Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

 

 

 

 

แสงแดดอ่อนๆ ที่ผ่านทะลุผ้าม่านเข้ามายังในห้องนอน ห้องหนึ่ง แสงผ่านตาเด็กหนุ่ม

 

 

ที่กำลังมีความสุขในการหลับไหล ทำให้เค้าตื่นจากภวังค์นั้น

 

 

"อืม " ผมที่สะดุ้งกับแสงแดดที่ผ่านเข้ามา บ่งบอกว่าเช้าแล้ว ทำให้ผมตื่นขึ้นอย่างง่ายดาย

 

 

"ยังไม่ตื่นซินะ เธอกำลังทำให้ฉันใจอ่อนรู้ไหม ยายบ้านนอก" ผมพูดกับคนที่หนุนแขนผมหลับปุ๋ยเบาๆ

 

 

โดยที่เธอ ยังไม่ตื่นจากการหลับไหล เพราะถ้าเธอตื่น ผมคงไม่กล้าพูด

 

 

 

"อือ " ผมที่แกล้งหลับต่อ รู้สึกว่ายายนั่นตื่นแล้ว เพราะเธอพลิกตัว แล้วผมได้ยินเสียงเธอบิดขี้เกียจ

 

 

 

"อ่าว พี่ป๊อปยังไม่ตื่นเหรอ" พี่ป๊อปตอนนอนนี่น่ารักจัง ดูเป็นคนอ่อนโยน คนใจดี ที่สำคัญหน้าใสมาก

 

 

 

ฉันเอานิ้วเรียวของฉันไร้จมูกของพี่ป๊อป แล้วลงมาแตะที่ปากสีชมพูของเค้า

 

 

 

"เธอจะทำอะไรฉัน จะลักหลับฉันหรือไง" ฉันสะดุ้งโหยง อ่าวนี่เค้าตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่

 

 

 

"ป่าวนะ ฟางแค่ แค่ แค่............."

 

 

 

"แค่อะไร"

 

 

 

"แค่อยากรู้ว่า ทำไมเวลาที่พี่ว่าฟางกับตอนนอนหน้าตามันต่างกันลิบลับ ฟางว่าตอนพี่นอนน่ารักกว่าอีก"

 

 

 

"เธอกำลังจะบอกว่าตอนฉันตื่น ไม่น่ารักว่างั้นเหอะ"

 

 

 

"ก็เพราะพี่ตื่น แล้วเป็นแบบนี้นี่ไงละ พี่ถึงไม่น่ารักเอาซะเลย ว่าๆๆๆๆ อย่างเดียว"

 

 

"ฮึๆ....................."

 

 

 

"พี่ป๊อป หิวมั้ย ฟางทำอะไรให้กินเอามั้ย "

 

 

 

"ทำเป็นเหรอ"

 

 

 

"ก็เป็นบ้าง แต่ห้องพี่มีอะไรกินบ้างละ ฟางขอดูในตู้เย็นหน่อยนะ" แล้วฉันก็รีบลุกขึ้น

 

 

 

"โอ้ย..." ทำไมมันเดินลำบากแบบนี้นะ

 

 

 

"ฟางไม่ต้องฝืนสังขารเลยนะ พี่ขี้เกียจทำแผลให้ใหม่ รำคาญเสียงร้องคร่ำครวญ" พี่ป๊อปนะพี่ป๊อป

 

 

เมื่อคืนยังบอกเป็นห่วงเราอยู่เลย ตอนนี้รำคาญซะแระ แต่ก็ยังดีที่เรียกแทนตัวเองว่าพี่

 

 

 

"ไม่ต้องทำอะไรเลย เดี๋ยวพี่โทรสั่งแม่บ้านทำแล้วเอาขึ้นมาเสริฟก็ได้ จะกินอะไรละ"

 

 

 

"อ่อ ไม่ต้องหรอกพี่ป๊อป ฟางอยากทำ" ฉันทำท่าทางรุกรี้รุกรน

 

 

 

"คิดอะไรอยู่ มีแผนอะไรบอกมา"

 

 

"ป่าวนิค่ะ ไม่มีอะไร" พยายามปั้นหน้านิ่งสุดๆ

 

 

"ไม่มีก็ดีแล้ว ไปอาบน้ำซะ จะได้กลับบ้าน"

 

 

"เอออ พี่ป๊อปไม่หาไรกินก่อนเหรอ ค่อยกลับทีหลังก็ได้"

 

 

"ไม่อ่า ที่บ้านมีเยอะแยะ กลับไปกินกับคุณแม่ดีกว่า"

 

 

"เอ่อ ค่ะ" หลังจากนั้น ฉันก็ต้องเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำตามคำสั่งของเค้า

 

 

พอเราสองคนอาบน้ำเสร็จ พี่ป๊อปก็ถามฉัน

 

 

"ฟางเสร็จแล้วใช่มั้ย ไปกันหรือยัง" เค้าถามฉัน

 

 

"พี่ป๊อป ฟางขอดูหนังเรื่องนี้จบก่อนนะ ถ้าพี่หิวโทรสั่งข้าวก่อนเลย"

 

 

หือ หนังเรื่องนี้ ยายนี่ดูสามรอบแล้วนินา มาครั้งก่อนก็ดูเรื่องนี้ เธอเป็นอะไรกันแน่ฟาง

 

 

"ฟาง มีอะไรจะพูดกับพี่มั้ย"

 

 

"เออ เออ...................."

 

 

"ฟางงงงงงงงงงงงงงงง" ผมย้ำชื่อเธอ

 

 

"ฟางแค่อยากอยู่กับพี่อีกนิดนึงนะค่ะ แต่ถ้าพี่มีธุระไปเลยก็ได้นะค่ะ"

 

 

"เดี๋ยวหมายความว่าไง ที่ว่าอยู่กับพี่อีกแปปนึงอ่า"

 

 

"ก็ไม่มีอะไร เดี๋ยวถ้าพี่ป๊อปเอาฟางไปปล่อย ฟางจะไม่เจอพี่แล้ว" ผมเห็นเธอน้ำตาคลอ นี่ซินะที่ทำให้เธอไม่ยอมไปง่ายๆ

 

 

"ฟาง พี่จะพาเรากลับบ้าน ไม่ได้ไปปล่อย"

 

 

แล้วผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อเธอยื่นมือของเธอมาสอดในมือผมให้ผมจับไว้

 

 

"ฟางไม่กลับไปแล้วละค่ะ พี่ป๊อปเอาฟางไปปล่อยเถอะ " เธอน้ำตาเริ่มหยด

 

 

"??????????????????????" ผมตอนนี้กำลังสับสน และงงมาก

 

 

"ถ้ามีฟางแล้วมันทำให้พี่เจ็บ พี่ทรมาน ที่ผ่านมมาฟางขอโทษนะค่ะ ถ้าเจ็บมากบีบมือฟางได้นะ

 

 

เหมือนที่พี่ป๊อปให้ฟางบีบมือพี่ไง" นี่ซินะ เหตุผลที่เธอสอดมือมาให้ผมจับ

 

 

"ฟางงงงง" ผมเรียกชื่อเธอเพราะเธอกำลังร้องไห้

 

 

"พี่ป๊อป พี่เชื่อฟางนะว่าฟางดูแลตัวเองได้ แต่พี่ต้องเป็นห่วงฟางนะ ฟางมีพี่เป็นห่วงฟางแค่คนเดียว

 

พี่อย่าเลิกเป็นห่วงฟางนะ"     เธอเริ่มร้องฟูมฟาย แถมไม่ฟังผมอีก โธ่ยายลุกแมว ที่เธอทำอยู่เนี่ยละ ฉันห่วงสุดๆ

 

 

 

"ฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้นแหละ ฉันช่วยเธอไว้ เธอยังไม่ได้ตอบแทนฉันเลย"

 

 

"มะ หมายความว่าไงพี่ป๊อป" 

 

 

 

"ก็หมายความว่า เธอต้องอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะพอใจ แต่ตอนนี้ฉันขอสั่งให้เลิกร้องไห้ แล้วเตรียมไปกินไอติมกัน"

 

 

"ห๊า จะ จริงเหรอ พี่พูดจริงๆเหรอ"

 

 

"จะโกหกทำไมละ จะกินมั้ย เร็วๆซิ" แล้วเราก็ลงมาขึ้นแท็กซี่ไปยังร้านไอติมที่มีอาหารขายด้วย

 

 

"โอโห้ พี่ป๊อปดูนี่ซิ น่ากินที่สุดเลย"

 

 

"จะกินอะไรก็สั่ง ฉันเลี้ยงเอง"

 

 

 

"เหรอ กินสามอันเลยได้ไหม มันเลือกไม่ถูก "

 

 

"หึหึ ตามใจเธอเถอะ ยายอ้วน" แล้วเธอก้สั่งมากินจริงๆด้วย สามถ้วย ดูเธอมีความสุขขึ้นมาเยอะเลย

 

 

"กินเสร็จหรือยัง จะได้กลับบ้าน พรุ่งนี้ก็เปิดเรียนแล้ว ยังไม่ได้เตรียมของอะไรอีก จะได้แวะซื้อเลย" ผมถาม

 

 

"พี่พาฟางไปซื้อหมดแล้วนี่ค่ะ " ฉันบอก ก็เค้าพาฉันไปซื้อมาแล้วจริงๆนินา

 

 

"พี่หมายถึงอะไรเพิ่มเติม พวกกิ๊ฟติดผม อะไรแบบนี้อ่า"

 

 

"ไม่เอาละค่ะ ขี้เกียจเดินปวดเท้า กลับบ้านดีกว่า"

 

 

 

"ตามใจ ฉันถามละนะ" แล้วเราสองคนก็กลับมาถึงบ้าน

 

 

"กลับมาแล้วครับ/ค่ะ"

 

 

"อ่าวกลับมาแล้วเหรอลูก วันนี้แม่กับพ่อต้องไปทำงานต่างประเทศนะ ดูแลน้องแทนแม่ด้วยนะตาป๊อป "

 

 

 

"ยายนี่โตแล้วนะแม่ ดูแลตัวเองได้แล้ว" ผมบอกแม่ไป

 

 

"ก็แม่เป็นห่วงนี่นา เอาละๆ แม่กับพ่อไปก่อนนะ แม่รักลูกนะ"    แล้วแม่ก็เข้ามากอดผมกับฟาง

 

 

" พี่ป๊อป พ่อกับแม่ไปนานไหมอ่า"

 

 

"สามเดือนมั้ง ถามทำไมอ่อ อีกอย่างไม่ต้องเรียกฉันพี่ต่อหน้าคนอื่นละ"

 

 

"พี่ป๊อป..................." ฉันพูดเสียงเบา แล้วก้มหน้าลง เอาอีกแล้วซินะ เค้าเกลียดฉันอีกแล้ว

 

 

"พี่อายอ่า เรียกตอนเราอยู่สองคนก็พอน้อ" พี่ป๊อปมากระซิบฉัน ทำให้ฉันยิ้มกว้างขึ้นได้อีกครั้ง

 

 

เช้าวันเปิดเทอม

 

 

"ฟางงงง เสร็จหรือยัง จะสายแล้ว"

 

 

"เสร็จแล้วค่ะๆ เป็นไงสวยมั้ย" ฟางที่เปิดประตูออกมาทำให้ผมต้องค้าง เธอใส่ชุดนักเรียนน่ารักมากๆ

 

 

"ก็ดี เออ วันนี้ไม่ต้องใส่รองเท้านักเรียนนะ ใส่รองเท้าหมูพูห์คู่นี้ไป เพราะเรียนแค่บนตึก อีกอย่างจะได้ไม่เจ็บแผล พี่บอกอาจารย์ไว้ให้แล้ว"

 

 

"รับทราบ" แล้วเธอทำท่าลุกเสือสำรองชูสามนิ้วที่ข้างขมับ เชื่อกับเธอเลย

 

 

"ไปกันได้แล้ว" พอผมกับฟางเดินลงไปทานข้าว แล้วเราก็ไปโรงเรียนกัน

 

 

ณ. โรงเรียน จิระคุณ

 

 

"เฮ้ ว่าไงไอ้ป๊อป สวัสดีน้องฟาง " ไอ้โมะที่เดินเข้ามาทักผม พร้อมกับเฟย์ที่เดินมาแต่ไม่พูดอะไร

 

 

"สวัสดีค่ะ" ฟางทักมันตอบ

 

 

"ไปเรียนได้แระ ห้องเธออยู่อีกชั้นนึง"  ผมไล่ฟางให้ไปเรียน

 

 

"เออ น้องฟางแผลเป็นไงบ้าง ให้พี่ไปส่งมั้ย" ไอ้โมะ แกอีกแล้วววว

 

 

"เออ คือ...เออ"

 

 

"อยากไปก็ไปดิ เล่นตัวทำไมนักหนา ชิส์" ผมประชดเธอ แล้วโทโมะก็ประคองเธอไป แต่ตอนนี้เฟย์ทำไมถึงจ้องผมนะ หน้าผมมีอะไรติดเหรอ

 

 

"ว่าไงเฟย์ มีอะไรติดหน้าฉันเหรอ"

 

 

"ป๊อป มะคืนแกไปนอนไหนมา ฉันรอนายอยู่ที่บ้านนาย นายก็ไม่กลับมา" เฟย์บ่นผม

 

 

"อ่อ ไปนอนคอนโดอ่า เบื่อๆ รำคาญน้องแอนด้วย"

 

 

"แล้วแกทำไมไม่บอกฉัน ฉันจะได้กลับบ้าน ทนนอนรำคาญยายเด็กนรกนั่นทั้งคืน"

 

 

"แล้วใครบอกให้แกมาค้างบ้านฉันละ บ้านแกก็มี แปลกคนนะเฟย์" ผมพูดแล้วเดินตามฟางขึ้นไป ทิ้งเฟย์ยืนงง

 

 

"ป๊อป แกไ่ม่เคยมองฉันเลยซินะ แกคงมองเห็นค่าน่าสงสารคนนั้นซะแล้วซิ  หึหึ" เฟย์พูดกับตัวเอง

 

 

ผมที่เดินตามสองคนนี้มา ก็ต้องมาหยุดหน้าห้องฟางอีกครั้ง

 

 

"อ่าว สวัสดีค่ะ คุณป๊อป" อาจารย์ประจำชั้นวิชาทักผม

 

 

"ครับ ผมแค่จะมาบอกว่า ยายนี่เพิ่งเข้ามาเรียน สั่งสอนเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ แค่นี้ละครับ" แล้วผมก็เดินออกมา

 

 

"พี่ป๊อป แกล้งเราอีกแล้วซิ เมื่อไหร่จะเลิกแกล้งกันซักที  ได้ เราจะได้เห็นดีกัน" ฟางพูดกับตัวเอง

 

 

"ไง ไปส่งถึงห้องเลยเหรอ" ผมแซวโทโมะ

 

 

"ไอ้ป๊อป เค้าเหมือนน้องสาว อีกอย่างน้องแกนะเว้ย ดูแลเธอหน่อยซิ เธอน่าสงสารออก"

 

 

"แล้วแกเกี่ยวอะไรด้วยวะ" ผมตอบโทโมะไป

 

 

"ป่าว แค่กูจะบอกว่า คนนี้กูจริงจัง ถ้ามึงจะอนุญาติ" ผมบอกป๊อปไป

 

 

"กูไม่อนุญาติ" แล้วผมก็เดินทิ้งโทโมะไปยังห้องประธานสภา เพราะวันแรกจะไ่ม่มีอะไรมากมาย

 

 

"โธ่ไอ้ป๊อป จะปากแข็งได้อีกซักกี่น้ำ" โทโมะ ที่ส่ายหัวกับอาการปากแข็งของเพื่อนคนสนิท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เบื่อคนปากแข็งน้อ

 

 

 

กำลังจะมีเรื่องใหม่อีกเรื่อง กำลังแต่งและกำลังจะทยอยลง

 

 

 

ยังไงฝากติดตามด้วยนะ รีดเดอร์ที่รัก