ์ของตัวเองที่
กำลังพุ่งสูงอย่างไรดี
ร่างบางไหวเยือกกับการสอดใส่เข้ามาของชายหนุ่มที่ไม่เบานัก จังหวะโหมกระหน่ำเป็นไปอย่างร้อนแรง
มือหนาไม่ปล่อยให้ว่าง กอบกุมหน้าอกสวย เคล้งคลึงเล่นอย่างถูกใจไปกับสรีระสวยได้รูปของหญิงสาว
“อือ...ปะ...”
ร่างบางครางไม่ได้ศรัพท์สอดไปกับเสียงทุ้มของชายหนุ่มที่บ่งบอกว่าเขาเองก็ใก้ลถึงจุดหมายแล้วเช่นกัน
“อ่า...”
สายธารอุ่นหลั่งไหลเข้าสู่กายสาว เมื่อไร้การป้องกันเช่นรอบแรก
“อึก”
ป็อปปี้ถอนแก่นกายออกมา จับร่างบางพลิกคว่ำก่อนจะตามมาเติมเต็มไว้เช่นเดิม จังหวะรักแปรเปลี่ยนเป็นอ่อน
หวาน แบบค่อยเป็นค่อยไปเพราะถึงยังไงเธอก็ยังใหม่เกินกว่าจะทนกับบทรักรุนแรงได้อีก
“อือ...อ่า”
“อึก...ไม่ไหวแล้ว ป็อป...พะ พอก่อนได้มั้ย”
เอ่ยขอร้องชายหนุ่มปนไปกับเสียงหอบ เหนื่อยอ่อนไปกับบทรักที่อีกคนสอนให้เธอได้เรียนรู้
ป็อปปี้ยอมถอนแก่นกายออกมาถึงแม้เขาจะยังไม่ไปถึงฝั่งฝันได้ก็ตาม ฟางพลิกตัวกลับมานอนหายมองชายหนุ่มที่
ข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้
ฉุดมือคนตัวโตที่กำลังจะลุกหนีเอาไว้ ก่อนจะผลักให้เขาเป็นฝ่ายนอนลงแทนที่เธอ
“เฮ้ เธอจะทำอะไร”
“นายยังไม่เสร็จไม่ใช่หรือไง”
“ไหนว่าไม่ไหว”
“ไม่ต้องพูดมากน่า” คล่อมลงมาบนหน้าตักของอีกฝ่าย ก่อนจะเริมโยกตัวเป็นจังหวะไม่นานทั้งเขา
และเธอก็ไปถึงฝั่งได้สำเร็จทั้งคู่
“โทรไปลางานไป” เอ่ยปากบอกหญิงสาวที่ยังมีสีหน้าเหนื่อยออ่นไม่หาย
“ไม่เอา คนอื่นเขาจะคิดว่าไงถ้าอยู่ๆฉันโทรไปลางาน นายก็คงจะไม่ไปทำงานงั้นซิ”
“โทรไปลา” เมื่อเห็นหญิงสาวยังนิ่ง ป็อปปี้จัดการหยิบโทรศัพท์ของหญิงสาวขึ้นมากดส่งข้อความ
ก่อนจะกดปิดเครื่องเป็นการตัดปัญหา
“นี่ เอาของฉันคืนมานะ”
“เลิกโวยวายแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว เร็วๆถ้าช้าฉันจะอาบให้”
ตาโตกับคำพูดของชายหนุ่ม รีบพุ่งตัวไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะล้มกองทันทีที่เท้าแตะพื้นเพราะความเจ็บแปล๊บจาก
กลางลำตัว สุดท้ายป็อปปี้ก็ต้องเป็นฝ่ายอุ้มร่างบางเข้าไปส่งในห้องน้ำเอง
ฟางมองภาพผู้หญิงในกระจกอย่างตกใจไปกับสภาพหัวฟู ขอบตาคล้ำ น่าเกียจชะมัด....
^_______________________________________________________________^
เอามาหยอดคร้า จะบอกว่า...ว่า...ว่า
เจอกันค่ะ ^^
ป็อปปี้ยันตังลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ย้อนนึกไปถึงวันที่เขาผลักดันให้ตัวเองมายืนตรงจุดนี้ ทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อน้อง
สาวเพียงคนเดียวอย่างแก้ว
“ฮือๆ พี่ป็อป ฮึก พ่อไปไหน แก้วจาหาแม่” เด็กสาวในวัยสามขวบกอดเอวพี่ชายวัย 12 ปีแน่น
หวาดกลัวกับสถานที่ไม่คุ้นเคย
“อย่าร้องนะครับคนเก่ง พี่จะพาไปหาพ่อกับแม่นะ”
เอ่ยปลอบน้องสาวไปทั้งๆที่เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ความทรงจำสุดท้ายที่จำได้ คือพ่อบอกให้ขึ้นรถ
จะพามาเที่ยว หลังจากนั้นอยู่ๆเขาก็เกิดง่วงหลับไป ตื่นก็เพราะเสียงร้องไห้ของแก้ว
หลังจากวันนั้นเขาและน้องสาวก็เข้ามาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ในสถาฐานะภาพของเด็กถูกทิ้งที่เขาต้องก้ม
หน้ารับอย่างเจ็บปวดที่ถูกพ่อและแม่ที่ให้กำเนิดพามาทิ้งไว้
นับจากวันนั้น เขาทำทุกทางเพื่อดิ้นรนพาตัวเองและน้องสาวเพียงคนเดียวอย่างแก้วให้หลุดพ้นจากขุมนรกที่มีฉาก
หน้าเป็นสถานที่สวยหรูอย่างบ้านเด็กกำพร้า แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วมันก็ไม่ต่างจากขุมนรก เพราะงบประมานที่
รัฐบาลมอบให้เพียงน้อยนิด ทุกอย่างจึงถูกดูแลแบบตามมีตามเกิด ไหนจะต้องกัดฟันทนกับพวกกลุ่มเด็กที่ทำตัว
เป็นเจ้าถิ่นคอยรังแกเขาและน้อง ไอ้ตัวเขานะม้เดือดร้อนอยู่แล้วยังไงก็ผู้ชาย แต่แก้วที่เป็นเพียงเด็กผู้หญิงนี่ซิ
สุดท้ายก็ตัดสินใจพาน้องออกมาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังดีกว่าเสี่ยงให้น้องสาวอยู่ในสังคมโสโครกแบบนั้น
ที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายอารมณ์เท่านั้น
ก้มหน้าทำทุกอย่างที่เด็กในวัย 14 ปีอย่างเขาจะทำได้ ไม่นานเพราะสังคมที่โหดร้ายสอนวิถีทางของการเอาตัว
รอดให้แบบหลากหลายรูปแบบ ในที่สุดเขาก็สามารถเป็นเจ้าของกิจการด้วยอายุเพียง 18 จากการอาศัยช่องโว่
ของกฎหมายปั่นหุ้น ทำให้เขาเป็นเจ้าของกิจการที่กำลังจะทำท่าล้มละลายได้อย่างง่ายได้
แต่นั้นก็เป็นหนทางเดียวที่เขาจะพาตัวเองและน้องสาวให้มีชีวิตรอดมาได้ หลังจากนั้นคำว่าให้จึงเลือนหายไปจาก
ชีวิตเขา จนผู้หญิงข้างกายเขาสอนให้รู้จักคำๆนี้อีกครั้ง ให้ที่เริ่มจากคำว่า รัก
ฟางนิ่งฟังเรื่องราวของป็อปปี้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ความรู้สึกของหมอที่บอกได้ว่าเขาเองก็มีปมในใจไปต่างไป
จากน้องสาว หากแต่ไม่เลวร้ายเท่าในฐานนะของคนๆหนึ่งที่ชิงชังสังคมที่ชายหนุ่มต้องพบเจอ
มุมมองของผู้หญิงที่อยากจะใช้ความรักที่เธอมีสลายจุดมืดบอดในใจเขาให้หายไป
ฟางยกตัวขึ้นไปกดจูบที่ปากหนา เป็นการปลอบโยน
“อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้สงสาร” ฟางพูดออกมาทันทีที่เห็นสายตาของชายหนุ่ม
ป็อปปี้พลิกตัวกลับมาอยู่เหนือร่างบางอีกครั้ง
“ไหวมั้ย ถ้าจะต่ออีกรอบ” ถามคำถามที่ไม่คิดจะฟังคำตอบ
ก้มลงกดจูบที่ปากเรียวอิ่มของหญิงสาว ฟางยกแขนขึ้นคล้องคอชายหนุ่ม ดึงให้เขาเข้ามาใก้ลกว่าเดิม นาทีนี้ทุก
อย่างดูจะถูกควบคุมโดยสัญชาตญาณทั้งหมด
"อือ...ป็อป”
ครางไปกับสัมผัสที่เขาปรนเปรอให้เธอ ปลายลิ้นร้อนไล้วนอยู่กับจุดอ่อนไหว ราวกับต้องการปลอบโยนความ
บอบช้ำจากบนรักก่อนหน้านี้ แต่มันกลับสร้างความเสี่ยวซ่านให้กับเธอมากกกว่า
“อ๊ะ...อือ” มือบางกำผ้าปูที่นอนของชายหนุ่มแน่น เธอไม่รู้ว่าจะรับมือกับอารมณ์ของตัวเองที่
กำลังพุ่งสูงอย่างไรดี
ร่างบางไหวเยือกกับการสอดใส่เข้ามาของชายหนุ่มที่ไม่เบานัก จังหวะโหมกระหน่ำเป็นไปอย่างร้อนแรง
มือหนาไม่ปล่อยให้ว่าง กอบกุมหน้าอกสวย เคล้งคลึงเล่นอย่างถูกใจไปกับสรีระสวยได้รูปของหญิงสาว
“อือ...ปะ...”
ร่างบางครางไม่ได้ศรัพท์สอดไปกับเสียงทุ้มของชายหนุ่มที่บ่งบอกว่าเขาเองก็ใก้ลถึงจุดหมายแล้วเช่นกัน
“อ่า...”
สายธารอุ่นหลั่งไหลเข้าสู่กายสาว เมื่อไร้การป้องกันเช่นรอบแรก
“อึก”
ป็อปปี้ถอนแก่นกายออกมา จับร่างบางพลิกคว่ำก่อนจะตามมาเติมเต็มไว้เช่นเดิม จังหวะรักแปรเปลี่ยนเป็นอ่อน
หวาน แบบค่อยเป็นค่อยไปเพราะถึงยังไงเธอก็ยังใหม่เกินกว่าจะทนกับบทรักรุนแรงได้อีก
“อือ...อ่า”
“อึก...ไม่ไหวแล้ว ป็อป...พะ พอก่อนได้มั้ย”
เอ่ยขอร้องชายหนุ่มปนไปกับเสียงหอบ เหนื่อยอ่อนไปกับบทรักที่อีกคนสอนให้เธอได้เรียนรู้
ป็อปปี้ยอมถอนแก่นกายออกมาถึงแม้เขาจะยังไม่ไปถึงฝั่งฝันได้ก็ตาม ฟางพลิกตัวกลับมานอนหายมองชายหนุ่มที่
ข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้
ฉุดมือคนตัวโตที่กำลังจะลุกหนีเอาไว้ ก่อนจะผลักให้เขาเป็นฝ่ายนอนลงแทนที่เธอ
“เฮ้ เธอจะทำอะไร”
“นายยังไม่เสร็จไม่ใช่หรือไง”
“ไหนว่าไม่ไหว”
“ไม่ต้องพูดมากน่า” คล่อมลงมาบนหน้าตักของอีกฝ่าย ก่อนจะเริมโยกตัวเป็นจังหวะไม่นานทั้งเขา
และเธอก็ไปถึงฝั่งได้สำเร็จทั้งคู่
“โทรไปลางานไป” เอ่ยปากบอกหญิงสาวที่ยังมีสีหน้าเหนื่อยออ่นไม่หาย
“ไม่เอา คนอื่นเขาจะคิดว่าไงถ้าอยู่ๆฉันโทรไปลางาน นายก็คงจะไม่ไปทำงานงั้นซิ”
“โทรไปลา” เมื่อเห็นหญิงสาวยังนิ่ง ป็อปปี้จัดการหยิบโทรศัพท์ของหญิงสาวขึ้นมากดส่งข้อความ
ก่อนจะกดปิดเครื่องเป็นการตัดปัญหา
“นี่ เอาของฉันคืนมานะ”
“เลิกโวยวายแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว เร็วๆถ้าช้าฉันจะอาบให้”
ตาโตกับคำพูดของชายหนุ่ม รีบพุ่งตัวไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะล้มกองทันทีที่เท้าแตะพื้นเพราะความเจ็บแปล๊บจาก
กลางลำตัว สุดท้ายป็อปปี้ก็ต้องเป็นฝ่ายอุ้มร่างบางเข้าไปส่งในห้องน้ำเอง
ฟางมองภาพผู้หญิงในกระจกอย่างตกใจไปกับสภาพหัวฟู ขอบตาคล้ำ น่าเกียจชะมัด....
^_______________________________________________________________^
เอามาหยอดคร้า จะบอกว่า...ว่า...ว่า
เจอกันค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
