Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

 
 
 
 
ผมเดินออกจากบ้าน เข้ามาในงานก็ไม่เห็นยายบ้านนอกนั่น ไม่รู้ไปเล่นซนที่ไหน ผมเลยตัดสินใจ
 
เดินออกมาจากบริเวณในงานมายังนอกงาน เพื่อตามหาเด็กบ้องๆคนนึง แต่สิ่งผมเห็นมันทำให้ผมต้องสะดุด
 
 
" สนุกขนาดนั้นเลยเหรอ งานเลี้ยงคืนนี้อ่า" ผมเปิดปากพูดกับคนที่นั่งพูดคุยหัวเราะกัน
 
 
"อ่าว นายมาคุยด้วยกันซิ พี่โมะนะคุยสนุกมากเลย" ยายนั่นบอกผม
 
 
"เหอะๆ พี่โมะงั้นเหรอ น่าตลกสิ้นดี"
 
 
"ทำไมละไอ้ป๊อป น้องแกก็เหมือนน้องฉันนั่นแหละ" โทโมะพูด
 
 
"เหอะๆ น้องงั้นเหรอ น้องฉันชื่อยายปอมแค่คนเดียว แต่เนี่ย เด็กกำพร้า"
 
 
"ไอ้ป๊อป ทำไมแกพูดแบบนี้วะ ดูซิ ฟางหน้าซีดหมดแล้ว"
 
 
"ก็มันจริงนี่ เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นมาบ้าง จะได้ไม่เป็นวัวลืมตีน"
 
 
เอาอีกแล้ว ความรู้กสึกนี้ วิ่งมาสู่หัวใจฉันอีกครั้ง ความหนาวเย็นที่จับตัวเป็นน้ำแข็ง ทรมานเหลือเกิน
 
 
"ไอ้ป๊อป พอซักทีเถอะ ชอบนัก พูดดูถูกคนอื่นเนี่ย"
 
 
"ทำไมละ ก็มันจริงนี่"
 
 
"พอเถอะค่ะ พี่โมะกลับไปในบ้านเถอะค่ะ เดี๋ยวฟางกินอิ่มแล้ว เดี๋ยวฟางกลับเอง"
 
 
"ไม่เอาหรอก พี่จะรอเรา กินเสร็จแล้วเดี๋ยวค่อยกลับพร้อมกัน"
 
 
"เหอะๆ เธอมันก็แค่คนไม่มีใครรัก"
 
 
ผมพูดเสร็จก็หันตัว เดินกลับเข้ามาในบ้าน
 
 
"ฮึ๋ยย น่าหมั่นไส้"
 
 
"เป็นอะไรอีกละ ใครทำอะไรให้อีกละ" เฟย์ถามผมขึ้น
 
 
"ก็ไอ้โมะอะดิ น่าหมั่นไส้ชะมัด"
 
 
"โมะทำอะไรป๊อปอีกละ" (ถามแบบเข้าข้าง เพราะแอบชอบป๊อป)
 
 
"โมะ มันทำลายความรู้สึกป๊อป" ผมไม่รู้ว่าที่ผมโกรธนั้น เป็นเพราะโทโมะทำดีกับคนที่ผมเกลียด หรือโทโมะทำดีกับคนที่ผมรู้สึกดีด้วยกันแน่
 
 
"ไปเอาไวน์มาเปิดดิ"
 
 
"พี่ป๊อปป จะเอาอะไรค่ะเดี๋ยวแอนไปเอามาให้ค่ะ" น้องแอนที่เดินมาถามผม ผมละรำคาญเธอชะมัด ดีนะที่ไม่รู้ว่าผมมีคอนโดไม่งั้นละก้อ คงป่วนกว่านี้
 
 
"เออ ไม่เป็นไรพี่ไปเอาเองดีกว่า"
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะ ไวน์ใช่มั้ยค่ะ เดี๋ยวแอนเอามาให้ค่ะ" แล้วน้องแอนก็ลุกไปสั่งคนเอามาให้อีกทีนึง
 
 
"นี่ค่ะ" เธอยื่นไวน์ให้ผม
 
 
"ขอบคุณครับ" ผมรับแล้วดื่มรวดเดียวหมด แล้วก็ตามมาอีกหลายๆแก้ว ติดต่อกัน ตอนนี้บอกตรงๆ ผมเริ่มมึนๆละ
 
 
"พอๆๆ ป๊อป แกจะดื่มอะไรเยอะแยะ" เฟย์ที่เอ่ยปากห้ามผม
 
 
"เฟย์ แกยังเป็นเพื่อนฉันอยู่หรือเปล่า"
 
 
"ถามทำไมเหรอ จริงๆฉันก็อยากเป็นให้มากกว่านั้น" ประโยคหลังที่พูดเบาจนแทบไม่ได้ยิน
 
 
"ไอ้โมะมันทำไมทำกับป๊อปแบบนี้ มันไปดีกับเ็ด็กนั่นทำไม"
 
 
"ป๊อป ใจเย็นๆ ไอ้โมะมันก็ใจดีกับทุกคนแหละ"
 
 
"ป๊อปรู้ แต่ทำไมต้องเด็กนั่นละ" ผมยกไวน์อีกแก้วนึงดื่ม แล้วน้องแอนที่วิ่งมากจากไหนไม่รู้ก็มานั่งเบียดผม
 
 
"พี่ป๊อป คืนนี้แอนค้างที่นี่นะค่ะ พี่ป๊อปดีใจมั้ย แอนขออนุญาติคุณพ่อคุณแม่ คุณป้าแล้ว"
 
 
"ถวายตัวถึงที่เลยนะ รู้ทั้งรู้ว่เค้าไม่เล่นด้วย" ไม่ใช่ผมหรอก ยายเฟย์พูดขึ้น
 
 
"ทำไม แล้วเธอจะทำไม ดีกว่าแอบรักข้างเดียว แบร่่" แลบลิ้นใส่เฟย์
 
 
"เธอว่าใครห๊า ยายเด็กนรก."
 
 
"แกว่าใครยายพิการ กรี๊ดดดดดดดดด"
 
 
"พอ หยุด น่ารำคาญใครอยากนอนก็นอน แต่อย่ามายุ่งกับฉัน" ผมพูดพร้อมยกไวน์แก้วใหม่ดื่ม
 
 
"ดี งั้นคืนนี้ ฉันก็จะค้างที่นี่" เฟย์พูดขึ้น
 
 
"ไมได้นะ ยายพิการ เธอค้างที่นี่ไม่ได้นะ"
 
 
"ทำไม ทำไมฉันจะค้างที่นี่ไม่ได้ บ้านเธอก็ไม่ใช่"
 
 
"ไม่ได้นะ ยายบ้า ยาย.........." แอนโวยวาย
 
 
"ทำไม ยายเด็กนรก" เฟย์สวนทันควัน
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
 
 
"พอ น่ารำคาญ" หลังจากที่ผมตะคอกไปก็มีแต่ความเงียบ แล้วสายตาผมก็เหลือบไปเห็นไอ้โมะเดินจูงมือฟางมา
 
 
"ไง สนุกกันไปถึงขั้นไหนแล้วละ แกละไอ้โมะ จะค้างที่นี่ด้วยมั้ย" ผมถามแล้วแสยะยิ้ม
 
 
"แกพูดเรื่องอะไร ฉันก็กลับไปนอนบ้านฉันซิ"
 
 
"ป่าว นึกว่าแกอย่ากค้างที่นี่ เหมือนอยากอุปการะเด็กกำพร้าสักคนอะไรแบบนี้ไง"
 
 
"ไอ้ป๊อป ปรกติกูไม่เคยห้ามนะ แต่รอบนี้กูว่ามึงพูดเกินไป"
 
 
"ทำไม แตะต้องไม่ได้เลยเหรอ ยายเนี่ย สำคัญอะไรขนาดนั้น"
 
โอ้ใจฉันมันเย็นวาบอีกแล้ว ฉันเข้ามาทำไมกัน มาให้เค้าว่าฉัน มาให้เค้าบดขยี้ความรู้สึกฉันเล่นหรือไงกัน
 
 
"เธอ มันร้ายกว่าที่ฉันคิด วันเดียวก็จับผู้ชายรวยได้แล้ว" อันนี้เค้ามากระซิบฉัน
 
 
"พี่ป๊อป" ฉันตะโกนชื่อเค้าออกไปด้วยความเหลืออด
 
 
"ฉันมีน้องชื่อปอมคนเดียว คนอื่นไม่ใช่" เค้าตะคอกกลับมา
 
 
"พี่ป๊อป เด็กนี่เหรอค่ะที่ขอมาเลี้ยง น่าตาบ้านๆมารยาทก็ไม่ดี ไม่มีใครสั่งสอนก็เงี๊ยะแหละ" แอนว่าฟาง
 
 
"เธอเงียบเถอะ ยิ่งพูดมันยิ่งเลวร้าย" คนชื่อเฟย์เตือนฉัน โอ้พระเจ้าขอบคุณที่เธอห่วงฉัน
 
 
หลังจากนั้นฉันก็เงียบ ฉันเห็นพี่โมะกะพวกนายป๊อป กับคนชื่อเฟย์คุยกัน แล้วเค้าก็มองมาทางฉัน
 
 
"ฟาง พี่กลับบ้านแล้วนะ อย่าคิดมากละ ไอ้ป๊อปมันพวกปากแข็งปากหนัก แล้วอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาเลย"
 
 
"ค่ะ พี่โมะกลับยังไง ให้ฟางเดินไปส่งที่รถนะค่ะ"
 
 
"เอาซิ" แล้วฉันก็เดินมาส่งพี่โทโมะที่รถ แล้วบอกลาตามปรกติ
 
 
"เฮ้อ ยังดีที่มีคนคอยปลอบฉัน ขอบคุณค่ะพี่โมะ" แล้วฉันก็เดินกลับเข้าบ้านไป เห็นสายตามรณะส่งมา
 
ฉันเลยคิดว่าฉันรีบปลีกตัวขึ้นห้องซะดีกว่า 
 
 
"ไปไหนมา" นั่นไง เสียงดุฉันมาแล้ว
 
 
"ไปส่งพี่โมะมา มีไร" ฉันตอบแบบไม่สนใจนัก
 
 
"หึหึ ไปส่ง หรืออยากไปกับมันกันแน่ แววตาเธอแสดงออกมาไปแล้ว"
 
 
"นายพูดอะไรของนาย"
 
 
"ทำเป็นไม่เข้าใจ ใสซื่อ จริงๆเธอมันร้ายกว่าใครที่ฉันเคยเจอมาเลยละ"
 
 
"มันจะมากไปแล้วนะ ดูถูกกันมากไปแล้วนะ"
 
 
"นี่เธอ ยายเด็กเหลือขอ กล้าดียังไงมาเถียงพี่ป๊อปฉัน" แอนเสริมฉันมาอีกแล้ว
 
 
"ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ เค้ายังว่าฉันปาวๆ" ฉันเถียงกลับ
 
 
"ต๊าย ไม่มีมารยาท ยายเด็กเหลือขอ ยายลุกไม่มีพ่อไม่มีแม่ ออกไปจากที่นี่เลยนะไม่มีใครต้อนรับเธอ"
 
 
"ฮึก ฮือๆๆ ได้ ฉันไปก็ได้ เด็กกำพร้าแล้วไม่มีหัวใจหรือไงกัน" แล้วฉันก็วิ่งออกบ้านไป
 
 
"เธอก็พูดมากไปแล้วนะ ยายเด็กนรก ป๊อปมันจะดีเหรอถ้าเป็นแบบนี้อ่า"
 
 
ตอนนี้ผมได้แต่เงียบ ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งนิ่ง ฟังเสียงเฟย์กับแอนทะเลาะกัน แต่มันไ่ได้เข้าหูผมเลย
 
 
"ตาป๊อป น้องไปไหนละลูก" แม่ที่เดิเข้าบ้านมาหลังจากแขกกลับหมดแล้ว
 
 
"เออ เดี๋ยวป๊อปมานะครับแม่" แล้วผมก็วิ่งออกบ้านไปทันที
 
 
"อ่าวพี่ป๊อปไปไหน แอนไปด้วย" 
 
 
"ป้าว่าหนูแอน กับหนูเฟย์ มากับป้าบนห้องดีกว่านะจ๊ะ ค้างที่นี่ไม่ใช่เหรอ"
 
ฉันที่วิ่งออกมา โดยที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง ไม่รู้จะไปที่ไหนดี เลยต้องมาหยุดนั่งข้างถังขยะ
 
 
"แบบนี้ซินะ ถึงจะเหมาะกับเรา เก็บขยะไปขาย นอนข้างถังขยะ555" หัวเราะออกมาทั้งน้ำตา
 
 
ผมที่วิ่งออกมาเพื่อจะตามหาเธอ จริงๆผมไม่ได้รู้สึกผิดหรอกนะ แค่สงสารแม่ของผมเฉยๆ(หรอออออออออ)
 
 
"อยู่ไหนของเธอเนี่ย" ผมบ่นหลังจากวิ่งออกมาไกลพอสมควร
 
 
"อ๊ะ" เหลือบไปเห็นร่างบางที่นั่งฟุีบสะอื้นกับเข่า อยู่ข้างขยะ
 
 
"วิ่งออกมาทำไม" ผมนั่งลงข้างๆเธอ
 
 
"อ๊ะ นาย ก็นายอยากให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ฮือ ฮึกๆ" ผมเหลือบไปเห็นเท้าที่มีเลือดเปื้อนออกมา
 
 
"นี่ เท้าเจ็บขนาดนี้ ยังจะฝืนวิ่งมาอีก เธอนี่มันบ้าจริงๆเลย" ผมบ่นเธอ
 
 
"แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย ถึงฉันจะโดนตัดขา แล้วพิการอีกนายคงจะดีใจ" เธอประชดผม
 
 
"เลิกพูดเดี๋ยวนี้เลย แล้มผมก็ถอดรองเท้าเธอออก"
 
 
"โอ้ยย เจ็บ ฮือๆๆๆ"
 
 
"โหว แผลทำไมเป็นแบบนี้ละ ยังจะฝืนเดิน วิ่ง อีกนะ " แล้วผมก็โบกแท็กซี่ หันหลับมาอุ้มยายนี่
 
 
"เดี๋ยวนายจะพาฉันไปไหนอ่า"
 
 
"หุบปากเถอะน่า " แล้วผมก็หยิบโทรศัทท์ขึ้นมา "คุณแม่ ป๊อปพาฟางไปนอนคอนโดนะครับ" แล้วผมก็วางไป
 
 
"นายๆ"
 
 
"อะไรของเธออีกเนี่ย"
 
 
"นายเอาเงินมาหรือเปล่า ฉันกลัวโดนพี่ขับรถแท็กซี่ฆ่า"
 
 
"5555" ผมถึงกับหลุดหัวเราะ เมื่อคิดไปถึงความเปิ่นรอบก่อนของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
ยังไง ยังไง ได้เพิ่มอีกยี่สิบเม้นท์ เดี๋ยวพรุ่งนี้จัดอีกซักสองตอนมั้ย อิอิ รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ
 
หวังว่าคงจะชอบ เดี๋ยวกำลังจะมีเรื่องใหม่ เร็วๆนี้ ฝากติดตามด้วยนะค่ะ
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
COMMENT