Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

 
 
 
 
              แสงส่องผ่านเข้ามายังห้องนอน ที่มีชายคนหนึ่งนอนอยู่
 
 
"อือ"            เริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจ  คลำหาคนที่เค้านอนกอดมาทั้งคืน แต่ก็ต้องตกใจเมื่อไร้ร่างบาง
 
 
"ฟาง ฟางอยู่ไหนเนี่ย" เรียกชื่อเธอ แล้วรีบเดินไปหาที่ห้องน้ำ แล้วเดินออกเพื่อไปหาข้างนอกห้อง ก็เผลอยิ้มออกมา กับภาพที่เห็น
 
 
"พี่ป๊อป ตื่นแล้วเหรอ" ถามคนที่เดินยิ้มตรงมาทางเธอ
 
 
"ตื่นแล้ว แล้วนี่ทำอะไรเนี่ย" พูดเสร็จก็เช็ดปากให้คนตัวเล็ก
 
 
"ก็หิวอ่า ในตูเย็นมีแต่ไอติม" 
 
 
"แล้วทำไมไม่ปลุกละ กินเลอะเป็นเด็กเลยนะ"
 
 
"ก็พี่ป๊อปหลับอยู่ ไม่อยากกวน"
 
 
"ไม่อยากกวน หรือกลัวโดนแบบเมื่อคืนกันแน่" แซวคนตัวเล็ก
 
 
"พี่ป๊อป คนบ้า " ตีคนตัวโตกว่า ทั้งๆที่ตัวเองหน้าแดงจัด
 
 
"โอเคๆ อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่พาไปกิน" ถามคนที่ตีเค้า
 
 
"ไม่รู้ซิ กินง่ายๆดีกว่า ฟางอยากพัก"
 
 
"งั้นโทรสั่งให้แม่บ้านเอามาส่งบนห้องพี่ละกันนะ พี่ก็ไม่อยากออกไปไหนเหมือนกัน"
 
 
"ตามใจพี่ละกัน"
 
 
"เอาอะไร เดี๋ยวพี่โทรไปสั่ง"
 
 
"เอาราดหน้าหมู กับน้ำส้มก็ได้ค่ะ"
 
 
"อะหะ" แล้วป๊อปปี้ก็โทรลงไปสั่งแม่บ้านของคอนโดให้ทำอาหารขึ้นมาส่ง
 
 
หันมาเจอฟาง ที่นั่งเล่นตุ๊กตาอยู่ จึงค่อยๆเดินไปสวมกอดข้างหลังเธอ
 
 
"อยากได้เหรอ พี่ยกให้" ถามคนที่อุ้มตุ๊กตาของเค้าอยู่
 
 
"หือ พี่เนี่ยนะจะยกหมีพูห์ให้ฟาง ไม่น่าเชื่อ"
 
 
"ทำไมละ ทำไมถึงคิดว่าพี่จะไม่ให้ฟางละ"
 
 
"ก็พี่นะ หวงมันจะตาย จำตอนที่มาที่นี่ครั้งแรกได้ไหมแตะยังไม่ได้เลย"
 
 
"ก็หวงจริงๆนั่นแหละ ตัวนี้ยายปอมซื้อให้วันเกิดพี่นะ" พี่ป๊อปพูดแล้วหน้าเศร้า
 
 
"พี่ป๊อป ฟางขอโทษ ฟางแค่หยิบมาเล่นเฉยๆ ไม่ได้อยากได้หรอกค่ะ" ฟางปลอบป๊อป
 
 
"รู้มั้ย ทำไมพี่ถึงให้ฟาง" ฟางที่ได้ยินคำถามก็ส่ายหน้าทันที
 
 
"เพราะต่อไปนี้พี่กับฟางจะเป็นคนคนเดียวกันตลอดไปไงละ"
 
 
"พะ พี่ป๊อป ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ทำให้ฟางรู้ ว่าความรักมันสวยงามแค่ไหน" พูดแล้วกอดคนตัวโต
 
 
จากนั้นทั้งสองคนก็ทานข้าว อาบน้ำ แถมป๊อปปี้ไม่ปล่อยให้เธออาบคนเดียว เลยต้องปล่อยเลยตามเลย
 
 
วันนี้กว่าจะได้กลับบ้านก็เย็น ทำให้ฟางหมดแรงเพราะคนเอาแต่ใจนั้นทำตามใจตัวเองกับเธอสามรอบไม่รวมถึงเมื่อคืน
 
 
"ฟาง ถึงบ้านแล้วครับ" ปลุกฟางที่น่าจะเพลียจากกิจกรรมที่เค้ามอบให้เธอหลายต่อหลายครั้งในวันเดียว
 
 
"อือ ค่ะ" แล้วทั้งสองก็เดินลงรถ เพื่อไปพักผ่อน แต่คนตัวโตที่เอาแต่ใจ ดูท่าจะไม่อิ่มในตัวเธอง่ายๆ แอบย่องมาหาเธอทุกคืนๆ
 
 
เช้าวันจันทร์
 
 
"ฟาง ปะไปยัง เดี๋ยวสายนะ"
 
 
"ค่ะๆๆ เสร็จแล้ว"
 
 
ณ.มหาวิทยาลัยจิระคุณ
 
 
เมื่อทั้งสองคนเดินลงรถมาก็มีเสียงซุบซิบๆ แล้วหันมาทางเค้าสองคน
 
 
"อย่าไปสนใจเลย" ป๊อปพูดแล้วเดินจูงมือฟางไปยังโต๊ะเพื่อนๆ
 
 
"ฮิ้ววว ว่าไงครับ คู่รักคู่นี้ ใกล้ปิดเทอมแล้ว สนใจไปเที่ยวกับพวกเรามั้ยครับ" เขื่อนถามขึ้น
 
 
"ไม่ อยากอยู่สองคนมากกว่า" ป๊อปตอบแบบไม่แคร์
 
 
"แรงส์" ทุกคนพูดพร้อมกัน
 
 
"พี่ป๊อป พี่นี่เอาอีกแล้วนะ ไปไหนกันเหรอเขื่อน" ฟางตีแขนป๊อปเบาๆ แล้วหันไปถามเขื่อน
 
 
"เราจะไปทะเลกัน ไปเกาะส่วนตัวบ้านเขื่อนน้อยเองครับ"
 
 
"พี่ป๊อป ฟางอยากไปทะเล นะๆๆ พาไปหน่อยนะ"
 
 
"ก็ได้ๆๆ จริงๆเราไปกันสองคนก็ได้นะฟาง" ป๊อปที่ทำหน้างอนๆบอกแฟนสาว
 
 
"แต่ฟางอยากไปกับเพื่อนนี่ค่ะ"
 
 
"เห้อ ตามใจๆ ตั้งแต่วันเกิดโทโมะก็กลายเป็นคนออกคำสั่งทุกอย่างอยู่แล้วนี่นา" ป๊อปถอนหายใจเมื่อเจอแฟนสาวอ้อน
 
 
"5555 ไม่ทันไรกลัวแล้วเหรอวะ" โทโมะแซว
 
 
"พี่โมะ เงียบไปเลยนะ" แก้วตีแขนโทโมะ ทำให้ตอนนี้โทโมะเงียบกริบทันที
 
 
"555 กลัวทั้งคู่นั่นแหละ" เขื่อนที่ล้อทั้งสองคน
 
 
"เหรอจ๊ะเขื่อนน้อย" เฟย์ที่ส่งสายตาพิฆาตมา ทำให้เขื่อนก้มหน้าลง
 
 
"555555" แล้วสามสาวก็หัวเราะชอบใจ
 
 
หลังจากนั้น ป๊อปก็ขอแยกตัวเดินมาส่งฟางที่ห้องเรียน
 
 
"เลิกแล้วโทรหาด้วยละ" บอกกับฟางก่อนจะเดินไป
 
 
"พี่ป๊อป ขอบคุณนะค่ะ" เรียกชื่อชายหนุ่มที่กำลังจะเดินไป แล้วขอบคุณส่งยิ้มหวานให้เค้าที่เดินมาส่งเธอ
 
 
"ขอเป็นคืนนี้แล้วกัน ทั้งต้นและดอก" บอกหน้าเจ้าเล่ห์แล้วเดินไป
 
 
"คนบ้า เชอะ" เขินอาย แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป
 
 
เวลาผ่านไป มาถึงช่วงเย็น
 
 
"ฟาง กลับบ้านยังไง เควินไปส่งไหม" เควินที่วิ่งตรงมาถามฟาง
 
 
"อย่าเลยเควิน ฟางกลับกับพี่ป๊อปนะ"
 
 
"เหรอ ฟางกับพี่ป๊อปเป็นอะไรกันเหรอ" 
 
 
"เอ่อ เควินฟางไปก่อนนะ พอดีรีบนะ" ฟางที่แก้ตัวไปแล้วรีบเดินออกมา ก็เจอรุ่นพี่ที่มาชวนเธอไปเล่นละครเวที
 
 
"้น้องฟาง เป็นไงบ้าง สรุปเรื่องละครพี่ โอเคมั้ยเพราะพี่อยากได้บุคลิคแบบน้องฟางเลย"
 
 
"เอ่อ คือว่า พี่ลองไปหาคนอื่นดูก่อนเถอะค่ะ ฟางไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอกค่ะ" โกหกไปเพราะไม่อยากมีเรื่องกับป๊อปปี้
 
 
"แต่ พี่คุยกับท่านผ.อ.แล้วนะ ท่านอนุญาติให้น้องฟางเล่น" รุ่นพี่บอกฉัน
 
 
"เอ่อ คุณพ่อนะเหรอค่ะ"
 
 
"ใช่ค่ะ คุณพ่อน้องฟางให้น้องฟางเล่น ส่วนพระเอกคุณพ่อน้องฟางหาให้แล้วค่ะ น้องกวินนะค่ะ"
 
 
"ห๊ะ แต่ฟางไม่ว่างจริงๆนะค่ะ"
 
 
"แย่จัง พี่สั่งทีมงานทำทุกอยา่างไปแล้ว เพราะไม่ว่าจะเสื้อผ้าสำหรับน้องฟาง โปสเตอร์ บลาๆๆๆ"
 
 
"เออ ฟางขอโทษจริงๆนะค่ะ" แล้วฉันกำลังจะเดินหนีไป โทรศัพท์รุ่นพี่นั่นก็ดังขึ้น
 
 
"ค่ะ อ่อ น้องฟางอยู่นี่แหละค่ะ " พี่คนนั้นรับโทรศัพท์ แต่ทำไมมีชื่อฉันด้วยละ
 
 
"เอ่อ มีอะไรเหรอค่ะ" พี่เค้ายื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันเลยงงๆ
 
 
"มีคนอยากคุยกับน้องฟางนะค่ะ" หือ ฉันเหรอ ฉันจึงหยิบโทรศัพท์พี่เค้ามาคุย
 
 
"สวัสดีค่ะ" กรอกเสียงตามสายทักทายคนที่อยากคุยกับเธอ
 
 
"ฟางเหรอลูก สบายดีมั้ย" 
 
 
"คุณแม่ ฟางสบายดีค่ะ แล้วคุณแม่ละค่ะ สบายดีมั้ยค่ะ ฟางกับพี่ป๊อปคิดถึงคุณแม่กับคุณพ่อมากเลยนะค่ะ"
 
 
"จร้า แม่ก็คิดถึง ฟางหนูช่วยเล่นละครเวทีการกุศลช่วยแม่หน่อยซิลูก"
 
 
"เอ่อ คือ ฟางว่าฟางไม่ถนัดนะค่ะ" ปฎิเสธไว้ก่อน
 
 
"ไม่เป็นไรลูก งานนี้นะเพื่อนแม่เค้าจัดการกุศล ลูกชายเค้าก็เป็นพระเอก แม่อยากให้ฟางช่วยแม่หน่อยนะลูก ตกลงนะ"
 
 
"เอ่อ ฟางจะพยายามละกันค่ะ" นั่นไงเหมือนมีอะไรฟาดหัว ฉันปฎิเสธไม่ได้เลย 
 
 
หลังวางสายไป ฉันก็คืนโทรศัพท์ให้รุ่นพี่ แล้วขอตัวออกไปโทรตามป๊อปปี้ให้มารับกลับบ้าน
 
 
บนรถป๊อปปี้
 
 
"ฟาง แวะทานอะไรหน่อยมั้ยวันนี้พี่อยากกินข้าวนอกบ้านนะ" พี่ป๊อปถามฉัน
 
 
"......................"
 
 
"ฟาง    ฟาง         ฟางงงงงงงงงงง "
 
 
"ห๊ะ พี่ป๊อปมีอะไรเหรอค่ะ"
 
 
"ฟางเป็นอะไร หรือเปล่า พี่เรียกตั้งนาน พี่ถามว่าแวะกินข้าวกันมั้ย อยากกินชาบูชาบูนะครับ"
 
 
"ตามใจพี่ป๊อปเถอะค่ะ ฟางยังไงก็ได้" ตอบชายหนุ่มแล้วหันไปเหม่อต่อ ก็จะอะไรอีกละ ถ้าขืนเค้ารู้เค้าต้องอาละวาดแน่ๆเลยละ จะทำยังไงดีนะ
 
 
"งั้นพี่โทรบอกนมก่อน ว่าไม่ต้องทำกับข้าวรอเราสองคน"
 
 
ณ.ร้าน ชาบูชาบู
 
 
"ฟาง มีอะไรหรือเปล่า ทำไมเงียบๆ" พี่ป๊อปถามฉัน
 
 
"คือ พี่ป๊อป ฟางขอเล่นละครเวทีนะ" ฉันบอกแบบไม่กล้ามองหน้าเค้า
 
 
"ฟาง พี่ว่าพี่พูดชัดแล้วนะ" นั่นไงกะไว้แล้วไม่มีผิด
 
 
"แต่ คุณแม่โทรมาให้ฟางเล่นนะค่ะ" บอกเหตุผลที่ปฎิเสธไม่ได้ออกไป
 
 
"เดี๋ยวพี่คุยกับแม่เอง ไม่ต้องเล่น"
 
 
"ไม่ได้นะพี่ป๊อป คุณแม่จะเสียหาย เพื่อนคุณแม่เค้าขอมา"
 
 
"แล้วไง ก็พี่ไม่ให้เล่น มีอะไรอีกไหม พี่จะคุยกับแม่เดี๋ยวนี้ละ" พี่ป๊อปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
 
 
"พี่ป๊อป อย่านะ ทำไมเอาแต่ใจแบบนี้ ฟางสัญญาว่าฟางจะไม่ทำให้พี่เป็นห่วง" ห้ามไว้ เพราะรู้ว่าถ้าพี่ป๊อปโทรไป ต้อทะเลาะกับแม่แน่ๆ แล้วตอนที่คุณแม่ขอเรา เราก็รับปากไปแล้วด้วย คุณแม่จะหาว่าเรามาฟ้องได้
 
 
"พี่บอกว่าไม่คือไม่ ใครเป็นพระเอกก็ไม่รู้"
 
 
"คุณแม่บอก เป้นลูกชายเพื่อนคุณแม่" ฉันบอกไป
 
 
"ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย แม่อาจจะกำลังเล่นเกมส์จับคู่อยู่ก็ได้" ป๊อปปี้บอก สงสัยฉันต้องงัดไม้เด็ดที่นั่งเงียบคิดมาตั้งนาน
 
 
"ถ้าพี่ไม่ให้ฟางเล่น ฟางจะเข้าชมรมว่ายน้ำ ใส่บิกินี่ว่ายไปเลย" ฉันขู่เพราะพี่ป๊อปยุบชมรมนี้ไม่ได้ เพราะเป็นชมรมที่มหาลัยเราไปคว้าแชมป์มาหลายสนาม
 
 
"นี่ ฟางกล้าขู่พี่เลยเหรอ พี่บอกว่าไม่ไงละ" เค้ายังดื้อ
 
 
"งั้นพี่ก็ก็รอดูฟางใส่บิกินี่ได้เลย ฟางไม่ได้ขู่ ฟางเอาจริง" พูดแล้วจ้องตาอีกฝ่าย
 
 
"โธ่เว้ย...... เอ้ยยย เซงงงง เอาชุดมาให้พี่ดูด้วย แล้วตอนซ้อมต้องให้พี่ไปดูทุกครั้ง เข้าใจไหม"
 
 
"ค่ะ ฟางสัญญา " ยิ้มอย่างผู้ชนะ
 
 
"แล้วเลิกล้มไปเลยนะ ไอ้บิกินี่บ้าบอเนี่ย"
 
 
"ค่ะ กินต่อเถอะ ไหนว่าหิวละ มาฟางป้อน" คีบหมูนุ่มๆไปจ่อปากคนที่กำลังทำหน้ามุ่ย
 
 
"..............................................."
 
 
"ยังงอนไม่หายอีกเหรอ ว้า คืนนี้ว่าจะให้รางวัลซักหน่อย ไม่อยากได้ละมั้ง" ฟางที่กำลังจะถอนมือที่ถือตะเกียบกลับมาวางที่จานตัวเอง
 
 
"อร่อยอ่า ป้อนอีกซิ หิวมากเลยตอนนี้ รีบกินแล้วไปคอนโดกันเถอะ" รีบกิน แล้วบอกฟางอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
"ไม่ต้องมาฟอร์มเลย วันนี้กลับไปนอนบ้านค่ะ" ฟางบอกไป
 
 
"เหรอ มันขึ้นอยู่กับพี่ต่างหาก หึหึ" หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
"พี่ปีอป คนบ้า คนเจ้าเล่ห์ คนลามก" ว่าไปเหมือนเค้ายิ่งได้ใจ ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้เป้นระยะๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
สนุกมั้ยนะ ขอเม้นท์หน่อยนะจ๊ะ