Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) แก้บท
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"อ่าว น้องฟางมาแล้วเหรอค่ะ เข้ามาก่อนซิค่ะ" รุ่นพี่ที่ชมรมละครเรียกฉัน
"ค่ะ แปปนึงนะค่ะ ฟางขอโทรศัพท์แปปนึงค่ะ"
แล้วฉันก็ออกมาข้างนอก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เตรียมกดหาพี่ป๊อป
"โอ้ย " มีผู้ชายคนนึงเดินมาเข้ามาชนฉันทำให้โทรศัพท์ฉันตกกับพื้น
"โอ้ย เป็นไรป่าว ขอโทษฉันรีบอ่า" เค้าพูดทำหน้านิ่ง แล้วเดินเข้าชมรมไป
"เฮ้อ " ฉันถอนหายใจ ก่อนหยิบโทรศัพท์ลุกขึ้น รีบโทรบอกพี่ป๊อป ก่อนคนเอาแต่ใจจะโกรธที่ฉันมาซ้อมละครไม่บอก
"ฮัลโหล ว่าไงฟาง" พี่ป๊อปรับโทรศัพท์
"พี่ป๊อป ทำอะไรอยู่ค่ะ ว่างหรือเปล่า"
"ก็ตรวจงานของมหาลัยอยู่นะ มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า ฟางแค่จะบอกว่าวันนี้รุ่นพี่นัดเข้ามาที่ชมรมละคร ถ้าพี่เสร็จงานก็มารับฟางที่นี่นะค่ะ"
"แล้วทำไมไม่บอกพี่ก่อน ว่าจะไปวันนี้" นั่นไง โมโหใส่ฉันอีกแล้ว นี่ขนาดว่าฉันยังไม่ได้ซ้อมนะเนี่ย
"ป่าว รุ่นพี่เค้าเพิ่งโทรมาบอกตอนบ่าย แล้วฟางเรียนอยู่ พอเรียนเสร็จก็โทรมาบอกพี่นี่แหละ พึ่งมาถึงชมรมเหมือนกัน"
"โอเค สิบห้านาที พี่ตามไป" หือ นี่จะหยุดงานตามมาเลยเหรอเนี่ย
"แล้วพี่ทำงานแสร็จแล้วเหรอ"
"ไม่เป็นไร ไอ้โมะมันปลอมลายเซนต์พี่ได้ ให้มันเซนต์ให้ก็ได้" ห๊ะ นี่มันคนประเภทไหนเนี่ย บ้าไปแล้ววว
"ตามใจพี่เถอะ ฟางพูดไปพี่ก็ไม่ทำตามหรอก" ฉันพูดแล้ววางสายไป แล้วเดินกลับมายังชมรม
"อ่าว น้องฟางมาแล้ว นี่บทของน้องฟาง รู้จักพระเอกหรือยังค่ะ" รุ่นพี่ยื่นบท แล้วถามฉัน
"ยังเลยค่ะ" ฉันพูดแล้วก้มลงอ่านบท
"นี่ไงค่ะ น้องกวิน นี่น้องฟางค่ะลูกสาวท่านผ.อ.ค่ะ" รุ่นพี่แนะนำ
"อ่าว เธอที่ฉันชนนี่นา" ผุ้ชายที่ชนฉันทักฉัน
"อ่าว นายเองเหรอ ยินดีที่รู้จักนะ เราฟาง"
"อืม เรากวิน แล้วเธอเรียนอยู่ปีไหนละ"
"ปีสองนะ นายละ"
"งั้นก็เรียกเรากวินนะ ถูกแล้วรุ่นเดียวกัน"
"อืม" แล้วฉันก็ก้มอ่านบท โอ้พระเจ้า เริ่มต้นด้วยวิ่งมากอด จบด้วยฉากจูบ ฉันอยากจะบ้า
"เออ พี่ค่ะ ฟางว่าบทมันร้อนแรงเกินไปหรือเปล่าค่ะ"
"โถๆๆ น้องฟาง งานการกุศลแค่ฉากเดียว ห้านาทีเองก็ต้องรีบจบเรื่องแบบนี้ละค่ะ" รุ่นพี่บอก
"แต่ฟางว่า...."
"ทำไม เธอไม่สะดวกเหรอ" กวินพูดแทรกขึ้นมา
"คือว่าอย่าว่าฉันเรื่องมากเลยนะ ฉันไม่สะดวกจริงๆนะ" แน่ละถ้าพี่ป๊อปรู้ ฉันว่าชมรมโดนยุบแน่ๆ
"อ่อ เข้าใจแล้วแฟนเธอซินะ พี่ครับช่วยแก้บทหน่อยได้ไหมครับ คือผมไม่สะดวกฉากจูบ"
"โอเคๆ งั้นตัดออกก็ได้ค่ะ" อ่าวทำไมกวินพูดเค้าตัดออกง่ายจัง ทีฉันทำหน้าจะร้องไห้ไม่สนใจ ชิส์
"โอเคหรือยัง จะตัดฉากไหนอีกไหม" กวินถามฉัน เขาก็เป็นคนดีเหมือนกันแฮะ
"เออ กอดนะ แต่แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้ว" ฉันทำท่าเกรงใจกวิน
"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจเธอ ขนาดแฟนฉันอยู่ต่างประเทศ ฉันยังเซงเลย ที่แม่ฉันบังคับฉันเล่นเนี่ย" กวินบ่น ฉันเลยยิ้มให้เค้า เค้าก็มีแฟนเหมือนกัน ดีหน่อยที่พี่ป๊อปบอกคงไม่ใช่ซินะ(เกมส์จับคู่)
สิบห้านาทีต่อมา
"ฟาง ทำอะไรอยุ่" พี่ป๊อปเดินตรงเข้ามาหาฉันที่กำลังอ่านบทอยู่
"อ่าวพี่ป๊อป ฟางอ่านบทอยู่นะ อ่อ นี่กวินพระเอกของเรื่องค่ะ" แล้วกวินก็ยิ้มให้พี่ป๊อป
"ไม่เป็นไร ไม่อยากรู้จัก" พี่ป๊อปพูดแล้วนั่งแทรกระหว่างฉันกับกวิน ฉันได้แต่ทำหน้าแหยๆ
"ฟาง เราไปซื้อน้ำเอาอะไรป่าว" กวินที่ลุกขึ้นถามฉัน เพราะไม่อยากเป็น กขค. ฉันดูออก
"ไม่เป็นไร ฉันพาไปกินเองได้" ไม่ใช่เสียงฉัน รู้ใช่มั้ยว่าใคร
"เอ่อ ไม่เป็นไร ขอบใจนะ" ฉันตอบแล้วยิ้มให้กวินไป กวินที่ยิ้มตอบแล้วเดินมาใกล้แล้วก้มลงกระซิบฉัน
"ขี้หึงเป็นบ้าเลย ฉันเข้าใจเธอแล้ว" ฉันได้ยินถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
"ฟาง ให้มันทำอะไรนะ นี่แกออกไปเลยนะ" พี่ป๊อปโวยวายที่เห็นกวินมาใกล้ฉัน กวินเลยเดินเลี่ยงออกไป
"พี่ป๊อป เค้าแค่มาบอกว่าจะไปซื้อน้ำ" ฉันแก้ตัวไป
"แล้วฟางหัวเราะทำไม มันพูดอะไรกันแน่" เอาโวยวายให้เต็มที่ ตอนนี้ทั้งชมรมหันมามองฉันหมดแล้ว
"พี่ป๊อป จุ๊ๆๆๆ เบาๆก่อนซิ เค้ามองกันหมดแล้ว"
"ก็บอกมาซิ ว่ามันพูดอะไร" เค้าย้ำฉัน
"เค้าแค่แซวฟาง ว่าพี่ขี้หึงนะ พอใจหรือยังละ" พี่ป๊อปที่ได้ยินคำที่กวินกระซิบถึงกับขั้นเงียบทันที
"น้องฟางค่ะ เดี๋ยวไปลองชุดด้วยนะค่ะ" รุ่นพี่เดินมาบอกฉัน ให้ลองชุดสองสามชุด
"ค่ะ" ฉันตอบรับลุกเดินตามไป ทันทีที่เห็นชุด ฉันโล่งใจขึ้นมาเป็นกอง มันเป็นกระโปรงยาว เสื้อแขนยาว
แต่พอฉันลองสวมดู ทำไมมันเย็นๆหลังนะ พอหันไปมองกระจก ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเสื้อมันแหวกหลังเกือบถึงตูดอยู่แล้ว
"ฟาง ไหนออกมาให้พี่ดุซิ" พี่ป๊อปเรียกอยู่หน้าห้องลองชุด
"เห้ย พี่เข้ามาได้ไง ฟางกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นะ" ฉันตกใจที่จู่ๆพี่ป๊อปก็เดินเข้ามาในห้อง
"ก็เดินเข้ามานะซิ ไหนดูซิ" ใช่ ฉันลืมไปได้ไง ว่าพี่ป๊อปเป็นใครไม่มีใครกล้าขวางเค้าหรอกถ้าเค้าจะเข้ามา
"ชุดอะไรของเธอเนี่ย ยายบ้า ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลยนะ ใครออกแบบชุด เรียกมาซิ " พี่ป๊อปที่เห็นชุดที่ฉันใส่ กับที่กำลังจะลองอีกสองตัวก็เรียกคนออกแบบเสื้อผ้ามาทันที
"พี่ป๊อป ใจเย็นๆ" ฉันห้ามพี่ป๊อป
"เย็นอะไรอีกละ ดูนี่ดิ สั้นมาแค่คืบเดียว อันนี้ก็แหวกขึ้นมาถึงขาอ่อน อันนี้อีก เว้าจนจะเห็นตูดอยู่แล้ว รีบไปเปลี่ยนแล้วตามพี่ออกไปเดี๋ยวนี้เลย" อ๊าย ออกคำสั่งอีกแล้ว คิดเหรอว่าคนอย่างฟางจะ.....จะกล้าขัด แงแงแง
"ไหน คนออกแบบเสื้อผ้า" พี่ป๊อปเวลาหน้านิ่ง ทำให้ทุกอย่างเยือกเย็นมา ทุกคนกลัวยิ่งกว่าคุณพ่อซะอีก(ผ.อ.)
"อ่อ พี่เองค่ะน้องป๊อป" รุ่นพี่ที่ชมรมคนนึงออกรับ
"ใน เรื่องนางเอกเป็นอะไรเหรอคับ เสื้อผ้าถึงแหวก ขาดขนาดนั้น"
"เออ เป็นเจ้าหญิงค่ะ" รุ่นพี่ตอบ
"งั้นก็กรุณาเปลี่ยนชุดให้สมกับเจ้าหญิงหน่อยนะครับ ผมหวังว่าพี่คงทำได้ อ่อ ไม่แหวก ไม่สั่น ไม่สายเดี่ยว ไม่เกาะอก ไม่เว้าหลัง ถ้าตัวไหนสั้นเกินเข่า ผมไม่ให้ใส่" กล่าวเสียงเรียบ
"ตะ แต่ งบเราหมดแล้วนะค่ะ" รุ่นพี่บอก
"หมด ก็บอกผม ผมจะให้เอง แต่เสื้อผ้าที่จะให้ฟางใส่ ต้องเอามาให้ผมดูก่อน หวังว่าพี่คงเข้าใจ" หน้านิ่งมาก เค้ากลัวววววน๊าาาา แงแงแงแง
"เออ พี่ป๊อป ฟางหิวน้ำ ไปกินน้ำกันเถอะ" ฉันรีบชวนเค้าออกมา ก่อนคนทั้งชมรมจะร้องไห้ ก็ขู่ซะขนาดนี้ เค้าตัวสั่นหมดแล้ว
"อืม แล้ววันนี้จะได้กลับบ้านกี่โมง" พี่ป๊อปถามต่อ
"เอ่อ คือ.." ฉันหันไปมองรุ่นพี่เพราะเค้าก็ไม่ได้บอกฉันเหมือนกัน
"ก็ เดี๋ยวอ่านบท ตกลงเสร็จก่อนนะค่ะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเริ่มซ้อม" พี่ประธานชมรมก้มหน้าพูดกับพี่ป๊อป
"ตรวจเสร็จแล้วก็กลับได้เลยใช่มั้ย งั้นขอป๊อปดูบทหน่อยครับ" พี่ป๊อปขอบทจากรุ่นพี่ ฉันแอบส่ายหัวนิดๆ
โอ้ ... ไม่นะ ฉันตายแน่ๆเลย ฉันยังแก้บทไม่เสร็จเลย แล้วที่สำคัญฉากจูบในบทยังไม่ได้แก้ เพิ่งจะขอเมื่อกี้นี่เอง โอ้ แม่จ๋า ช่วยฟางด้วย
"นี่ค่ะบท น้องป๊อปถ้าอยากได้แบบไหนบอกเพิ่มได้นะค่ะ" พี่ประธานคนเดิมส่งให้พี่ป๊อปแล้วบอก ตอนนี้ฉันก้มหน้าอย่างเดียว
"ห๊ะ เปิดฉากด้วยกอด ปิดด้วยจูบ นี่มันอะไรกันเนี่ย ไปแก้ใหม่เลยนะครับ" บอกรุ่นพี่ประธานชมรม
"อะ อ่าว ทำไมละค่ะ อยากให้จูบเปิดปิดเลยหรือเปล่าค่ะ" นั่น ยังอีก ยังไม่รู้อีกว่าชะตากำลังจะขาด
"หึหึ ป๊อปหมายความว่า ให้ไปแก้บท ถ้าเรื่องนี้มีบทแม้กระทั่งจับมือ ป๊อปจะยุบชมรมทิ้ง" พูดหน้านิ่งแล้วเดินออกไป
ตอนนี้คนทั้งชมรม เหมือนโดนสต๊าฟไว้นิ่งค้างกันไปหมด
"เอ่อ พี่ๆค่ะ ใจเย็นๆนะค่ะ เดี๋ยวฟางพูดกับพี่ป๊อปเองค่ะ พี่ๆทำงานตามที่พี่ป๊อปบอกเถอะค่ะ"
"เอ่อ น้องฟาง น้องฟางต้องช่วยพวกพี่นะ ถ้าน้องป๊อปยุบชมรมจริงๆพวกพี่จะทำยังไง" พี่คนนึงวิ่งมาจับมือฉันพูดทั้งน้ำตา
"ค่ะ ฟางไม่มีทางยอมให้พี่ป๊อปทำแบบน้นเด็ดขาดค่ะ ฟางสัญญา แต่ตอนนี้พี่ช่วยแก้บทกอดกับจูบออกก่อนเถอะค่ะ เพราะถ้าคุณแม่รู้ก็คงไม่พอใจเหมือนกัน ฟางไปก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ" ฉันบอกแล้ววิ่งตามออกไป
ฉันเดินมาก็เห็นพี่ป๊อปยืนหงุดหงิดอยู่ที่รถ
"เห้อ พี่เนี่ยนะ ไม่เคยเห็นใจคนอื่นเค้าเลย เอาแต่ใจตัวเอง บอกเค้าดีๆเค้าก็แก้ให้ ทำไมต้องไปขู่เค้าด้วย"
"ฟาง ฟางก็เห็นบท แล้วพี่จะให้เราเล่นได้ไงละ ให้เล่นก็บ้าแล้ว คุณแม่นะคุณแม่" พี่ป๊อปพูดแบบไม่พอใจ
"พอแล้วๆ กลับบ้านเหอะ ไม่อยากพูดกับคนเอาแต่ใจ" ฉันพูดแล้วเปิดประตูเข้ารถไป
"นี่ฟางว่าพี่เหรอ ทำไมอยากกอดกับจูบกับมันใช่มั้ย" พี่ป๊อปเริ่มหาเรื่องฉัน
"โอ้ย พี่ป๊อปจะหาเรื่องฟางทำไม ฟางไม่ได้หมายความแบบนั้น ฟางโกรธพี่แล้ว"
"ฟาง ก็พี่หวงฟางนี่นา ฟางจะโกรธพี่ทำไมละ" พี่ป๊อปเสียงเบาลง
"แต่พี่ก็ไม่น่าจะไปยุบชมรมพวกเค้า พี่น่าจะบอกดีๆ แค่พี่เอ่ยปากคนก็กลัวทั้งมหาลัยแล้วละ"
"โอเคๆ คราวหน้าพี่จะไม่ขู่ใครอีก แต่ฟางหายโกรพี่นะ" พี่ป๊อปยื่นนิ้วก้อยมาหน้าฉัน
"ไม่ พี่เอาแต่ใจ ฟางจะงอนพี่ให้พี่สำนึกซะบ้าง"
"โอเค งั้นคืนนี้เรานอนที่คอนโดนะ"
"ห๊ะ พี่ป๊อปฟางโกรธพี่อยู่นะ"
"ก็พี่ก็กำลังจะรีบพาฟางไปง้อนี่ไงละ"
แล้วคืนนั้น ฉันก็โดนพี่ป๊อปง้อจนเกือบสว่างตามเคย เฮ้อ......
POPPY&FANG
ชอบมั้ย ขอเม้นท์หน่อยนะจุ๊บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
