Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

9.6

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.

41 chapter

717 วิจารณ์

105.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

6) PARTY

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

-------------------------เช้าวันใหม่----------------------------------

"หาววววววว " ผมบิดตัว ตื่นนอน แต่แล้วต้องหันกลับไปเจอยายบ้านนอก

"นี่หลับ ข้ามวันกันเลยเหรอเนี่ย" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะมองไปยังคนที่นอนหลับปุ๋ย ไม่รู้เรื่องราวใดๆ

หน้าของเธอใส บวกกับนิสัยที่ดูจะซื่อเกินบรรยาย แววตาที่จริงใจ

"เธอนี่น่าอิจฉาจริงๆเลย ไม่มีเรื่องต้องให้คิด" พูดกับคนที่นอนหนุนแขนตัวเองอยู่

"ห้าววว อ่าวนายตื่นแล้วเหรอ" ทันใดนั้น สาวน้อยก็พูดขึ้น

"อืม เมื่อยแขน มีคนหนุนแขนทั้งคืน" ผมแอบแซวเธอ

"อ่าวเหรอ แฮะๆ ขอโทษนะ เดี๋ยวเอายาหม่องมาทาให้นะ"

"ยายปราสาท" แล้วผมก็เดินออกห้องยายนี่เพื่อกลับมาห้องผม

"อ่าว นายจะไปไหน ยังไม่ได้ทายาเลย อะไรของเค้ากันเนี่ย เฮ้อออ" คนสวยไม่เข้าใจ

แล้วหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จ ก็เดินกระเผ็กๆๆๆๆๆ ลงมาข้างล่าง เพื่อหาอะไรกิน

"อ่าว ลงมาแล้วเหรอลูก มาทานข้าวเช้าก่อนซิ" คุณแม่ทักฉัน

"ค่ะ คุณแม่" ฉันตอบรับ

"เป็นยังไง เมื่อคืนนอนสบายมั้ยลูก" คุณพ่อถามฉัน

" สบายดีค่ะ " ฉันตอบแล้วยิ้มให้กับคุณพ่อ แล้วก้มหน้าทานต่อ

"อ่าว ตาป๊อป ตื่นแล้วเหรอลูก มาทานข้าวเร็ว" คุณแม่บอกผม

"ไม่ละครับ ไปหาทานข้างนอกน่าจะอร่อยกว่า" ผมตอบแล้วมองยายนั่นด้วยหางตา

"ทำไมละตาป๊อป มานั่งนิ แม่มีเรื่องสำคัญจะบอก นั่งเดี๋ยวนี้" คุณแม่ นี่มันคำสั่งนี่

"นม เอานมแก้วนึงครับ" ผมนั่งลงแบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แล้วหันไปบอกนมอุ่นให้เอานมมาให้

"ป๊อป พรุ่งนี้แม่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับน้อง เพราะเดี๋ยวอีกสามวันโรงเรียนจะเปิดแล้ว แล้วพ่อกับแม่ต้องไปทำงานต่างประเทศด้วย"

"ครับ ป๊อปไม่มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้วนิ คุณแม่จะมาบอกป๊อปทำไม"

"ตาป๊อป ทำไมพูดกับแม่แบบนั้น" คุณพ่อดุผม

"คุณพ่อก็รู้ ว่าป๊อปรักยายปอม ป๊อปไม่อยากมีใครมาแทนที่ยายปอมเข้าใจมั้ย"

"แต่ฟางก็คือฟางนะ ปอมก็คือปอม พ่อว่าป๊อปควรแยกแยะ" พ่อป๊อปพูดต่อ

"ไม่ บ้านนี้จะมีแค่ พ่อ แม่ ป๊อป ยายปอม ที่เหลือป๊อปก็ไม่สนทั้งนั้น"

"นี่นายจะมากไปแล้วนะ" ฉันที่เงียบมานานพูดขึ้น

"ทำไม เธอจำทำอะไร"

"นายไม่ควรพูดกับท่านแบบนี้ ฉันรู้ว่านายไม่อยากมีน้องสาว แต่นายก็ไม่ควรพูดกับคุณพ่อแบบนี้"

"เชอะทำเป็นมาสอนคนอื่น ที่จริงก็แค่เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่"

"นี่ นายบ้า นายนิสัยเสีย นาย........."

"หยุดดดดดดดดดด" คุณพ่อคุณแม่พูดพร้อมกัน

"ทำไมเรียกพี่ป๊อปแบบนั้นละฟาง" คุณพ่อดุฉัน ฉันได้แต่ก้มหน้า

"ตาป๊อป ทำไมพูดกับน้องแบบนี้ แม่ไม่คิดเลย ว่าลูกจะพูดจาแบบนี้" คุณแม่ดุป๊อป

เราสองคนได้แต่เงียบ แล้วก้มหน้าลง

"เอาละๆ ปาร์ตี้มีพรุ่งนี้ ทุ่มตรง พ่อเชิญทุกคนแล้ว ต้องมา แล้วหลังจากปาร์ตี้ พ่อจะไปดูงานกับแม่ที่ต่างประเทศ
อีกสามวันโรงเรียนเปิด ป๊อปดูแลน้องด้วยส่วนเรื่องอื่นๆ พ่อจัดการหมดแล้ว" พ่อพูดหน้านิ่ง

"ครับ/ค่ะ" เราสองคนได้แต่รับแบบหวาดๆ

หลังจากทานข้าวเสร็จ นายนั่นก็รีบร้อนเดินออกไปจากบ้าน ขับรถออกไปด้วยความเร็ว ฉันได้แต่มองตาม

ไม่รู้ว่านายจะเกลัยดฉันไปถึงไหนกัน ฉันก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

ณ. คืนวันงาน

"สวัสดีค่ะ เชิญคุณหญิงด้านในค่ะ" คุรแม่ที่ยืนต้อนรับแขก

"ค่ะ ยินดีด้วยนะค่ะ กับลูกสาว ว่าแต่อยู่ไหนละค่ะ"

"คงยังแต่งตัวอยู่ละค่ะ ซักพักคงลงมาแล้วค่ะ"

"สวัสดีค่ะคุณป้า พี่ป๊อปละค่ะ"

"อ่าวสวัสดีค่ะ หนูแอน ตาป๊อปเดี๋ยวคงมาถึงจ๊ะ"

"ค่ะ แต่แปลกนะค่ะ ปรกติพี่ป๊อปไม่เคยยอมอะไรแบบนี้" แอนยังถามต่อ

"อ่อ ไม่หรอกจ้า คนนี้เข้ากันได้ดี" แม่ป๊อปพูด

"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณน้า"

"อ่าว โทโมะ หนูเฟย์ มาแล้วเหรอเข้าไปรอในงานเลยลูก เดี๋ยวตาป๊อปมา"

มาทางด้านฟาง

ฉันที่ตอนนี้แต่งตัวเสร็จแล้ว ได้ยืนมองตัวเองหน้ากระจก ด้วยความสับสน

"นี่ฉันทำนายเสียใจขนาดนี้เลยเหรอ" เพราะตั้งแต่เช้าเมื่อวน ป๊อปยังไม่กลับบ้านเลย

"นี่ จะยืนมองตัวเองอีกนานมั้ย มารยาทอะมีมั้ย ผู้ใหญ่รอเธอนานแล้วนะ" เสียงนี้มัน.............................

"นายมาแล้วเหรอ ฉันดีใจจัง ฉันขอโทษนะ ฮึกๆๆ" ฉันพูดกับป๊อป

"ร้องเป็นแมวเลยนะ ถ้าอยากให้ฉันหายโกรธ ก็ลองใส่ลองเท้าแล้วเดินดูซิ ว่าเป็นไงมั่ง"

"อ่อ ได้เลย " ไม่ว่าเปล่าฉันก็ใส่รองเท้าแล้วเดินให้ป๊อปดู แต่เอ๊ะ ทำไมมัน....

"โอ้ย.." เสียงฉันร้อง

"ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ ก็ตอนไปซื้อ เท้าเธอยังไม่เป็นแผลยังไม่บวม ถอดออกซะ แล้วสวมนี่แทน"

"นาย..ย นายรู้ได้ไงอ่า"

"เพราะฉัน ฉลาดไม่โง่เหมือนคนบางคน"

"นายนี่มัน ชิส์" ฉันสะบัดหน้าหนี

"เป็นไงใส่ได้มั้ย ลองเดินซิ เจ็บหรือเปล่า" ป๊อปบอกหลังจากที่ฉันลองใส่มัน

"อืม ไม่ค่อยเจ็บแล้วละ" เพราะรองเท้าเป็นแบบส้นเตี้ย ผ้าสักราช ช่วยได้เยอะเลย

"อืม งั้นพร้อมหรือยัง คนอื่นรอนานละ"

"อะหะ" แล้วฉันก็เดินตามเค้าลงมาข้างล่าง โอ้แม่เจ้า แขกเยอะมาก งานน่ารักมาก ที่สำคัญของกินเยอะมาก

"นาย ไปกินนี่กัน ปะ" ฉันจะลากป๊อปวิ่ง

"เดี๋ยว ไปหาแม่กันก่อน"

หลังจากที่ป๊อปพาฉันมาหาแม่

"อ่าว มากันแล้วเหรอตาป๊อป นี่ค่ะลูกสาวดิฉัน ชื่อฟาง" หลังจากนั้นคุณแม่แนะนำแล้วฉันก็สวัสดีทุกคน
แล้วตานั่นก็ขอแยกตัวไปหาเพื่อนๆก่อน

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

"หู้..งานเลี้ยงนี่เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย หิวจัง" ฉันพูดกับตัวเองหลังจากปลีกตัวออกมาได้

"อ่าว นายนั่นนิ" ฉันเห็นป๊อปกำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนเค้าอย่างสนุก เลยไม่อยากเข้าไปกวน ไปหาไรกินดีกว่า

แล้วฉันก็ตักอาหารมาพูนจาน มาแอบนั่งกินหลังพุ่มมั้ย เพราะฉันกินไม่ถนัดจริงๆมีดส้อมเนี่ย

"อ่าว นี่เธอเป็นใครเนี่ยสาวน้อย มานั่งทำอะไรที่นี่" ชายปริศนาพูด

"แล้วนายเป็นใครละ มาในบ้านฉันได้ไง" ฉันถามกลับ แต่ก็กินต่อ

"ฉันมางานรับน้องสาวของป๊อปปี้ ฉันเป็นเพื่อนป๊อปปี้" เค้าบอก

"อ่อ เพื่อนพี่ป๊อปนี่เอง"

"เธอเป็นนองคนใหม่มันเหรอ ชื่ออะไรละ ทำไมมานั่งกินตรงนี้"

"ฉันชื่อฟาง นั่งกินตรงนี้ไม่มีใครแย่ง แล้วนายละ"

"555 เธอนี่แปลกคนน้อ ฉันชื่อโทโมะ เรียกพี่โมะก็ได้"

"หาาา นายให้ฉันเรียกว่าพี่จริงเหรอ"

"ก็ตามใจเธอซิ เรียกพี่โมะก็ได้"...

"แล้วพี่โมะ จะเป็นพี่ให้ฟางมั้ย"

"มีป๊อปอยู่แล้ว ทำไมต้องให้พี่เป็นด้วยละ"

"ก็อยากรู้นี่ว่าคนมีพี่ชายจะรู้สึกยังไง ตานั่นไม่ให้เป็นน้องสาวนินา"

"555 ตามใจเธอละกัน"

มาทางด้านป๊อปปี้

"พี่ป๊อป ทานนี่นะ เดี๋ยวแอนตักให้" ผมละเบื่อยายคุณหนูแอนจริงเลย ถ้าไม่ติดว่าพ่อเธอทำธุรกิจกับบ้านผมนะ

"เออ ไม่ละ พี่อิ่มแล้ว" ผมบอกปัดไป

"เค้าไม่กินยังจะบังคับอีก น่าด้าน" เฟย์พูดลอยๆ

"เธอว่าใครยายพิการ(แก้มบุ๋ม)"

"ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อ ใครจะรับก็รับซิ"

"เฟย์" ผมรีบห้าทัพก่อนมันจะน่ารำคาญไปมากกว่านี้

"มีอะไร" เฟย์ถามกลับ

"เห็นโทโมะมั้ย ตั้งแต่มะกี้แล้ว"

"ไม่รู้ เห็นบอกว่าเบื่อๆ ไปเดินเล่นละมั้ง ว่าแต่ไหนน้องสาวนาย ยังไม่เห้นเลย"

"เฟย์ ฉันบอกแล้วน้องฉันคือยายปอม ใครจะรับก็รับ แต่ฉันไม่รับ" ป๊อปพูดเสียงดุ

"นั่นแหละๆ แล้วไหนละ" เฟย์ยังถามต่อ

"ไม่รู้ซิ ยังไม่เห็นเหมือนกัน เดี๋ยวมานะ"

แล้วผมก็เดินออกจากตัวบ้านผมมา เพื่อตามใครซักคน...................................

""COMMENT""

chapter 5

สารบัญ

chapter 7