Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

 
 
 
 
        หลังจากที่พวกเราเที่ยวกลับมาจากทะเล เวลาก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนพี่ป๊อปใกล้จบ ฉันก็จะขึ้นปีสุดท้ายแล้ว
 
 
"พี่ป๊อป เหนื่อยมั้ยค่ะ" ฉันที่เห็นเค้าก้มหน้าทำโปรเจคอย่างตั้งใจถามขึ้น
 
 
"เหนื่อย แต่มีกำลังใจดี" พี่ป๊อปตอบแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
"แหวะ เลี่ยน หิวหรือยังค่ะ ฟางจะได้ไปช่วยนมตั้งโต๊ะ"
 
 
"ยังเลยคับ ขอเป็นน้ำเย็นๆดีกว่า"  พี่ป๊อปบอกฉัน ฉันเลยเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้
 
 
"เหลืออีกเยอะมั้ย ให้ฟางช่วยมั้ยค่ะ" ฉันยื่นน้ำให้พี่ป๊อป ก็ถามเค้า เผื่อจะมีอะไรให้ช่วยบ้าง
 
 
พี่ป๊อปไม่ตอบ กลับทำแก้มป่องแล้วชี้บนแก้มตัวเอง
 
 
"บ้านะพี่ป๊อป เดี๋ยวใครผ่านมาเห็น"
 
 
"เห็นแล้วไงละ ก็ดีจะได้รู้ไปเลย ว่าคนนี้ของพี่"พี่ป๊อปไม่พูดเปล่าดึงฉันเข้าไปโอบเอวไว้
 
 
"แล้วพี่จะไปเรียนต่อต่างประเทศเมื่อไหร่ค่ะ" ฉันที่เดินออกมาจากการรักกุมของชายหนุ่ม ถามขึ้น
 
 
"พี่ว่าจะรอฟางก่อน จะได้ไปพร้อมกัน ระหว่างรอก็ไปทำงานที่มหาลัยไปก่อน"
 
 
"ไปทำงาน หรือไปทำอะไรกันแน่ค่ะ" ฉันดักคอพี่ป๊อป ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเค้าจะตามไปเฝ้าฉัน
 
 
"แหม รู้ทันจนได้นะ"
 
 
หลังจากนั้นเราก็ทานข้าว แล้วเข้านอน กลางดึกฉันนึกขึ้นได้ ว่าเพื่อนพี่ป๊อปโทรมาตอนพี่เค้าอาบน้ำ ฉันลืมบอกไปเลย ตัดสินใจเดินไปห้องพี่ป๊อป
 
 
"ก๊อกๆ ก๊อก ก๊อกๆ พี่ป๊อป นอนหรือยังค่ะ"
 
 
"............................." 
 
 
"สงสัยนอนแล้วมั้ง" ฉันกำลังจะเดินกลับห้องตัวเอง ก็นึกอยากเห็นหน้าเค้าขึ้นมา
 
 
"แกร๊ก.ก ไม่ล็อคด้วยแฮะ ขอดูตอนนอนหน่อยดีกว่า" ฉันเปิดประตูเข้าไปอย่างวิสาสะ
 
 
ฉันค่อยเดินเข้าไปเดินเข้าไป เพราะมันมืด ฉันก็กลัวหน่อยๆ แต่ด้วยความที่เข้าห้องนี้บ่อย เลยจำทางได้
 
 
เดินตรงไปหัวเตียงเปิดโคมไฟหวังจะดูหน้าคนที่รักก่อนนอน
 
 
"อ่าว ทำไมห่มผ้าแบบนี้ละ" ขยับผ้าห่มลงกลัวคนข้างใต้หายใจไม่ออก แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อใต้ผ้าห่มมันไม่มีเค้าอยู่ 
 
 
"หมอนข้าง" พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนเปิดไปทั่วห้อง หาคนที่ต้องการเจออย่างเป็นห่วงแต่ก็ไม่เจอใคร
 
 
ตัดสินใจวิ่งกลับห้องตัวเองไปกดโทรศัพท์หาเค้าด้วยความเป้นห่วง แต่ก็ไม่ได้มีการตอบรับใดๆทั้งสิ้น
 
 
วิ่งกลับมายังห้องเดิมหาอีกรอบ แต่ก็ไม่เจอ จนมายืนที่ระเบียงห้อง
 
 
"พี่ป๊อป พี่อยู่ไหนนะ" พูดกับตัวเองก่อนเหลือบไปเห็นโรงจอดรถที่ขาดน้องซูซี่คันโปรดของเค้าไป
 
 
"ออกไปข้างนอกงั้นเหรอ ทำไมไม่บอกเรานะ" พูดกับตัวเองก่อนจะกดโทรศัพท์หาแก้วใจในยามวิการ
 
 
"ฮัลโหล" เสียงกรอกสายที่งัวเงียกดรับ
 
 
"แก้ว นี่ฟางนะ ขอโทษที่โทรมากวน แต่พี่ป๊อปอยู่กับพี่โมะหรือเปล่า"
 
 
"หือ ทะเลาะกันเหรอฟาง" สลัดความง่วงถามเพื่อน ก่อนจะเดินไปห้องแฟนหนุ่มเพื่อหาคำตอบมาตอบเพื่อนสาว
 
 
"ป่าว แค่หาพี่ป๊อปไม่เจอ เลยนึกว่าไปหาพี่โมะนะ"
 
 
"เห้ย หายไปไหนเนี่ย" แก้วอุทานอย่างตกใจ
 
 
"แก้วๆๆ เป็นอะไร อะไรหาย" ถามเพื่อนที่จู่ๆก็ร้องเสียงดัง
 
 
"ก็ไอ้พี่โมะนะซิ หายไป ต้องหนีไปเที่ยวแน่ๆเลย" แก้วบ่นขึ้น
 
 
"ห๊ะ หนีไปเที่ยว" ทวนซ้ำเพราะไม่คิดว่าโทโมะก็จะหายไปอีกคน มันชักยังไงๆกันแน่ละ
 
 
"อืม ต้องหนีไปเที่ยวผับแ่น่ๆเลย แก้วเคยจับได้สามสี่ครั้งละ เอาอีกแล้วใช่มั้ย โทรหาพี่เฟย์ก่อนละกัน"
 
 
"อะหะ" ตอบรับงงๆ เพราะเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าเค้าจะแอบหนีเธอไปเที่ยว เพราะปรกติคนเอาแต่ใจแบบเค้าจะไปเที่ยวยังไงก็ต้องบอกแน่ๆ
 
 
"ฮัลโหล ฟางแก้วนะ" รับสายที่กดประชุมกลับมา มีพี่เฟย์ในสายเพิ่มด้วย
 
 
"ไอ้เขื่อนแตกก็หายไป กลับมาเจอดีแน่"
 
 
หลังจากที่พอรู้อะไรมาบ้าง ฉันเลยตัดสินใจนั่งรอพี่ป๊อปกลับมา เพื่อถามความจริง
 
 
ตีสาม...
 
 
"แกร๊ก" เสียงประตูห้องนอนพี่ป๊อปเปิด คงจะกลับมาแล้วซินะ
 
 
"เฮ้ย ฟาง" ทันทีที่พี่ป๊อปเปิดไฟ ก็ร้องออกมาทันที ที่เห็นฉันนั่รออยู่ที่เตียงเค้า
 
 
"ก็ฟางนะซิค่ะ คิดว่าเป็นใครละค่ะ"
 
 
"เอ่อ อืม ฟางยังไม่นอนอีกเหรอ"
 
 
"ยังค่ะ พอดีนอนไม่หลับ เลยมาหาพี่ป๊อปแต่ไม่เจอ เลยนั่งรอค่ะ"
 
 
"่อ่อ แล้วมานานแล้วเหรอ" เค้าก้มหน้าถามฉัน
 
 
"ไม่นานหรอกค่ะ ตั้งแต่สี่ทุ่มครึ่ง"
 
 
"ห๊ะ สี่ทุ่มครึ่ง" พี่ป๊อปตกใจอีกครั้ง ก็แน่ละนี่มันตีสามแล้วนินา
 
 
"ไปไหนมาเหอรค่ะ"
 
 
"อ่อ ไปบ้านไอโมะมานะ พอดีโปรเจคมีปัญหานิดหน่อย" เค้าโกหกฉันงั้นเหรอ
 
 
"อ่อ งั้นพี่ป๊อปพักเถอะค่ะ ฟางไปนอนแล้วละ"
 
 
"เอ่อ นอนนี่แหละฟาง" เค้าดึงแขนฉันไว้ก่อนที่ฉันจะเดินออกประตู
 
 
"ไม่ละค่ะ เหม็นเหล้า" ฉันพูดเสร็จแล้วเดินออกไป ตอนนี้พี่ป๊อปได้แต่ยืนอึ้งที่ฉันรู้
 
 
ฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธถ้าเค้าอยากจะเที่ยว ฉันเข้าใจว่าคนเรามีเพื่อนมีสังคม แต่ที่ไม่เข้าใจทำไมไม่คิดจะบอกฉันบ้าง
 
เค้าจะรู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงเค้าแค่ไหน ทำไมเค้าต้องโกหกฉันด้วยนะ
 
 
"ปังๆๆ ฟางเปิดประตูให้พี่ก่อน ฟางฟังพี่ก่อน" พี่ป๊อป ที่ตอนนี้กำลังเคาะประตูห้องฉัน
 
 
"มีอะไรค่ะ" ฉันเดินไปเปิดประตูถามด้วยเสียงเรียบ สีหน้านิ่ง
 
 
"ฟาง พี่ไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธพี่นะ"
 
 
"โกรธเรื่องอะไรละค่ะ" ฉันยังพูดต่อโดยอาการเดิม
 
 
"ฟาง ไม่เอาหายโกรธพี่นะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ" พี่ป๊อปเดินมากอดฉันแล้วพูด
 
 
"แล้วพี่ไปไหนมาละ"
 
 
"พี่ไปผับกับเพื่อนๆพี่นะ พอดีว่าใกล้จบแล้ว พวกมันเลยนัดกันเที่ยว ก่อนจะแยกย้ายกันนะ"
 
 
"แล้วทำไมพี่ไม่บอกฟางซักคำละค่ะ"
 
 
"พี่กลัวฟางเป็นห่วงพี่นะ กลัวว่าฟางจะไม่นอน "
 
 
"แล้วที่พี่ทำแบบนี้ ฟางไม่เป็นห่วงว่างั้นเถอะ"
 
 
"ฟาง พี่ขอโทษ"
 
 
"พี่ป๊อป เรายังเป็นคนรักกันมั้ยค่ะ ทำไมพี่ถึงไปไม่บอกกันซักคำ ถ้าพี่เป็นอะไรไปฟางจะทำยังไง" ฉันพูดแล้วร้องไห้
 
 
"ฟะ ฟาง พี่ขอโทษนะ มันจะไม่มีอีก ต่อไปนี้พี่ไปไหนพี่จะบอกแล้ว ไม่ร้องนะ" เค้าเข้ามากอดและเช็ดน้ำตาให้ฉัน
 
 
"พี่ไปอาบน้ำเถอะ ฟางนอนแล้ว"
 
 
"โอเคๆ ป่ะ ไปห้องพี่กัน"
 
 
"ไม่เอา ฟางจะนอนแล้ว พี่ไปห้องพี่เลย ฟางไม่ไป"
 
 
"ไม่ไปใช่มั้ย ได้..." แล้วพี่ป๊อปก็อุ้มฉันไปห้องเค้า จากนั้นพี่ป๊อปก็อาบน้ำ
 
 
"มีผู้หญิงมั้ย" ทันทีที่ผมขึ้นเตียงแล้วดึงฟางมากอดเธอก็ถามผมขึ้น
 
 
"ทำไม หึงพี่ละซิ" ผมกอดฟางไว้แล้วกระซิบข้างหูเธอ
 
 
"แล้วสรุปมีมั้ย " เธอยังเสียงเรียบ
 
 
"มีซิ"
 
 
"พี่ป๊อป" ฟางเรียกชื่อผม เหมือนตกใจ
 
 
"ก็นี่ไง ผู้หญิงของพี่ แต่คนอื่นพี่ไม่สนอยู่แล้ว" แล้วผมก็ไม่ให้โอกาศเธอเถียง  ดึงเธอเข้ามาจูบ แล้วก็...อย่างว่าแหละ ผมก็ทำกิจกรรมกับฟาง ผุ้หญิงที่ผมรักเท่านั้น
 
 
ณ. มหาลัย
 
 
ผมกับฟางมาถึงมหาลัย ก็มีสายตาคนมองมาทางเรา แล้วพูดอะไรก็ไม่รู้ ซุบซิบๆ ผมละงงๆจริงๆ แล้วผมก็เดินเข้ามายังสภาของมหาลัย หลังจากไปส่งฟางที่คณะเธอมา
 
 
"ไง พ่อเพลย์บอย" ไอโมะทักผมที่เดินเข้ามาในห้อง
 
 
"อะไรวะ ไม่เข้าใจ ว่าแต่หน้าไปโดนอะไรมา" ผมถามมันกลับ
 
 
"ก็...คือ เอ่อ" ผมมองตามตามันก้รู้ทันที ว่าเมื่อคืนมันคงโดนแก้วจัดการแน่ๆ ดีนะที่ฟางไม่เป็นแบบนี้ ไม่งั้นผมเละแน่ๆ
 
 
"5555 สมน้ำหน้า แล้วอะไรเพลย์บอยวะ" ผมยิ้มเหยาะมันก่อนถามต่อ
 
 
"เออ หัวเราะไป เดี๋ยวก็รู้" โทโมะจับใบปลิวที่ผมเห็นคนถือกันทั่วมหาลัย ตั้งแต่เช้าแล้วยื่นมาให้ผมดู
 
 
"เฮ้ย อะไรกันเนี่ย ยายแฝดนรก" ผมตกใจ เพราะในรูปมันคือผมกำลังจูบกับยายเนยอยู่
 
 
"ไอป๊อป แกนี่ร้ายมากเลย มีน้องฟางอยู่แล้ว ยังไปจูบหญิงอื่นได้อีก" โทโมะพูด
 
 
 "แก จะบ้าเหรอ ใครจูบใครฉันไม่ได้จูบ ยายนั่นต่างหากที่เล่นทีเผลอฉัน แล้วรูปมาจากไหน" ผมถามอย่างร้อนรน
 
 
"ฉันก็ไม่รู้ว่ะ แต่ติดเต็มบอร์ดมหาลัยเลย" มันบอกผม
 
 
"เห้ย ฟาง ซวยแล้ว ไอ้โมะ ไอ้เขื่อน ไปจัดการเก้บรูปแล้วเผาทิ้งให้หมดนะ ยายนี่แสบจริงๆ"
 
 
"ก็ใครให้พี่ป๊อปไปเป้นกิ๊กหล่อนละ รู้ว่าหล่อนร้ายจะตาย" เขื่อนเตือนผม
 
 
"ห๊ะ ป๊อป นี่แกกล้านอกใจน้องฟางเหรอ" เฟย์ที่ถามผมขึ้น
 
 
"บ้านะเฟย์ แค่ขำๆน่า" ผมพูดปัดๆไปจริงๆก็กิ๊กผมนั่นแหละ เพียงแต่ผมเขี่ยทิ้งไปแล้ว แล้วเมื่อวานบังเอิญเจอเธอ
 
 
"ขำๆ งั้นเหรอ" 
 
 
"ห๊ะ ฟาง" ทุกคนอุทานพร้อมกันยกเว้นป๊อปปี้
 
 
"ฟาง มาเมื่อไหร่" ผมถามฟาง
 
 
"มาทันพอรู้ เรื่องขำๆของพี่พอดีเลย" ฟางตอบผม แต่แววตาเธอ ทำให้ผมไม่กล้าพูดอะไร
 
 
"เอ่อ พวกเราไปหาอะไรกินดีกว่า" เฟย์ที่เห็นท่าไม่ดี เลยชวนทุกคนออกห้องไปทันที ฟิ้ววววว สลายตัว
 
 
"พูดมาซิพี่ป๊อป บอกฟางมาซิ" ฟางพูดเสียงสั่น
 
 
"ฟาง พี่..." ผมเข้าไปกอดเธอ แต่เธอสะบัดออก แล้วสวนคำพูดผมขึ้นมา
 
 
"พี่ขอโทษ ใช่มั้ยค่ะ พี่จะบอกแบบนี้ใช่มั้ย" ฟางที่น้ำตาค่อยๆไหลออกมา
 
 
".................................." ทำให้ผมก้มหน้านิ่งเงียบ เพราะเธอรู้ว่าผมจะพูดกับเธอ
 
 
"นี่ใช่มั้ยที่ทำให้พี่ออกไปเมื่อคืน นี่ใช่มั้ยที่พี่ทำกับฟาง นี่ใช่มั้ยที่พี่กลัวฟางเป็นห่วงถึงไม่บอกฟาง" ฟางที่พูดพร้อมน้ำตา
 
 
"ฟาง พี่ไม่ได้มีอะไรกับเธอนะ ฟางฟังพี่ก่อน"
 
 
"แค่ขำๆเหรอค่ะ ถึงได้จูบกับกลางที่แบบนี้นะ งั้นฟางก็แค่ของเล่นของพี่นะซินะ" ฟางที่กำลังจะหันหลังเดินออกไป ทำให้ผมพุ่งไปกอดเธอไว้จากด้านหลัง
 
 
"ฟาง พี่ไม่ได้มีอะไรกับเธอ ในรูปเธอจับพี่ไปจูบ แล้วพี่ก็ปัดเธอออก" ผมพยายามอธิบาย
 
 
"พอเถอะค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่ทำให้ฟางรู้ว่าความรักมันสวยงาม แล้วก็โหดร้าย" ฟางดึงมือผมออกแล้วเดินจากผมไป
 
 
"โธ่เว้ย !!!!!! ฟาง เธอกำลังเข้าใจผิด ยายแฝดนรก เธอเจอดีแน่" พูดพร้อมปัดของระเนระนาด
 
 
 
 
 
 
 
 
แล้วป๊อปจะง้อฟางยังไงละเนี่ย ยายแอนก็จะมาเฮ้อ..