Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) Spacail TK KF
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนนี้ผมพายายแก้วออกมาจากโรงเรียน แล้วขับรถตามทางไปเรื่อยๆ
"พี่โมะ พี่จะพาแก้วไปไหน" แก้วที่นั่งเงียบมาถามขึ้น
"เป็นอะไรเรา ไม่ร่าเริงแล้วหรือไง"
"แล้วพี่จะพาแก้วไปไหนละ แก้วอยากกลับบ้าน"
"อะไรกันแก่ง่ายนะเรา ไหนบอกอยากกินไอติมไง"
"แต่ตอนนี้แก้วไม่อยากกินแล้ว พี่พาแก้วกลับบ้านเถอะ" เธอพยามบอกเพราาะตอนนี้เธอคิดฟุ้งซ่าน กระวนกระวานสับสน
"เฮ้อ เอาใจยากจริงๆเลยนะเราเนี่ย แค่เขื่อนไม่มาก็ทำเป็นอยากกลับบ้าน" เข้าใจว่าแก้วแอบชอบเขื่อน
"เกี่ยวอะไรกับเขื่อน แก้วไม่ได้อยากกลับเพราะเขื่อนไม่มา"
"แล้วทำไมถึงอยากกลับละ"
"ก็ พี่พาแก้วมากิน เดี๋ยวคนที่พี่แอบชอบก็เข้าใจผิดหลอก" แก้วพูดแล้วก้มหน้า ข่มอาการเจ็บปวดไว้
"..........................." โทโมะที่ได้ฟังอย่างนั้นก็ถึงกับอมยิ้ม
"เค้าตามเราไม่เจอหรอก พี่เอาตัวรอดได้" นั่นไง แกก็ปากแข็งเหมือนกันแหละโทโมะ
"งั้นก้ตามใจพี่เถอะ" เธอพูดแล้วหันหน้าออกมองนอกหน้าต่าง
แบบนี้ พี่จะแอบเข้าข้างตัวเองได้มั้ยนะ ว่าเราก็มีใจให้กับพี่เหมือนที่พี่มีใจให้เรา ยายเด็กแสบ โทโมะคิดในใจ
เพราะที่ผ่านมาเค้าไม่กล้าแสดงออก ก็มัวแต่นึกว่าแก้วชอบเขื่อน แต่สิ่งทีเห็นเค้าจะเข้าใจไปเอง แต่ก็ไม่อยากเข้าข้างตัวเอง เป็นแบบนี้ไปอีกหน่อยละกัน
KF
"พี่เฟย์ รอด้วย พี่วิ่งไปถึงไหน จะไปแข่งโอลิมปิกเลยหรือไงกัน"
"ใครใช้ให้นายตามมา ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"เขื่อนก็แค่อยากดูอยู่ห่างๆ พี่จะทำอะไรก็ทำไป เขื่อนสัญญาว่าจะไม่ยุ่ง"
หลังจากนั้น เฟย์ก็หยุดแล้วนั่งลงกับหญ้า แล้วร้องไห้ออกมา โดยที่มีเขื่อนนั่งข้างๆ
"ทำไม ทำไมฉันต้องชอบป๊อปด้วย"
"............................." เขื่อนได้แต่เงียบฟังเฟย์ระบาย
"ที่ผ่านาฉันก็บอกกับตัวเองตลอดว่าเราเป็นเพื่อนกัน ถ้าป๊อปมีคนที่ชอบ ฉันก็คงไม่เป็นไร เพราะเรายังเจอกันทุกวัน"
"......................................."
"แต่มันไม่ใช่ พอรู้ว่าป๊อปมีคนที่แอบชอบทำไมมันถึงทรมาน"
".............................................."
"ยิ่งได้เห็นตอนป๊อปแสดงออกมาว่าเป็นห่วงเธอ ว่าแคร์เธอ ฉันยิ่งเจ็บ"
"....................................."
"ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้ ทั้งพี่ หรือป๊อป"
"หือ ทำไมพี่ป๊อปถึงเป็นไปไม่ได้ละ" เขื่อนที่งง กับคำพูดเฟย์ถามขึ้น
"ก็เพราะ เธอกับป๊อปคือพี่น้องกัน ถึงจะคนละสายเลือด แต่ตอนนี้ก็พ่อแม่เดียวกัน มันยาก"
"อ่าวแบบนี้ พี่เฟย์ก็ไม่ต้องมานั่งเจ็บละซิ" เขื่อนถาม เพราะรู้ดีว่าการอยู่ใกล้คนที่แอบชอบโดยที่เค้าไม่สนใจเราเลยเป็นยังไง
"เหรอ การที่รู้ว่าป๊อปชอบเธอ แต่พยายามหนีเธอ มันยิ่งเจ็บมากกว่า"
" พี่รักพี่ป๊อปขนาดนั้นเลยเหรอ" เขื่อนถามเฟย์ด้วยแววตาเศร้า
"ถึงฉันจะรักป๊อป แต่การที่ป๊อปรักคนทีป๊อปไม่สามารถแสดงอกได้ ฉันก็อึดอัดแทนเค้า ฉันรู้ดีมันเป้นยังไง"
"ทำไมพี่ถึงคิดว่าพี่ป๊อปรักเธอละ"
"ป๊อปไม่เคยห่วงใยผู้หญิงคนไหนเลย ที่ไม่ใช่ครอบครัว เพื่อน หรือแก้วแต่ก็ห่วงแบบห่างๆ"
".............................."
"คนที่มาแอบชอบ มาวุ่นวายมันยิ่งแสดงออกว่ามันไม่ห่วง ยิ่งคนที่มาเป็นน้องสาว มันยิ่งแสดงออกว่ารักเกียจ"
"........................................."
"แต่เนี่ย คำพูดมันรังเกียจเธอ แต่สายตากับการกระทำ มันห่วงเธอ โทโมะก็รับรู้ได้"
"..............................................."
"เห้อ พูดไปเราก็ไม่เข้าใจหรอก เรายังเด็กอย่างเพิ่งแก่แดดเลย" ปีเดียว เขื่อนอ่อนกว่าแค่ปีเดียวเฟ้ยย
"ทำไมเขื่อนจะไม่รู้ เขื่อนก็มีความรู้สึกนะ" เขื่อนค้านขึ้น
"อย่าบอกนะ ว่าน้องแก้วอ่า ว้าวววววว" เฟย์พยายามกลับเกลื่อนทั้งๆที่รู้ว่าเขื่อนชอบเธอ
"ผมก็เจ็บ เวลาที่เค้าไม่สนใจผมเลย เวลาที่เค้าแสดงออกว่ารักใครอีกคน" เขื่อนพูดแล้วก้มหน้า
"..........................."ตอนนี้กลับเป็นเฟย์ที่เป็นฝ่ายเงียบ
"ป๊ะ ไปหาเฮีย กับแก้วกันเถอะ" เขื่อนที่พยายามทำงายความเงียบ
"อืม โทรหาดิ ว่าอยู่ไหนกัน"
หลังจากที่เขื่อนน้อยโทรหาเฮียกับแก้ว เราก็ขับรถมาตามทางที่เฮียบอก
"น้องสาวพี่ป๊อป น่ารักมั้ยพี่โมะ"
"ถามทำไมเหรอ"
"ถามไม่ได้เลยนะ ก็แค่อยากรู้ได้ยินว่ารุ่นเดียวกับแก้วนิ"
"ก็น่ารัก ตัวเล็ก น่าถะนุถนอม คุยสนุก อารมณ์ดี ยิ้มเก่ง" โทโมะบอกแก้วไป
ใช่ซิ เรามันตัวโต ไม่น่าปกป้อง แถมยังเหมือนทอมอีก แก้วคิดในใจ
"อือ" แก้วตอบรับง่ายๆ แล้วเขื่อนน้อย กับพี่เฟย์ก็มาถึง
"ไงแก พาน้องสาวมากินไอติมเหรอ" เฟย์ทักโทโมะ คำนี้มันแทงใจฉันมาก
"อือ แกละ พาน้องฉันไปออกกำลังกายที่ไหนมา ดูเหงื่อซิ"
"ก็นิดหน่อย" แล้วเฟย์กับเขื่อนก็สั่งไอติมมากิน
"เฮ้ยๆๆ แกเบาๆหน่อยวะเฟย์ กะกินไอติมย้อมใจหรือไง" โทโมะส่งเสียงห้ามก่อนที่เฟย์จะสั่งถ้วยที่5
"ก็มันอร่อยนี่แก แล้วฉันก็ไม่ได้ย้อมใจ เพราะยังไงป๊อปมันคงทรมานกว่าฉันซะอีก"
"ที่มันไม่กล้าแสดงออกเพราะมันกลัวโดนล้อ แล้วที่สำคัญคนที่ัมันนรักคือคนที่กำลังจะเป็นน้องสาวมัน" โทโมะพูด
"ห๊ะ อะไรนะ พี่ป๊อปแอบชอบน้องสาวตัวเอง" แก้วที่โผงออกมา
"นี่เธอจะตะโกนทำไมเนี่ย "
"แล้ว แบบนี้พี่โมะ ไม่เสียใจเหรอ" แก้วยังถามต่อ
"จะเสียใจได้ไงละ ตานี่ก็ปากแข็ง จริงๆก็มีคนใกล้ๆที่ชอบละมั้ง" เฟย์ที่แอบแซวโทโมะ
"เงียบไปเลยแก ว่าแต่เราจะช่วยมันยังไงดี"
แก้วที่ตอนนี้สับสน คิดไปไกลว่าโทโมะมีคนที่ชอบแล้ว ตัวเองคงอกหักจากการแบชอบเค้าข้างเดียว
"ก็ น้องๆว่าไงละ"
"เอาละ เพื่อพี่ป๊อปเขื่อนจะช่วยอีกแรงนึง แก้วละ"
"หา เออ หา อ่อ ช่วยซิ พี่ป๊อปก็พี่ชายแก้ว"
เพราะทุกคนรู้ดีว่าตั้งแต่ป๊อปเสียน้องสาวไป ป๊อปไม่เคยมีความสุข ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ที่สำคัญเย็นชา
ไม่รัก ไม่เป็นห่วงใคร แต่พอเจอฟาง ป๊อปก็แปลกไป ปรกติมันต้องตามฆ่าคนที่บังอาจมาแทนน้องมันแล้ว
แต่นี่มันใส่ใจเธอจนโทโมะยังตกใจ นึกถึงเรื่องราววันก่อน
"ไอ้ป๊อป แกชวนฉันออกมาร้านแบบนี้ทำไมวะ"
"เออน่า แกกับเฟย์ช่วยเลือกรองเท้าให้คู่นึงซิ เอาแบบที่ว่าคนเป็นแผลที่เท้าใส่แล้วไม่เจ็บ"
"งั้นก็เอารองเท้าแตะละกัน แผลจะได้หายเร็วๆ"
"อืม เอารองเท้าที่ใส่ออกงานด้วยซิเฟย์"
"แกจะบ้าเหรอป๊อป เจ็บเท้าจะให้ใส่คัตชู" เฟย์ว่าป๊อป
"ฉันไม่ได้เรียกให้แกมาว่าฉัน แกเลือกให้หน่อยเธอจำเป้นต้องออกงาน"
"ใครวะ สำคัญถึงขนาดแกซื้อรองเท้าให้เลยเหรอ ขนาดของแกแกยังให้พี่เลี้ยงไปซื้อให้เลยไอ้ป๊อป" โทโมะแทรก
"เถอะนะ เอาเป็นเลือกให้ฉันหน่อยละกัน"
แล้วหลังจกที่เลือกเสร็จ เค้าก็เห็นรองเท้าที่เค้าเลือกให้ป๊อป มันไปอยู่อยู่ที่ฟาง เธอใส่มันในวันงานเลี้ยง กับวันนี้ที่มาโรงเรียน
"แล้วแกโอเคนะเฟย์ ที่จะต้องช่วยมัน"
"โทโมะ ฉันจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ละกันนะ เพราะน้องฟางละเธอจะรู้สึกเหมือนป๊อปหรือเปล่า"
"เออ ฉันลืมคิดไปเลย"
"งั้นเรากลับบ้านกันเถอะค่ะ แก้วอยากพัก" แก้วที่แทรกขึ้นมา
หลังจากที่กลับบ้านมา ผมก็สังเกตุว่าแก้วเงียบมาตลอดทาง
"แก้วขึ้นห้องก่อนนะค่ะ" แก้วที่พยายามหลบหน้าผม ผมเลยเดินตามเธอขึ้นไป
"คิดอะไรเนี่ย พี่ได้รักฟางซักหน่อย ฟางเหมือนน้องสาวพี่ คิดมากนะเรา เดี๋ยวไม่รักเลย" แล้วผมก็เดินเข้าห้องผมไป ทิ้งให้แก้วที่กำลังยืนนิ่งค้าง อยู่หน้าประตูห้องเธอ
"พี่โมะ..." ตอนนี้แก้วได้แต่หน้าแดง ยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่หน้าตัวเอง
เขื่อนที่อาสาขับรถให้เฟย์ก็มาจอดหน้าบ้านตัวเอง อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
" ถึงแล้วครับ ขอบคุณที่มาส่ง พี่เฟย์ขับรถกลับดีๆละ เขื่อนเป็นห่วง" แล้วเขื่อนจะก้าวลงรถไป
"เดี๋ยว ให้ฉันทำใจได้ก่อนนะ แล้วฉันจะรับคนเข้ามาดูแลหัวใจของฉัน" เฟย์พูดกับเขื่อนที่ยังคงค้างปิดประตูรถเธอไม่ลง
"เขื่อนจะรอ เขื่อนจะรอครับ" แล้วปิดประตูรถเฟย์ลง
"หึ ต้องแบบนี้ซิ ถึงจะถูกต้อง" เฟย์ที่พูดกับตัวเองแล้วยิ้ม ค่อยๆขับรถออกไป
PF
ยายบ้านนอกอยู่ไหนเนี่ย ผมเดินตามหาเธอทั่วโรงเรียน เพื่อจะพากลับบ้าน
"อ่าว นายมาแล้วเหรอ"
"เห้อ มานั่งที่นี่ทำไม รู้ไหมว่าฉันตามหาเธอทั่วโรงเรียน" ป๊อปว่าที่เธอมานั่งตรงข้างถนนที่ลงรถในตอนเช้า
"ก็ไม่รู้จะไปรอที่ไหนนี่นา" เธอพูดพร้อมกับทำหน้ารู้สึกผิด
"นี่แกๆ เด็กนั่นอ่า เด็กกำพร้า คนจน ที่มาเรียนได้เพราะยอมถวายตัวให้พี่ป๊อป" เสียงคนนินทาฟาง
ป๊อปที่เห็นหน้าฟางสลดลง จึงพูดออกไป
"นี่ฟาง ธนันธรต์ จิระคุณ ชัดไหม ไม่ใช่เด็กกำพร้า กรุณาดูชื่อโรงเรียนด้วย ก่อนจะไม่มีที่เรียน" เธอพวกนั้นรีบเดินหนีไป เพราะป๊อปปี้โหดแค่ไหน ใครก็รู้
"ฟาง กลับบ้าน" แล้วเค้ากันหันมาบอกฟาง ที่นั่งนิ่งอยู่
ตอนนี้เราสองคนขึ้นรถที่ลุงพรมารับ เพื่อจะกลับบ้าน
"ไม่มีเพื่อนทำไมไม่บอก"
ฟางจะแก้ตัวกับป๊อปปี้ว่ายังไงน้า...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
